เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 233

“แกมันคนที่เดินตามถังเฉาคนนั้นนี่----“

เหวินเหวยเฉินมองหลัวปู้ด้วยสีหน้าแปลกพิกล

เขาเคยเห็นหลัวปู้ที่อาคารกั๋วจี้มาก่อน ตอนนั้นหลัวปู้เดินตามหลังถังเฉาอย่างนอบน้อม ราวกับเป็นเลขาตัวน้อยๆ เหวินเหวยเฉินเลยคิดเอาเองว่าคงไม่ใช่คนใหญ่คนโตอะไร และไม่เก็บมาใส่ใจ

แต่ตอนนี้ดูแล้วจะไม่ใช่อย่างนั้น

“บังอาจ!”

“แค่บ้านเหวินเท่านั้น กล้าไม่เคารพต่อหัวหน้าหลัว อยากตายแล้วใช่ไหม!”

หูอีซานกับเจิงเทียนเสียงที่ยืนอยู่ด้านหลังหลัวปู้สายตาเย็นเยียบ บริภาษออกมาเสียงดัง

ประธานใหญ่ที่มีหน้ามีตาพวกนั้น ถึงจะไม่ได้พูดอะไร แต่สายตาเย็นเยียบ และแสดงจุดยืนออกมา

พอเห็นใบหน้าหลัวปู้ชัดเขย เหวินหนานเฉิงกลับสีหน้าเปลี่ยน รีบตบหน้าเหวินเหวยเฉินทันที “ไอ้ลูกไม่รักดี หุบปากเดี๋ยวนี้เลย!”

เหวินเหวยเฉินโดนตบนี้จนงง มองหลัวปู้อย่างตะลึง

ขนาดพ่อตนยังนอบน้อมใส่หลัวปู้ขนาดนี้ เขาเป็นใครกันแน่นะ?

เหวินหนานเฉิงรีบเดินมาหน้าหลัวปู้ โค้งตัวอย่างนอบน้อมว่า “วีไอพีชั้นกลาง เหวินหนานเฉิง ยินดีที่ได้พบประธานหลัวครับ”

หลัวปู้พยักหน้าแผ่วเบา ไม่ได้พูดอะไร

เหวินเหวยเฉินเสียวสันหลังวาบ มองหลัวปู้ตากว้างตะลึง เขาคงไม่ใช่...ของสมาคมการค้าหงยิง”

“ประธานหลัว....”

คนบ้านหลินพากันมองกันตาต้าง จนลืมถามกันเลยทีเดียว

ผู้รับผิดชอบสมาคมการค้าหงยิงมาบ้านหลินทำไม?

หูอีซานเดินมายืนหน้าหลินฉ่ายเวย ใบหน้าเข้มงวดปรากฏรอยยิ้มอ่อนโยนขึ้นพลางว่า “คุณหนูฉ่ายเวย ได้ยินว่าคุณกำลังจะแต่งงาน ยังไม่ทันได้ส่งของขวัญอวยพรเลย นี่น้ำใจเล็กน้อย ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ”

หูอีซานหยิบสร้อยคอเพชรราคาหลายสิบล้านส่องแสงระยิบระยับออกมายื่นให้หลินฉ่ายเวย

โจวเหม่ยหยูนมองจนตาแทบถลน อยากจะยื่นมือไปแย่งมา แต่โดนหลินฉ่ายเวยปัดออก พลางรีบโบกมือปฏิเสธว่า “ประธานหู นี่มันมากเกินไปค่ะ ฉันรับไว้ไม่ได้หรอก”

“รับไว้เถอะ”

หูอีซานยิ้มพลางยื่นให้ “พูดตามตรงนะ ครั้งแรกที่เห็นคุณ ผมรู้สึกคุ้นเคยมาก---ผมอายุห้าสิบแล้ว แต่ไม่มีลูกหลานเลย คุณจะยอมเป็นหลานสาวบุญธรรมของผมไหม?”

ชิ้ง---

คำพูดนี้ออกมา รอบข้างเงียบสงัดทันที

ตัวหลินฉ่ายเวยเองยืนนิ่งเป็นเป่าสาก จับต้นชนปลายไม่ถูก

เธอเคยเจอหูอีซานแค่ครั้งเดียวเท่านั้น เอาความคุ้นเคยมาจากไหนกัน?

ถังเฉายืนอยู่ข้างๆ จู่ๆก็พูดขึ้นว่า “คุณรับปากเถอะ”

หลินฉ่ายเวยอึ้งไป เธอมองใบหน้าเปื้อนยิ้มของถังเฉา และเข้าใจอะไรขึ้นมา รีบพยักหน้ารับปากว่า “ประธานหู ฉันยินดีค่ะ!”

หูอีซานยิ้มกว้างมากขึ้น “ยังเรียกประธานหูอีก?”

หลินฉ่ายเวยถึงบางอ้อ รีบแก้คำ “คุณปู่หู!”

“จ้ะ”

หูอีซานยิ้มร่าหน้าบาน ถังเฉาเองก็ผงกหัวให้หลัวปู้น้อยๆ

หูอีซานเป็นคนรวยอันดับหนึ่งของหมิงจู ถ้ามีหูอีซานคอยดูแล รับรองว่าพวกปีศาจนี่ไม่กล้าทำอะไรหลินฉ่ายเวยแน่

หลินเจิ้นสงเองก็อดดีใจแทนหลินฉ่ายเวยไม่ได้ แต่ก็อดรู้สึกเศร้าขึ้นมาด้วย

เดิมเขาควรจะมีลูกสาวสองคน คนหนึ่งเกิดกับภรรยาคนก่อน หลินฉ่ายเวยคืออีกคน

น่าเสียดาย คนหนึ่งได้คุณปู่บุญธรรม อีกคนหายตัวไป ไม่รู้เป็นตายร้ายดียังไงบ้าง

เหวินเหวยเฉินกับเหวินหนานเฉิงกลับมีสีหน้ายุ่งยากใจถึงขีดสุด มองดูหูอีซานสนิทสนมกับหลินฉ่ายเวยขนาดนี้ การคาดเดาอย่างบ้าดีเดือดผุดขึ้นในสมองพวกเขา

หูอีซานจะเป็นแบ็คใหญ่เบื้องหลังบ้านหลินคนนั้นหรือเปล่า?

สำหรับหลัวปู้ที่เป็นตัวหัวหน้า โดนเหวินหนานเฉิงผลักกระเด็นออกจากสมองไปเรียบร้อย