เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 234

เวลาสามวัน แป๊บเดียวก็ผ่านไป

วันนี้ถังเฉาไม่ได้ไปที่อาคารกั๋วจี้ แต่กลับออกจากบ้านแต่เช้า

เขาใส่ชุดสูทสีขาวราคาแพง รูปร่างสูงโปร่ง สีหน้าเคร่งเครียด

ตอนนี้หลินชิงเสว่เดินเข้ามา “คุณไม่ได้แต่งเองซะหน่อย ใส่เต็มยศขนาดนี้ทำไม?”

ถังเฉาหัวเราะพลางว่า “นี่เป็นงานเลี้ยงที่ได้ออกกับคุณครั้งแรกเลยนะ ต้องใส่เต็มยศหน่อยสิ”

เขาชะงักนิดหน่อย ก่อนพูดต่อ “ถ้าคุณชอบ ผมจะจัดงานแต่งยิ่งใหญ่ให้คุณอีกครั้งได้นะ ยังไงซะตอนขอแต่งงานครั้งแรกบนเรือสำราญเพิร์ลวันก็ล้มเหลวไปแล้ว”

หลินชิงเสว่หน้าแดงเรื่อทันที มองค้อนเขาหนึ่งที “มีใครเขาพูดแบบคุณกัน? อะไรคือแต่งงานอีกครั้ง? งั้นฉันไม่กลายเป็น ‘หญิงม่ายแต่งงานใหม่’ สิ?”

“ผมชอบ”

ถังเฉามองหลินชิงเสว่ด้วยสายตาอ่อนโยน

หลินชิงเสว่ทานทนสายตาร้อนแรงนั่นไม่ไหว รีบหลบตาพลางแก้เก้อว่า “ฉันไปทำงานก่อนนะ เดี๋ยวเย็นๆฉันจะเลิกงานก่อนเวลา จะรีบไปเมืองเจียงเลย”

ถังเฉาพยักหน้ารับคำ

สิบนาทีผ่านไป เฟิ่งหวงรีบมาที่คฤหาสน์จื่อหยวน และมายังบ้านหลินพร้อมกับถังเฉา

บ้านหลินในตอนนี้ครึกครื้นมาก มีคนหลากหลายและมีรถหรูหลายคันจอดหน้าประตู

ภายในสวนบ้านหลินจัดปูพรมแดงยาว สองข้างทางเต็มไปด้วยประทัด

แค่จุดไฟนิดเดียว ก็ส่งเสียงดังสนั่นแสบแก้วหูทันที

ภายในสวนคึกคักมาก มีคนยืนเต็มไปหมด คนทั้งหมดมองซ้ายมองขวาอย่างตื่นตาตื่นใจ รอคอยการปรากฏตัวของหลินฉ่ายเวยซึ่งเป็นเจ้าสาว

ถังเฉากับเฟิ่งหวงเดินมาท่ามกลางผู้คน รอคอยอย่างสงบ

ระหว่างรอ จู่ๆถังเฉาก็หันไปมองเฟิ่งหวง “สั่งการลงไปหรือยัง?”

“คุณชาย พวกหลัวปู้ หูอีซาน เจิงเทียนเสียงมารอที่เมืองเจียงกันหมดแล้วครับ”

เฟิ่งหวงพยักหน้าอย่างเคารพ สายตาคมปลาบพุ่งขึ้น “วันนี้ บ้านเหวินต้องพินาศ!”

ดวงตาถังเฉาเองเปลี่ยนเป็นลุ่มลึก เขาเคยให้โอกาสเหวินเหวยเฉินกับบ้านเหวินแล้ว น่าเสียดายที่พวกเขาเลือกละทิ้งมันเอง

“เจ้าสาวออกมาแล้ว!”

ในตอนนี้เอง มีเสียงดังจากบ้านหลิน

หลินฉ่ายเวยในชุดเจ้าสาวสีแดงสดค่อยๆเยื้องกายเข้ามา มงกุฎเครื่องประดับผม ผมยาวพลิ้วไสว การแต่งหน้าอันบรรเจิด

แต่บนใบหน้าหลินฉ่ายเวยกลับไม่ปรากฏรอยยิ้มยินดีกับงานแต่งงานเลย

“ตามประเพณีแล้ว ขอเชิญลูกพี่ลูกน้องฝ่ายเจ้าสาวอุ้มเธอขึ้นรถครับ” พิธีกรบอกเสียงดัง

แขกเหรื่อพากันมองหน้าไปมา ใครเป็นลูกพี่ลูกน้องเจ้าสาวล่ะ?

