เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 277

ในเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น มีการเผยแพร่ข่าวอันน่ากลัวบนคอลัมน์ของหนังสือพิมพ์รายใหญ่

“พบศพสองศพบนถนน คาดว่าน่าจะเป็นสองพ่อลูกตระกูลหวางที่ถูกฆ่าล้างแค้น!”

เมื่อข่าวแพร่ออกไป มันสั่นสะเทือนไปทั่วเมืองหมิงจู

บรรดาตระกูลที่มีอำนาจที่เกี่ยวข้องกับตระกูลหวางหายไปหมด เมื่อหายไปจากสายตาของผู้คน ไม่มีใครรู้เลยว่าคนที่ตายเป็นรายต่อไปจะเป็นพวกเขาหรือเปล่า

และผู้ที่เป็นต้นเรื่องอย่างถังเฉากลับถอนหายใจออกมา “ทำเรื่องเลวๆ มาเยอะ ตายไปก็ไม่สงบ”

เขาเคยปล่อยตระกูลหวางไปครั้งหนึ่ง แต่คนไร้ประโยชน์อย่างหวางหมิ่นเหมินหรือหวังเยี่ย ก็โดนศัตรูฆ่าตายอย่างอนาถอยู่บนถนน

ขณะนั้นเองก็มีเสียงเอะอะโวยวายดังออกมาทางประตู จากนั้นประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดออก

หวางเยี่ยนเดินเข้ามาด้วยความโมโห เขาเอาหนังสือพิมพ์ฉบับเช้าฟาดลงไปข้างหน้าถังเฉา

เจิงเทียนเสียงที่เดินตามมาข้างหลังรีบขอโทษขอโพย “คุณถังเฉา ผมรั้งเธอแล้ว แต่รั้งไม่อยู่”

ถังเฉาพยักหน้าเบาๆ “นายลงไปก่อน”

หลังจากที่เจิงเทียนเสียงออกไป ในห้องทำงานเหลือเพียงเขากับหวางเยี่ยนสองคน เขาเงยหน้ามองเธอ “นี่มันอะไรกันคุณตำรวจหวาง”

“ฉันควรจะถามคำถามนี้กับนายมากกว่านะ”

สีหน้าของหวางเยี่ยนเต็มไปด้วยความโมโห “แค่ชั่วข้ามคืน ทำไมอากับน้องชายของฉันตายอยู่บนถนน”

สีหน้าของถังเฉายังคงราบเรียบ “หาหลักฐานให้ชัดเจนคืองานของพวกคุณ ทำไมถึงมาถามผมล่ะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น หวางเยี่ยนก็ยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ “นายยังกล้าพูดนะ ถ้าไม่ใช่เพราะนาย อากับน้องชายของฉันจะตายไหม”

“เหรอ นี่คุณกำลังสงสัยว่าผมเป็นฆาตกรอย่างนั้นเหรอ”

ถังเฉาวางงานลง เขายิ้มออกมาอย่างยียวน

สีหน้าของหวางเยี่ยนเปลี่ยนไปทันที “ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น...รู้ตัวฆาตกรแล้ว เป็นคนเมาสองคน พวกมันไม่ได้ทรัพย์สินเลยแทงพวกเขาจนตาย...”

“งั้นคุณมาโวยวายอะไรที่นี่ล่ะ”

แววตาของถังเฉานิ่งไป

“ฉันก็แค่...ฉันก็แค่...”

สีหน้าของหวางเยี่ยนมีพิรุธ เธอไม่กล้าสบตาถังเฉา

ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอจึงพูดออกมาอย่างเสียงดังว่า “ฉันแค่อยากรู้ความจริงของเรื่องนี้เท่านั้น”

“ในเมื่อหาตัวฆาตกรเจอแล้ว แต่ฉันไม่เชื่อว่าจะเป็นเรื่องที่ทำไปเพราะขาดสติ ต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องที่ตระกูลหวางถูกทำลายอย่างแน่นอน!”

ถังเฉาเอนหลังพิงกับเก้าอี้ จากนั้นจึงพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “พูดไปพูดมาคุณก็ยังสงสัยผมอยู่ดี ในสายตาของคุณ ผมเป็นคนที่เลวร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ฉัน...”

