เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 248

“แกเป็นใครกัน ถึงกล้าบุกเข้ามาตระกูลต่ง?”

“แถมยังกล้ามาพังป้ายติดประตูตระกูลต่งด้วย ถึงแม้จะมีสักสิบชีวิต ก็ไม่พอให้แกอยู่รอด!”

“รีบคุกเข่าลง ตัดแขนตัดขาตัวเอง แล้วจะไว้ชีวิตแกเอาไว้สักครั้ง!”

“......”

บอดี้การ์ดตระกูลต่งได้ยินเสียงต่างรีบเข้ามา จ้องถังเฉาและเฟิ่งหวงด้วยสายตาโมโห

ต่งอี้สิงเห็นสถานการณ์สีหน้าเปลี่ยนใหญ่ จึงตวาดออกไป “จับตัวไว้ให้ฉัน!”

ก่อนหน้านี้ตอนที่ต่งหนานหลิ่งยังมีชีวิตอยู่ บอดี้การ์ดของตระกูลต่งถูกเจียงไป๋เสว่จัดการจนเกลี้ยงหมด หลังต่งอี้สิงขึ้นมาดำรงตำแหน่ง จึงจ้างเข้ามาอีกชุดหนึ่ง

เนื่องจากตั้งมาได้ชั่วคราว ดังนั้นใครก็ไม่รู้จักถังเฉาและเฟิ่งหวง โดยเฉพาะไม่ว่าจะเป็นคุณภาพโดยรวมหรือความสามารถ ล้วนห่างไกลจากชุดเดิมมาก

บอดี้การ์ดชุดเดิมโดนถังและเจียงไป๋เสว่สังหารจนหมดเกลี้ยง ยิ่งไม่ต้องพูดพวกกเฬวรากกลุ่มนี้

แต่ว่าก็สายไปเสียแล้ว

บอดี้การ์ดที่เพิ่งจ้างเข้ามาพวกนี้อยากแสดงออกต่อหน้าต่งอี้สิงกันมาก เดิมทีไม่เห็นถังเฉาอยู่ในสายตา แต่ละคนพุ่งไปยังถังเฉาด้วยหน้าตาโกรธแค้นเต็มที่ ชั่วพริบตาเดียวล้อมเขากับเฟิ่งหวงไว้เป็นวง

ปึงๆๆ----

แต่ทว่าคนพวกนี้ยังไม่ทันได้โดนแม้แต่ชายเสื้อของถังเฉา ก็ถูกกำลังที่ไร้รูปร่างสั่นสะเทือนจนกระเด็น

“อะไรกัน?”

ชั่วขณะนั้นบอดี้การ์ดทุกคนของตระกูลต่งมองทางถังเฉาเหมือนเห็นสัตว์ประหลาดอย่างนั้น ไม่เคยเจอพลังแบบนี้มาก่อน

เฟิ่งหวงทางนั้น ในมือถือมีดที่คมกริบเล่มหนึ่ง ผู้ที่เข้ามาใกล้ใดๆ ก็ตาม จะโดนตัดเส้นเอ็นแขนและขาขาดจนหมด โหดเหี้ยมไร้ที่เปรียบ

สักพักหนึ่ง บอดี้การ์ดส่วนใหญ่ก็ไม่กล้าเข้าไปใกล้ด้านหน้า มองถังเฉาด้วยสายตาตกใจและหวาดกลัว

“วันนี้ ฉันเพียงแค่อยากมาเอาชีวิตของต่งอี้สิง คนที่ไม่เกี่ยวข้อง ถอยไปให้หมด!”

สายตาของถังเฉามองตามทางต่งอี้สิง เสียงดังกังวานดุจระฆังยักษ์ สั่นสะท้านความรู้สึกผู้คน

“ถังเฉา แกอย่ามารังแกคนอื่นเกินเหตุ!”

ต่งอี้สิงเดินก้าวใหญ่ๆ ออกมาจากตระกูลต่ง มองถังเฉาด้วยสายตาอึมครึม

“รังแกแก?”

ถังเฉาหน้าตาเย็นชา เดิมทีไม่สนใจอะไร “ที่จริงเห็นแก่ต่งหนานหลิ่งยังฉลาดอยู่มาก เลยไว้ชีวิตตระกูลต่งของแก คิดไม่ถึงแกกลับฆ่าต่งหนานหลิ่ง แถมยังมาใส่ร้ายฉันอีก และส่งนักฆ่ามาปิดกั้นตระกูลของฉัน โทษฐานสารพัด ประทับตราให้วันนี้แกต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!”

พูดมาถึงตอนท้าย น้ำเสียงของถังเฉาเปลี่ยนไปดูอาฆาตแค้นลึกล้ำ ปรารถนาอยากลงโทษต่งอี้สิงให้หนัก

“แกพูดมั่ว!”

