เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 1001

น้องน้อยโจวที่ได้รับบาดเจ็บรีบกลับเข้ามาในตระกูลถังทันที

ส่วนในตอนนี้ถังเฉาก็กำลังเตรียมที่จะนอน จู่ๆกลับรู้สึกได้ถึงลมหายใจเฮือกหนึ่ง

ตอนแรกนึกว่ามีคนคิดที่จะเข้ามาลอบโจมตี ถังเฉาแอบเดินไปอยู่ริมๆ เจาะรูเล็กๆที่ประตูหน้าต่าง มองคนที่อยู่ข้างนอก

พอมองไป ก็พบว่าเป็นน้องน้อยโจว น้องน้อยโจวท่าทางอ่อนแอไร้เรี่ยวแรง ค่อยๆเดินตรงมาที่ห้องของถังเฉาอย่างช้าๆ ถังเฉาก็รีบเปิดประตูออกทันที พยุงน้องน้อยโจวเข้ามา

“เกิดอะไรขึ้น ทำไมถูกเล่นงานจนสภาพเป็นแบบนี้ ใครเป็นคนทำร้ายเธอ?”

จริงๆแล้วถังเฉาก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ว่าน้องน้อยโจวจะถูกทำร้ายแบบนี้ พอเห็นท่าทางที่อ่อนแอไร้เรี่ยวแรงแบบนี้ของน้องน้อยโจว ก็รู้สึกละอายใจอยู่ไม่น้อย

แต่น้องน้อยโจวกลับหันมองถังเฉาที่อยู่ข้างๆด้วยสีหน้าขอโทษ

“ขอโทษจริงๆ พี่ถังเฉา เมื่อตะกี้ตอนที่ฉันกำลังวิ่งหนีอยู่นั้น ไม่ทันได้ระวังเผลอไปทำสัญญาหมั้นพังหมดแล้ว แม้ว่าฉันจะขโมยมันออกมาได้แล้วก็ตาม”

ตอนแรกถังเฉายังไม่เข้าใจว่าทำไมน้องน้อยโจวถึงมีสีหน้ารู้สึกผิด ตอนนี้พอเห็นแล้วก็เข้าใจขึ้นมา ที่แท้น้องน้อยโจวก็ทำสัญญาหมั้นพังแล้วนี่เอง หลังจากที่ถังเฉาได้ฟังคำพูดนี้แล้ว ในใจก็รู้สึกยากที่จะรับไหวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“ยัยบ๊อง ทำมันพังแล้วก็แล้วทำไมล่ะ? มันไม่สำคัญสักหน่อย ที่สำคัญคือเธอไม่เป็นอะไรก็พอแล้ว”

ถังเฉาพยุงน้องน้อยโจวมานั่งลงที่เก้าอี้ จากนั้นก็ใช้มือกดจุดให้กับน้องน้อยโจวเบาๆ

“ขอโทษจริงๆนะ ฉันไม่คิดว่าเธอจะได้รับบาดเจ็บ ฉันนึกว่าจ้าวไท่นั่นเป็นแค่คนไร้ค่าคนหนึ่งเท่านั้น”

แม้จะรู้ว่าถังเฉาบดขยี้โจวหลี่จนน่าสังเวชมากก็ตาม แต่ยังไงน้องน้อยโจวก็คิดไม่ถึงอยู่ดี ว่าสำหรับถังเฉาแล้ว จ้าวไท่คนนี้จะเป็นแค่คนไร้ค่าคนหนึ่งเท่านั้น

แต่ตอนนี้น้องน้อยโจวไม่อยากคิดพิจารณาอะไรมากมาย หันความสนใจทั้งหมดไปที่มือของถังเฉา

นี่เป็นครั้งแรกที่เธออยู่ใกล้ชิดกับผู้ชายขนาดนี้ พูดกันตามตรง ใจของน้องน้อยโจวในตอนนี้กำลังรู้สึกแปลกๆอยู่ไม่น้อย เธอไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อน

ถังเฉากำลังกดจุดอยู่ ใจไม่แกว่งและไม่คิดฟุ้งซ่านแม้แต่น้อย แต่ในตอนนี้เอง ร่างกายของน้องน้อยโจวก็สั่นกระตุกขึ้นมา เห็นได้ชัดว่าถูกถังเฉากดเอาไว้ จากนั้นร่างกายก็ตอบสนองกลับมา

“เป็นอะไร? ฉันใช้แรงมากเกินไปเหรอ? เดี๋ยวฉันจะผ่อนแรงลงหน่อยแล้วกัน”

พูดเสร็จถังเฉาก็กดจุดต่อ

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง ในที่สุดกระบวนขั้นตอนก็สิ้นสุดลงสักที ทักษะฝีมือของถังเฉาทำให้น้องน้อยโจวนอนหลับสนิทไปบนเก้าอี้เรียบร้อยแล้ว

เขาอุ้มน้องน้อยโจวมาวางไว้บนเตียงนอนของตัวเอง ห่มผ้าห่มให้กับเธอ ส่วนตัวเองก็นั่งลงบนเก้าอี้คอยเฝ้าน้องน้อยโจวที่กำลังนอนหลับอยู่ตลอดทั้งคืน

เช้าวันต่อมา น้องน้อยโจวที่ตื่นเช้าจนเป็นนิสัยแล้วก็ตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้าตรู่ แต่พอหันไปมองถังเฉาที่นั่งอยู่ น้องน้อยโจวก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูก

“หรือว่าเขาเฝ้าฉันนอนตลอดทั้งคืนเลยอย่างนั้นเหรอ หมดกัน ถ้าอย่างนั้นเมื่อคืน……คงจะไม่ถูกเขาเห็นหมดแล้วใช่ไหม”

น้องน้อยโจวนึกถึงเมื่อคืนตอนที่ตัวเองพูดละเมอขณะที่กำลังนอนหลับอยู่ พอคิดแล้วใบหน้าก็รู้สึกอึดอัดหงุดหงิดขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

“พี่ รีบตื่นขึ้นมาได้แล้ว ได้ยินว่าคนของญี่ปุ่นจะมาแล้ว ฉันกลัวว่าพวกเขาจะมาหาคุณ คุณรีบไปหลบซ่อนเร็วเข้าเถอะ”

หลังจากที่ถังเฉาได้ยินเสียงร้องเรียกของถังเชียนเชียนที่ประตู ก็ตื่นขึ้นมา พอเห็นน้องน้อยโจวที่อยู่บนเตียง ถังเฉาก็แค่ยิ้มนิ่งๆเท่านั้น

ถังเฉาก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย แค่เดินไปเปิดประตู หลังจากที่ถังเชียนเชียนเห็นภาพภายในห้องแล้ว เธอก็อึ้งตะลึงไป ฝีเท้าถอยหลังไปสองสามก้าวอย่างอดไม่ได้

“เกิดอะไรขึ้น พี่ ทำไมเธอถึงอยู่ในห้องของพี่ได้ หรือว่าเมื่อคืนพวกคุณสองคนอยู่ด้วยกันอย่างนั้นเหรอ?”