เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 247

เช้าตรู่วันต่อมา เฟิ่งหวงใส่ชุดหนังแนบเนื้อ ยืนอยู่ที่หน้าประตูคฤหาสน์จื่อหยวน

“รองผู้นำคะ ลงประกาศไปเรียบร้อยแล้ว ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า จะมีนักฆ่าสามพันหกสิบเอ็ดคนทยอยกันเข้ามาที่หมิงจู ลอบฆ่าเสิ่นชิงหยุนค่ะ”

“ไม่เลว”

ถังเฉาหรี่ตาแล้วพยักหน้า ประกาศไปห้านาที ยังมีนักฆ่าสามพันกว่าคนรับภารกิจไว้ นี่เป็นจำนวนที่น่ากลัวมากเลยทีเดียว

ลองคิดสักหน่อย เมืองแห่งหนึ่ง แอบซ่อนนักฆ่ามืออาชีพสามพันกว่าคนไว้ คนที่ปลอมตัวไปสารพัดแบบรอคอยโอกาสเคลื่อนไหว ถ้าหลุดออกไป ทั้งเมืองคงจมสู่ความหวาดวิตก

ทันใดนั้น ถังเฉายิ้มให้ทางเฟิ่งหวง “นึกไม่ถึงว่าชื่อเสียง'นายหญิงแก๊งมืด'นี้ของเธอยังใช้การได้ดีมาก”

ชั่วขณะหนึ่งสีหน้าเฟิ่งหวงแดงขึ้น เขินอายแบบพบได้ยาก “ชื่อเสียงของฉันดังแค่ไหน ยังไม่ใช่ว่าถูกรองผู้นำสยบไว้เหรอคะ ยินยอมพร้อมใจติดตามรองผู้นำ”

ถังเฉาหัวเราะฮาๆ “ห้าปีก่อน เป็นเธอที่อยากมาฆ่าฉันนะ!”

คำพูดนี้ออกมา สีหน้าเฟิ่งหวงยิ่งแดง ใกล้จะมีเลือดหยดออกมาแล้ว

แต่พอสองคนหวนนึกถึงเรื่องเมื่อก่อนโดยไม่ได้นัดหมาย อดมองหน้ากันไม่ได้ จากนั้นหัวเราะแบบรู้ใจ

โชคชะตาฟ้าลิขิตเป็นเรื่องที่มหัศจรรย์อย่างหนึ่ง ใครจะไปคิดว่าเฟิ่งหวงที่อยู่ต่อหน้าถังเฉาอ่อนโยนผ่อนตามเหมือนแมวเหมียวตัวหนึ่ง ตอนเจอกันครั้งแรก คาดไม่ถึงอยากลอบสังหารเขาอย่างเด็ดขาด

เฟิ่งหวงในตอนนั้น ยังไม่ใช่นักฆ่าอันดับหนึ่งที่ชื่อโหดสั่นสะเทือนโลก เป็นเพียงนักฆ่าระดับแนวหน้าเท่านั้น นักฆ่าแบบนี้มีจำนวนมาก

ลอบสังหารถังเฉา ย่อมล้มเหลวแล้วเป็นธรรมดา แต่ว่าถังเฉาไม่ได้ทำอะไรเธอแต่อย่างใด กลับปล่อยเธอจากไป

ภารกิจล้มเหลว เฟิ่งหวงยากจะหนีรอดจากการตำหนิ ภายใต้โทษทรมานขององค์กรนักฆ่าใกล้จะตายอยู่แล้ว สุดท้ายกลับถูกถังเฉาที่สะกดรอยตามมาตลอดทางช่วยชีวิตไว้

องค์กรนักฆ่าที่เฟิ่งหวงสังกัดอยู่พังทลาย ไม่มีที่ให้กลับไป บวกกับความซาบซึ้งในใจ เฟิ่งหวงจึงติดตามถังเฉาไป เห็นประจักษ์พยานต่อกระบวนการพุ่งสูงขึ้นตลอดทาง

นี่จึงเป็นเรื่องราวของถังเฉาและเฟิ่งหวง

“ในเมื่อเรื่องราวเตรียมพร้อมไว้หมดแล้ว เหลือเพียงสิ่งสำคัญอย่างเดียว งั้นก็ไปเถอะ ไปตระกูลต่ง!”