เห็นถังเฉาพูดความจริงเรื่องการตายของต่งหนานหลิ่งออกมา สีหน้าต่งอี้สิงเผยความขาวซีดออกมาแล้ว แทบจะตะคอกใส่ถังเฉาด้วยความบ้าคลั่ง “แกเป็นฆาตกรที่ฆ่าปู่ของฉัน ยังกล้ามากลับถูกเป็นผิดกลับผิดเป็นถูก ผสมกันมั่วซั่ว”

สิ่งที่ตามมาหลังจากประโยคนี้ เครือญาติตระกูลต่งที่อยู่ด้านหลังต่งอี้สิงต่างมองถังเฉาแบบหน้าตาเจ็บปวดโกรธเคือง ในสายตาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น

ถังเฉากลับเพิกเฉยไปโดยตรง พูดอย่างไม่สะทกสะท้าน “เป็นใครที่กลับผิดเป็นถูกกลับถูกเป็นผิด ผสมกันมั่วซั่ว คนคนนั้นรู้อยู่แก่ใจ”

ตอนที่พูดคำนี้ ถังเฉากวาดสายตามองไปยังต่งวี่ซู่อย่างไม่ชัดเจน

ต่งวี่ซู่สั่นเทาไปทั่วทั้งตัวทันที จมสู่การครุ่นคิดแล้ว

เดิมทีเขาให้ถังเฉาฆ่าต่งวี่ซู่ จากนั้นตนเองขึ้นมาแทนที่ แต่ว่าตอนนี้กลับบีบบังคับให้เขาจัดการ

หลังจากสองฝ่ายใช้ดุลยพินิจพิจารณาดูสักหน่อย ต่งวี่ซู่ก็กัดฟัน ก้าวออกมา พูดจาเสียงดัง “ผมเป็นพยานได้ เป็นพวกขี้ขลาดตาขาวใจหยาบช้าคนนี้ฆ่าคุณปู่แล้ว!”

ซู่----

คำพูดนี้ออกมา ทุกคนตระกูลต่งล้วนสีหน้าเปลี่ยนยกใหญ่ แม้กระทั่งมีบางส่วนมองต่งวี่ซู่อย่างงุนงง

คำพูดของถังเฉา พวกเขาย่อมไม่เชื่อเป็นธรรมดา แต่เวลานี้ต่งวี่ซู่ก้าวออกมายืนยันว่าเป็นต่งอี้สิง นี่ทำให้ความน่าเชื่อถือเพิ่มขึ้นไม่น้อย

“ต่งวี่ซู่ นายกำลังพูดมั่วอะไร?”

นอกจากเขาจะเข้าใจคำว่า'อดทน'แล้ว ยิ่งรู้จักจับการเคลื่อนไหวจิตใจของคนอื่นเป็น

คนอื่นของตระกูลต่งคิดอยากแก้แค้นฆาตกรตัวจริงที่ฆ่าต่งหนานหลิ่งจริงเหรอ?

นั่นคือแน่นอน

แต่ว่านี่เป็นเพียงด้านเดียว มากกว่านั้นยังพิจารณาเพื่อตนเอง

ในเหตุการณ์ล้วนเป็นคนฉลาด เข้าใจว่าตระกูลต่งได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว พวกเขาจำเป็นต้องเลือกมาคนหนึ่งระหว่างต่งวี่ซู่และต่งอี้สิง

คนชนะย่อมถูกคนแพ้ย่อมผิด ไม่ว่าการเปลี่ยนแปลงใด ล้วนหนีไม่พ้นต้องก้าวออกมา

สถานการณ์ตรงหน้า เห็นได้ชัดว่าต่งวี่ซู่เป็นต่อ เลือกใคร คงไม่จำเป็นต้องพูดมากแล้ว

เพียงแค่ในมือต่งวี่ซู่ไม่มีเบี้ยดี ไม่อย่างนั้น ไม่ต้องพูดถึงซ่งหรูอี้คนหนึ่ง ความสำเร็จยังสูงกว่าต่งอี้สิง นั่นคือสิ่งแน่นอน

“ไม่ ฉันคือผู้นำตระกูลต่ง พวกนายทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้----นี่พวกนายหักหลังกัน”

เห็นว่าเสียงตะโกนให้ฆ่าเขานับวันยิ่งมาก สีหน้าของต่งอี้สิงก็เปลี่ยนไปซีดเซียว

“ต่งอี้สิง นายเป็นฆาตกรที่ฆ่าคุณปู่ตาย เลือดชดใช้ด้วยเลือด ไปชดใช้ความผิดให้คุณปู่ในนรกเถอะ!”

ต่งวี่ซู่ตวาด พูดกับถังเฉาอีกครั้ง “คุณถัง อำนาจและอิทธิพลของเขาหมดลงแล้ว รีบๆ ลงมือดีกว่า”

ถังเฉากลับหัวเราะอย่างประหลาด ไม่เพียงไม่ได้ลงมือ แต่ยังมองทางเขาด้วยสายตาเย็นชา “ต่งวี่ซู่ นายอยากให้ฉันฆ่าต่งอี้สิงขนาดนี้เลย อยากยืมมือฉันฆ่าต่งอี้สิงทิ้ง จากนั้นนายก็จะได้ตำแหน่งผู้นำไปอย่างสมเกียรติ แล้วสร้างผลงานน่าตกใจออกมากะทันหัน ถูกหรือไม่?”

สีหน้าต่งวี่ซู่เปลี่ยนยกใหญ่ รีบพูด “คุณถัง ผมคิดเพื่อท่านด้วยความสัตย์จริงนะครับ!”

“งั้นก็ได้ ฉันก็ปล่อยให้นายลงมือ ฆ่าต่งอี้สิงเลย”

ถังเฉาส่งเสียงหัวเราะเยาะ ส่งสายตาให้ทีหนึ่ง

เฟิ่งหวงเข้าใจทันที โยนมีดเล่มหนึ่งไปตรงหน้าต่งวี่ซู่เหมือนให้ทาน

ชั่วขณะนั้น สีหน้าต่งวี่ซู่เปลี่ยนไปซีดเซียวครู่หนึ่ง