เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 235

“เหยียนเสี้ยงหม่า?”

ถังเฉาตากระตุก สีหน้าเปลี่ยนสีทันที

ต่งอี้สิง เสิ่นชิงหยุนก็พากันหัวเราะออกมา “คนประหลาดบ้านเหยียน ยอมโผล่หน้าออกมาแล้วหรอเนี่ย”

“วันๆขังตัวเองอยู่ในห้อง เอาแต่เขียนหนังสือวาดภาพ อ่านหนังสือฝึกวิชา ใกล้จะบ้าแล้ว”

เสิ่นชิงหยุนส่ายหัวพลางว่า “นี่มันชีวิตคุณชายที่ไหนกัน ผมนึกว่าเขาออกบวชแล้วซะอีก”

คุณชายสี่ตระกูลดังของหมิงจูถูกเรียกขานว่า ‘สี่คุณชายหมิงจู’ ซ่งเทียนซานกลายเป็นเจ้าชายนิทรา จนตอนนี้ยังไม่ฟื้นเลย ต่งอี้สิงได้นั่งเป็นเจ้าตระกูลต่งตามใจฝัน เสิ่นชิงหยุนปากไม่ตรงกับใจ หน้าอย่างลับหลังอย่าง มีเพียงคุณชายบ้านเหยียนคนสุดท้ายเท่านั้นที่ถังเฉาไม่เคยได้พบปะมาก่อนเลย

วันนี้เป็นวันแรกที่พวกเขาได้เจอกัน

ถังเฉาหรี่ตามองปราดไปทั่วตัวเหยียนเสี้ยงหม่า เหยียนเสี้ยงหม่าสีหน้าสงบนิ่ง ยอมให้ถังเฉามองสำรวจ

ดูสะอาดตาประดุจหยก คุณชายเพอร์เฟคส์ไร้ที่ติ

เหยียนเสี้ยงหม่าในชุดขาว ขาวบริสุทธิ์ดุจหิมะ ผมยาวพลิ้วไสว สมความงามตามแบบฉบับคนโบราณ ทุกอวัยวะบนใบหน้าไม่มีข้อด้อยเลย ดูสะอาดตา

ทุกอวัยวะดีเลิศ ผิวขาวราวหิมะ หน้าตาแบบนี้ต่อให้เป็นผู้หญิงยังต้องริษยา แต่ถังเฉากลับสังเกตเห็นสิ่งที่นูนออกมาที่คอหอยของเหยียนเสี้ยงหม่า

นั่นคือลูกกระเดือก

เขาเป็นผู้ชาย

“ผมรู้จักคุณ คุณชื่อถังเฉา ใช่ไหม?”

เหยียนเสี้ยงหม่ามองถังเฉาพลางหัวเราะหึๆ และยื่นมือหาอย่างมีมารยาท

ถังเฉาดึงสายตากลับ ไม่ได้ปฏิเสธ และจับมือกับเขา

เพียงแต่ วินาทีที่จับมือกัน ถังเฉากลับรู้สึกได้ถึงแรงมหาศาลที่ส่งมาจากฝ่ามือนั้น

ถังเฉาแปลกใจเล็กน้อย พลางเลิกคิ้วบางขึ้น

จะเล่นไม้ตายนี้กับตน? ไม่รู้กำลังตัวเองซะเลย!

เขาสีหน้าสงบนิ่ง มุมปากยิ้มน้อยๆ แต่กลับใช้แรงที่ฝ่ามือมากขึ้น

ทันใดนั้น เหยียนเสี้ยงหม่าที่เดิมยังมีรอยยิ้มสีหน้าเปลี่ยนทันที กล้ามเนื้อหน้าสั่นเบาๆ จนทั้งร่างสั่นเบาๆ

มีแรงส่งมาที่ฝ่ามือ เหมือนจะทำกระดูกมือเขาแหลกละเอียด

สายตาเหยียนเสี้ยงหม่าแปรเปลี่ยนเป็นหวาดกลัว เขามองถังเฉาที่สีหน้าเรียบเฉยอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง

เขามองออกว่า ชายหนุ่มคนนี้ยังไม่ได้ใช้แรงทั้งหมด เหมือนเขากำลังล้อเล่นกับตัวเองราวกับแมวไล่จับหนูยังไงยังงั้น

“คุณถัง ทุกคนกำลังดูอยู่นะ”

เหยียนเสี้ยงหม่าพยายามข่มกลั้นความเจ็บที่ฝ่ามือ และยิ้มออกมา

“วันนี้เป็นวันดีของบ้านเหวิน ก่อนพิธีแต่งงานจะเริ่ม มาเล่นเกมส์กันก่อนดีไหม?”

