เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 300

ในยุคสมัยที่คนที่ล้าหลังย่อมตกเป็นเหยื่อนี้ ทุกคนล้วนพยายามไต่ขึ้นที่สูงกันอย่างสุดชีวิต

หัวหน้ากลุ่มของแผนกอยากจะเป็นหัวหน้าแผนก หัวหน้าแผนกก็พยายามจะเข้าไปเป็นคณะผู้ถือหุ้นอย่างสุดชีวิต พวกผู้ถือหุ้นก็คิดหาวิธีทางที่จะได้กลายเป็นรองประธาน และพวกรองประธาน ฯ... ก็ใจกล้าบ้าบิ่นเลื่อยขาเก้าอี้ซีอีโอ

ซุนเสว่ที่รับตำแหน่งรองประธานคนก่อนก็ออกจากตำแหน่งไปอย่างเงียบ ๆ ตำแหน่งรองประธานว่างอยู่หนึ่งตำแหน่ง ทุก ๆ คนล้วนคิดอยากจะขึ้นไปนั่งตำแหน่งนั้น

แต่ทว่า... ไม่มีใครคาดคิดว่าถังเฉาจะมีคุณูปการต่อลี่จิงกรุ๊ปยิ่งใหญ่ขนาดนี้

ทุกคนล้วนตะลึงเบิกตากว้างอ้าปากค้างคาที่ เหมือนกับเจอผีตอนกลางวันก็ไม่ปาน มองถังเฉาอย่างไม่อยากจะเชื่อ

สีหน้าของเฉิงเพ่ยเดี๋ยวแดงเดี๋ยวซีด ไม่กล้าเชื่อคำพูดของหลินชิงเสว่

“แปดร้อยแปดสิบล้านหยวน... ถังเฉาเป็นคนหามา?!”

ภายในใจของทุกคนล้วนมีคำถามที่ยิ่งใหญ่นี้

ในตอนนั้นประธานของสิบกรุ๊ปใหญ่ในเมืองหมิงจูมาถึงที่นี่ด้วยตัวเอง ทุกคนล้วนแต่คิดว่ามากันเพราะหน้าตาของหลินชิงเสว่

“เป็นไปไม่ได้!”

ในตอนนี้ผู้นำระดับกลางคนหนึ่งเรียกสติคืนมาได้ เสียงสั่น ๆ ร้องดังขึ้น “นั่นไม่ใช่ประธานหลินหามาหรอกเหรอ?”

หลินชิงเสว่หัวเราะเสียงเยียบเย็น “ฉันไม่ได้หน้าตาใหญ่โตขนาดนั้นหรอกนะ”

เฉิงเพ่ยที่อยู่ด้านล่างขมวดคิ้วมุ่น ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก

ที่จริง... ถ้าอาศัยแค่ความสามารถของหลินชิงเสว่คนเดียว ไม่มีทางหาเงินสนับสนุนมามากขนาดนั้นได้แน่

ถึงอย่างไรต่อให้ลี่จิงกรุ๊ปจะเติบโตมากกว่านี้แต่ก็ไม่ได้ออกสู่ท้องตลาด ไม่มีทางที่จะไปคบค้าสมาคมกับพวกสิบกลุ่มธุรกิจยักษ์ใหญ่ที่ออกสู่ท้องตลาดแล้วได้หรอก

“หรือว่า... เขาจะหามาได้จริง ๆ?”

คิ้วของเฉิงเพ่ยยิ่งขมวดแน่นยิ่งขึ้น มองถังเฉากับหลินชิงเสว่ด้วยสีหน้าไม่มั่นคง

ในตอนนี้การคาดเดาที่บังอาจหนึ่งปรากฏขึ้นในสมองของเธอ

ตอนที่ถูกส่งไปขยายกิจการที่เมืองเจียงเฉิง มีโอกาสหนึ่งที่เธอได้บังเอิญรู้เรื่องของครอบครัวของหลินชิงเสว่

ถึงแม้ว่าจะเข้าใจได้ไม่มาก แต่ก็เข้าใจชัดเจนดีว่าหลินชิงเสว่มาจากครอบครัวลึกลับที่แข็งแกร่งมากครอบครัวหนึ่ง หรือว่าจะเป็นฝีมือของครอบครัวที่อยู่เบื้องหลังของเธอ?

