เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 404

ที่จริงผู้บ้าการแพทย์ยังไม่แก่

ดูแล้ว น่าจะมีอายุประมาณ 30 ปีเท่านั้น

แค่มีผมขาวทั้งศีรษะ พอมองผ่านๆทำให้เขาดูเหมือนอายุมาก

พอเดินเข้าไปใกล้ๆ ถังเฉาและเจียงไป๋เสว่ก็ได้เห็นใบหน้าของหมอผู้บ้าการแพทย์

หน้าตาเหมือนคนโบราณที่แต่งกลอนเก่ง ชุดจีนขาว คิ้วโค้งเรียวเหมือนดาบ ดวงตาเป็นประกายดุจดวงดาว

ผู้โดยสารในสนามบินเดินผ่านไปมา สายตาของเขากลับมองไปก็เห็นถังเฉากับเจียงไป๋เสว่อยู่ท่ามกลางผู้คน จึงเร่งความเร็วของฝีเท้า

ถังเฉารอยยิ้มปรากฏบนใบหน้า แต่เจียงไป๋เสว่กับเบะปาก หึเย็นชาหนึ่งที สีหน้าไม่ได้ดีใจเลย

“ขอเรียนถามท่านคือผู้อาวุโสผู้บ้าการแพทย์ ใช่ไหมครับ?”

ทันใดนั้นมีชายชราคนหนึ่งใส่เสื้อผ้าเก่าๆขาดๆ ผมยุ่งเหยิงสกปรกคนหนึ่งเดินโซเซไปทางผู้บ้าการแพทย์

ด้วยสีหน้าที่รีบร้อน ผู้บ้าการแพทย์หยุดเท้าลง และไม่ได้รังเกียจชุดการสวมใส่ของฝ่ายตรงข้าม แต่กลับยิ้มเล็กน้อย "ทักษะทางการแพทย์ไม่มีที่สิ้นสุด บนโลกนี้ไม่มีคนบ้าที่แน่นอน ผู้อาวุโสไม่ต้องพูดอีกชื่อเสียง ‘ผู้บ้าการแพทย์’ เรียกเจียงโม่ว(โม่ว เป็นคำจีนที่เรียกสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่รู้จักอยู่แล้ว)ก็พอ

ชายชราผมยาวได้ยิน ยิ่งตื่นเต้นจนกระโดดโลดเต้น "ตอนยังมีชีวิตอยู่ ในที่สุดก็พบผู้บ้าการแพทย์แล้ว!" คนรอบข้างที่สนามบินต่างก็มองเขาอย่างรังเกียจ ทุกคนเดินอ้อมไปอีกทาง

ชายชราผมยาวก็ไม่ได้สนใจ รีบพูดว่า "ท่านผู้บ้าการแพทย์ ผมมีเรื่องใหญ่อยากให้ท่านช่วยเหลือครับ หลานชายผมทั้งสอนคน คนหนึ่งนอนอยู่ที่โรงพยาบาล เวลานี้ยังสลบอยู่ อีกคนใบหน้าเสียโฉม อยากรบกวนผู้บ้าการแพทย์ไปช่วยรักษาให้หน่อยได้ไหมครับ !"

ผู้บ้าการแพทย์ชะงัก หัวเราะแล้วก็พูดว่า "ผมเข้าใจละ ผู้อาวุโส หลานชายสองคนของคุณ ผมจะไปเยี่ยมนะ เพียงแต่ตอนนี้ผมมีเรื่องเร่งด่วน ต้องรอหลายวันหน่อยได้ไหม?” ผู้บ้าการแพทย์ท่าทางสุภาพ และไม่มีคำพูดที่ไม่เหมาะสม คิดไม่ถึงว่าผู้อาวุโสสีหน้าเปลี่ยนทันที รีบพูดขึ้นว่า "ไม่ได้ ผมรอไม่ไหวแล้ว ตอนนี้คุณรีบตามผมไปช่วยหลานชายทั้งสองของผมเถอะ !"

พูดจบ ก็จับแขนของผู้บ้าการแพทย์ จะฝืนดึงไป

แต่ไม่ว่าเขาจะใช้แรงดึงแค่ไหน ผู้บ้าการแพทย์ก็ยังยืนนิ่งไม่ขยับ

ฟึ่บ!

