เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 44

บทที่ 44 ถูกผู้คนมากมายตำหนิ

หลังหลินฉ่ายเวยพูดคำนี้จบ ก็ได้วางสายไป

ถังเฉาจับโทรศัพท์ไว้คิดอยู่ตั้งนาน ดูเหมือนว่า เป็นเรื่องของตระกูลหวางไปถึงหูของผู้คนมากมายของตระกูลหลินแล้ว มาถามถึงความผิดที่ก่อไว้แล้ว

ใบหน้าไม่มีอาการตื่นตระหนกใดๆ ถังเฉากลับไปที่รถ กล่าวอย่างเย็นชามาคำหนึ่งว่า：“ไปบ้านตระกูลหลิน”

เฟิ่งหวงรีบเหยียบคันเร่ง รถโรลส์รอยซ์รีบมุ่งหน้าขับไปทางบ้านตระกูลหลินทันที เวลาเพียงไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง ก็ถึงหน้าบ้านของตระกูลหลิน

ถังเฉาให้เฟิ่งหวงรออยู่ที่ด้านนอก ตัวเองเดินเข้าไปในลานกว้างใหญ่ของตระกูลหลิน

จากนั้น พอผลักประตูออก ถังเฉารู้สึกได้ว่าบรรยากาศภายในบ้านเคร่งขรึมมาก มีท่วงท่าแห่งฝนพรำ

ทุกคนในบ้านตระกูลหลินก็มาครบหมดแล้ว จนห้องรับแขกนั่งเต็มไปหมด ใบหน้าของทุกคนไม่ได้มีรอยยิ้มแม้แต่น้อย สิ่งที่มี ก็แค่ความเย็นชาที่ไม่สิ้นสุด

หลินฉ่ายเวยกับโจวเหม่ยหยูนนั่งอยู่ตรงกลางของทั้งสองข้าง สายตาที่จ้องไปทางถังเฉาเต็มไปด้วยความเกลียด และหลินเจิ้นสงที่อยู่ตรงกลางนั้น ใบหน้าที่แสดงว่าทำอะไรไม่ถูกนั้น：“เสี่ยวเฉา นายนี่มันวุ่นวายจริง”

ถังเฉาเข้าใจในทันที น่าจะเป็นเรื่องของตระกูลหวางที่ไปสร้างความเดือดร้อนให้กับหลินฉ่ายเวยและโจวเหม่ยหยูนที่จะไปเจรจาต่อรองแล้ว ถูกฝั่งลี่จิงปฏิเสธไม่ให้เข้าประตู ดังนั้นจึงมาลงความโกรธที่ตัวเอง

“นายพูดเอง ไปก่อเรื่องดีดีอะไรไว้！？”

ลุงใหญ่หลินจ้องเป็นผู้เกริ่นก่อน ตบโต๊ะไปอย่างแรง กล่าวด้วยความโกรธ

“ฉันไปทำเรื่องดีดีอะไรไว้เหรอ？”ถังเฉายังคงมีสีหน้าที่ดูเงียบสงบ ถามกลับ

“ได้ นายไม่บอกใช่ไหม？ไม่บอกเดี๋ยวฉันบอกแทนเอง！”

หลินจ้องโกรธจนขว้างแก้วน้ำที่อยู่บนโต๊ะไปที่พื้น เสียงดังมาก：“นายไปทุบตีผู้ปกครองของเด็กตระกูลหวาง จนมีเลือดไหล นี่เป็นเรื่องเล็ก ก็ไม่พูดแล้วกัน แต่ว่านายกลับกล้าที่จะพาคนบุกไปที่บริษัทตระกูลหวาง ไม่เพียงแต่ทุบบริษัทของเขา ยังได้ทำร้ายคนอีก มันช่างกล้ามากจริงๆ ความผิดที่ก่อไว้ให้อภัยไม่ได้！”

“ถังเฉานะถังเฉา ฉันมีชีวิตมาครึ่งค่อนชีวิต ก็ยังไม่เคยเห็นคนเลวแบบนายมาก่อนเลย นายทำผิดไปคนเดียวก็แล้วไป แต่นี่ยังทำให้ตระกูลหลินเดือดร้อนไปด้วย นายคิดยังไงกันแน่？ต้องทำให้พวกเราทุกคนตายกันหมด นายถึงจะพอใจใช่ไหม？”

