เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 153

บทที่ 153 การขับไล่ออกจากตระกูลซ่ง

การประชุมทางธุรกิจดำเนินไปอย่างเป็นระเบียบและตัวแทนของตระกูลต่างๆพากันมาที่เวทีเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับข้อดีของบริษัท

ถังเฉาได้ยินเนื้อหาคร่าวๆ คร่าวๆพอที่จะรู้ว่าบริษัทตระกูลซ่งตั้งใจที่จะเปิดโครงการใหม่ แต่โครงการนี้ไม่ได้วางแผนโดยตระกูลซ่งแต่อย่างใด แต่อยู่ที่ตระกูลต่างๆเหล่านี้มีโครงการดีๆอะไออยู่บ้าง

แทนที่จะเป็นการประชุมทางธุรกิจจริง ๆ แต่แท้จริงแล้วเป็นการประชุมด้านการลงทุน ซ่งหรูอี้จะลงทุนกับใครก็ตามที่มีโครงการดีๆมาเสนอ

การลงทุนทางด้านวิทยาศาสตร์ วิสัยทัศน์ของซ่งหรูอี้ที่มีต่อวิธีด้านนี้นั้นโหดร้ายมาก แม้แต่คุณปู่ซ่งเอง ก็ไม่สามารถที่จะเลือกอะไรได้

หลังจากนั้นสักพัก ซ่งหรูอี้ก็ขมวดคิ้วพร้อมกับพูดว่า “ทำไมไม่เห็นคนของบริษัทลี่จิงกรุ๊ปเลย？”

ซ่งหมิงเวยรีบพูดว่า “ประธานซ่ง ประธานฟางจากบริษัทลี่จิงกรุ๊ปได้มาและออกไปแล้ว”

ซ่งหรูอี้หรี่ตาลงเล็กน้อยพร้อมกับถามว่า “จบกัน ทำไมถึงไปแล้วล่ะ？”

ซ่งหมิงเวยผงะและรีบพูดว่า “เป็นเพราะว่าพี่ชายชิงหมิงนั้นบังคับประธานฟางอยู่เรื่อย คุณถังนั้นเกรงว่าประธานฟางจะได้รับบาดเจ็บ เลยบอกให้กลับไปน่ะครับ”

“ซ่งหมิงเวย นายหุบปากซะที！”

ซ่งชิงหมิงที่เพิกเฉยต่อความเจ็บปวดบนใบหน้านั้นยืนขึ้นเตรียมด่า

แต่พูดไปได้เพียงครึ่งเดียว ก็รู้สึกสายตาที่มองมาจากทางด้านหลังทำให้เสียววาบ รู้สึกตกใจจนไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกไปอีก

ซ่งหรูอี้ไม่ได้โกรธซ่งชิงหมิงแต่อย่างใด หล่อนได้ถอนสายตาจากนั้นก็พูดกับหัวหน้าแต่ละตระกูลว่า “แผนการทุกๆอย่าง ฉันได้อ่านหมดแล้ว หลังจากกลับไปที่บ้าน ฉันจะพิจารณาอย่างรอบคอบ ฉันจะตอบกลับภายในสามวัน”

“ขอบคุณประธานซ่ง--”

หัวหน้าแต่ละตระกูลก็ค่อยๆออกไป งานเลี้ยงในตอนนี้นั้นได้กลายเป็นสถานที่เงียบเชียบไปเสียแล้ว

เหลือเพียงแต่ตระกูลหวางกับตระกูลจ้าวที่ยังไม่ได้ออกไป หวางหมิ่นเหมินกับจ้าวลิ่วกำลังคุยกันอยู่

ถังเฉาเห็นแล้วหัวเราะอยู่ภายในใจ

ดูเหมือนว่าพวกเขายังลังเลที่จะสละโอกาสใกล้ชิดกับตระกูลซ่งซะนี่

“หรูอี้ ตอนนี้การประชุมธุรกิจก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว จะมาจัดการเรื่องในบ้านได้หรือยัง？”

ซ่งเต้าหลิงเดินไปหาซ่งหรูอี้ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยและถามไปอย่างไม่สนอะไรทั้งนั้น

