เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 154

บทที่ 154 หลังจากคืนนี้ไม่มีครอบครัวซ่ง

เหตุการณ์พลิกผันเร็วมาก เร็วจนนทุกคนไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ

หวางหมิ่นเหมินและจ้าวลิ่วต่างมองไปที่ตระกูลซ่งที่วุ่นวายนี้ จับต้นชนปลายไม่ถูก

ซ่งหรูอี้ไม่ใช่หัวหน้าของตระกูลซ่งหรอกเหรอ ทำไมเพียงแค่ชั่วครู่ก็ต้องเป็นเป้าของทุกคนไปแล้วล่ะ？

เหตุการณ์ ทำให้หล่อนรู้สึกคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูก เหมือนเคยเห็นที่ไหนสักแห่ง

ในไม่ช้า หล่อนก็นึกขึ้นได้--ตระกูลหลิน หล่อนเคยเห็นที่บ้านของตระกูลหลิน

ที่ตระกูลหลิน โจวเหม่ยหยูน หลินฉ่ายเวย โจวเหม่ยหลิงและคนอื่นๆก็กระทำเช่นนี้กับรองหัวหน้า ทำตัวแย่กว่าตระกูลซ่งด้วยซ้ำ

พวกหล่อนมองรองหัวหน้าเป็นคนเฮงซวย และหาทุกวถีทางเพื่อที่จะกำจัดรองหัวหน้า ไม่เพียงแค่ใช้คำพูดดูถูกแล้ว อีกทั้งยังใช้การกระทำข่มเหงรองหัวหน้าเพื่อประโยชน์อื่นอีก

หากเป็นคนธรรมดา คนโดนพวกหล่อนฆ่าตายไปนานแล้ว

ไม่คิดว่า เหตุการณ์นี้จะมาซ้ำรอยที่ตระกูลซ่งอีก...

ช่วงเวลานี้ เฟิ่งหวงก็พอจะความใจว่า ‘ความอบอุ่น’ที่รองหัวหน้าหมายถึงนั้นคืออะไร

เขากับซ่งหรูอี้ เดิมที่ก็เป็นคนประเภทเดียวกันอยู่แล้ว

แม้ว่าจะกลัวว่าซ่งหรูอี้จะหลอกใช้และทำร้ายถังเฉา แต่ถังเฉาก็ไม่ได้เกลียดหล่อนแต่อย่างใด

พวกเขานั้นคุยกันรู้เรื่อง หากไม่ได้อยู่ในฐานะตำแหน่งที่ต่างกัน ป่านนี้คงจะเป็นเพื่อนสนิทกันแล้วแน่ๆ

เฟิ่งหวงแอบมองไปที่ถังเฉา เห็นเพียงแค่ท่าทีที่ยังคงสงบของเขา เพียงแต่ตาคู่นั้น มันกลับดูซับซ้อนเหลือเกิน

“รองหัวหน้า ท่านจะทำยังไงต่อ？”

เฟิ่งหวงรู้ว่าซ่งหรูอี้นั้นเคยทำร้ายรองัวหน้ามาก่อน ของเพียงแค่เอ่ยปากมา เธอก็จะลงมอสนับสนุนซ่งหรูอี้ด้วยทันที

อย่างไรก็ตาม ถังเฉายิ้มและส่ายหัวเบาๆ “หากล้มหล่อนได้ง่ายขนาดนั้น ก็คงไม่ใช่ซ่งหรูอี้แล้วล่ะ แล้วก็คงไม่สมควรที่จะมาเป็นคู่ต่อสู้ของฉัน”

เมื่อเฟิ่งหวงได้ยินเช่นนั้น ก็หันไปมอง ทันใดนั้นดวงตาของเธอก็เปลี่ยนเป็นประหลาดใจอย่างมาก

ไม่ว่าตระกูลซ่งจะพูดอะไรมากมายแค่ไหน แต่ซ่งหรูอี้ก็ไม่ได้พูดตอบโต้ไปสักประโยคเดียว

