เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 263

หลังจากที่ถังเฉาพูดประโยคสุดท้ายออกมา ทุกคนในเหตุการณ์ล้วนตกใจจนเบิกดวงตาโตแล้ว

โดยเฉพาะเฟิ่งหวงที่หันหน้าเข้ามา มองถังเฉาด้วยหน้าตาตกตะลึงพรึงเพริด

“รองหัวหน้าคะ ท่านพูดอะไรกัน......เขาคือ'ค้างคาว'?”

สำหรับค้างคาวชื่อนี้ ระดับการรับรู้ของคนในเหตุการณ์ล้วนรู้กันมานิดหน่อย

เขาเป็นมือมืดเบื้องหลังของเรื่องราวมากมาย ห้าปีก่อน ไม่เพียงแค่บาปเดิมที่จับถังเฉาและหลินชิงเสว่ไป ยังถ่ายเรื่องราวที่ถังเฉาทำต่อหลินชิงเสว่ในค่ำคืนนั้นเอาไว้อีกด้วย

ช่วงนี้มีข่าวเปิดเผยมาครั้งหนึ่ง เป็นเพียง'ค้างคาว'ชื่อนี้ที่ถูกพูดถึงขึ้นมาจากในปากของต่งอี้สิง โดยรวมหน้าตาเป็นอย่างไร ยังคงไม่ชัดเจน

เพื่อหลบซ่อนสายตาของถังเฉาเจียงไป๋เสว่และคนอื่นๆ ยังสร้างของปลอมแปลงขึ้น----เดิมคือ ร.อ.เซียกางแห่งเขตกองทัพทหารหมิงจู

ตอนนี้ ในที่สุดสถานะของค้างคาวก็เปิดโปงออกมาแล้วเหรอ?

ลุงหยางเองยังมึนงงนิดหน่อยเช่นกัน ส่งเสียงหัวเราะเยาะทันใด “ค้างคงค้างคาวอะไรกัน ฉันไม่รู้ว่าแกกำลังพูดอะไร”

“แต่มีจุดหนึ่งที่แกพูดถูกแล้ว ห้าปีก่อนคลิปอันนั้นเป็นฉันถ่ายจริง ฉันเอาไปให้ต่งอี้สิงของตระกูลต่ง ให้เขารักษาไว้ดีๆ เพื่อเอาไปเผยแพร่ในอนาคต”

สีหน้าถังเฉานิ่งสงบ แต่ไม่ได้พูดจา เฟิ่งหวงกลับมีแรงอาฆาตแค้นเต็มสายตา ถ้าไม่ใช่ถังเฉาไม่ให้เธอลงมือ เธอคงพุ่งเข้าไปตั้งแต่แรกแล้ว

ถึงว่าคนผู้นี้ไม่ยอมรับมาซึ่งหน้า แต่เฟิ่งหวงยังคงฟังออกตั้งแต่แรก เขาสังกัดอยู่ในองค์กร'หว่างเหลี่ยง'

เสิ่นชิงหยุนกลับทำหน้าตาอึ้งทึ่ง มองลุงหยางแบบไม่คาดฝัน พูดว่า “ลุงหยาง คำพูดนี้ลุงหมายความว่าอะไร หรือว่าในสายตาของลุง ตระกูลเสิ่นของพวกเราเป็นเพียงหมากของลุงเหรอ?”

“ถูกต้อง”

ลุงหยางไม่ปิดบังสักนิดเดียว พูดนิ่งๆ “ตั้งแต่รับคำสั่งของเบื้องบน ตอนที่เอาคลิปวิดีโอนั้นส่งให้ต่งอี้สิงเมื่อห้าปีก่อน การวางหมากได้เริ่มต้นขึ้น ตระกูลเสิ่นคือทหารของฐานที่มั่นอันดับหนึ่งที่ฉันยึดครองเพื่อองค์กร”

“หมาย......หมายความว่าอะไร?”

“ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ?”

ลุงหยางมองเสิ่นชิงหยุนแบบเย็นชาแวบหนึ่ง น้ำเสียงเย็นเฉียบ “ความซื่อสัตย์และถ่อมตัวของฉันในอดีต ล้วนเป็นฉันเสแสร้งแกล้งทำทั้งหมด สำหรับฉันนั้น พวกแกปู่หลานสองคนเป็นพวกอ่อนแอน่าผิดหวังเสียจริง ทำให้รู้สึกสะอิดสะเอียน!”

ตึง!