ถังเฉาหรี่ตามอง พูดอย่างมีนัยยะ

พอพูดจบปุ๊บ เหยียนเสี้ยงหม่าใจกระตุกทันที แถมยังสั่นไหวอย่างรุนแรงด้วย

เขาได้ยินนัยยะแอบแฝงในคำพูดของถังเฉาเมื่อกี้: ถ้าแกกล้ายุ่งเรื่องไม่เป็นเรื่อง ฉันไม่เหนื่อยที่จะส่งแกไปโรงพยาบาลก่อน

“ก็ไม่ยังไง”

เหยียนเสี้ยงหม่าสะท้านเยือกในอก ยอมลงให้ก่อนว่า “ผมก็แค่อยากรู้จักคุณถังก็เท่านั้นเอง”

“ตอนนี้ก็รู้จักแล้วไง”

ถังเฉาปล่อยมือเหยียนเสี้ยงหม่าด้วยสีหน้าเย็นชา

วินาทีที่ปล่อยมือ เหยียนเสี้ยงหม่ารีบกุมมือข้างนั้นทันทีด้วยดวงตาเบิกกว้าง

เห็นได้ชัดว่า มือข้างนั้นบวมแดงแล้ว ฝ่ามือแทบจะเปลี่ยนรูปร่างไปเลย ถ้าถังเฉาใช้แรงมากกว่านั้นนิดหน่อย จะทำมือเขาหักได้เลย

ทั้งหมดนี้ใช้เวลาแค่ไม่ถึงนาที แต่เหยียนเสี้ยงหม่ารับรู้ได้ถึงความน่ากลัวของถังเฉาแล้ว ในสายตาเขาฉาบแววตกตะลึงไว้

“หยุดเดี๋ยวนี้!”

ในตอนนี้เอง มีเสียงตะคอกแหลมด้วยความโกรธดังขึ้น

ผู้หญิงวัยกลางคนในชุดราตรียาว ใบหน้างดงาม ออร่าสง่า โดยเฉพาะใบหน้านั้นมีความคล้ายคลึงกับเหวินเหวยเฉินถึงเจ็ดแปดส่วน บ่งบอกชัดถึงฐานะเธอ

“คุณนายเหวิน”

ต่งอี้สิง เสิ่นชิงหยุน เหยียนเสี้ยงหม่าพากันเอ่ยทักทาย

ถังเฉามองสำรวจแม่ของเหวินเหวยเฉินด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ และไม่ได้พูดอะไร

“วันนี้เป็นวันมงคลของลูกชายฉัน ไม่ว่าทุกท่านจะมีความแค้นอะไรกัน ขอให้พักไว้ก่อน เห็นแก่หน้าบ้านเหวินของเรานะคะ” เหวินเฉี่ยวหรูถึงจะเป็นผู้หญิง แต่ก็แสดงออร่าของความเป็นคุณนายใหญ่ตระกูลเหวินออกมา

เพียงแต่ บรรดาคนใหญ่คนโตของเมืองเจียงกลับมองดูเหวินเฉี่ยวหรูด้วยสายตาล้อเลียน ไม่มีแววเคารพเท่าที่ควร แถมยังกระซิบกระซาบอะไรกันอีกต่างหาก

ต่งอี้สิงพยักหน้าบอก “ในเมื่อคุณนายเหวินออกปากแล้ว ผมยินดีจะพักเรื่องความแค้นไว้ก่อน รองานแต่งสำเร็จแล้ว ค่อยมาว่ากันใหม่”

“ขอบคุณค่ะ”

เหวินเฉี่ยวหรูพยักหน้า และมองถังเฉาหนึ่งทีพลางถามว่า “หลินฉ่ายเวยเป็นอะไรกับคุณ?”

ถังเฉาสีหน้ามึนงง ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงถามคำถามนี้ แต่ก็ยังตอบไปว่า “ถือเป็นน้องสาวผมครับ”

“คุณตามฉันมาค่ะ”

เหวินเฉี่ยวหรูจับแขนถังเฉา ดึงเขาเดินไปในโงแรม

ปึ้ง---

ทั้งสองมาถึงห้องชุดหรูหรา เหวินเฉี่ยวหรูปิดประตูดังปึ้ง แถมยังล็อคห้องอีกด้วย

ถังเฉาสายตาเพ่งเล็งทันที “คุณนายเหวิน คุณคิดจะทำอะไร?”

เหวินเฉี่ยวหรูปิดผ้าม่านหน้าต่างอีก และหลังจากแน่ใจว่าไม่มีช่องว่างไหนเหลือรอด ถึงหันมาพูดกับถังเฉาด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “หวังว่าคุณจะรับปากฉันเรื่องหนึ่ง ก่อนพิธีแต่งงานจะเริ่มขึ้น ขอให้คุณพาหลินฉ่ายเวยหนีไป!”