เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 216

เมื่อประโยคที่มีความหนาวเหน็บอย่างรุนแรงนี้จบลง อุณหภูมิในห้องประชุมได้ลดลงอย่างกะทันหัน

ไม่รู้ว่าตอนไหนที่รอยยิ้มบนใบหน้าของถังเฉาได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย แล้วแทนที่ด้วยเจตนาฆ่าที่กระชากวิญญาณของผู้คนได้

ใจคนช่างต่ำช้า ถึงแม้จะเห็นอยู่ชัดๆว่าข่าวการใส่ร้ายป้ายสีหลินชิงเสว่นี้เป็นผลงานชิ้นเอกของตระกูลต่ง แต่ก็ไม่สามารถยับยั้งพวกผีร้ายนี้ไม่ให้มาเหยียบย่ำซ้ำเติมหรือฉกฉวยเอาผลประโยชน์ได้

ในตอนที่ลี่จิงงดงาม เถ้าแก่บริษัทเหล่านี้ต่างเอาอกเอาใจหลินชิงเสว่ ตอนนี้ลี่จิงเกิดเรื่องต่างพาต่อต้านอำนาจ พวกเขาแทงดาบออกมาเป็นอย่างแรก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาพูดคุยอย่างเหิมเกริมกับหลินชิงเสว่ เพราะมองว่าเป็นโสเภณีราคาถูก แค่คิดก็รู้แล้วว่าถังเฉาจะเดือดดาลมากแค่ไหน

เพราะเหตุนี้ เขาจึงไม่เหลือความเมตตา หน้าทั้งหน้าของเถ้าแก่คนนั้นแนบชิดกับโต๊ะประชุม ฟันหน้าสองซี่กระแทกกับมุมโต๊ะจนหัก เลือดสดๆไหลรินแล้วเป็นลมอยู่ตรงนั้น

ถังเฉาในเวลานี้ มีท่าทางทรงพลังทำให้เถ้าแก่ทุกคนพากันตกใจกลัว

แต่ในไม่ช้า คำพูดของถังเฉาได้ทำให้สติพวกเขากลับมา ต่างตกตะลึงแล้วชี้ไปที่หลินชิงเสว่พร้อมกับถามว่า : “แกพูดว่าอะไรนะ? เธอเป็นเมียของแกงั้นเหรอ?”

ถังเฉาพยักหน้าอย่างไร้ความรู้สึก กรพูดจาอย่างกำเริบเสิบสานกับหลินชิงเสว่ต่อหน้าเขา เป็นพฤติกรรมรนหาที่ตายโดยสมบูรณ์

อย่างไรก็ตาม พวกเขากลับหัวเราะเสียงดังราวกับได้ฟังเรื่องตลกยังไงยังงั้น ： “ถ้าหากว่าเธอเป็นเมียของแกจริงๆ ถ้าอย่างนั้นฉันขอแนะนำให้แกทิ้งเธอให้เร็วที่สุด เขาจะวางลงไปหัวอยู่แล้วนะ”

“แกรู้หรือเปล่าว่าเมียของแกเล่นชู้กับผู้ชายอื่น?”

“แกบอกมาเลยว่าค่าเลี้ยงดูเมียแกกี่บาท?”

เถ้าแก่ขอทุกบริษัทหัวเราะชอบใจ ยิ่งพูดยิ่งล้ำเส้นมากเกินไป มองออกเลยว่าเป้าหมายของตระกูลต่งคือทำลายชื่อเสียงและเกียรติภูมิของหลินชิงเสว่ ดังนั้นจึงไม่ลงวิดีโอจนครบทั้งหมด เพียงแค่ตัดส่วนตรงกลางมาเท่านั้น จึงไม่เห็นคนที่อยู่ทางทิศใต้เลย คนที่ไม่รู้ความจริงย่อมไม่รู้ว่านั่นคือถังเฉาจริงๆ

“ตบปาก!”

ดวงตาของถังเฉาเย็นเยียบ เขาลงมือดุจสายฟ้าแลบ บนหน้าของทุกคนถูกตบอย่างรุนแรงหลายครั้ง

เพี้ยๆๆ ----

ทันใดนั้นพวกเถ้าแก่ที่พูดจาไร้มารยาทล้วนแต่หน้าบวมเป็นหัวหมู เลือดเต็มปากแล้วถูกถังเฉาพัดล้มลงไปทั้งตัวอย่างกะทันหัน

“แก แกกล้าดียังไงทำร้ายคนในที่สาธารณะ?”

