ดอกหญ้าสีคราม นิยาย บท 42
แก้วตาให้เกียรติมาก เดินไปรอบๆ รถคันใหม่ของเธอ แล้วพูดชม：“ไม่เลวนี่ เท่าไหร่？”
“หลายแสน”
“จ่ายเต็มเลยหรือว่าเงินเดาวน์？”
“ตานั่นจ่ายเต็มเลย”
แก้วตายิ้ม แล้วตบไหล่ของเพื่อน“ดอกหญ้า ใช้ได้เลยนะ มัดหัวใจของคุณสีครามได้เร็วขนาดนี้ ให้เขาออกเงินก้อนโตซื้อรถให้เธอคันหนึ่ง”
“ฉันรู้ถึงแม้เธอจะแต่งงานสายฟ้าแลบ แต่ก็มัดใจอีกฝ่ายได้เร็ว หญ้าของพวกเราสมบูรณ์แบบขนาดนี้ ถ้าคุณสีครามไม่ใจสั่น เขาก็ตาบอดแล้ว”
ในสายตาของแก้วตา เพื่อนสนิทคนนี้สมบูรณ์แบบมาก
เข้ามาในร้าน ดอกหญ้าก็รินน้ำให้ตัวเอง หลังจากดื่มไปครึ่งแก้ว จึงพูดว่า：“เธอคิดมากไปแล้ว เมื่อคืนฉันให้วีไปส่งฉันกลับบ้าน เขารู้เข้า เลยเข้าใจผิดว่าฉันนอกใจเขา พวกเราเกือบจะทะเลาะกันแล้ว”
“หลังจากอธิบายอย่างชัดเจน เขาก็รู้สึกว่าเข้าใจฉันผิด เลยมอบรถเป็นของขวัญขอโทษแก่ฉัน”
แก้วตา：“……”
เธอจินตนาการถึงพล็อตเรื่องอันคลุมเครือไปหลายอย่างแล้ว ใครจะไปรู้ว่าความจริงจะสาดน้ำเย็นใส่เธอ
“แก้ว เราสนิทกันมาก เรื่องของฉันกับสีคราม ฉันพูดเรื่องจริงกับเธอ ฉันยังไม่ได้บอกพี่สาวฉัน และไม่ปิดบังเธอ วันเสาร์ที่ไปเจอผู้ใหญ่ คืนนั้นสีครามเอาสัญญามาให้ฉันเซ็น”
“เนื้อหาของสัญญาเกือบทั้งหมดรักษาผลประโยชน์ของเขา ดูเหมือนเขา จะมีอคติกับฉัน ว่าฉันเป็นสาวเจ้าเล่ห์ เขาระบุในข้อตกลงว่า อีกหกเดือนข้างหน้า ถ้าเราไม่ตกหลุมรักกัน ก็หย่า เขาจะโอนบ้านที่เราอยู่ตอนนี้และรถคันนั้นที่เขาใช้อยู่ให้ฉัน เพื่อเป็นทรัพย์สินในการหย่า ซึ่งจริงๆ แล้วเป็นค่าสูญเสียวัยใสไปครึ่งปี”
““เขาใจกว้างกับเรื่องนี้มาก บ้านนั้นเขาซื้อเต็มจำนวน และเป็นทรัพย์สินก่อนแต่งงาน ฉันแค่ย้ายเข้าอยู่ ไม่ได้ต้องการอะไรจากเขา แต่ในเมื่อเขาเขียนแบบนั้น ฉันก็ขี้เกียจจะพูดอะไรอีก เลยเซ็นไป แต่ในใจฉันไม่เคยคิดอยากได้อะไรจากเขาเลย พอถึงวันหย่าจริงๆ ฉันจะย้ายออกเหมือนตอนที่ฉันย้ายเข้ามาอยู่”
“ตอนซื้อรถเมื่อกี๊ ฉันก็พูดกับเขาชัดเจนดีแล้ว ว่าจะคืนเงินเขา เขาก็มีท่าทางไม่พอใจ ทิ้งฉันให้กลับไปเอง ไม่พอใจก็ไม่พอใจสิ ตอนนี้ต้องแบ่งให้ชัดเจน วันข้างหน้าจะได้ไม่มีปากเสียงกันอีก”
แก้วตา：“……”
สักพักหนึ่ง เธอก็อดไม่ได้ที่จะใช้มือจิ้มหน้าผากเพื่อน แล้วพูดว่า：“ดอกหญ้า นี่เธอคิดอะไรอยู่เนี่ย？คุณสีครามก็บอกแล้วไงว่าครึ่งปี ถ้าพวกเธอไม่รักกันก็หย่า เธอก็พยายามหน่อยไม่ได้เหรอ？”
“คุณสีครามเป็นคนจริงจัง คงไม่พูดมาก ที่จริงผู้ชายแบบนี้ใจอ่อนมาก ถ้าเธอพิชิตใจเขาได้ ฉันเชื่อว่าในอนาคตจะต้องมีชีวิตที่มีความสุขแน่ หย่าร้างสนุกนักหรือไง？เมื่อกี๊เธอได้พูดถึงเรื่องหย่ากับคุณสีครามไปใช่ไหม？”
ดอกหญ้าเงียบลง
แก้วตาเข้าใจเธอดี ความเงียบไม่พูดอะไรของเธอก็คือคำตอบ
แก้วตาพูดอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก：“เธอก็อย่าโทษคุณสีครามที่ทิ้งเธอไว้เลย ถึงเขาจะบอกว่าให้รถเธอ เป็นของขวัญขอโทษ แต่ก็มีความเปลี่ยนแปลงในการปฏิบัติต่อเธอ ไม่อย่างนั้นแค่คำว่าขอโทษ หรือให้ดอกไม้ที่ราคาไม่เท่าไหร่กับเธอไปก็จบแล้วนี่ ทำไมต้องใช้เงินก้อนโตซื้อรถให้เธอด้วย？”
ดอกหญ้าเงียบไปสักพัก จึงพูดว่า：“ภายใต้เงื่อนไขที่ไม่มีความรู้สึก ถึงเป็นสามีภรรยากัน ฉันก็ไม่อยากติดค้างเขาเยอะ แต่เขาดีกว่าพี่เขยฉันหน่อย ค่าใช้จ่ายในบ้านเขาออกหมด ไม่ได้หารกับฉัน”
“ซื้อรถ ฉันจ่ายเองได้ เงินซื้อรถนี้ ตอนค่ำฉันจะโอนให้เขา ไม่อย่างนั้นฉันใช้ขับก็ไม่สบายใจ จะรู้สึกว่ารถคันนี้ตั้งระเบิดเวลาไว้ อาจระเบิดได้ตลอดเวลา แล้วจะตัดร่างของฉันเป็นชิ้นๆ”
แก้วตาครุ่นคิด“ก็ดี เธอเป็นสาวอิสระพึ่งพาตัวเองได้ คุณสีครามถามเธออย่างนั้น เพราะเห็นเธอเป็นสาวเจ้าเล่ห์ ถ้าเธอทำแบบนี้ ก็ใช้ข้อเท็จจริงพิสูจน์ได้ว่า เธอไม่ได้จะเอาเปรียบเขา ไม่ใช่คนเจ้าเล่ห์”
ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน
ดอกหญ้าใจกว้าง แป๊บเดียวก็ไม่ใส่ใจเรื่องนี้อีก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ดอกหญ้าสีคราม