เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 114

บทที่114 แขกรับเชิญวีไอพีชั้นยอด

กำลังจะถึงช่วงหัวค่ำ หลัวปู้เพิ่งจะโทรศัพท์มาส่งข่าว

“คุณถัง คนที่ท่านให้ไปสืบข่าวได้ความแล้ว”

“เหวินเหวยเฉิน คนเมืองซูหาง บุตรหนึ่งในสองคนของเหวินเฉิงหนาน ปัจจุบันรับผิดชอบเป็นผู้จัดการแผนกการตลาด ของกาแล็กซี่กรุ๊ปของตระกูลเหวิน”

“ตระกูลเหวินมีบทบาทอย่างมากในแถบเจ้อเจียง ภูมิหลังไม่ด้อยไปกว่าสี่ตระกูลเศรษฐีเมืองหมิงจู ตระกูลเหวินเคยเป็นเจ้าของอาคารกั๋วจี้มาก่อน จากนั้นด้วยสาเหตุส่วนตัว จึงขายให้กับ เจิงเทียนเสียง……”

ถังเฉานิ่งเงียบ มือถือโทรศัพท์ เงาทะมึนกลับปรากฏขึ้นบนใบหน้า พูดเสียงเย็นชาว่า “สิ่งที่ผมต้องการคือ เรื่องราวในอดีตระหว่างเขากับชิงเสว่ ไม่ใช่เรื่องไร้สาระจำพวกนี้”

ได้ยินน้ำเสียงโมโหของถังเฉา หลัวปู้รีบพูดต่อด้วยเสียงสั่นเครือว่า “เถ้าแก่ใหญ่ ความสัมพันธ์ระหว่างคุณหลินกับ

เหวินเหวยเฉินคนนั้น ไม่ลึกซึ้งเท่าไหร่นัก เหวินเหวยเฉินชอบพอคุณหลินอยู่ฝ่ายเดียว ได้ยินมาว่าใช้หุ้นของตระกูล

เหวิน ซื้ออาคารกั๋วจี้ขึ้นมา เพื่อตามจีบคุณหลิน หลังจากนั้น เหมือนกับว่าครอบครัวเกิดปัญหาบางอย่าง ต้องรีบ

กลับไปที่ เมืองซูหาง จึงขายอาคารกั๋วจี้”

“เกิดปัญหาอะไร?”

เรื่องทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับหลินชิงเสว่ ถังเฉาให้ความสำคัญทุกเรื่อง แม้แต่เส้นใยแมงมุมหรือรอยเท้าม้าก็ไม่ให้เล็ดลอดไปได้

“เรื่องทะเลาะเบาะแว้งภายในระหว่างเหวินเหวยเฉินกับลูกชายอีกคน”

หลัวปู้พูดไปตรง ๆว่า “เหวินเหวยเฉิน ไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของเหวินเฉิงหนาน แต่เป็นภรรยาของเหวินเฉิงหนานที่สวมเขาให้กับเขา!”

“พี่ชายของเหวินเหวยเฉินต้องการที่จะขับไล่เขาออกไป ผลสุดท้ายกลับกัน เขาถูกตัดแขนตัดขาเป็นคนพิการ ถูกขับออกจากตระกูลเหวิน”

ถังเฉาฟังคำพูดแล้ว ดวงตาหรี่ลงเล็กน้อยพูดว่า “ดูไปแล้วเจ้าเหวินเหวยเฉินคนนี้ เป็นมนุษย์คนหนึ่ง”

พูดมาถึงตรงนี้ หลัวปู้พูดขึ้นอีกครั้งว่า “คุณถัง ยังมีอีกเรื่อง ไม่รู้ว่าสมควรพูดดีหรือไม่? ----”

“เรื่องอะไร?” หางคิ้วถังเฉากระตุกเล็กน้อย

“คืนนี้ เหวินเหวยเฉินก็มาในงานเลี้ยงที่ซ่งเทียนซานจัดขึ้นเช่นกัน”

หลัวปู้พูดอีกว่า “คู่ควงของเขา ก็คือหลินฉ่ายเวยของตระกูลหลิน”

“อะไรนะ?!”

สีหน้าถังเฉาเปลี่ยนเล็กน้อย จากนั้นใบกลับมานิ่งขรึมอีกครั้ง “คืนนี้เธอมาเป็นเพื่อนดื่มใช่ไหม?”

“ก็คงใช่ครับ”

หลัวปู้ไม่กล้าปกปิดอีก “อีกทั้ง จากข้อมูลที่สายสืบได้ถ่ายรูปไว้ ก่อนหน้านี้หนึ่งชั่วโมง ทั้งสองคนเพิ่งจะเดินออกมาจากโรงแรม”

พูดจบ หลัวปู้ได้ส่งภาพที่บอกเมื่อครู่นี้เข้าในโทรศัพท์ของถังเฉาอย่างรวดเร็ว

ในภาพ หลินฉ่ายเวยคลอเคลียอยู่ในอ้อมกอดของเหวินเหวยเฉิน ใบหน้าแดงก่ำ มองดูแล้วเหมือนจะเพิ่งเสร็จภารกิจส่วนตัว

มองเห็นภาพเหล่านี้ ถังเฉาถึงกับเดือดดาลขึ้นทันที

ไม่ใช่ว่าในใจจะนึกเป็นห่วงเป็นใย แต่ว่าโมโหหลินฉ่ายเวยที่ไร้ยางอายมากถึงขนาดนี้!

แม้ว่าทั้งสองคนจะเป็นปรปักษ์กัน แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เธอยังเป็นบุตรสาวแท้ ๆของพ่อ ถังเฉายังรู้สึกว่าตนเองต้องมีหน้าที่ดูแลช่วยเหลืออยู่บ้าง

เขาเหลือบดูเวลา พูดขึ้นว่า “ตอนนี้ผมจะรีบไปที่คลับเฮาส์ปินเจียงฮุ่ย คุณตามผมไปด้วย”

“ครับ คุณถัง!”

วางสายโทรศัพท์ ถังเฉารีบเรียกรถมาคันหนึ่ง มุ่งหน้าไปที่คลับเฮาส์ปินเจียงฮุ่ย ดวงตาทั้งสองเย็นชา

หลินฉ่ายเวย ถ้าคุณเป็นผู้หญิงที่ไร้ยางอายประเภทนั้น ผมจะไม่สนในที่จะสั่งสอนคุณแทนพ่อแล้วล่ะ

หลังจากนั้นสิบนาที ก็ถึงคลับเฮาส์ปินเจียงฮุ่ย

ถังเฉาคิดจะเดินเข้าไปข้างใน พนักงานต้อนรับหน้าประตูรั้งตัวเขาไว้ นายท่าน โปรดสแกนลายนิ้วมือด้วยค่ะ”

คลับเฮาส์ปินเจียงฮุ่ย มีกฎระเบียบสำหรับสมาชิก ไม่ใช่ว่ามีเงินจะเข้าไปได้ง่าย ๆ คลับแต่ละแห่งจะบันทึกลายนิ้วมือสมาชิกไว้ทุกคน สามารถสแกนเข้าไปได้ทันที

ถังเฉาสแกนลายนิ้วมือ เครื่องสแกนเกิดเสียงดังตื๊ดขึ้นมาครั้งหนึ่ง สีหน้าเปลี่ยนขึ้นทันที

ชายที่ดูท่าทางจะเป็นหัวหน้ารีบเดินเข้ามาหา ขับไล่ถังเฉาให้ออกไป

“คุณไม่ใช่สมาชิกของคลับเฮาส์ปินเจียงฮุ่ยของพวกเรา ออกไป!”