ในที่สุด ก็มีเถ้าแก่คนหนึ่งหวาดกลัวแล้วตะเกียกตะกายลุกขึ้น สายตามองไปที่หลินชิงเสว่อย่างหวาดกลัว : “หลินชิงเสว่ คุณกล้าเรียกให้สามีมาทุบตีผม ผมคิดว่าคุณคงไม่ต้องการที่จะร่วมมือกันอีกต่อไปแล้ว！”

“วางใจได้ แค่บริษัทเล็กๆโทรมๆของพวกคุณ ถึงมาขอให้ลี่จิงร่วมมือ ลี่จิงเองก็รังเกียจเช่นกัน”

ทันทีที่พูดจบ ถังเฉาก็ตบหน้าเขาอีกครั้งจนหน้าสะบัดน้ำลายกระเด็นไปทั่ว

หลินชิงเสว่ที่อยู่ข้างๆมองอย่างเย็นชา ไม่มีความเมตตาสงสารในใจเลยแม้แต่น้อย

“พวก พวกแก ……จะต้องเสียใจภายหลังแน่นอน！”

“ไม่ได้รับการสนับสนุนจากพวกเรา ลี่จิงกรุ๊ปของพวกแกอยู่ได้อีกไม่นานหรอก จะต้องล้มละลายแน่นอน！”

เถ้าแก่ที่น้ำลายกระเด็นไม่ได้เป็นลม แต่ว่านอนคว่ำอยู่บนพื้นและขณะที่พูดได้มองไปที่หลินชิงเสว่ด้วยสายตาที่ชั่วร้าย

“ยังงั้นเหรอ?”

ถังเฉาไม่ได้ลงมืออีก บนหน้ามีรอยยิ้มเย้ยหยัน : “มดที่น่าสงสาร ตัวเองเป็นแค่ฝุ่น กลับคิดว่าตัวเองสำคัญมาก น่าเศร้า น่าทอดถอนใจนัก”

“ประธานหลินคะ แย่แล้ว！”

ทันใดนั้น ประตูห้องประชุมถูกเปิดออก หลี่ถาวพุ่งเข้ามาด้วยใบหน้าซีดเผือด ท่านประธานของสิบบริษัทใหญ่ มาถึงแล้ว!”

สีหน้าของหลินชิงเสว่เองก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยเช่นกัน สิบบริษัทใหญ่ หมายถึงสิบบริษัทยักษ์ใหญ่ที่ให้การสนับสนุนลี่จิงกรุ๊ปแปดสิบล้านหยวน แต่ละบริษัทล้วนเข้าสู่ห้าสิบบริษัทชั้นนำของเมืองหมิงจู

เธอเพียงแค่ฟังหลี่ถาวพูดต่อไปว่า : “ประธานของสิบบริษัททุกคนล้วนแต่มีสีหน้าเคร่งเครียดค่ะ น่ากลัวว่าจะเห็นข่าวในอินเตอร์เน็ตแล้วจึงได้พากันมาหาเรื่อง!”

เถ้าแก่คนเดียวที่เหลืออยู่ในกลุ่มของบริษัทเหล่านั้นก็หัวเราะลั่นบนความโชคร้ายนี้ : “ประธานหลิน ความโชคร้ายของคุณไม่มาเดี่ยวจริงๆเลยนะ แม้แต่สิบบริษัทใหญ่ยังอยากยกเลิกสัญญากับพวกคุณเลย คราวนี้ ต่อให้คุณไปนอนค้างด้วยทุกคืนก็แก้ไขไม่ได้แล้ว ฮ่าๆๆ……”

หลินชิงเสว่ขมวดคิ้วแน่น สิบบริษัทใหญ่ ไม่ว่าบริษัทใดก็มีธุรกิจใหญ่กว่าลี่จิงกรุ๊ป ถ้าหากพวกเขามาหาเรื่อง กลัวว่าลี่จิงเองก็รับมือไม่ไหว……