“ก็ใช่ รนหาที่ตายเอง ยังจะมาเดือดร้อนพวกเราอีก เป็นคนเนรคุณจริงๆ”

ภรรยาของหลินจ้องโจวซูหัวก็จ้องไปที่ถังเฉาด้วยสายตาเย็นชา กล่าวว่า：“ตอนที่เจิ้นสงจะรับเลี้ยงนายนั้น ฉันก็บอกเขาแล้วว่าอย่าไปทำเรื่องแบบคนดีหน่อยเลย หากเลี้ยงออกมาเป็นเนรคุณคนหนึ่ง แล้วจะไม่มีที่ร้องไห้----ฉันกำลังพูดอะไรอยู่ นี่มันเกิดขึ้นจริงแล้ว”

โจวซูหัวเป็นคนจู้จี้น่ารำคาญ และยังชอบการเยาะเย้ย แทบอยากเอาเรื่องสมัยก่อนมาพูดอีกรอบ

บางคำพูดพูดได้ บางคำพูดพูดไม่ได้ หลังที่โจวซูหัวพูดจบ สายตาของถังเฉา ก็เย็นลงไม่น้อย

“ถังเฉา นายที่อยู่ในใจฉัน เดิมไม่ใช่คนอย่างนี้ แต่ว่าตอนนี้ ฉันผิดหวังกับนายมาก”

หลินฉ่ายเวยก็จ้องไปที่ถังเฉา กล่าวอย่างเย็นชาว่า：“ที่จะร่วมมือกับบริษัทลี่จิง คือคุณชายหวางเยี่ยของตระกูลหวางที่ช่วยเหลือเรามาโดยตลอด ตอนนี้กลับดีละ ถูกนายทำลายอย่างนี้ ตระกูลหวางเริ่มเกลียดแค้นพวกเราแล้ว บริษัทลี่จิงก็อาจหยุดการร่วมมือกับตระกูลหลินเรา”

“ทั้งหมดนี้ ก็เป็นเพราะนาย ตัวอันตรายคนเดียว ทำให้เสียเรื่องไปทั้งกลุ่ม！”

คนอื่นๆก็จ้องไปที่ถังเฉาด้วยสายตาเย็นชา แทบอยากจะไล่เขาออกจากบ้านไป

สุดท้าย สีหน้าของถังเฉาก็ยังคงเงียบสงบ กล่าวเบาๆว่า：“พวกคุณไม่รู้อะไรเลย ก็โยนความผิดมาที่ตัวผมงั้นเหรอ？”

“หลายวันก่อนพวกคุณถามเรื่องตำแหน่งตัวแทนการร่วมมือยกให้พวกคุณนั้น ผมเคยเตือนพวกคุณแล้วอาจไม่สำเร็จ พวกคุณได้ฟังไหม？ไม่ว่าเรื่องอะไรพึ่งพาตัวเองดีที่สุด เอาความหวังฝากไว้กับคนอื่น ก็จะด้อยกว่าคนไประดับหนึ่งอยู่เสมอ！”

“นาย……นายยังกล้าเถียงอีก？”

หลินฉ่ายเวยกับโจวเหม่ยหยูนถูกคำพูดของถังเฉาพูดจนใบหน้าเดี๋ยวแดงเดี๋ยวขาว แม้แต่นิ้วที่ชี้ไปทางถังเฉาของโจวเหม่ยหยูนยังสั่นสะท้าน

เขามาว่าพวกเราด้อยกว่าคนไประดับหนึ่งได้ยังไง？

“ผมพูดผิดไปเหรอ？”

ถังเฉาเหล่มองไปที่โจวเหม่ยหยูนแวบหนึ่ง กล่าวเบาๆ

“กล้ามากกล้ามาก ช่างกล้ามากจริงๆ……”

โจวเหม่ยหยูนกรี๊ดอย่างโมโห จู่ๆก็มองไปที่หลินเจิ้นสง：“เป็นเพราะลูกชายที่คุณเลี้ยงเลย ทำผิดแล้วยังจะเดือดร้อนพวกเราอีก ยังจะมาเหตุผลต่างๆนานาอีก อยู่ต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว……”

พูดอยู่ดีดี ปิดใบหน้าไว้ ท่าทางเหมือนจะร้องไห้อย่างงั้นแหละ