แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 413

อู่โจว ภายในคฤหาสน์ริมทะเลสาบกลับคืนรัง

ระยะเวลาเพียงไม่กี่วัน ภายใต้การทำงานของค่ายกลรวมพลังทิพย์ ทำให้พลังชี่ทิพย์ทั่วเนินเขาวิหคจอดและทะเลสาบกลับคืนรัง มีความเข้มข้นมากขึ้นกว่าเดิมถึงร้อยเท่าแล้ว

ภายนอกเป็นใบไม้เหี่ยวแห้ง แต่เนินเขาวิหคจอดกลับเขียวขจีสดใส

รอบข้างคฤหาสน์ที่เฉินโม่พักอาศัย เมื่อถึงเวลาค่ำคืนก็มักจะเต็มไปด้วยหมอก พวกนั้นไม่ใช่หมอกธรรมดา แต่เป็นพลังชี่ทิพย์ฟ้าดินที่เข้มข้น

พลังของเฉินซงจื่อ ได้มั่นคงอยู่ในระดับปรมาจารย์แดนชี่แท้แล้ว และกำลังเริ่มเข้าสู่ระดับปรมาจารย์แดนคุ้มกาย

พลังบำเพ็ญของเอียนชิงเฉิง ก็ได้มีวี่แววการเข้าสู่แดนในชั้นสมบูรณ์บ้างแล้ว สมแล้วที่เป็นสายเลือดลับหงส์ฟ้าที่แม้แต่เฉินโม่ก็อิจฉา ความรวดเร็วในการฝึกฝนนั้นเร็วจนน่าตกใจ!

ซังซังเองก็ได้บรรลุเข้าสู่แดนในชั้นสูงสุดแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะถูกจำกัดวิชาการฝึกฝน ซังซังเองก็สามารถขึ้นเป็นปรมาจารย์แดนแปรภาพได้เช่นกัน

บนดาดฟ้า เฉินโม่ลืมตาขึ้น โบกมือหนึ่งครั้ง หมอกอ่อนๆรอบด้านก็ได้เปลี่ยนเป็นเหมือนแสงสว่าง แล้วมารวมตัวกันอยู่ในมือของเฉินโม่ แปรภาพเป็นแอ่งน้ำที่เกาะตัวอยู่ในอากาศ

เฉินโม่หยิบเอาขวดแก้วมารวบรวมไว้ จากนั้นก็กระโดดลงด้านล่าง

ในห้องรับแขก เฉินโม่เรียกเฉินซงจื่อ เอียนชิงเฉิงและซังซังมารวมตัว ทั้งสามคนยืนตรงด้วยความเคารพ ยิ่งติดตามเฉินโม่นานเท่าไหร่ ทั้งสามคนก็ยิ่งเคารพหวาดกลัวเฉินโม่มากขึ้นเท่านั้น

โดยเฉพาะค่ายกาลรวมพลังทิพย์แห่งนี้ แทบจะสามารถเปลี่ยนแปลงฟ้าดินได้แล้ว ถือเป็นวิธีการที่ท่านเซียนถึงจะสามารถมีได้

"นั่งลงเถอะ" เฉินโม่พูดนิ่งๆ

ทั้งสามคนสบตากัน แล้วถึงได้นั่งลงตัวตรง จ้องมองเฉินโม่โดยไม่กล้าหายใจแรงสักนิด รอคอยให้เฉินโม่ออกคำสั่ง

"ไม่ต้องประหม่าขนาดนั้น เรียกพวกเธอมาเพื่อดื่มน้ำชา" เฉินโม่เหลือบมองทุกคน แล้วพูดอย่างเรียบเฉย ยกกาน้ำชาขึ้น แล้วเทใส่แก้วให้กับทุกคน

ทั้งสามคนตื่นตระหนกกับความดีที่ได้รับ จึงรีบยืนขึ้นกล่าวขอบคุณ

เฉินโม่เองก็ขี้เกียจห้ามทั้งสามคน เขารู้ว่าทั้งสามคนนี้ตกใจกับสิ่งที่เขาแสดงออกมาให้เห็น ถ้าหากยังให้ทั้งสามคนทำตัวกับเขาเหมือนเมื่อก่อน คงเป็นไปไม่ได้

"ดื่มชาสิ" เฉินโม่พูดจบ ตัวเองก็ดื่มก่อนหนึ่งคำ หลับตาลง ค่อยๆชิมรสชาติ เหมือนว่าดื่มด่ำไปกับความหอมของกลิ่นชา