เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 45

บทที่ 45 ตัดขาดความสัมพันธ์！

จากที่ถังเฉาพูดคำนี้จบไป บรรยากาศห้องรับแขกตระกูลหลินก็เปลี่ยนเงียบลง ทุกคนต่างอึ้งไปสักพัก ในช่วงเวลานั้นทุกคนต่างมองกันไปมาไม่รู้จะพูดอะไรดี

หลังที่เงียบไปสามวินาที จู่ๆก็มีเสียงหัวเราะเยาะเย้ยดังขึ้น

“ช่างกล้าพูดจริง นายใช้อะไรเพื่อที่จะจัดการกับสามเรื่องนี้ให้เรียบร้อย？”

“อย่าว่าแต่ที่จะระงับความโกรธของจ้าวลิ่วและตระกูลหวางเลย แค่จะทำให้บริษัทลี่จิงกรุ๊ปร่วมงานกับเราต่อไป นายก็ยังทำไม่ได้เลย！”

ในสายตาของพวกเขา ถังเฉากำลังพูดโอ้อวดอยู่ ณ ตอนนี้สามเรื่องนี้เป็นเรื่องเร่งด่วนมากของตระกูลหลิน ถึงแม้จะใช้พลังทั้งครอบครัวที่มีอยู่ ก็ไม่สามารถทำได้ เขาจะพึ่งอะไรมาจัดการล่ะ？

ยิ่งไปกว่านั้น มีเวลาแค่หนึ่งอาทิตย์เท่านั้น

“เรื่องนี้คุณไม่ต้องสนใจหรอก ผมมีวิธีของผมเอง”

เผชิญกับเสียงหัวเราะเยาะเย้ยของทุกคน ถังเฉาได้แค่ยิ้มเบาๆ “ผมไม่เพียงแต่ที่จะให้บริษัทลี่จิงร่วมงานกับเราต่อไป ยังสามารถทำให้จ้าวลิ่วและตระกูลหวางมาขอโทษถึงที่บ้าน。。”

“บ้าไปแล้ว บ้าไปแล้วจริงๆ！”

หลินจ้องจ้องตาด้วยความโกรธ มองไปที่ถังเฉา แล้วก็ย้อนมองไปที่หลินเจิ้นสง：“ตอนนี้เวลานี้แล้ว ยังจะพูดโอ้อวดอีก ไอ้คนไร้ประโยชน์อย่างนี้ คุณจะปกป้องไปถึงตอนไหน？”

“พ่อครับ！”

หลินฉ่ายเวยก็ลุกขึ้น แล้วพูดว่า：“ฉันสามารถพูดอย่างรับผิดชอบได้ว่า ทั้งสามเรื่องนี้ เขาทำไม่ได้ซะอย่าง ถ้าเขายังคงอยู่ต่อที่บ้านตระกูลหลิน ก็จะทำให้เราเดือดร้อนเท่านั้น！”

“หากฉันทำได้ขึ้นมาล่ะ คุณจะทำยังไง？”

ถังเฉาก็ไม่ได้โกรธ ก็ยังคงใจเย็นมองไปที่หลินฉ่ายเวย กล่าวถาม

หลินฉ่ายเวยจ้องไปที่ถังเฉาอย่างกับจ้องคนโง่คนหนึ่ง มีความเป็นไปได้ร้อยละเก้าสิบที่บริษัทลี่จิงจะตัดความร่วมมือกับตระกูลหลิน ไม่ใช่เพราะพึ่งปากไปพูดก็จะกลับมาได้หรอก

ส่วนทางด้านตระกูลหวางและจ้าวลิ่ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย

บริษัทการบันเทิงฮุยหวงก็ถูกทุบไปแล้ว นี่เป็นเรื่องใหญ่ที่ให้ความสำคัญต่อหน้าตาของครอบครัว ตระกูลหวางไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆแน่ หลิ่วเซียนแม้จะเป็นเพียงคนรักของจ้าวลิ่ว แต่ว่าจ้าวลิ่วเป็นคนที่ชอบปกป้องครอบครัวตัวเองไม่ยอมถูกใครกล่าวหา ใครจะไปรู้ว่าเขาจะทำอะไรออกมา