ผู้บ้าการแพทย์สะบัดแขนเสื้ออย่างแรงทำให้ชายชราผมยาวโซเซถอยหลังไปหลายก้าว

"ผมบอกแล้ว รอผมทำธุระสำคัญเสร็จ ผมก็จะไปหาเอง"

ผู้บ้าการแพทย์พูดอย่างโมโห “ถ้าคุณยังก่อกวนวุ่นวายอยู่ที่นี่อีก อย่าหาว่าผมไม่เกรงใจนะ ! "

ความวุ่นวายทางนั้น แน่นอนที่จะดึงดูดความสนใจของถังเฉาที่อยู่ทางนี้

ชายชราผมยาวคนนั้น ถังเฉารู้สึกคุ้นเคย ดูเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

“เขาเป็นใคร?"

ถังเฉาถาม

เจียงไป๋เสว่มองไปแล้วพูดเบาๆ "เขาเป็นปู่ของซ่งหรูอี้ ก่อนหน้านั้นเป็นผู้นำตระกูลซ่ง ซ่งสวิน”

“เป็นเขา?”

ถังเฉาประหลาดใจเล็กน้อย พอดูชัดๆ ก็นึกขึ้นได้

เมื่อครึ่งปีก่อน เขาไปที่ตระกูลซ่งเพื่อขอความยุติธรรม ภายใต้ความโกรธ เลยทำลายตระกูลซ่งจนพินาศ สิบกว่าชีวิต ถูกจับกุมหมด หนึ่งในนั้นก็มีผู้นำตระกูลซ่ง ซ่งสวิน เพียงแต่ซ่งสวินในเวลานั้นอารมณ์ร้อนสามารถสั่งได้ทุกอย่าง ไม่ใช่แต่งตัวขอทานเหมือนเวลานี้?

ถังเฉาก็ถอนหายใจเล็กน้อย ใครจะนึกได้ว่า ขอทานที่แก่ชราคนนี้ เคยเป็นถึงผู้นำของตระกูลซ่งที่สูงส่ง?

“เขาควรอยู่ในคุกไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงอยู่ที่นี่?” ถังเฉาถาม

เจียงไป๋เสว่พูดว่า "นี่เป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ หลี่เถ่ไม่ได้แจ้งให้คุณเหรอคะว่าปีนี้ซ่งสวินอายุแปดสิบกว่าแล้ว ไม่สามารถรับความทุกข์ยากลำบากในคุกได้ หลายครั้งเกือบตาย เพื่อความปลอดภัยของซ่งสวิน พวกเขาก็เลยติดต่อซ่งหรูอี้”

“ซ่งหรูอี้ได้จ่ายเงินก้อนหนึ่ง ช่วยซ่งสวินออกมา แต่ว่าหลังจากประกันตัวออกมา ซ่งหรูอี้ไม่ได้ให้ซ่งสวินกลับไปที่ตระกูลซ่ง ปล่อยให้เขาไปตามยถากรรม----เป็นผู้หญิงที่โหดร้ายจริงๆ”

“โหดร้ายเหรอ... "

เรื่องนี้ถังเฉาได้แต่หัวเราะอย่างขมขื่น

เมื่อห้าปีที่แล้วการแต่งงานของเขากับซ่งหรูอี้ เดิมก็เพื่อที่จะขับไล่ซ่งหรูอี้ เพียงแต่ ซ่งหรูอี้ไม่ต้องการนั่งรอความตาย เลยเสนอวิธีให้ถังเฉาแต่งเข้าบ้าน

ผู้กระทำผิดคือซ่งสวิน ตามนิสัยของซ่งหรูอี้ที่มีแค้นต้องชำระ ไม่ปล่อยให้เขาตายในคุกถือว่าเมตตามากแล้ว

เพียงแต่ว่า ถังเฉามองซ่งสวินในเวลานี้มีแต่ความสงสาร

โดดเดี่ยวคนเดียวเวลาตายก็ไม่มีใครไว้ทุกข์ ในสถานการณ์แบบนี้ยังจำหลานชายสองคนได้ ถังเฉาอยากเกลียดก็เกลียดไม่ลง

หลานชายสองคนของเขาซ่งเทียนซานกับซ่งชิงอวิ๋น คนหนึ่งถูกเจียงไป๋เสว่ตีจนกระดูกหักทั้งร่าง จนทุกวันนี้กลายเป็นมัมมี่ และซ่งชิงอวิ๋นทั้งใบหน้าถูกเผาจนเสียโฉม

ในโลกนี้สามารถช่วยได้ ก็มีเพียงผู้บ้าการแพทย์แล้วมั้ง

ซ่งสวินก็โมโหแล้วเหมือนกัน "คุณรู้ไหมว่า หลานสาวของผมเป็นใคร?”