ในระหว่างที่ทุกคนกำลังพึมพำถกเถียงกัน ถังเฉาก้าวยาวเข้ามายืนหน้าหลินฉ่ายเวย

ดวงตาเลื่อนลอยของหลินฉ่ายเวยถึงมีแววยินดีปรากฏขึ้นเมื่อเห็นถังเฉา

โจวเหม่ยหยูนที่ยืนอยู่ข้างๆเบ้ปาก ถึงเธอจะไม่พอใจ แต่วันนี้เป็นวันแต่งงานของหลินฉ่ายเวย เธอก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก

“มาเถอะ”

ถังเฉายิ้มบาง และอุ้มหลินฉ่ายเวยอย่างเจ้าหญิงขึ้นมา

ใบหน้าหลินฉ่ายเวยถึงจะเริ่มมีรอยยิ้มปรากฏ สองมือโอบรอบคอถังเฉาแน่น เธอเงยหน้ามองใบหน้าคมราวใบมีดของถังเฉา

สามารถทำให้ถังเฉาอุ้มเธอแบบนี้ได้ หลินฉ่ายเวยรู้สึกพอใจมากแล้ว ต่อให้เป็นระยะสั้นๆแค่สิบกว่าก้าวเท่านั้นเอง

ไม่นาน ถังเฉาก็อุ้มหลินฉ่ายเวยขึ้นรถ จากนั้นก็มองตามรถที่แล่นออกไป

เวลานี้เอง โจวเหม่ยหยูนเดินเข้ามา มองเขาอย่างระแวง “ไอ้ตัวซวย ฉันเตือนแกไว้เลยนะ วันนี้เป็นวันดีของฉ่ายเวย ถ้าแกกล้าทำลายงานแต่ง ฉันไม่ปล่อยแกไปแน่”

วันนี้โจวเหม่ยหยูนแต่งตัวเป็นพิเศษ ไม่เพียงใส่ชุดกี่เพ้าสีดำ แถมยังทาลิปสติกสีสด แต่งหน้าสวยมาก

แต่คำพูดที่พูดออกมา รวมถึงสีหน้าที่แสดงออกมากลับดูเย็นชานัก

ถังเฉาเหล่เธอด้วยสายตาเย็นชา ไม่สนใจเลยสักนิด

“แกแกแก...กล้าเมินฉัน!”

โจวเหม่ยหยูนพูดด้วยสีหน้าโมโห นิ้วที่ชี้หน้าถังเฉาสั่นเทา

หลินเจิ้นสงดึงเธอออกไป หูเขาถึงสงบขึ้นมาบ้าง

ต่งอี้สิงตะคอกเสียงดังอีก ทันใดนั้นก็มีบอดี้การ์ดล้อมรอบถังเฉาไว้ เขาไม่เชื่อหรอกว่า ถังเฉาจะกล้าลงมือในงานแต่งบ้านเหวิน!

ถังเฉินมองเฟิ่งหวงหนึ่งที เฟิ่งหวงเข้าใจ เดินไปที่โต๊ะบ้านต่งด้วยสีหน้าเย็นชา

กำลังจะลงมือก็ได้ยินเสียงหวีดขึ้น จากนั้นก็มีเสียงตัดลมดังขึ้น พุ่งมาที่ไหปลาร้าของเฟิ่งหวง

เฟิ่งหวงสีหน้าเปลี่ยน เบี่ยงตัวหลบ

ฟิ้วฟิ้ว---

จู่ๆประติมากรรมด้านหลังมีรูสีดำเพิ่มขึ้นมาหนึ่งรู พอมองดูดีๆ พบว่าเกิดขึ้นเพราะหิน

สีหน้าเฟิ่งหวงเปลี่ยนทันที มีเพียงผู้แข็งแกร่งระดับสูงเท่านั้น ที่จะมีพลังขนาดนี้!”

เธอหันกลับไปมองรอบๆอย่างรวดเร็ว พยายามจะหาตัวคนทำ

“ยอมทำลายวัดสิบแห่ง แต่ไม่ยอมทำลายงานแต่ง คุณหนูคนนี้มาลงมือในงานแต่งคนอื่นแบบนี้ ไม่ค่อยดีมั้ง?”

ตอนนี้ ด้านหลังกลับมีเสียงเนิบนาบดังขึ้น เห็นแค่ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาในชุดขาวมือถือพัด ย่างเท้าเข้ามา

สายตาเฟิ่งหวงดูคมปลาบ “แกคือคนที่ลอบกัดฉันข้างหลัง?”

ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆ “ฉันอุตส่าห์หลบหลีกการนองเลือดในงานนะ ไหงมาถึงปากคุณ กลายเป็นคนลอบกัดซะงั้นล่ะ?”

เฟิ่งหวงไม่ฟังชายหนุ่มอธิบายอะไร พุ่งเข้าไปหาทันที

ถังเฉาจู่ๆก็ตะคอกเสียงดังขึ้นมา “เดี๋ยวก่อน!”

เฟิ่งหวงชะงักฝีเท้าทันที หันกลับมาอย่างไม่เต็มใจนัก

แต่พอเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของถังเฉา เธอก็ได้แต่กลับมายืนด้านหลังเขาอย่างว่าง่าย

พวกตระกูลดังเมืองเจียง เสิ่นชิงหยุน ซ่งหมิงเวย ต่งวี่ซู่ต่างจับจ้องฉากนี้กันเขม็ง อยากรู้ว่าถังเฉาจะโต้กลับยังไง

พวกเขาเห็นแค่ถังเฉาค่อยๆยืนขึ้น มองดูชายหนุ่มคนนี้ด้วยสายตาเคร่งขรึม “นายเป็นใคร?”

ชายหนุ่มชุดขาวยิ้มบางๆ สะบัดมือคลี่พัดออกมา และแจ้งชื่อตัวเอง

“เดินไม่เปลี่ยนชื่อ นั่งไม่เปลี่ยนแซ่ เสี้ยงหม่าแห่งบ้านเหยียนครับผม”