เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 339

“ถังเฉา.....”

หลินฉ่ายเวยมองถังเฉา แสบจมูกแล้วน้ำตาก็เกือบจะไหลลงมา

เธอจำไม่ได้แล้วว่านี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่ที่ถังเฉาปกป้องเธอ

เมื่อก่อนตอนเด็ก เธอถูกเด็กซนรังแก ก็จะมีถังเฉาที่มาช่วยเหลือเธอ

ทุกครั้งทำเอาหน้าบวมช้ำกลับบ้าน เธอถามเขาว่าไม่เป็นไรหรอ เขาก็เอาแต่ยิ้มแล้วก็บอกว่าไม่เป็นไร

และก็คนที่เหมือนพี่ชายอย่างนี้ ที่มีโอกาสที่จะได้เป็นคนที่อยู่ข้างกายเธอทั้งชีวิต แต่กลับถูกเธอผลักทิ้งไป

เมื่อรู้สึกตัวก็สายไปแล้ว เขาได้แต่งงานกับคนอื่นแล้ว

สำหรับถังเฉาคนนี้ หลินฉ่ายเวยมักจะมีความรู้สึกที่พิเศษเสมอ....สามารถสัมผัสได้ถึงก้นลึกหัวใจและความอ่อนโยนที่สุดของเธอเสมอ

“ชีวิตนี้คงจะไม่แต่งงานแล้วมั้งนะ”

มองดูผู้ชายที่จับมือเธออยู่ข้างหน้า หลินฉ่ายเวยคิดในใจอย่างเศร้าใจ

ถังเฉาส่ายหน้า พูดนิ่งๆว่า “ฉันไม่อนุญาต เธอก็ห้ามทำร้ายตัวเองอย่างนี้”

หลินฉ่ายเวยกัดฟันแน่น แล้วก็วางมือตัวเองลง

หวังวี่ไม่พอใจในทันที แล้วลุกขึ้นยืน ชี้หน้าถังเฉาอย่างโมโห “แกเป็นใครห้ะ ที่นี่เป็นแผนกการค้าต่างประเทศ นายเป็นหัวหน้าที่นี่หรือฉันที่เป็นหัวหน้าที่นี่!”

ถังเฉาปล่อยมือของหลินฉ่ายเวย มองหวังวี่อย่างเย็นชา “หนึ่ง ไม่ว่าเป็นอะไรเธอก็ไม่ควรจงใจหาเรื่องผู้หญิงคนหนึ่งที่เพิ่งเข้าทำงาน อีกอย่าง ตัวเธอก็ทำได้ดีแล้ว”

“สอง ยิ่งไม่ควรทำร้ายคนอื่น!”

เพิ่งพูดจบ เขาก็เดินไปทางหวังวี่ช้าๆ สายตาเย็นชา มองเอาจนเธอหวาดกลัว

แต่ว่า คิดไปอีกที เธอเป็นหัวหน้าแผนกการค้าต่างประเทศ แล้วมีประธานเฉิงอยู่เบื้องหลัง ยังจะกลัวใคร?

ดังนั้น ก็ชี้ถังเฉาและด่าอีกครั้ง “นายเป็นคนของแผนกไหนกันแน่ ไปเรียกผู้นำของนายมา!”

ถังเฉาพูดนิ่งเฉยว่า “ฉันก็คือผู้นำ”

“ห๊ะ!”

ประโยคนี้ออกมา หวังวี่ถึงกับหัวเราะ “นายกล้าแกล้งเป็นผู้นำ? ไม่พูดถึงแผนกชั้นสูง แต่ผู้นำชั้นกลางฉันรู้จักทั้งหมด ไม่เคยเจอหน้านาย!”

หลินฉ่ายเวยยืนอยู่ด้านข้าง อยากจะเตือนหวังวี่มากว่าเมียของเขาก็คือประธานของลี่จิงกรุ๊ป แต่นึกถึงที่เมื่อก่อนเธอทำกับตัวเอง จึงได้อดไว้ไม่พูด

ถังเฉายิ้ม ย่อตัวลง แล้วเก็บเอกสารที่เขาช่วยหลินฉ่ายเวยทำขึ้นมาทีละใบ “เรามาคุยเรื่องงานกัน เธอบอกว่าพวกนี้เป็นขยะใช่มั้ย?”

“คนแบบไหนก็อยู่กับคนแบบนั้นจริงๆ ผู้หญิงยังไงเหมาะกับผู้ชายยังงั้น!”

“ผู้นำนายเป็นใคร ฉันไปหาเธอ ตามความสามารถของนายแล้ว ไม่เหมาะที่จะทำงานในลี่จิงกรุ๊ปสักนิด!”

สีหน้าเธอภาคภูมิใจ การเป็นผู้นำระดับกลางนั้นมีความเหนือกว่าอย่างชัดเจน

หลินฉ่ายเวยดึงชายเสื้อของถังเฉา แสดงออกว่าไม่ต้องช่วยเธอแล้ว เธอรู้ว่าหวังวี่กำลังหาเรื่องเธอ ไม่ว่าเธอทำดีขนาดไหน ก็จะถูกหวังวี่มองเป็นไร้ค่า

ถังเฉากลับยิ้ม แล้วมองไปยังหวังวี่ “แต่ว่าตามที่ฉันดูแล้วกลับกันพอดี เอกสารพวกนี้หลินฉ่ายเวยทำได้อย่างดี นอกจากรายละเอียดเล็กๆแล้วก็แทบไม่มีอะไรที่ต้องแก้ไข แล้วทำไมพอมาอยู่ที่เธอถึงได้ดูไร้ค่าละ!”

“นี่.....”

สีหน้าของหวังวี่ไม่เป็นธรรมชาติอยู่แวบหนึ่ง ไม่นาน ก็พูดไปว่า “ความสามารถพวกนายพอๆกัน คิดว่าเธอดีก็ไม่มีอะไรจะพูด”

รอยยิ้มบนใบหน้าถังเฉาชัดขึ้น แต่กลับไม่มีความอบอุ่นเลยสักนิด “แล้วเธอรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร?”

“นายเป็นใคร?”

หวังวี่ไม่กลัวสักนิด และถามกลับ

เธอเป็นหัวหน้าของแผนกการค้าต่างประเทศ และเป็นคนของเฉิงเพ่ย สามารถพูดได้ว่านอกจากรองประธานแล้ว ไม่มีใครที่สามารถทำให้เธอกลัวได้....

หลินฉ่ายเวยสบายใจขึ้นหน่อยแล้ว แต่ว่า ตอนที่เธอกำลังคิดว่าถังเฉาจะพูดว่าเขาเป็นสามีของประธานหลิน ถังเฉากลับยิ้มเล็กน้อย “ฉันก็คือผู้จัดการแผนกการค้าต่างประเทศ หัวหน้าของเธอ”