เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 193

ขณะที่หัวของชายหน้ากากค้างคาวมีความคิดนี้ขึ้นมา เขาเหมือนคนที่ถูกสาปให้เป็นหิน ไม่กระดุกกระดิกเลย

ไม่ใช่เขาไม่อยากขยับตัว แต่เขาขยับตัวไม่ได้

ขมับศีรษะด้านซ้ายของเขา เหมือนการเล่น มายากลทำให้ขมับด้านซ้ายของเขามีรูโหว่ที่มีเลือดเพิ่มเติมเข้ามา

หลังจากนี้ รูโหว่นั้นใหญ่ขึ้น และเลือดสีแสงสด ได้พุ่งออกมาและไหลไปเต็มพื้น

เขามองถังเฉาที่อยู่ตรงหน้าด้ายสีหน้าที่ตะลึง และแววตาของเขาปรากฏความเกรงกลัวออกมา และมีความไม่เต็มใจที่จะยอมรับแอบแฝงอยู่ด้วย

มุมปากถังเฉาปรากฏความเย็นชา และมองชายหน้ากากค้างคาวด้วยแววตาที่เยือกเย็นและพูดว่า: “ลูกสาวฉันอยู่ในมือนาย เธอมีโอกาสถูกนายทำร้ายได้ทุกเวลา ฉันเลยต้องเตรียมแผนไว้ล้างหน้าเสมอ”

แผนนี้ก็คือเฟิ่งหวง

ถังเฉาและเฟิ่งหวงไปเขาหู่กวยด้วยกัน แต่คนที่ขึ้นไปบนยอดเขามีแค่ถังเฉาคนเดียว

เฟิ่งหวงอยู่ไหนหรือ?

ถังเฉาสั่งให้เธอ ไปซุ่มโจมตีอยู่อีกด้านหนึ่งหน้าผาด้วยความเร็วที่สุด

เธอได้พกปืนสไนเปอร์98kที่สั่งทำพิเศษไปด้วย และติดตั้งกล้องคูณแปดแล้วหมอบอยู่บนหินที่เรียบ และ เล็งปืนไปที่ศีรษะของชายหน้ากากค้างคาวคนนี้

ก่อนที่เฟิ่งหวงจะละเลิกเป็นนักฆ่า เธอเคยเป็นนักฆ่าที่ทั่วโลกต้องเกรงกลัว แค่การซุ่มยิงเป็นเรื่องที่ง่ายมาก

สุดท้ายผลที่ออกมาก็คือ แค่กระสุนนัดเดียว ก็ทำให้ศีรษะของชายหน้ากากค้างคาวทะลุแล้ว

เลือดยิ่งไหลยิ่งเยอะ ชายหน้ากากค้างคาวคนนี้ตาถลน เสียงตุ๊บดังขึ้น ล้มลงไปกับพื้น แต่ยังมีลมหายใจอยู่

ก่อนที่จะถึงวินาทีสุดท้ายของชีวิต ขายค้างคาวได้ใช่แรงที่มีอยู่ โยนเสี่ยวลี้ที่อยู่ในอ้อมกอดตัวเขาลงไปที่หน้าผา

เขาตายได้ แต่ก่อนที่จะตาย ต้องฆ่าถังเสี่ยวลี้ก่อน!

แต่ขณะนี้ที่ถังเสี่ยวลี้ตกลงไปที่หน้าผา มีเงาดำ  กระโดดลงไปที่หน้าผาอย่างไม่ลังเล

แววตาที่เย็นชา สีหน้าที่แน่วแน่

ถังเฉาเดาออกว่าหลังจากที่ชายหน้ากากค้างคาวคนนี้ถูกยิงเขาจะทำอะไรต่อ และถังเฉาก็ได้กระโดดตามลงไป

“รองหัวหน้า”

อีกฝั่งของหน้าผา เฟิ่งหวงโยนปืนสไนเปอร์ทิ้งไป และตะโกนออกมาด้วยความสิ้นหวัง

เห็นภาพนี้แล้ว ชายหน้ากากค้างคาวคนนี้ก็มั่นใจได้ว่าถังเฉาจะไม่มีชีวิตรอดแน่ๆ เขาเลยหลับตาและจากไปอย่างสงบ

ปัง

หลังจากที่เขาตายไปไม่กี่วินาที มีแขนๆหนึ่งจับหินที่อยู่ตรงหน้าผาไว้แน่น

ถังเฉามือหนึ่งจับหินที่หน้าผาไว้แน่นแล้วลอยตัวอยู่ที่หน้าผาและอีกมือหนึ่งกำลังอุ้มถังเสี่ยวลี้ที่กำลังนอนหลับอยู่ แขนของเขากำลังรับน้ำหนักของคนสองคนอยู่

ต่อมา เขาได้ใช้แรงของแขนซ้าย และเหวี่ยงตัวขึ้นไปที่บนหน้าผา

เมื่อถึงบนหน้าผา ถังเฉาหายใจถี่และนอนราบไปกับพื้น แต่เมื่อเห็นเสี่ยวลี้ที่นอนอยู่อย่างสบายใจ เขาก็ได้ปรากฏรอยยิ้มที่เหมือนหมดภาระที่หนักหนาไป

