เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 214

“ที่แท้เป็นอย่างนี้เอง”

หลังจากได้ฟังเรื่องราวของเย่เทียนหลง ความชื่นชมในสายตาของถังเฉานั้นแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น

บางคนเกิดมาเพื่อทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ อย่ามองเพียงคำอธิบายที่เรียบง่ายของจ้าวเย็นหราน ความอันตรายในเรื่องนี้ ต้องสัมผัสด้วยตนเองเท่านั้นจึงจะเข้าใจชัดเจน

มองในบางมุมแล้ว เย่เทียนหลงและถังเฉาเหมือนกัน โดยเป็นไปทีละขั้น ค่อยๆไต่ช้าๆจากระดับคนธรรมดาไปสู่จุดสูงสุด

ทันใดนั้นสายตาของเขากลับไปที่ตัวจ้าวเย็นหรานอีกครั้งแล้วพูดว่า : “ที่พลังของตระกูลจ้าวถูกทำลายไปอย่างมาก คุณแอบช่วยเขาในเรื่องนี้ด้วยใช่ไหม?”

จ้าวเย็นหรานหัวเราะคิกคัก : “แน่นอน ฉันกับพี่เทียนหลงอยากให้ไอ้แก่นั่นตาย ถ้ามีโอกาส ฉันจะลงมืออย่างแน่นอน”

“ดังนั้นแล้ว?”

ถังเฉามองไปที่จ้าวเย็นหรานด้วยรอยยิ้มก่อนพูดว่า : “คุณเล่าเรื่องอดีตของตระกูลจ้าวให้ผมฟัง คิดจะทำอะไร?”

“ฉันหวังว่าคุณจะช่วยพี่เทียนหลงได้”

จ้าวเย็นหรานลดรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอแล้วเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมมาก ： “ถึงแม้ว่าในช่วงนี้ตระกูลเย่จะเติบโตขึ้น แต่ว่าถึงยังไงตระกูลจ้าวก็เป็นตระกูลเก่าแก่มีชื่อเสียง ฉันกลัวว่าถ้าสถานการณ์ไปถึงจุดที่ควบคุมไม่ได้ พี่เทียนหลงจะต้องทนทุกข์ทรมาน”

ถังเฉาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นมองไปที่เธอและพูดอย่างจริงจังว่า : “คุณควรรู้ไว้ว่าผมเป็นเพียงแค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น จะมีความสามารถในการควบคุมสถานการณ์สู้รบได้ยังไง”

“คุณมี”

สายตาของจ้าวเย็นหรานจับจ้องใบหน้าของถังเฉาแล้วพูดว่า : “ไม่เพียงแค่มีแต่ยังสามารถกำหนดความเป็นความตายให้ทั้งสองฝ่ายได้อย่างง่ายดาย”

“คุณรู้ได้ยังไง?”

ถังเฉาเขย่าแก้วไวน์ในมืออย่างสบายๆ โดยดวงตาของเขาจ้องมองเธออย่างลึกซึ้ง

“สัญชาตญาณของผู้หญิงน่ะค่ะ”

จ้าวเย็นหรานพูดอย่างจริงจัง ： “ ตอนอยู่ที่ตระกูลเจิ้งคุณไม่สนใจเจิ้งเทียนเฉิงเลย และคุณไม่กลัวตระกูลจ้าวด้วยเช่นกัน ไม่นานมานี้พี่เทียนหลงยังบอกด้วยว่าได้พบกับท่านอาจารย์ที่มีวิชาหมัดมวย นั่นคือคุณใช่ไหม?”

ถังเฉาไม่ได้พยักหน้าและไม่ได้ปฏิเสธ เพียงแค่เหลือบมองเธออย่างไม่ใส่ใจ : “นี่เป็นสัญชาตญาณของผู้หญิงด้วยใช่ไหม?”

“ไม่ใช่ค่ะ”

จ้าวเย็นหรานส่ายหัว แล้วพูดว่า ： “นี่เป็นการสันนิษฐานอย่างมีที่มาที่ไปค่ะ”

หวังเฉาหัวเราะลั่น : “ขอให้ผมช่วยไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่คุณควรเข้าใจด้วยว่า ผมเป็นคนมีครอบครัว ถ้าหากภรรยาของผมรู้ว่า ผมเข้าไปพัวพันสงครามระหว่างสองครอบครัว มันน่าปวดหัวมาก”

ไหนเลยจ้าวเย็นหรานจะไม่เข้าใจความหมายของถังเฉา เธอพูดอย่างจริงจังว่า ： “คุณถัง ขอเพียงคุณสามารถช่วยตระกูลเย่ได้ ฉันรับปากเงื่อนไขคุณทุกข้อ”

“ได้ทุกเงื่อนไขเลยเหรอ?”