แววตาของหล่อน ยังคงเย็นชา

ออร่าของหล่อน ก็ยังคงแรงกล้า

คางของหล่อนยังคงยกสูงขึ้นมองทุกคน

หากจะมีสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปจริงล่ะก็ ก็คงเป็นมุมปากของหล่อนที่ยิ้มออกมาอย่างเหยีดหยาม

ท้ายสุดเมื่อทุกคนต่างพูดจนเหนื่อย จึงเงียบปากลง

“พูดจบแล้วหรือยัง？”

ซ่งหรูอี้พูดด้วยน้ำเสียงที่สงบอย่างแผ่วเบา

ทันใดนั้น คนของตระกูลซ่งทั้งหมดก็รู้สึกว่าโดนทำให้อับอายเสียแล้ว สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

“แกไม่สมควรที่จะเป็นหัวหน้าของตระกูลแล้ว จะถูกไล่ออกในไม่ช้า จะยังมาทำตัวน่าเกรงขามไปทำไม？”

“ฉันเห็นว่าแกไม่คิดที่จะช่วยพี่ซ่งเทียนแก้แค้น แน่นอนว่าต้องยังคิดเรื่องของไอ้ไร้ประโยชน์นี่ เมื่อห้าปีก่อน พวกเขาเกือบจะได้เป็นสามีภรรยากันอยู่แล้ว！” รุ่นน้องจากตระกูลซ่งพูดอย่างโหดเหี้ยมและพูดถึงเรื่องราวต่างๆเมื่อห้าปีก่อน

อย่างไรก็ตาม เมื่อพูดจบ ก็ถูกมองด้วยสายตาที่เด็ดขาดมาพร้อมกับคำพูดที่ไม่ได้แยแสเลยสักนิด

“หากพูดไม่เป็น ฉันจะไม่ถือสาสอนบทเรียนแทนพ่อแม่ให้ก็แล้วกัน”

รุ่นน้องคนนั้นตกใจ แต่ก็ยังคงยืนกรานพูดว่า “งั้นฉันทำผิดหรือไงกัน？”

จากนั้น ถังเฉาเหลือบมองไปที่เฟิ่งหวง “ตบปากซะ”

เฟิ่งหวงเดินไปหารุ่นน้องคนนั้น ลากเขาขึ้นมา และตบไปหลายที

เปี๊ยะ เปี๊ยะ เปี๊ยะ…

หลังจากตบไปสองสามที ปากของรุ่นน้องคนนั้นในตอนนี้เต็มไปด้วยเลือด ฟันร่วงหมดปาก！

“ถังเฉา！”

เมื่อทำร้ายร่างกายต่อหน้าเขา ซ่งสวินก็กัดฟันจนแทบร่วง

ซ่งหรูอี้มองไปที่ถัวเฉาอีกครั้ง จากนั้นพูดว่า “นี่เป็นแค่ความต้องการจากพวกคุณเท่านั้น หากต้องการถอนฉันออกจากตำแหน่งหัวหน้า ก็ต้องโหวตผ่านทุกคนถึงจะได้！”

ซ่งสวินกล่าวทันทีว่า “ใครต้องการที่จะให้ซ่งหรูอี้ออกจากตำแหน่ง ยกมือขึ้น！”

หลังจากพูดจบ เขาก็ยกมือขึ้นก่อน

พรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ

คนอื่นๆก็ยกมือขึ้นเช่นกัน

ท้ายที่สุด ทุกๆคนก็ยกมือขึ้น เหลือแต่ซ่งหมิงเวยเท่านั้น

“หมิงเวย รีบยกมือขึ้นเร็ว！” ซ่งเต้าหลิงตะโกนด้วยความโกรธ

ซ่งหมิงเวยรู้สึกถึงแรกกดดันอย่างมาก ตัวสั่นไปหมด แต่ยังคงยืนกรานว่า “ยกไม่ได้！”