เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 171

บทที่171 ผู้หญิงดุเด็ดเผ็ดร้อน

คนจำนวนนับสิบอาวุธปืนครบมือปืนจ่อไปที่หัวถังเฉา ยิ่งไปกว่านั้นมีคนหนึ่งยืนด้านข้างคอยหาจังหวะเข้าจัดการ กลยุทธ์เช่นนี้ เป็นเส้นสนกลในทั้งหมดของตระกูลระดับต้น ๆ อย่างหนึ่งเท่านั้น

แต่ถังเฉากลับหัวเราะเบา ๆสามครั้ง โดยไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตา ทุกคนในเหตุการณ์ต่างก็คิดว่าถังเฉาคงเป็นบ้าไปแล้ว

“เพื่อนพ้องทุกท่าน เรื่องราวเปลี่ยนแปลงกะทันหัน งานมงคลเปลี่ยนมาเป็นงานศพเสียแล้ว ผมแซ่เจิ้งต้องขอโทษทุกท่านด้วย!”

ทันใดนั้น เจิ้งเทียนเฉิง หันหลังกลับมา มองไปที่ผู้ร่วมงานตระกูลต่าง ๆ ที่เชิญมา โค้งคำนับเล็กน้อย: “วันข้างหน้าผมแซ่เจิ้งจะต้องหาโอกาสไปเยี่ยมทุกท่านด้วยตนเอง วันนี้ขอเชิญทุกท่านกลับไปก่อน”

“ที่ไหน ที่ไหน”

“นายท่านเจิ้ง ต้องดูแลสุขภาพด้วย อย่าโมโหจนเสียสุขภาพกับคนประเภทนี้”

“หากต้องการให้ตระกูลพวกเราช่วยเหลืออะไร เอ่ยปากออกมาได้ทันที”

คนในตระกูลอื่น ๆ ต่างก็เอ่ยคำบอกลา ประเดี๋ยวเดียว ภายในบ้านตระกูลเจิ้งก็เปลี่ยนมาเงียบสงัด เหลือเพียงแค่บอร์ดี้การ์ดตระกูลเจิ้ง คนตระกูลโจวทั้งหมด และตระกูลเย่ บรรยากาศคุกรุ่นไปด้วยไอสังหาร

เจิ้งเทียนเฉิงมองไปที่เย่เทียนหลงอีกครั้ง หรี่สายตาดุดัน: “เถ้าแก่เย่ยังไม่กลับเหรอ?”

เย่เทียนหลง ยกสุราขึ้นมาดื่มจอกหนึ่ง หัวเราะเสียงดังพูดว่า: “นายท่านเจิ้ง ไม่ต้องสนใจผม คิดเสียว่าพวกผมเป็นเหมือนความว่างเปล่าก็ได้”

คำพูดประโยคนี้ ได้แสดงจุดยืนของตระกูลเย่ ส่งผลให้เจิ้งเทียนเฉิงแสดงความไม่พอใจเล็กน้อย

แต่ว่าเมื่อคิดถึงอิทธิพลของตระกูลเย่ เจิ้งเทียนเฉิงก็ไม่คิดจะไปหาเรื่องใส่ตัว ทำได้เพียงรับแบบขอไปที จากนั้นจับจ้องสายตาไปที่ตระกูลโจวทุกคนด้วยท่าทางไม่พอใจ

“ดูไปแล้ว ตระกูลโจวอย่างพวกคุณ ตัดสินใจแน่แล้วว่าจะตั้งตัวเป็นศัตรูกับตระกูลเจิ้ง”

“ไม่กล้า!”

โจวฉวนกั๋วตกใจกลัวจนไม่กล้าพูดเสียงดัง รีบผลักโจวเหม่ยหยูนแล้วพูดว่า: “พวกคุณก่อเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ ยังไม่รีบหาวิธีแก้ปัญหาอีกเหรอ!”

โจวเหม่ยหยูนร้อนใจเหมือนมดน้อยอยู่บนกระทะร้อน ๆ ทันใดนั้นเธอรีบหันไปมองถังเฉาด้วยท่าทีโกรธเคือง: “เจ้าคนไร้ประโยชน์ ยังไม่รีบคุกเข่าต่อหน้า นายท่านเจิ้งอีก!”

ถังเฉายังคงมีสีหน้าเรียบเฉย ไม่พูดสักคำ เขาไม่ปรารถนาที่จะพูดกับโจวเหม่ยหยูน

แต่หลินเจิ้นสง ได้ดึงตัวโจวเหม่ยหยูนที่ร้อนรนจนเหงื่อท่วมตัว เอ็ดไปว่า: “พอได้แล้ว เจ้ามันเป็นภรรยาที่บ้าไปแล้วอย่าวุ่นวายอยู่แถวนี้ คุณลืมไปแล้วเหรอว่าเจิ้งฮ่าวทำเรื่องพวกนั้นอย่างไร?”

“แม่ ครั้งนี้ลูกขอเข้าข้างคุณพ่อ”

หลินฉ่ายเวยก็พูดด้วยเสียงเรียบเฉย ถึงแม้ว่าจะมีปืนจ่ออยู่หลายกระบอก เธอเองก็ตกใจจนหน้าซีดเผือด

“เจิ้งฮ่าววางแผนทำร้ายพ่อของฉัน หากฉันอยู่กับเขา คงต้องเป็นคนตาบอดแล้วล่ะ ยังมี ตระกูลเจิ้งอีก ไม่เห็นว่าจะดีอะไรนักหนา!”

