เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 360

คำพูดของหลัวปู้ข่มขู่จนพนักงานรักษาความปลอดภัยคนนั้นตื่นกลัว หัวใจแทบจะกระโดดออกมานอกอก

เขาอาศัยคอนเนกชันถึงมาเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยที่อาคารเทียนจีได้ รู้ว่าอาคารเทียนจีเป็นของสมาคมการค้าหงยิง

แต่ว่าหลัวปู้กลับพูดว่าทั้งอาคารเทียนจีเป็นของเขา เช่นนั้น... ตำแหน่งของเขาต้องใหญ่มาก?

แค่คิดว่าตัวเองไปกระด้างกระเดื่องใส่คนใหญ่คนโตคนหนึ่ง ร่างกายของเขาก็สั่นไม่หยุด

ส่วนจ้าวเย็นหรานกับหวางเยี่ยนก็ช็อกไปเพราะคำพูดของหลัวปู้เช่นกัน

ทั้งอาคารเทียนจีเป็นของถังเฉาทั้งหมด?

ตัวถังเฉาเองก็ตกตะลึงอยู่พักหนึ่ง แม้แต่ตัวของเขาเองก็ยังไม่รู้ว่าอาคารเทียนจีก็เป็นทรัพย์สมบัติของเขา

ในตอนนี้เอง เฟิ่งหวงเดินขึ้นหน้ามาหนึ่งก้าว เอ่ยเสียงเบาว่า “รองหัวหน้าคะ อาคารหลังนี้เป็นอสังหาริมทรัพย์ในนามของสมาคมการค้าหงยิง แล้วบ้าการค้าก็เป็นผู้ก่อตั้งสมาคมการค้าหงยิง ว่ากันตามระเบียบแล้ว ก็อยู่ในชื่อของคุณค่ะ”

ถังเฉาได้ยินอย่างนั้น ก็หัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก มีวิธีคิดแบบนี้ด้วยเหรอ?

ตามคำพูดนี้ แปดสมาคมการค้าใหญ่ที่กระจายตัวกันอยู่ทั่วโลกที่บ้าการค้าก่อตั้งขึ้น ทั่วประเทศล้วนเป็นทรัพย์สมบัติของเขา?

“แกตาบอดไปแล้ว นึกไม่ถึงว่าแม้แต่คุณถังก็ยังกล้าล่วงเกิน!”

หลัวปู้หันกลับมาตำหนิพนักงานรักษาความปลอดภัยคนนั้นโดยความโกรธ

ในเวลาเดียวกับที่เดือดดาลนั้น นึกไม่ถึงว่าในน้ำเสียงจะมีความสั่นไหวอยู่เล็กน้อย

ช่วยไม่ได้ ถึงเขาจะเป็นผู้อำนวยการของสมาคมการค้าหงยิงก็ไม่หวาดกลัวไม่ได้

เดิมทีเขาเป็นคนที่คุณซางชือส่งมาเป็นผู้ช่วยคุณถัง แต่นึกไม่ถึงว่าคุณถังจะโดนดูถูกอยู่ที่อาคารที่อยู่ในนามของสมาคมการค้าหงยิง เรื่องนี้ถ้าหากรู้ถึงคุณซางชือเข้า เขารักษาตำแหน่งผู้รับผิดชอบนี้ไว้ไม่ได้แน่!

ถังเฉากลับโบกไม้โบกมือ “ช่างเถอะ เขาเองก็ไม่ได้มีเจตนา ปล่อยเขาไปครั้งหนึ่งเถอะ”

ถังเฉาไม่ได้ตำหนิ ถังเฉาลอบถอนใจออกมายาว ๆ เฮือกหนึ่ง เอ่ยอย่างจริงจังว่า “คุณถังไม่เอาผิดกับผู้น้อย ไม่เอาความกับแก ยังไม่รีบไสหัวไปอีก!”

“ขอบพระคุณคุณถังครับ ขอบพระคุณคุณถังครับ!”