“หากนายสามารถจัดการสามเรื่องนี้ให้เสร็จเรียบร้อย ฉันหลินฉ่ายเวย ไม่เพียงแต่จะยกน้ำชา ยกน้ำให้นาย กล่าวคำขอโทษ ยังจะเป็นทาสรับใช้ ดูแลนายหนึ่งวันอย่างไม่มีเงื่อนไข！”

“ได้ ตกลงตามนี้”

ดวงตาที่เฉียบคมของถังเฉาเหลือบไปมองทุกคน： “นอกจากนี้ ผมยังจะอธิบายอีกเรื่องหนึ่งให้ชัดเจน ในเมื่อทุกคนอย่าให้ผมไป งั้นผมก็จะให้ทุกคนสมหวัง！”

“แต่ ไม่ใช่พวกคุณที่ไล่ผมออก แต่เป็นผมเอง ถังเฉา เป็นคนที่ขอตัดขาดความสัมพันธ์กับตระกูลหลินทุกท่านนอกจากคุณพ่อ！”

ในห้องรับแขกขนาดใหญ่ของตระกูลหลิน ก็ได้สะท้อนเสียงคำพูดที่มีพลังของถังเฉา

“นับแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมเดินตามทางแสงสว่างของผม พวกคุณก็อยู่ในที่แคบๆพวกคุณไป พวกเรา ไม่มีความสัมพันธ์กันแม้แต่น้อย！”

“คนที่มีความสัมพันธ์กับผม มีแค่หลินเจิ้นสงคนเดียวเท่านั้น”

คำพูดที่ทรงพลังที่มาพร้อมกับความเศร้า ถังเฉาหมุนตัวแล้วก็จากไป

บูม----

ตอนที่จากไปนั้น ฟ้าร้องดังกึกก้อง สายฟ้าหนึ่งฟาดมาบนท้องฟ้า ส่องพื้นผิวจนขาวดั่งหิมะ

เงาของถังเฉา ทันใดนั้นถูกลากยาวขึ้น

ซ่า----

เริ่มมีพายุฝนแล้ว！

แต่ ก็ไม่ได้ทำให้เสื้อของถังเฉาเปียก

เพราะว่า ก่อนเม็ดฝนจะตกลงมานั้น ร่มสีดำคันหนึ่ง ก็บังเอิญจอดไว้บนหัวของถังเฉา

เฟิ่งหวงกางร่มให้ถังเฉา ส่งเขาออกไป

ก่อนจากไป เธอได้มองย้อนกลับ สายตาที่เย็นวาบเหลือบมองทุกคนในตระกูลหลิน ดวงตาสีแดงดั่งเหมือนถูกเติมเลือดสดๆลงไป ทำให้หลินฉ่ายเวยและคนอื่นๆกลัวจนตัวสั่น

“ขอโทษค่ะ รองหัวหน้า ต้องโทษที่ฉันลงมือหนักไปหน่อย จนทำคุณเดือดร้อน”

พอขึ้นบนรถ เฟิ่งหวงก็กล่าวขอโทษด้วยสีหน้าที่รู้สึกผิด

“ไม่ต้องขอโทษ สิ่งที่คุณทำไม่ผิด”

ถังเฉายิ้มเล็กน้อย：“จะว่าไป ที่พวกเราทำแบบนี้ ตระกูลหวาง และตระกูลจ้าวก็ไม่กล้าทำอะไรเราหรอกว่าไหม？”