ซ่งหรูอี้พยักหน้า “แน่นอนค่ะ”

เมื่อเห็นซ่งหรูอี้ตอบตกลง ทุกคนในตระกูลซ่งก็ต่างพากันถอนหายใจออกมา จากนั้นก็หันไปมองถังเฉาดวงแววตาที่ดุร้ายเล็กน้อย

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะคิดว่าซ่งหรูอี้จะจัดการถังเฉาในไม่ช้านี้

หวางเยี่ยและจ้าวเชียนจูนยิ้มให้แก่ถังเฉาและตะโกนออกไปว่า “ถังเฉา มาถึงตอนนี้แล้ว นายยังไม่ยอมรับความผิดของตัวเองอีกเหรอ คงไม่ต้องรอให้คุณซ่งลงมือก่อน ถึงจะยอมยอมแพ้หรอกนะ？”

ถังเฉายังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างสบายใจพร้อมกับมองไปที่สองคนนั้นด้วยสายตาที่ขี้เล่นและพูดว่า “พวกนายมั่นใจว่าซ่งหรูอี้จะจัดการฉันขนาดนั้นเลยเหรอ？”

“บังอาจมาก ชื่อของคุณซ่ง แกกล้ามาเรียกตรงๆแบบนี้ได้ยังไงกัน？”

หวางเยี่ยยังคงจงรักภักดี จากนั้นก็ชี้ไปที่ถังเฉาและตะโกนเสียงดังออกไปว่า “ก่อนนี้นายมันแค่โชคดีที่บังเอิญไปประชุมธุรกิจ คุณซ่งเลยไม่มีเวลาที่จะมาจัดการ ตอนนี้งานประชุมก็จบลงแล้ว มาดูกันดีกว่าว่านายจะหนีไปไหน！”

“หนี？ใครบอกว่าฉันจะหนีกัน？”

ถังเฉารู้สึกขบขันกับคำพูดของหวางเยี่ย จากนั้นก็ค่อยๆลุกสูงขึ้น สูงราวกับภูเขา เดินเข้าไปหาซ่งหรูอี้

เสียงทุ้มอันทรงพลังของเขาก็เกิดขึ้นพร้อมกัน

“วันนี้ที่ฉันมาตระกูลซ่ง เดิมที่ก็อยากที่จะหารือโต้แย้งกันสักหน่อย ยังไม่ทันที่จะได้พูดจนถึงตอนนี้ ฉันไม่ไปไหนหรอก พวกคุณทุกคนเอง ก็อย่าติดที่จะก้าวขาออกไปแม้แต่ก้าวเดียว！”

“แกจะทำอะไร？”

“หยุด！ ห้ามก้าวไปข้างหน้าแม้แต่ก้าวเดียว”

ททุกคนในตระกูลซ่งต่างตื่นตระหนกไปกับถังเฉา หวางเยี่ยก้าวไปข้างหน้าตรงหน้าของซ่งหรูอี้ และพูดทันทีว่า “คุณซ่ง วางใจได้ หากมีผมอยู่ ไอ้ไร้ประโยชน์นั่นจะไม่ได้แตะแม้ปลายผมของคุณ！”

อย่างไรก็ตาม ซ่งหรูอี้ค่อยๆยืนขึ้น ดวงตามีแสงเย็นวาบขึ้นมา “ไปให้พ้น”

“คุณซ่ง...”

หวางเยี่ยที่กำลังจะพูด จู่ๆก็มีเสียงไม่แยแสอีกเสียงดังมาจากข้างหลังเขา

“แน่ใจนะว่าจะจัดการฉัน？”

เมื่อหวางเยี่ยหันกลับไปมอง ดวงตาที่หมองคล้ำของเขาก็ตกใจ

เห็นเพียงแค่ถังเฉาที่ยืนอยู่ด้านหลังของหวางเยี่ย มองมาที่เขาอย่างไม่ลดละ ดวงตาคู่นั้นมันช่างเหมือนกับการมองมดอย่างไงอย่างงั้น

“ฉันบอกว่า ให้ไปให้พ้น”