พอคำพูดนี้ออกมา เสิ่นชิงหยุนพังทลายโดยตรง สีหน้าซีดเผือดไม่พูดจา ลูกตาหดฉับพลัน

จนถึงตอนนี้ เขายังคงไม่ยอมรับความจริงที่ว่าผู้ดูแลบ้านที่ตนเองไว้ใจมากที่สุดฆ่าปู่ของเขาด้วยมือตัวเอง

“ฉันตามเสิ่นป้านซานมายี่สิบปี เป็นเพื่อนร่วมงานในด้านธุรกิจเมื่อสิบห้าปีก่อน ห้าก่อนถึงเปลี่ยนมาเป็นผู้ดูแลบ้านของตระกูลเสิ่นแบบกะทันหัน แกรู้ไหมว่าทำไม?"

บนหน้าลุงหยางมีรอยยิ้มที่เย็นชา มองทางเสิ่นชิงหยุน พลางถามขึ้น

เสิ่นชิงหยุนส่ายหน้าด้วยสายตางุนงง

“นั่นเป็นเพราะองค์กรสนใจหมิงจูพื้นที่นี้มาตั้งแต่แรกแล้วน่ะสิ อยากเอามันมาบุกเบิกเป็นฐานที่มั่นแห่งแรก อยากจะทำเป้าหมายอันนี้ให้สำเร็จ จึงจำเป็นต้องกลายเป็นตระกูลยักษ์ใหญ่อันดับหนึ่งของเมืองแห่งนี้ให้ได้ ตระกูลเสิ่นเป็นเป้าหมายแรกของฉัน ดังนั้นจึงใช้วิธีร่วมงานทางธุรกิจมาควบคุมตระกูลเสิ่น”

“แผนการราบรื่นมากด้วย แต่ฉันยังประเมินความสามารถของปู่แกสูงไป เดิมทีแผนการของฉันจะทำให้ตระกูลเสิ่นกลายเป็นตระกูลยักษ์ใหญ่อันดับหนึ่งของเมืองหมิงจูภายในสิบปี นึกไม่ถึงนี่ยี่สิบปีผ่านไปแล้ว ตระกูลเสิ่นยังคงเป็นแค่หนึ่งในสี่ของตระกูลยักษ์ใหญ่ ทำให้ฉันผิดหวังถึงที่สุด”

เสิ่นชิงหยุนไม่ได้พูดจา เพียงแต่ร่างกายยิ่งสั่นเทาหนักเพิ่มขึ้น

เขาเคยได้ยินปู่เล่าถึงประวัติการสร้างตระกูลของตระกูลเสิ่น พึ่งพาอินเทอร์เน็ตมาสร้างกิจการตระกูล นำมาซึ่งโอกาสอันนี้ กลับเป็นผู้ร่วมงานของเสิ่นป้านซานในตอนนั้น

ยุคเก้าศูนย์ เศรษฐกิจเพิ่งฟื้นตัวขึ้นมา อินเทอร์เน็ตของแบบนี้ ยังห่างไกลและไม่เป็นที่แพร่หลายแบบในตอนนี้ ลุงหยางกลับพบโอกาสทางธุรกิจนี้ตั้งแต่แรก พาตระกูลเสิ่นบุกเบิกอินเทอร์เน็ตสิ่งที่ไร้สาระแบบนี้ พัฒนาตลอดมาจนถึงปัจจุบันนี้

ถ้าพูดกันตามจริง หากไม่มีลุงหยางผู้ดูแลบ้าน คงไม่มีตระกูลเสิ่นในตอนนี้

“ทุกอย่างนี้เป็นการหลอกใช้ทั้งหมด?” เสิ่นชิงหยุนไม่อยากเชื่อ

“ถูกต้อง”

ลุงหยางเอามือไพล่หลังไว้ สีหน้าเมินเฉย “ตอนที่ฉันผิดหวังกับตระกูลเสิ่น กลับเกิดเรื่องใหญ่ที่พอจะสั่นสะเทือนสถานการณ์เมืองหมิงจูเรื่องหนึ่งขึ้น----”

ตอนที่พูดประโยคนี้ เขามองทางถังเฉา

ดังนั้นทุกคนเข้าใจว่าเรื่องนี้คืออะไร เรื่องที่ซ่งหรูอี้แห่งตระกูลซ่ง'แต่งงาน' เจ้าบ่าวกลับหายไปแบบไร้มูลเหตุในคืนวันแต่งงาน

“ที่แท้เป็นคำสั่งแก......”