จู่ๆ หวางเยี่ยนก็รู้สึกตำหนิตัวเองขึ้นมา และรู้สึกเสียใจกับการกระทำของตัวเอง

เธอได้ข่าวเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานมาบ้าง ตอนแรกคิดว่าจะเป็นงานเลี้ยงสังสรรค์ธรรมดา คิดไม่ถึงว่ามันจะเป็นเรื่องที่น่าหดหู่ ถังเฉาก็อยู่ในนั้นด้วย เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นทำให้เธออดโยงไปหาถังเฉาไม่ได้

“ตระกูลหวางพังทลาย คุณก็หลุดพ้นไม่ใช่หรือไง”

ไม่รอให้หวางเยี่ยนพูดอะไรออกมา ถังเฉาจึงพูดว่า “คุณลองคิดดูว่าตอนที่ตระกูลหวางยังอยู่ หวางหมิ่นเหมินทำอะไรกับคุณบ้าง คุณเป็นแค่เครื่องมือที่ตระกูลหวางใช้หาผลประโยชน์ เขาบีบบังคับให้คุณแต่งงานกับจ้าวเชียนจูน”

“อีกอย่างผมเคยบอกคุณแล้ว การตายของพ่อคุณเกี่ยวข้องกับตระกูลหวาง!”

“นายพูดอะไร...”

จู่ๆ หวางเยี่ยนเบิกตาโพลง สีหน้าของเธอซีดเล็กน้อย

เธอนึกเรื่องที่ถังเฉาพูดกับเธอขึ้นมาได้ เขาบอกให้ระวังคนที่อยู่ในตระกูล

ตอนนี้บรรยากาศค่อนข้างอึมครึม ถังเฉากับหวางเยี่ยนไม่ได้พูดอะไร

เงียบอยู่นาน ในที่สุดหวางเยี่ยนก็ตั้งสติได้ เขามองถังเฉาด้วยแววตาแน่วแน่ “ฉันไม่แก้แค้นแทนอา ฉันแค่อยากรู้ความจริงของเรื่องนี้ นี่คืองานของฉัน”

พูดจบ เธอก็โค้งให้ถังเฉาและเดินออกไปจากห้องทำงาน

ถังเฉายืนอยู่ริมหน้าต่าง เขามองหวางเยี่ยนออกไป เขาจ้องอยู่นานก่อนที่จะออกไป

เขาเดินลงมาและไปที่บริษัทลี่จิงกรุ๊ป และบังเอิญเจอกับซือเหวินปินที่ทำงานสำนักงานการก่อสร้าง เขากำลังคุยเรื่องโครงการสร้างเมืองกับหลินชิงเสว่

“คุณถังเฉา!”

เมื่อเห็นถังเฉา ซือเหวินปินรีบทักทายอย่างนอบน้อม หลังจากเรื่องครั้งก่อน เขาไม่กล้าทำอะไรไม่จริงใจกับถังเฉาอีก

ถังเฉาพยักหน้า “พวกคุณคุยกันไปเถอะ”

ซือเหวินปินกับหลินชิงเสว่คุยกันต่อ แต่สิ่งที่ทำให้ถังเฉาตกใจก็คือ โครงการสร้างเมืองจะต้องผ่านความเห็นชอบจากผู้มีอำนาจเมืองเจียงเฉิง

เมืองเจียงเฉิงกับเมืองหมิงจูอยู่ใกล้กัน มีเพียงแม่น้ำกั้นเอาไว้เท่านั้น นั่นก็คือแม่น้ำหมิงจู

ปลายสายของแม่น้ำหมิงจูไหลไปที่แหล่งน้ำแถบเมืองเจียงเฉิง ถ้าจะทำเรื่องการเปลี่ยนแปลงให้สำเร็จ จะต้องเข้าไปในเมืองเจียงเฉิงและผ่านการยอมรับจากผู้มีอำนาจเมืองเจียงเฉิง

“ขอโทษด้วยครับคุณหลินชิงเสว่ ในเมืองหมิงจูผมสามารถพูดได้ แต่คำพูดของผมไม่ได้ส่งผลอะไรที่เมืองเจียงเฉิง”

สีหน้าของซือเหวินปินเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด “เว้นแต่เราจะยอมปล่อยผลประโยชน์ส่วนที่เมืองเจียงเฉิงไปครับ”

“ไม่ได้”

หลินชิงเสว่รีบส่ายหน้า “ถ้าไม่ได้ทำก็ว่าไปอย่าง ในเมื่อทำแล้วก็ต้องทำให้ถึงที่สุด เรื่องที่เจียงเฉิง ฉันจะหาโอกาสแวะไปที่นั่น”

“งั้นรบกวนคุณหลินชิงเสว่ด้วยนะครับ”

ซือเหวินปินถอนหายใจออกมา จากนั้นก็หันไปโค้งให้ถังเฉาแล้วเดินออกไปจากห้องทำงาน

หลินชิงเสว่รีบหันไปหาถังเฉา “นายว่าไง”