แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 411

เรื่องของหอว่านเค่อไหล ยังคงเล่าลือกันต่อไป ผ่านไปอีกสองวัน หอเซียงหม่านภายใต้เครือของเหม่ยหวากรุ๊ปแทบจะไม่มีลูกค้าเลย ถึงขั้นที่พนักงานบางคนของเหม่ยหวากรุ๊ปแอบไปกินข้าวที่หอว่านเค่อไหล

เมื่อกินเสร็จแล้วยังชื่นชมหอว่านเค่อไหลอย่างมาก แม้แต่ศัตรูยังถึงกับยอมรับยกนิ้วให้ เห็นได้ชัดว่าชื่อเสียงของหอว่านเค่อไหลโด่งดังดีมากขนาดไหน

ตระกูลว่านเองก็ทำเต็มที่ ทั้งโฆษณาต่างๆมีมากมายเต็มไปหมด ถึงขั้นเชิญเจ้าหน้าที่ความปลอดภัยและบุคลากรทางการแพทย์มาทำการโฆษณาให้กับหอว่านเค่อไหลอีกด้วย เพียงชั่วพริบตาหอว่านเค่อไหลก็โด่งดังไปทั่วหล้า

บางคนที่เคยไปทานข้าวที่หอว่านเค่อไหล เมื่อกลับไปแล้วก็โอ้อวดว่าวัตถุดิบสมุนไพรยาจีนของว่านเค่อไหลมหัศจรรย์มากเพียงใด แล้วพวกคนต่างถิ่นที่ไม่สามารถมาทานได้ต่างก็ร้อนรน ต่างก็ร้องขอให้ว่านเค่อไหลไปเปิดสาขาให้ทั่ว

มองดูรายงานการขายของหอเซียงหม่านแล้ว หลี่ซู่เฟินนอกจากยิ้มขมขื่นแล้วก็คือยิ้มขมขื่นอีก

เวินฉิงปลอบใจอยู่ด้านข้าง "ท่านประธานคะ คุณอย่าได้เสียใจมากเกินไปเลยค่ะ ในเมื่อด้านอาหารเราแพ้ให้กับตระกูลว่าน อย่างนั้นเราก็ลงมือทำด้านอื่น ใช่สิคะ ร้านขายยาในเครือของพวกเรากำลังทำการก่อสร้างแล้วค่ะ หากว่าสามารถโฆษณาขายยาพิเศษได้ ก็สามารถสร้างความโด่งดังได้ในทันทีเลยนะคะ"

หลี่ซู่เฟินทำได้แค่เปลี่ยนจุดสนใจจากธุรกิจสายอาหารกลับมา นึกคิดแล้วพูดว่า "เธอไปติดต่อบริษัทยาพวกนั้นสิ ดูว่าช่วงนี้พวกเขาได้วิจัยพัฒนายาพิเศษอะไรออกมาหรือเปล่า ถ้าหากมี ก็พยายามติดต่อมาให้ได้ ถึงแม้ต้องจ่ายในราคาสูงก็ไม่เป็นไร เรื่องของร้านขายยาในเครือห้ามล้มเหลวอีก"

"ท่านประธานวางใจได้ค่ะ ความสนใจของตระกูลว่านล้วนอยู่ที่เครือด้านอาหารหมดแล้ว คงจะไม่มีความสนใจมากพอที่จะมาแข่งขันร้านขายยาในเครือของเราอีก ครั้งนี้พวกเราชนะได้แน่นอนค่ะ!" เมื่อไม่มีตระกูลว่านมาแข่งขันด้วย ผู้มีอำนาจอื่นๆเหม่ยหวากรุ๊ปไม่วางไว้ในสายตา ใบหน้าที่สวยงามของเวินฉิงปรากฏรอยยิ้มที่มั่นใจอย่างมาก

แต่ว่า ยังไม่ทันรอให้เวินฉิงออกจากห้องทำงาน โทรศัพท์บนโต๊ะของท่านประธานก็ดังขึ้น

หลี่ซู่เฟินรับสาย "ใครคะ?"