ยิ่งคิดก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้

เฉิงเพ่ยยกยิ้มที่มีความหมายลึกซึ้งขึ้นมา เพราะว่าเธอได้รู้มาว่าความสัมพันธ์ของเธอกับตระกูลของเธอไม่ค่อยดี ไม่แน่ว่าอาจจะสามารถยืมเอาศีรษะของหลินชิงเสว่เพื่อเหยียบขึ้นไป...

พอคิดมาถึงตรงนี้ประกายในดวงตาของเฉิงเพ่ยก็แกร่งกล้า ปรบมือขึ้นมาเบา ๆ

ภายใต้บรรยากาศที่เข้มแข็งของหลินชิงเสว่ทุกคนก็เงียบเป็นเป่าสาก มีเพียงเฉิงเพ่ยคนเดียวที่ปรบมือเบา ๆ หลินชิงเสว่เองก็มีสายตาเยียบเย็น “คุณทำอะไรน่ะ?”

“ชมคุณไง”

เฉิงเพ่ยพูดอย่างเหมาะสม “ซีอีโอของพวกเรารักและปกป้องสามีของตัวเองขนาดนี้ นับว่าเป็นเรื่องที่น่าสรรเสริญเสียจริง”

ในคำพูดมีความประชดประชัน สายตาของหลินชิงเสว่มืดครึ้มลง “ฉันพูดเรื่องการพัฒนาของบริษัทที่เป็นความจริง คุณยังคิดว่าฉันกำลังสร้างอำนาจให้กับเขาอยู่อีกเหรอ?”

“หรือว่าไม่จริงล่ะ?”

เฉิงเพ่ยลุกขึ้นมาอย่างช้า ๆ เหยียบรองเท้าส้นสูง มาอยู่ด้านข้างของหลินชิงเสว่อย่างไม่สะทกสะท้าน ใช้เสียงที่มีเพียงสองคนได้ยินแล้วพูดว่า “คนอื่นไม่รู้ว่าเงินนี้ได้มาจากไหน แต่ฉันรู้ เพียงแต่... โอกาสที่คุณอาศัยตระกูลข่มเหงเอามาได้... จะมีสักกี่ครั้งกันนะ?”

พอคำพูดนี้ลั่นออกมา ดวงตาของหลินชิงเสว่ก็หรี่ลงน้อย ๆ ใบหน้าของถังเฉาเองก็ปรากฏความหนาวยะเยือกออกมา

เขาเองก็ได้ยินคำที่เฉิงเพ่ยพูดออกมา ในสายตาของเฉิงเพ่ย ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นสิ่งที่หลินชิงเสว่อาศัยอำนาจบารมีของตระกูลหลวงในเยี่ยนตูแลกมา

“ดังนั้น ทั้งหมดนี้ไม่นับ”

เฉิงเพ่ยส่ายนิ้วเบา ๆ ยิ้มแล้วพูดว่า “จะให้สามีขอคุณมาเป็นรองประธานก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้ แต่จะต้องเอาเหตุผลที่เพียงพอจะให้พวกเราเชื่อถือและศรัทธาออกมา เงินสนับสนุนที่มหาศาลนี้เพียงพอแล้วจริง ๆ แต่ว่า... นี่เป็นเงินที่เขาหามาได้เองจริง ๆ เหรอ?”

หลินชิงเสว่เบนหน้าไป โมโหจนอยากจะหัวเราะออกมา

ถ้าหากเรื่องทั้งหมดนี้เป็นเรื่องที่เธอปั้นแต่งขึ้นมา ถูกเปิดเผยขึ้นมาก็พูดอะไรไม่ได้ แต่ว่า... นี่เป็นเรื่องจริงที่มีหลักฐานแน่นหนาดิ้นไม่หลุด