เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 236

“ให้ผมพาเธอไป?”

ถังเฉามองเหวินเฉี่ยวหรูด้วยสีหน้าสงสัย ไม่คิดว่าเธอจะพาเขาเข้ามาในห้องชุดโรงแรมเพื่อพูดเรื่องนี้

ไม่นาน สายตาถังเฉาแปรเปลี่ยนเป็นลุ่มลึก “ทำไม? คุณเป็นแม่ของเหวินเหวยเฉินนะ?”

ในเมื่อเป็นแม่แท้ๆ ลูกชายแต่งงาน เธอควรจะดีใจถึงจะถูกสิ แต่นี่ดูจากสีหน้าเหวินเฉี่ยวหรูแล้ว ไม่เห็นแววดีใจเลยสักนิด ตรงกันข้ามกลับดูเคร่งเครียดด้วยซ้ำ

ดูเหมือนการที่เหวินเหวยเฉินจะแต่งงานมันเหมือนเป็นวันสิ้นโลกยังไงยังงั้น

เหวินเฉี่ยวหรูพยักหน้า พูดด้วยสีหน้ากังวลว่า “เพราะว่าเป็นแม่ของเหวยเฉินไงล่ะ ฉันถึงไม่อยากให้เขาไปทำร้ายผู้หญิงคนอื่น”

“หมายความว่ายังไง?”

ถังเฉารุกถามอย่างสงสัย

“เรื่องข่าวลือของบ้านเหวิน คุณน่าจะพอรู้บ้างใช่ไหม?”

ถังเฉาพยักหน้า

ทุกบ้านล้วนต้องมีข่าวลือไม่มากก็น้อยอยู่แล้ว บ้านเหวินก็เหมือนกัน ถังเฉาจำได้ว่า เหวินเหวยเฉินเป็นลูกที่เกิดจากแม่เขากับชู้คนอื่น ถ้าไม่ติดว่าเห็นแก่หน้าตาของตระกูลแล้ว เหวินเฉี่ยวหรูคงโดนเหวินหนานเฉิงบีบคอตายไปแล้ว

เหวินเฉี่ยวหรูหัวเราะขืนๆ “ทุกคนต่างด่าว่าฉันแพศยา สวมเขาให้เหวินหนานเฉิง ใครจะรู้ว่าเรื่องเลวร้ายที่ฉันเจอมาที่บ้านเหวินตอนนั้นกันล่ะ?”

ถังเฉาไม่ได้ขัด เพียงแต่แววตานุ่มลึกขึ้น อดีตของบ้านเหวินบางทีอาจจะมีเรื่องอื่นซ่อนอยู่

“ที่จริง ฉันไม่เคยรักเหวินหนานเฉิงเลยสักนิด ก่อนแต่งเข้าบ้านเหวิน ฉันเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง แค่สวยกว่าผู้หญิงคนอื่นนิดหน่อยเท่านั้นเอง”

ตามความทรงจำในอดีตที่หลั่งไหลออกมา สีหน้าเหวินเฉี่ยวหรูซีดเผือด

เธอไม่ได้โอ้อวด ถึงเหวินเฉี่ยวหรูจะเกือบห้าสิบแล้ว แต่หุ่นกลับยังดีอยู่ ผิวเรียบลื่น ถ้าบอกว่าอายุแค่สามสิบปี ก็มีคนเชื่อ เห็นได้ชัดว่าสมัยสาวๆเธอสวยมากแค่ไหน

“เหวินหนานเฉิงถูกใจฉัน บังคับจับตัวฉันมาบ้านเหวิน และกักขังเอาไว้ เป็นเวลาปีกว่า ช่วงนั้นเขาใช้วิธีการสารพัดมาทรมานฉัน เพื่อให้ฉันหลงรักเขา สุดท้ายฉันทนไม่ไหว ได้แต่ตอบรับการขอแต่งงานของเขา”

“แต่งกับคนที่ไม่รัก มันก็ไม่เท่าไหร่ ฉันนึกว่า พอแต่งงานแล้วจะสิ้นสุดการทรมานไม่สิ้นสุดนั่นซะที ที่ไหนได้ฉันคิดมากไปแล้ว”