สายตาถังเฉาแหลมคม โบกฝ่ามือใหญ่ ไปที่ตระกูลต่งด้วยกันกับเฟิ่งหวง

ในขณะเดียวกัน ตระกูลเสิ่น

เสิ่นชิงหยุนกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวหนึ่ง ตรงข้ามมีผู้อาวุโสจมูกปากนกที่ผมขาวหน้ามีเลือดฝาดคนหนึ่งนั่งอยู่ คือผู้นำคนปัจจุบันของตระกูลเสิ่น เสิ่นป้านซาน

ด้านหน้าของพวกเขา มีผู้หญิงคนหนึ่งนอนหงายอยู่ ใบหน้างดงาม รูปร่างผอมเพรียว

เพียงแต่สายตาที่หล่อนมองทางเสิ่นชิงหยุนและปู่เขานั้น เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

เพราะบนตัวของหล่อนล้วนวางอาหารรสเลิศสารพัดอย่างเอาไว้เต็มไปหมด พร้อมให้คนรับประทาน

อยู่ที่นี่ หล่อนไม่มีสิทธิมนุษยชน เป็นเพียงภาชนะที่ใช้มาใส่อาหารเท่านั้นเอง

“คุณปู่ครับ เมื่อกี้ได้รับข่าวมา เมื่อวานตอนเย็นถังเฉากับหลินชิงเสว่เจอนักฆ่าที่ต่งอี้สิงส่งไปบุกโจมตี ตอนนี้ ถังเฉารู้แล้วว่าเป็นตระกูลต่งที่ทำ จึงรีบเข้าไปที่ตระกูลต่งแล้วครับ”

เสิ่นชิงหยุนใช้ตะเกียบคีบซาซิมิชิ้นหนึ่งขึ้นจากบนตัวผู้หญิง กินไปพร้อมกับพูดไปด้วย

“ดี!”

เสิ่นป้านซานปรบมือ หัวเราะเสียงดังพูดว่า “ไม่เสียแรงที่เป็นชิงหยุนจริงๆ หลานชายที่ดีของฉัน แบบนี้ตระกูลเสิ่นของพวกเราคงไม่ต้องทำอะไร สามารถนั่งรอรับผลประโยชน์ได้เลย”

ถูกปู่ชมเชย เสิ่นชิงหยุนยิ่งรู้สึกดีใจอยู่ภายใน และพูดต่ออีก “โดยเฉพาะผมยังรับข่าวหนึ่งมาด้วย หลินชิงเสว่นังผู้หญิงแพศยาคนนั้นประกาศเปิดเผยความสัมพันธ์กับถังเฉาว่าเป็นสามีภรรยากันที่งานแต่งของตระกูลเหวิน สองคนนั้นยังก่อเรื่องวุ่นใหญ่โตที่งานแต่งของตระกูลเหวินด้วย แย่งตัวเจ้าสาวไปแล้วครับ!”

“อะไรนะ?”

สายตาเสิ่นป้านซานแข็งทื่อฉับพลัน “ข่าวนี้เป็นเรื่องจริง?”

“จริงแท้แน่นอนครับ” เสิ่นชิงหยุนยิ้มชั่วร้าย

“เป็นสวรรค์ช่วยตระกูลเสิ่นของเราจริงๆ!”

เสิ่นป้านซานหัวเราะบ้าคลั่ง “พวกโง่ทั้งสอง ถ้าไม่เปิดเผย ใช้ชีวิตไปเงียบๆ อาจจะยังไม่เป็นอะไร คาดไม่ถึงกล้าเปิดเผย พอมาแบบนี้ อิทธิพลมากมายยิ่งมองถังเฉาเป็นศัตรู”

“พอเป็นแบบนี้ ตระกูลต่งตาย ถังเฉาก็ตาย”

รอยยิ้มบนหน้าของเสิ่นชิงหยุนยิ่งลุ่มลึก “ตระกูลซ่งมีเพียงซ่งหรูอี้ ต่อให้ร้ายกาจแค่ไหน ก็ยากจะใช้การได้ รอตระกูลเสิ่นเราฮุบตระกูลต่งได้ ตระกูลเหยียนก็ไม่มีทางต้านทานพวกเราได้ เวลานั้นมาถึง หมิงจูมีเพียงตระกูลยิ่งใหญ่เพียงตระกูลเดียว นั่นก็คือตระกูลเสิ่นของพวกเรา!”