เมื่อคำพูดนี้ออกมา เฟิ่งหวงก็โล่งใจไปที

ด้วยอำนาจของรองหัวหน้าแล้ว ไม่ว่าจะเป็นตระกูลหวางหรือตระกูลจ้าวเลย แม้จะเป็นคนรวยสุดทั้งสี่แห่งเมืองหมิงจู ก็แค่กระดิกนิ้วมือก็สามารถพังทลายได้

ตีก็ตีไปแล้ว ใครยังกล้าสักคำไหม？

ความสูงที่หนาวเหน็บ ทำไมคนในตระกูลหลินถึงได้กลัวเช่นนี้？

เป็นเพราะพวกเขาไม่สามารถเข้าถึงความสูงของรองหัวหน้าได้

“คุณรู้ว่าจะต้องทำยังไง ไปสั่งสอนตระกูลหวางและจ้าวลิ่วแบบพอเหมาะ ให้พวกเขาซื่อสัตย์หน่อย”ถังเฉากล่าวเบาๆ

“ค่ะ รองหัวหน้า”

เฟิ่งหวงเหยียบไปที่คันเร่ง รถก็ขับออกไปทันที

“รองหัวหน้า ตอนนี้จะไปที่ไหนคะ？”เฟิ่งหวงถามอย่างขับรถนิ่ง

ถังเฉาดูเวลาแล้ว ใบหน้าเกิดรอยยิ้มขึ้นมา： “ไปโรงเรียนอนุบาลไกเซอร์ รวดพาคุณไปเจอกับลูกสาวของฉันหน่อย”

สายตาเฟิ่งหวงเปลี่ยนไปเล็กน้อย ตอบอย่างเขินอาย： “ฉันก็ไม่ต้องแล้วมั้ง……”

“ไม่ได้ยังไง？”

ถังเฉาจ้องตาไปที： “คุณยังไม่เคยเจอลูกสาวฉันเลย ต้องเจอครั้งหนึ่ง”

“……”

จากนั้น เฟิ่งหวงก็เข้าสู่ความนิ่งเฉย

เธอรู้ ว่ารองหัวหน้าคิดกับเธอเป็นคนกันเอง แต่ว่า ตัวเองไม่เคยเข้าใกล้เด็กเลย ยิ่งกลัวว่ารูปลักษณ์ของตัวเอง จะทำให้เด็กตกใจกลัว

“ไม่ต้องกลัว เจ้าตัวน้อยต้องชอบคุณแน่” สีหน้าถังเฉาผ่อนคลายลง กล่าวปลอบอย่างสบาย

บริษัทลี่จิงกรุ๊ป ชั้นที่88

หลินชิงเสว่ยืนอยู่หน้าหน้าต่างที่ใกล้พื้นบานใหญ่โปร่งใส มองไปที่พายุฝนของเมืองหมิงจู

โลกทั้งใบปกคลุมไปด้วยชั้นสายฝนหมอก ทุกอย่างดูมืดมนเบลอเหมือนฝัน

จู่ๆ ติ๊ง มีเสียงเตือนของบัญชีธนาคารจากคอมพิวเตอร์บริษัท

หลินชิงเสว่ได้กลับไปยังที่นั่ง มองเนื้อหาที่แสดงขึ้นบนจอ สีหน้าค่อยๆเปลี่ยนไป

ในบัญชีของบริษัทมีเงินเกินมาหนึ่งร้อยล้าน

“เงินค้าง ฟางหย่าตามคืนได้แล้วเหรอ？”ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความมึนงง พูดอยู่คนเดียว

ส่งฟางหย่าไปทวงหนี้ เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้จริงๆ เธอเองก็เตรียมพร้อมที่จะสู้รบกับบริษัทการบันเทิงฮุยหวงแล้ว ฟางหย่ากลับตามคืนกลับมาแล้ว？

สิบนาทีหลัง มีเสียงเคาะประตูห้องของท่านประธาน

“เชิญค่ะ”หลินชิงเสว่กล่าว

มือฟางหย่าถือร่มไว้ เดินเข้าห้องท่านประธาน

“กลับมาแล้วเหรอ”