พนักงานรักษาความปลอดภัยคนนั้นตกใจจนถึงขีดสุด รีบหมอบลงโขกหัวกับพื้นทันที

“คุณถังครับ พวกเราเข้าไปกันเถอะครับ”

หลัวปู้นำทางให้กับถังเฉาด้วยตนเอง ถังเฉากลับขมวดคิ้ว “ไม่ได้ ต่อให้อาคารหลังนี้เป็นของผม ก็จะทำตัวเอิกเกริกไม่ได้ ต้องใช้บัตรผ่านประตูเข้าไป”

พอหลัวปู้ได้ยิน สีหน้าก็ยิ่งเกรงอกเกรงใจขึ้นไปอีก ตอนนี้จึงได้สั่งให้คนล้วงเอาบัตรผ่านประตูที่ล้ำค่าออกมาหนึ่งปึก ส่งไปในมือของถังเฉา

“คุณถังครับ บัตรผ่านประตูพวกนี้ไม่ใช่แค่ของวันนี้เท่านั้น ยังมีของปีหน้า ปีถัดไป สามปีถัดไป... ท่านกับครอบครัวของท่าน เพื่อนของท่าน ล้วนสามารถเข้างานฟรีได้ครับ!”

หลัวปู้พูดอย่างจริงจัง

มองบัตรเข้างานมากมายที่เพิ่มเข้ามาในมือ แม้แต่ของอีกสามปีก็มีแล้ว ถังเฉาเองก็หัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก

เข้าใจความหวังดีของหลัวปู้คนนี้แล้วก็ไม่บ่ายเบี่ยง รับเอามาโดยตรง

ส่วนจ้าวเย็นหราน หวางเยี่ยนที่อยู่ด้านหลังก็มองอย่างทึ่มทื่อ ชั่วขณะนี้ในที่สุดพวกเธอก็เข้าใจแล้วว่าทำไมถังเฉาถึงได้โยนบัตรผ่านประตูทิ้งเหมือนกับเป็นเศษขยะ

เพราะว่าคนอื่นสิ้นเปลืองพลังไปมากถึงจะได้บัตรผ่านประตูนี้มา ถังเฉากลับอยากได้เท่าไหร่ก็ได้มาเท่านั้น

ลิฟต์เคลื่อนตัวไปด้านบน หลัวปู้ยังต้องหารือกับฝ่ายที่รับผิดชอบดำเนินงานงานประมูลสักครู่ จึงเดินแยกไปก่อน พวกของถังเฉามาถึงงานประมูลด้วยตัวเอง

ในตอนนี้เอง งานประมูลยังไม่ได้เริ่ม แสงไฟในงานมืดสลัว แต่จุผู้คนจนเต็มแน่นแล้ว ทั้งหมดล้วนแต่เป็นตระกูลชั้นหนึ่งของเมืองเจียงเฉิง

ด้วยความรวดเร็ว สายตาของถังเฉาสั่นไหว มองเห็นเซี่ยหรูหลง ลู่โป๋หานและสื่อเหลยสามคน

ภายใต้การฉุดดึงของเซี่ยหรูหลงและลู่โป๋หาน สื่อเหลยได้รู้จักมักจี่กับตัวแทนของตระกูลชั้นหนึ่งมากมายอย่างรวดเร็ว ต่างฝ่ายต่างสรวลเสเฮฮา

หวางเยี่ยนมีสีหน้าไม่แน่ใจ “ดูเขาสิ เหมือนกับไม่ได้มาร่วมประมูลอย่างไรอย่างนั้น”

เนื่องจากระยะเวลาก่อนจะเริ่มประมูลเหลือเพียงสิบนาทีแล้ว แขกมากมายนั่งลงบนที่นั่งแล้ว เหลือเพียงพวกของสื่อเหลยที่ยังถือแก้วเหล้าพูดคุยเฮฮากันอยู่

“ง่ายมาก เป้าหมายที่เขามาเข้าร่วมงานประมูลไม่ใช่เพื่อที่จะประมูล แต่เป็นเพื่อที่จะได้รู้จักกับผู้มีอำนาจ”

น้ำเสียงของถังเฉาราบเรียบ “จ้าวเจียงกำลังจะโกลาหลใหญ่ ทุกคนล้วนอยากเอาทรัพย์สินของตระกูลจ้าวมาเป็นของตนเอง ขอเพียงได้รับการสนับสนุนจากตระกูลร่ำรวย ความเป็นไปได้ที่จะฉวยโอกาสในยุคโกลาหลขึ้นเป็นใหญ่ก็ยิ่งเพิ่มสูงขึ้น”

หวางเยี่ยนก็ตรัสรู้ได้ในทันที จ้าวเย็นหรานกลับมีสีหน้าไม่น่าดู พวกเขากำลังทำเหมือนกับว่าฉันได้ตายไปแล้ว”