ดอกหญ้าสีคราม นิยาย บท 15
“อืม”
สีครามตอบด้วยเสียงต่ำ
ดอกหญ้าเดินเข้ามาพร้อมถือถุงพลาสติกใสใบเล็กในมือ
“ฉันซื้อเต้าหู้เหม็นมา คุณอยากกินไหม?”
สีครามจ้องมองเธอด้วยใบหน้าที่มืดมน เธอทั้งกินและดื่มในงานเลี้ยงไปเยอะขนาดนั้น แต่เธอยังไม่อิ่มเหรอ?
สมแล้วที่เกิดมาเป็นนักกิน!
“ถึงเต้าหู้เหม็นมันจะกลิ่นเหม็น แต่ยิ่งกินก็ยิ่งอร่อย ผู้ชายที่ฉันชอบเขาชอบกินมาก”
ดอกหญ้านั่งลงข้างๆ สีครามพลางเปิดถุง กลิ่นของเต้าหู้เหม็นโชยออกมา สีครามขยับไปด้านข้างอย่างสงบเสงี่ยม ต้องการออกห่างจากตัวเพื่อที่เขาจะไม่สำลักด้วยกลิ่นที่ไม่คุ้นเคย แต่ว่า...
“ผู้ชายที่คุณชอบ?”
“ก็ผู้ชายบนเหรียญนั่นไง”
เงินสำหรับสีครามคือชุดตัวเลขบนบัตรธนาคารต่างหาก
“อยากลองชิมสักชิ้นไหม? อร่อยจริงๆ รสชาติถูกใจมาก”
“ผมไม่กลิ่น คุณกินเถอะ คุณช่วยกินที่นอกระเบียงได้ไหม? ผมทนกลิ่นแบบนี้ไม่ได้”
เมื่อเห็นหน้าตาที่สะอิดสะเอียนของเขา ดอกหญ้ารีบเดินออกไปพร้อมกระเป๋าและคิดกับตัวเองว่า... คนรวยก็ต้องเลือกสรรสิ่งดีๆ ให้กับตัวเองสินะ
ดอกหญ้ากินเต้าหู้เหม็นที่ระเบียงอย่างมีความสุข
สีครามมองเห็นเธอกลับมาในห้อง ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาดูมืดมน ยากที่จะคาดเดา ความชอบของแต่ละคนไม่เหมือนกัน
“ถ้าคุณไม่ต้องทำงานล่วงเวลา พรุ่งนี้คุณช่วยตื่นเร็วขึ้นได้ไหม?”
ดอกหญ้าถามชายคนนั้นขณะยืนอยู่ที่ริมระเบียง
หลังจากที่สีครามเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็ถามอย่างเย็นชาว่า “มีอะไร?”
เขาคงเป็นคนเย็นชา ตั้งแต่แรกเห็นเขามักจะพูดจาเย็นชา
ดอกหญ้าบ่นอยู่ในใจ แต่เธอยินดีใช้ชีวิตอยู่กับเขาแล้ว หากวันหนึ่งเธออยู่ต่อไปไม่ได้ เธอก็จะหย่า
“พรุ่งนี้ฉันอยากให้คุณขับรถพาฉันไปที่ร้านดอกไม้ในตลาด ซื้อดอกไม้กระถางมาวางไว้ที่ระเบียง คุณมีรถน่าจะสะดวกกว่า”
สีครามไม่ตอบ
“ถ้าตื่นเร็วไม่ได้ งั้นให้ฉันยืมรถขับไปก็พอ”
“กี่โมง?”
หลังจากสีครามลังเล เขาก็ถามเธอเกี่ยวกับเวลา และตัดสินใจตื่นแต่เช้าเพื่อไปกับเธอที่ร้านดอกไม้ในตลาดเพื่อซื้อดอกไม้กระถางมาตกแต่งระเบียง
“หกโมงเช้า กินข้าวเช้าก่อน แล้วค่อยไปซื้อดอกไม้ ซื้อของใช้ประจำวันเข้าบ้าน”
ในวันแรกที่ย้ายเข้ามาดอกหญ้าพบว่าบ้านขาดสิ่งต่างๆ มากมาย เธอสงสัยด้วยซ้ำว่าก่อนที่เธอจะย้ายเข้ามาสีครามไม่ได้อาศัยอยู่ที่บ้านนี้หรือไง
“ได้”
สีครามเห็นด้วย
เมื่อดอกหญ้ากินเต้าหู้เหม็นเสร็จ สีครามถามเธอว่า “ทำไมคืนนี้คุณปิดร้านเร็วจัง?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ดอกหญ้าสีคราม