“ฮ่าๆๆๆ......”

เสิ่นป้านซานพูดเรื่องพวกนี้ออกมาจนหน้าแดงเปล่งปลั่ง หัวเราะเสียงดังบอกว่า “ชิงหยุนอ่า ดูแล้วปู่สัญญาว่าจะมอบตำแหน่งผู้นำให้หลาน เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องเลย”

“ผู้นำครับ ไม่ดีแล้ว ถังเฉามาอีกแล้วครับ ครั้งนี้พาผู้หญิงอีกคนหนึ่งมาด้วย พังประตูใหญ่ของตระกูลต่งลงแล้ว!”

รุ่นเล็กของตระกูลต่งคนหนึ่งเพิ่งเข้ามาจากด้านนอกประตู หน้าตาเต็มไปด้วยความแตกตื่นทำอะไรไม่ถูก พูดอย่างตกใจ

“อะไรนะ! ถังเฉาฆ่ากลับมาแล้ว?”

พอได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าต่งอี้สิงเปลี่ยนเป็นซีดขาว พูดถึงใคร คนนั้นก็มาทันที

ต่งวี่ซู่ไม่ได้พูดอะไร มุมปากฉีกยิ้มเยาะขึ้นนิดๆ

เขาไม่อยากเชื่อว่าถังเฉาจะมองปัญหาภายในไม่ออก แต่ยังคงเข้ามาฆ่า อธิบายได้ว่าเขาคงอยากใช้เรื่องนี้ลงมือกับตระกูลต่ง

ต่งอี้สิงและต่งวี่ซู่รีบร้อนวิ่งมาที่ประตูด้านนอก เหตุการณ์ตรงหน้า กลับทำให้พวกเขาตกตะลึงพรึงเพริด หัวใจเกือบจะเต้นหลุดออกมา

ประตูใหญ่ห่วงเหล็กสิงโตทองแดงที่สร้างขึ้นมาถึงสิบกว่าปีของตระกูลต่ง คาดไม่ถึงล้มพังเสียงดัง ฝุ่นกระจายเต็มที่

รอให้ฝุ่นควันจางหาย สามารถมองเห็นสองคนยืนอยู่อย่างทระนงองอาจแบบเลือนราง มองรอบด้านด้วยสายตาเย็นชา

ก็คือถังเฉาและเฟิ่งหวง

“ทำลายป้ายแผ่นนั้นให้แหลกละเอียดด้วย”

ถังเฉาชี้ไปยังบนแผ่นป้ายของตระกูลต่ง ป้ายติดหลังคาประตูตระกูลต่งที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาครึ่งศตวรรษแผ่นนั้น ก่อนจะพูดด้วยเสียงเย็นชา

เฟิ่งหวงยกมือ กรีดบนแผ่นป้ายเบาๆ

แคว้ก----

อักษรตัวใหญ่แปดตัวที่มีชีวิตชีวากลางแผ่นป้าย: ตระกูลต่งยืนยงตลอดกาล อายุมั่นขวัญยืน ถูกเฟิ่งหวงฟันเป็นสองท่อน ร่วงลงบนพื้น แตกเป็นเสี่ยงๆ

มองเห็นฉากนี้เข้า ต่งอี้สิงปวดใจจนทนไม่ไหว ป้ายติดประตูในสายตาของเขาซึ่งมองเหมือนของล้ำค่า สัญลักษณ์ที่หน้าประตู คาดไม่ถึงโดนถังเฉาพังย่อยยับอย่างดูถูกเช่นนี้

“ถังเฉา แกมาที่ตระกูลต่งของฉัน สรุปอยากทำอะไร?” เขาตะโกนด้วยความโมโห

ดวงตาของถังเฉามองเข้ามาอย่างหนาวเย็น พูดออกมาสามคำแบบเฉยชา

“ทำลายตระกูลต่ง”