“ไม่มีเหตุผลที่จะรัก และก็ไม่มีเหตุผลที่จะเกลียดชัง ทำไมตระกูลเจิ้งถึงยื่นมือเข้ามาช่วยตระกูลโจว ก็เพื่อต่อไปคิดจะฮุบตระกูลโจวทั้งหมด คุณปู่ เหตุผลตื้น ๆ อย่างนี้คุณยังไม่เข้าใจอีกเหรอ?”

คนในตระกูลโจวทั้งหมดต่างก็ตกอยู่ในความเงียบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งโจวฉวนกั๋วเอง ที่มีสีหน้าเดี๋ยวก็แดง เดี๋ยวก็ขาว

ในฐานะที่เป็นผู้นำตระกูลโจว เขาย่อมรู้ดีทุกอย่าง หมูต้องเลี้ยงให้อ้วนพีถึงจะจับไปเชือด ดังนั้นตระกูลเจิ้งลงทุนซื้อหุ้นตระกูลโจวครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ว่าตระกูลโจวเพราะอะไรถึงไม่คิดจะใช้ประโยชน์จากตระกูลเจิ้ง เพื่อให้ตนเองยิ่งใหญ่ขึ้นมาล่ะ?

พูดตามความจริง ทั้งสองฝ่ายต่างก็ใช้ประโยชน์ซึ่งกันและกัน แต่ว่าตอนนี้ ตระกูลเจิ้งกับตระกูลโจวแตกหักจนมองหน้ากันไม่ติด ต้องดูว่าโจวฉวนกั๋วจะตัดสินใจเลือกอย่างไร?

เขานิ่งสงบอยู่พักใหญ่ จากนั้นหายใจลึก ๆ พูดว่า: “ฉ่ายเวย สิ่งที่หลานพูดปู่เข้าใจทั้งหมด แต่ว่าตอนนี้ตระกูลโจวพัฒนาอย่างรวดเร็วจนมาอยู่จุดนี้ได้ จะขาดตระกูลเจิ้งไม่ได้เลย”

ได้ยินคำพูดประโยคนี้ ม่านตาหลินฉ่ายเวยหดเล็กน้อย เจิ้งเทียนเฉิงเองก็เผยรอยยิ้มเย็นชาออกมาพูดว่า: “เหล่าโจว ดูไปแล้วผมมองคนไม่ผิดจริง ๆ การตายหลานชายของผม แม้ตระกูลโจวพวกคุณจะไม่เกี่ยวข้อง แต่เรื่องนี้ จะต้องมีคำอธิบายให้ได้!”

พูดจบ เขามองถังเฉาด้วยสายตาเย็นชา พูดต่ออีกว่า: “คน ๆ นี้ ผมจะตัดแขนตัดขาของมัน เรื่องที่จะฆ่ามันนั้น ให้ตระกูลโจวพวกคุณเป็นคนจัดการ เพื่อให้ผมได้เห็นถึงความจริงใจของตระกูลโจว”

“ได้”

โจวฉวนกั๋วพยักหน้าตอบรับคำโดยไม่มีทีท่าลังเลแม้แต่นิดเดียว

หลินฉ่ายเวยกับหลินเจิ้นสงรีบหันไปทางถังเฉา พูดกระตุ้นว่า: “คุณรีบหนีไป ตระกูลเจิ้งกับตระกูลโจวร่วมมือกันจะจัดการคุณ คุณไม่มีทางรอดได้เลย!”

ท่าทีหลินฉ่ายเวยที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ทำให้ถังเฉาประหลาดใจเล็กน้อย

แต่ในเวลาอันรวดเร็ว เขาก็หัวเราะเล็กน้อย เดินมาด้านหน้าหลินฉ่ายเวย พูดเบา ๆว่า: “ความหวังดีของคุณ ผมขอรับไว้ วันนี้ผมจะยืนอยู่ตรงนี้ ดูสิใครกล้าแตะต้องผม!”

คำพูดเช่นนี้ดูแล้วทะนงตนสุดจะเปรียบ แต่หลินฉ่ายเวยกลับตัวสั่นเล็กน้อย นึกย้อนกลับไปเรื่องต่างๆ นานา ถังเฉา เขาเหมือนจะไม่เคยยอมแพ้สักครั้ง

ขณะนั้นเอง เฟิ่งหวงค่อย ๆเดินมาข้างหน้า เย่เทียนหลงเองก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ ท่าทีนิ่งเงียบ

“ฮ่าฮ่าฮ่า......”

ตระกูลเจิ้ง กลับหัวเราะเสียงดังด้วยท่าทีเหยียดหยาม

เจิ้งหลินหัวเราะพร้อมกับขยับเท้าไปข้างหน้า ชี้หน้าถังเฉาพูดว่า: “เจ้าคิดว่าเจ้ายังทำอะไรได้ตามอำเภอใจโดยไม่ต้องเกรงกลัวใครเหมือนเมื่อครู่งั้นเหรอ? อยู่ต่อหน้าตระกูลเจิ้งของข้า เจ้าก็เป็นแค่เศษสวะ!?

เจิ้งเทียนเฉิงเหลือบไปมองโจวฉวนกั๋วพูดว่า: “พวกคุณกลับไปก่อน อีกเดี๋ยว ผมจะส่งตัวมันไปที่ตระกูลโจว พรุ่งนี้ ก็หิ้วหัวของมันส่งมาหาผม”