ถังเฉายิ้มแปลกๆ แล้วจงใจทอดสายตาลงบนเรือนร่างที่ประณีตสวยงามของจ้าวเย็นหราน

เดิมคิดว่าจะทำให้จ้าวเย็นหรานรู้สึกกลัว คิดไม่ถึงเลยว่าจ้าวเย็นหรานไม่ได้หวาดกลัวเลยและยังหัวเราะกับท่าทางนั้น ： “คุณถังคะ มุขนี้ใช้ได้แต่กับเหล่าสาวน้อยที่ยังไม่เคยเห็นโลก แต่ใช้ไม่ได้ผลสำหรับฉันหรอกค่ะ”

ขณะที่พูด จ้าวเย็นหรานได้ยืนขึ้นด้วยท่วงท่าที่สง่างาม ทันใดนั้นก็ยื่นนิ้วที่งามดั่งหยกจับใต้คางของถังเฉาพร้อมกับหัวเราะคิกว่า : “ถ้าหากคุณถังคิดอะไรกับผู้หญิง หรือจะให้ผู้หญิงเป็นฝ่ายเริ่มล่ะ?”

“……”

ถังเฉาที่เปรียบเหมือนศัตรูตัวฉกาจ ขนลุกชันไปทั่วทั้งตัว รีบลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วแล้วดึงมือของจ้าวเย็นหรานออกไป สีหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตกใจ : “คุณทำอะไรน่ะ?”

“มีโรงแรมอยู่ใกล้ๆนี่ คุณว่าจะทำอะไรล่ะ?”

จ้าวเย็นหรานกระพริบตาแล้วเดินใกล้เข้าไปอีกก้าวและกล่าวว่า ： “เพราะไม่รู้ว่าคุณถังชอบแบบไหน ฉันมีหมดเลยนะคะ”

หางตาของถังเฉากระตุกอย่างแรงในทันที นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเป็นฝ่ายเสียเปรียบผู้หญิง ----แม้แต่ในการเผชิญหน้ากับซ่งหรูอี้ เขาก็ไม่ได้เป็นฝ่ายเสียเปรียบ

เขาไอออกมาสองครั้ง แล้วสีหน้าก็กลับมาเป็นปกติ : “ผมไม่ได้พูดว่าจะไม่ช่วยเย่เทียนหลง นอกจากนี้ ผมไม่มีข้ออ้างในการโจมตีตระกูลจ้าวอยู่พอดี คุณจะช่วยให้ก้าวหน้าได้มาก”

“ถ้าอย่างนั้น ยินดีที่ได้ร่วมงานสินะคะ?”

จ้าวเย็นหรานลุกขึ้นอย่างพึงพอใจ เธอยิ้มพร้อมกับยื่นมือออกไปทางถังเฉา

เมื่อกลับไปถึงบ้าน เป็นเวลาช่วงตีสามตีสี่เรียบร้อยแล้ว ถังเฉาเหลือบมองไปที่หลินชิงเสว่และถังเสี่ยวลี้ที่ยังคงนอนหลับสนิท เขาถอนใจอย่างโล่งอกทันที แล้วค่อยๆกลับเข้าไปในผ้าห่มอย่างระมัดระวัง

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ภายในกล่องไปรษณีย์ของที่บ้านได้รับบัตรเชิญที่ทำขึ้นอย่างสวยงาม

“ใครแต่งงานเหรอคะ?”

หลินชิงเสว่ที่กำลังเตรียมข้าวเช้าถามอย่างสบายๆ

“หลินฉ่ายเวยและเหวินเหวยเฉินแห่งตระกูลเหวิน” ถังเฉาตรวจดูเวลางานแต่งงานจะจัดขึ้นในวันอังคารหน้าที่โรงแรมตี้โก๋

“งั้นสินะ…”

หลินชิงเสว่ยิ้มจางๆและไม่ถามอะไรอีกเลย เพราะเธอไม่ชอบทั้งสองคนนี้

“ชิงเสว่ คุณไปงานแต่งงานเป็นเพื่อนผมได้ไหม?” ถังเฉามาอยู่ข้างๆหลินชิงเสว่แล้วถามด้วยเสียงที่นุ่มนวล

เดิมทีหลินชิงเสว่ต้องการปฏิเสธ แต่เมื่อมองไปที่ใบหน้าของถังเฉาแล้วไม่ว่าทำอย่างไรก็บอกปัดไม่ออก ทำได้เพียงแค่รับปากว่า : “ตกลงค่ะ”

“ขอบคุณนะ” ถังเฉากล่าวขอบคุณจากหัวใจ