เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 278

หลินชิงเสว่ยังยืนอยู่ที่เดิม รอยยิ้มบนหน้าของเธอชะงักลง

สีหน้าของถังเฉาเย็นชาขึ้นมาทันที เขาเดินเข้าไปหาหลินชิงเสว่แล้วใช้สายตาบอกเธอ

หลินชิงเสว่ควบคุมอารมณ์และตามโจวเหม่ยหยูนไป เธอยื่นถุงที่อยู่ในมือให้โจวเหม่ยหยูน

“แม่ นี่เป็นชุดเครื่องสำอางที่ฉันสั่งจองมาให้จากต่างประเทศ...”

พรึ่บ

หลินชิงเสว่อุตส่าห์เก็บท่าทีหยิ่งผยองของเธอ และทำตัวเป็นกันเอง แต่ทว่าโจวเหม่ยหยูนกลับแย่งถุงในมือไปโดยไม่รอให้เธอพูดจบ

เธอพูดพลางปรายตามองหลินชิงเสว่ “ใครจะรู้ว่าเธอให้ของปลอมมาหรือเปล่า”

สีหน้าของหลินชิงเสว่เปลี่ยนไป เธอรีบอธิบายว่า “นี่เป็นของแท้...”

“ไม่ว่าจะเป็นของแท้หรือของปลอม ถ้ามาจากตระกูลของเธอก็เป็นของปลอมทั้งนั้น”

โจวเหม่ยหยูนไม่ปิดบังอะไรทั้งนั้น เธอก่นด่าออกมา “อีกอย่าง ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าแม่ เธอเป็นเมียของไอ้สวะนั่น แม้แต่มันฉันยังไม่ยอมรับ แล้วฉันจะยอมรับเธอเหรอ”

คำพูดแต่ละคำของเธอ เหมือนเข็มอันแหลมคมที่แทงเข้ามาในใจของหลินชิงเสว่ ทำให้เธอไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ

เธออุตส่าห์ทำตัวเป็นกันเอง เพราะอาจจะทำให้ดูเป็นสะใภ้ที่ดีและจะทำให้พ่อแม่สามีชอบ แต่สิ่งที่เธอได้รับคือการที่โจวเหม่ยหยูนขับไล่ไสส่งอย่างไม่มีเยื่อใย

“แม่ทำอะไรน่ะ”

เมื่อหลินฉ่ายเวยเห็นภาพตรงหน้า เธอก็ไม่พอใจเป็นอย่างมาก “พี่หลินตั้งใจทักทายแม่ ทำไมถึงพูดแบบนั้น”

ถังเฉาก็มองโจวเหม่ยหยูนด้วยสายตาเย็นชา เขาไว้ว่าโจวเหม่ยหยูนจะต้องด่าทอหลินชิงเสว่ แต่คิดไม่ถึงว่าเธอจะตรงขนาดนี้ ไม่ปิดบังอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว

“นี่ แกยังเป็นลูกสาของฉันหรือเปล่า ไม่เจอกันแป๊บเดียวเรียกว่าพี่แล้วอย่างนั้นเหรอ”

โจวเหม่ยหยูนมองหลินฉ่ายเวย แล้วพูดประชดอย่างร้ายกาจ “ลืมไปแล้วเหรอว่าเมื่อก่อนผู้หญิงคนนี้ทำให้เราอับอาย”

“ฉัน...”

หลินฉ่ายเวยชะงักไป เธอมองหลินฉ่ายเวยจนรู้สึกกระอักกระอ่วนและไม่พูดอะไรออกมาอีก

ก่อนหน้านี้ตระกูลหลินทำทุกอย่างเพื่อเลียแข้งเลียขาบริษัทลี่จิงกรุ๊ป ไม่ใช่เพียงครั้งเดียวที่ทำดีกับหลินชิงเสว่ แต่หลินชิงเสว่รู้ว่าพวกเธอเคยทำให้ถังเฉาลำบากใจต่างๆ นานา หลินชิงเสว่จึงทำให้พวกเธอขายหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า ถึงขนาดที่ทำให้ตำแหน่งผู้รับผิดชอบโครงการหลุดไปจากมือของพวกเธอ

ตอนนี้หลินฉ่ายเวยสำนึกผิดแล้ว เธอได้ออกจากบัญชีดำของบริษัทลี่จิงกรุ๊ป มีแค่โจวเหม่ยหยูนที่ถูกแบนอยู่

“ทำไมแม่ไม่ยอมวางอคติลงบ้าง มองถังเฉาใหม่ไม่ได้หรือไง”

หลินฉ่ายเวยย้อนถาม “เขาเป็นคนที่มีความรับผิดชอบมาก”

“คนขี้ขลาดอย่างแกหุบปากไปเลย!”

โจวเหม่ยหยูนก่นด่าออกมา เธอมองหลินฉ่ายเวยด้วยสายตาเย็นชา “ไม่ว่าพวกแกจะพูดยังไง ฉันไม่มีทางให้อภัยมัน!”

สายตาของหลินฉ่ายเวยเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ “แม่นี่เกินเยียวยาจริงๆ!”

หลินเจิ้นสงตวาดออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง “ขอโทษชิงเสว่เดี๋ยวนี้!”

โจวเหม่ยหยูนไม่พอใจ “คุณหมายความว่ายังไง มันเป็นแค่เมียของไอ้สวะ ทำไมฉันจะต้องขอโทษมันด้วย”

“คุณจะขอโทษไหม ถ้าไม่ขอโทษ ฉันก็ไม่ต้องการเธอแล้ว!” หลินเจิ้นสงพูดออกมาอย่างเย็นชา

เมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนต่างพากันอึ้งไป

โจวเหม่ยหยูนเบิกตาโตอย่างคิดไม่ถึง เธอชี้หน้าหลินเจิ้นสงด้วยนิ้วอันสั่นเทา “คุณ..จะหย่ากับฉันเพราะมันอย่างนั้นเหรอ”

“พ่อพูดอะไรออกมาคะ”

หลินฉ่ายเวยงงไปหมด ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ พ่อก็โมโหขึ้นมาขนาดนี้

ความลับในเรื่องนี้ มีเพียงถังเฉาเท่านั้นที่รู้ดี

“ไม่อยากหย่าก็ขอโทษซะ”

หลินเจิ้นสงบีบบังคับโจวเหม่ยหยูนขึ้นเรื่อยๆ เขาจ้องเธอแล้วพูดว่า “ตอนนี้ฉันไม่กลัวการหย่ากับเธอหรอกนะ”

สีหน้าของโจวเหม่ยหยูนทั้งโมโหและตกใจ เธอคิดว่าหลินเจิ้นสงพูดขู่เธอ แต่เมื่อมองความเย็นชาภายในแววตาของเขา เธอรู้เลยว่าหลินเจิ้นสงไม่ได้พูดเล่น

จู่ๆ เธอก็กลัวขึ้นมาทันที

“ได้ หลินเจิ้นสง คุณนี่มัน...”

ตอนที่พูดออกมา โจวเหม่ยหยูนโกรธจนตัวสั่น จากนั้นจึงหันไปมองหลินชิงเสว่ เธอกัดฟันพูดออกมาว่า “ขอโทษ!”

หลินชิงเสว่รีบโบกมือไปมา “ไม่ต้องขอโทษค่ะแม่ ฉันไม่เป็นไร...”