เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 151

บทที่ 151 ตั๊กแตนห้ามรถ

“เทียนซาน”

“พี่เทียนซาน！”

ไม่เพียงแต่ซ่งสวินเท่านั้น แต่ยังมีสีหน้าของตระกูลซ่งรุ่นที่สองและสามที่เปลี่ยนไปอย่างมาก และพากันกรีดร้องออกมาด้วยความโศกเศร้า

หนึ่งในนั้นมีชายวัยกลางคนที่สีหน้าดูตกใจมากที่สุด ได้ผลักผู้คนออกอย่างมาอยู่ที่ด้านข้างของซ่งเทียนซานอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเขย่าตัวเขาอย่างรุนแรง ที่จริงแล้วนี่คือพ่อของเขาเอง ซ่งเต้าหลิง

ในชั่วขณะหนึ่ง คนของตระกูลซ่งทั้งหมดต่างจมอยู่ในความโศกเศร้าอยู่ลึกๆ

หัวหน้าของตระกูลอื่นๆก็เต็มไปด้วยสายตาที่เย็นชา สายตาเหลือบไปมองที่ถังเฉาผู้ที่ดูน่าเกรงขาม

โดยเฉพาะหวางหมิ่นเหมินและจ้าวลิ่ว ใจของพวกเขาต่างเต้นแรงมากขึ้น แต่ก่อน พวกเขาคิดว่าถังเฉานั้นชั่วร้าย แต่ไม่เคยคิดว่าจะโหดเหี้ยมและโหดร้ายมากขนาดนี้

หวางเยี่ยเองก็รู้สึกกลัวมากขึ้น ซ่งเทียนซานนั้นโดนทำให้ตกอยู่ในสถานการณ์น่าเศร้าเช่นนี้ นึกถึงตัวเองที่ยังจะคิดแก้แค้นถังเฉาอยู่นั้น ร่างกายของเขาก็สั่นไปหมด

ลักษณะของซ่งเทียนซานนั้นจะสามารถอธิบายด้วยถ้อยคำที่ดูน่าสลดใจได้อย่างไรกัน?

ไม่เพียงแต่ใบหน้าเท่านั้น ร่างกายทั้งหมดนั้นเต็มไปด้วยรอยมีด

มีเพียงผู้เเชียญชาญเท่านั้นที่สามารถดูออกว่าเป็นทักษะการใช้มีดที่ยอดเยี่ยมมาก มีดที่เฉือนร่างของซ่งเทียนซานนั้น ไม่ได้ทำลายกล้ามเนื้อของเขาแต่อย่างใด เพียงแค่ตัดเส้นลมปราณเท่านั้น

ในบรรดาคนที่ถังเฉารู้จักนั้น มีเพียงแค่เจียงไป๋เสว่ที่เป็นหัวหน้าทางการแพทย์ของปราณมังกรอย่างแน่นอน ถึงจะมีเทคนิคการใช้มีดที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้

“เทียนซาน...”

ซ่งสวินและซ่งเต้าหลิงที่อยู่ด้านซ้ายและขวา มองไปที่ซ่งเทียนซานซึ่งเส้นลมปราณได้แตกไปแล้วนั้น ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วย ใบหน้าของเขาก็เจตนาอาฆาต

โดยเฉพาะอย่างยิ่งสายตาของซ่งเต้าหลิงที่หันไปมองราชวงศ์ถังด้วยสายตาที่เศร้าหมองนั้น พูดแต่คำออกมาอย่างยากเย็นว่า “เป็นแก...ที่ทำให้ลูกฉันกลายเป็นแบบนี้เหรอ？”

แม้ว่าซ่งเทียนซานนั้นจะยังไม่ตายแต่ก็ได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส ชีวิตที่เหลือนั้นคงได้เพียงอยู่แค่บนเตียงเท่านั้น สำหรับชายหนุ่มนี้ มันช่างทรมานมากกว่าการฆ่าเสียอีก！

ถังเฉาพยักหน้าและพูดว่า “ไม่ผิด”

แม้ว่าตัวเขาเองที่ทำให้ซ่งเทียนซานเป็นเช่นนี้ แต่เขาก็เต็มใจที่จะมอบ‘แพะรับบาปนี้ไปให้แก่เจียงไป๋เสว่’

“แกมันรนหาที่ตาย...”

ซ่งเต้าหลิงคำรามออกมาอย่างเสียงดังที่เต็มไปด้วยความอาฆาต จากนั้นก็พุ่งไปหาถังเฉาอย่างไม่คิดชีวิต

แต่เขากลับถูกซ่งสวินขวางเอาไว้ ในเวลานี้เอง เขาผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าของตระกูลซ่งก็กลับสงบลง “เต้าหลิง อย่าหุนหันพลันแล่นไป เขากำลังยั่วโมโหคุณอยู่ รอหรูอี้มาค่อยสะสาง！”

เมื่อโดนทุกคนในตระกูลซ่งห้ามปราม สติสัมปชัญญะของซ่งเต้าหลิงก็ค่อยๆกลับมา แต่ดวงตาทั้งสองของเขายังคงมีความอาฆาตอยู่มาก

“ถังเฉา ฉันซ่งเต้าหลิง ขอสาบานว่าตราบที่ยังมีชีวิตอยู่ ฉันจะฆ่านายให้ได้！”