เหวินเฉี่ยวหรูพูดด้วยสีหน้าทุกข์ทน “เดิมฉันไม่ได้แซ่เหวิน หลังแต่งงาน เหวินหนานเฉิงบังคับฉันทิ้งแซ่เดิมไป และเอาแซ่เหวินแทน ---หลินฉ่ายเวยถ้าแต่งเข้าบ้านเหวิน ก็จะโดนบังคับให้ใช้แซ่เหวินเหมือนกัน”

“นี่ยังไม่เท่าไหร่ ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือ ทุกคนในบ้านเหวินต่างมีพฤติกรรมใช้กำลัง เกือบสามสิบปีมานี้ฉันโดนตบตีไม่ต่ำกว่าร้อยครั้ง”

เหวินเฉี่ยวหรูดึงแขนเสื้อขึ้นโชว์ให้ถังเฉาดู เป็นรอยเขียวช้ำเป็นจ้ำเต็มไปหมด

“นี่เป็นแค่ส่วนหนึ่ง บนตัวฉันยังมีอีกเยอะ” เธอพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย ราวกับพูดเรื่องปกติธรรมดา

ถังเฉาสีหน้าเปลี่ยนแล้ว เขาอดไม่อยู่ถามออกมาว่า “คุณไม่เคยคิดหนีหรอ”

“เคยคิดสิ แต่มันไม่มีประโยชน์”

เหวินเฉี่ยวหรูส่ายหัวว่า “ถูกจับกลับมา และก็โดนตบตีอีก แจ้งความไปก็ไม่มีประโยชน์ ด้วยอำนาจของบ้านเหวิน ตำรวจไม่มีทางเข้ามายุ่งแน่”

ถังเฉานิ่งเงียบไม่พูดอะไร ในใจกลับรุ่งโรจน์ด้วยความโกรธ

ก่อนนี้ที่หลินฉ่ายเวยโดนเหวินเหวยเฉินตบตี เขายังนึกว่าเป็นการทะเลาะกันธรรมดา ตอนนี้ดูแล้วเป็นดีเอ็นเอนี่นา

คนบ้านเหวินนี่คนบ้าชัดๆ!

ถ้าหลินฉ่ายเวยแต่งเข้าบ้านเหวิน งั้นสิ่งที่รอเธออยู่ก็คงเป็นการทรมานไม่รู้วันรู้คืนแน่

“ฉันกับแฟนเก่าโดนเหวินหนานเฉิงบังคับแยกจากกัน แต่เขาไม่ได้ตัดใจจากฉัน หลังจากฉันแต่งงาน ยังมาหาฉันหลายครั้ง บอกจะพาฉันหนี แต่ก็โดนจับกลับไป”

เหวินเฉี่ยวหรูพูดเสียงเบา “เหวินหนานเฉิงฆ่าแฟนเก่าฉันต่อหน้าฉันเลย แต่เขาไม่คิดว่าฉันจะท้องเหวยเฉินขึ้นมา”

“ฉันไม่ได้บอกเหวินหนานเฉิง ฉันแอบคลอดเหวยเฉินคนเดียว เฝ้าเลี้ยงดูเขามาได้หลายเดือน ก่อนจะโดนเหวินหนานเฉิงจับได้ เดิมเขาจะสลัดเหวยเฉินตาย แต่ฉันใช้ชีวิตปกป้องเขาไว้ เลยรอดมาได้”

แต่เหวินหนานเฉิงก็จับฉันกับเหวยเฉินแยกกันขังไว้ ช่วงนั้นเหวินหนานเฉิงเลี้ยงเหวยเฉินคนเดียว โชคดีที่เหวยเฉินเฉลียวฉลาดตั้งแต่เด็ก เพื่อประโยชน์ส่วนใหญ่ เหวินหนานเฉิงเลยล้มเลิกความคิดที่จะฆ่าเหวินเฉินไป”

ถังเฉาสีหน้าเย็นชา การสั่งสอนของพ่อแม่สำคัญมาก เหวินเหวยเฉินได้รับการอบรมเลี้ยงดูจากเหวินหนานเฉิงตั้งแต่เล็ก ดังนั้นนิสัยก็ค่อนไปทางเหวินหนานเฉิงอยู่แล้ว