และเฟิ่งหวงที่อยู่อีกฝั่งเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ดีใจจนร้องออกมา ร่างกายเธอเหมือนคนที่ไม่มีเรี่ยวแรงทรุดล้มลงไปกับพื้น

เมื่อกี้ที่เห็นรองหัวหน้ากระโดดลงไปที่หน้าผา ทำให้ตัวของเธอหมดเรี่ยวแรงไปหมด

แต่โชคดีที่ทั้งพ่อและลูกปลอดภัย

ตอนนี้เฟิ่งหวงกลับไปหาถังเฉา ขณะนี้ แรงของถังเฉากลับมาแล้ว เขามองไปที่ศพของชายหน้ากากค้างคาวคนนี้ แววตาที่เยือกเย็นและน่ากลัวปรากฏอีกครั้ง

“ฉันอยากที่จะเห็น ว่าใบหน้าภายใต้หน้ากากนี้จะเป็นอย่างไง”

ระหว่างที่พูดถังเฉาเดินไปหาศพของชายหน้ากากค้างคาวนี้ และเอามือไปถอดหน้ากากออก

ทันใดที่ถอดหน้ากากออกมา เมื่อเห็นใบหน้านั้นแล้ว สีหน้าของถังเฉาถอดสี แววตาเริ่มมืดนมนขึ้นมา： “เขาเองหรือ?”

ใบหน้าที่อยู่ใต้หน้ากาก เป็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยบาดแผล แต่ใบหย้ายังมีคล้าวโครงหน้าที่ทำให้สังเกตได้

วันที่หลินชิงเสว่และถังเฉาแต่งงานกัน เคยมีร.อ.เซียที่ชื่อเซียกางเคยไปออกหน้าให้ซ่งเทียนซาน และสุดท้ายก็โดนหลี่เถ่ถอดยศทางทหารและถูกไล่ออกไป

หลังจากนั้น ก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลย เวลาผ่านไป ถังเฉาก็ลืมคนนี้ไป ไม่คิดเลยว่า เขาจะเป็นชายหน้ากากค้างคาว

“เขาเป็นชายหน้ากากค้างคาวหรือ? คนที่ถ่ายคลิปเมื่อห้าปีก่อน?”

แต่ไม่นาน เธอได้สังเกตเห็นถึงถังเฉาและเฟิ่งหวง เธอได้พูดออกมาด้วยความตกใจ: “คุณพ่อกับคุณน้าเฟิ่งหวง คุณพ่อกับคุณน้าเฟิ่งหวงอยู่ที่นี้ได้อย่างไร! ”

สีหน้าที่ตึงเครียดของถังเฉาได้หายไป และยิ้มให้กับถังเสี่ยวลี้: “เสี่ยวลี้เล่นทั้งวันแล้วลูกเหนื่อยและนอนหลับไป พ่อมารับลูกกลับบ้าน”

“จริงหรือ?”

ถังเสี่ยวลี้ไม่ได้สงสัยเลย แถมยังยิ้มอย่างเบิกบาน: “งั้นเรารีบกลับบ้านกันเถอะ”

“ได้เลย”

ถังเฉาลูบหัวของถังเสี่ยวลี้ อารมณ์ที่ตึงเครียดก็ได้ผ่อนคลายลง

เขาหู่กวยกลับสู่สภาพสงบอีกครั้ง และนกฮูกในยามค่ำคืน ส่งเสียงร้องเป็นระยะๆ

ซ่าๆ

ถังเฉาและเฟิ่งหวง เดินไปได้ไม่นาน ทางพุ่มไม้มีการสั่นไหวขึ้น และมีคนที่ใส่ชุดดำทั้งตัวเดินออกมา

เขามองไปที่ศพของเซียกางในดวงตาที่เย็นชาของเขาเหมือนคนที่ไม่มีความรู้สึกอะไรเลย และเหมือนจะไม่ได้ใส่ใจการตายครั้งนี้เท่าไหร่

กำลังที่จะกลับ แต่เหมือนรู้สึกได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง และค่อยๆ เงยหน้า

ภูเขาสูงและดวงจันทร์ที่กลมใหญ่ มีผู้หญิงที่ใส่รัดสีดำเดินมา

ผมสีดำ ดวงตาสีดำได้จ้องมาที่เขาอย่างนิ่งเฉย

ผู้ชายที่ใส่เสื้อสีดำขมวดคิ้ว เขารู้สึกถึงผู้หญิงคนนี้ มีกลิ่นอายของความอาฆาตที่รุนแรง

ทั้งสองคนจ้องหน้ากัน และไม่ได้พูดอะไรมาก ก็เริ่มที่จะโจมตีอีกฝ่าย

เคร้ง

ทั้งสองคนถือมีดสั้นที่แหลมคมคนละหนึ่งด้าม และกระโดดไปกลางแสนจันทร์ และเริ่มฆ่าฟันกัน

พุ๊บ

เลือดสดๆ พุ่งออกมา เลือดเนื้อกระจัดกระจายไปทั่ว