“ในโลกใบนี้มีคนมากมายที่อยากจะฆ่าฉัน นายเป็นคนที่เท่าไหร่กัน？”

ถังเฉาไม่แยแสแม้แต่น้อย แม้จะโดนดูถูกเหยียดหยามก็ตาม

“ถังเฉา นายอย่าทะนงตนให้มาก！”

ตอนนี้เอง ซ่งสวินก็ตะโกนเสียงดังว่า “ไม่ว่าแกจะเปลี่ยนไปเป็นยังไง แต่มันก็เปลี่ยนความจริงที่ว่าแกมันไร้ประโยชน์ไม่ได้หรอก รอหรูอี้มาก่อนเถอะ แกเสร็จแน่！”

ถังเฉามองซ่งสวินด้วยความเวทนาสงสารพร้อมกับส่ายหัว “ซ่งหรูอี้นี่เป็นเทพเจ้าของพวกนายหรือไงกันนะ？หล่อนจะสามารถช่วยพวกนายได้เหรอ？หรือว่าหล่อนจะช่วยพวกนายงั้นเหรอ？”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา รุ่นน้องตระกูลซ่งก็ต่างมองไปที่ถังเฉาด้วยสายตาที่เย่อหยิ่งเย็นชา

“ตอนนี้ลูกพี่ลูกน้องหรูอี้นั้นเป็นหัวหน้าตระกูลซ่ง อีกทั้งยังเป็นประธานของบริษัทตระกูลซ่งด้วย หล่อนจะฆ่านายอย่างกับฆ่ามดตัวหนึ่งเลยแหละ！”

“ทุกอย่างที่แกทำกับตระกูลซ่ง พี่หรูอี้จะต้องกลับมาเหมือนเดิม！”

“...”

การที่รุ่นน้องพวกนี้พูดกันอย่างรวดเร็ว ทำให้ซ่งสวินและซ่งเต้าหลิงต่างมองหน้ากัน จากนั้นดวงตาข้างในก็เป็นประกาย

เด็กคนนี้...ไปเจออะไรมาหรือเปล่า

เมื่อเห็นความประหม่าของพวกเขาแล้ว ถังเฉาก็ยิ้มเยาะอยู่ในใจ ตระกูลซ่งนั้นมีซ่งหรูอี้เพียงคนเดียว ก็ทำให้กลายเป็นที่ร่ำรวยที่สุดในหมิงจู หากไม่มีซ่งหรูอี้ พวกเขานั้นก็จะไม่มีอะไรสักอย่าง

ถังเฉาเองก็ไม่รู้ว่าซ่งหรูอี้นั้นมีความสัมพันธ์อย่างไรกับตระกูลซ่งบ้าง แต่ว่าสิ่งที่เข้าใจที่สุดก็คือ สิ่งที่ซ่งหรูอี้ได้ทำนั้นก็ยังคงเป็นศัตรูอยู่ดี ถังเฉาสามารถเดาความคิดของหล่อนได้เล็กน้อย

ยกตัวอย่างการประชุมทางธุรกิจคืนนี้ ที่ซ่งหรูอี้ได้เป็นประธานของบริษัทตระกูลซ่ง ทำไมจะต้องมาทำที่ลานบ้านของตระกูลซ่งแทนที่จะเป็นห้องประชุมของบริษัทตระกูลซ่งแทน

มีความเป็นไปได้อย่างหนึ่งก็คือ ตำแหน่งการเป็นหัวหน้าของตระกูลซ่งของหล่อนนั้นไม่มั่นคง อีกทั้งยังหลายคนที่ไม่เห็นด้วยกับหล่อน

การประชุมที่บ้านของตระกูลซ่งก็เพื่อที่จะให้ ซ่งสวิน ซ่งเต้าหลิงและคนอื่นๆ ว่าตนนี่แหละที่เป็นหัวหน้าของตระกูลซ่ง！

ตึก ตึก ตึก

ในขณะนี้เอง ก็มีเสียงฝีเท้าที่ด้านนอกของตระกูลซ่ง

หลังจากนั้นก็มีชายวัยกลางคนสวมชุดเสื้อคลุมขาวดำเดินเข้าไปในงานเลี้ยงของตระกูลซ่ง

“ท่านอาจารย์ลุง！”

เมื่อเห็นคนคนนี้ จ้าวเชียนจูนก็แสดงความประหลาดใจบนใบหน้าทันทีพร้อมกับโบกมือให้

เขาเดินไปหาจ้าวเชียนจูนทันที “เชีนจูน คนอยู่ที่ไหน？”

จ้าวเชียนจูนชี้ไปที่ถังเฉาและพูดทันทีว่า “ก็เขาไง พวกแกมาก็ดีแล้ว ไปหักขาของมันซะ！”

จากนั้นชั่วครู่ก็หันไปพูดกับซ่งสวินอย่างมีไมตรีจิตว่า “ท่านปู่ซ่ง อย่ากังวลใจไป ผมได้เรียกปรมาจารย์ด้านศิลปะการต่อสู้มาแล้ว ล้วนแต่มีฝีมือกันทั้งนั้น จับสิ่งไร้ประโยชน์นี่ได้อย่างแน่นอน”

“ดี！”