เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 455

ถังเฉากับหลินฉ่ายเวยตั้งใจจะเข้าไปห้องวีไอพีแล้ว ได้ยินประโยคนี้เข้าก็เดินออกมา

“นายว่าใครเป็นผู้หญิงสองคนใช้สามีร่วมกันนะ?”

หลินฉ่ายเวยเดือดดาลไปทั้งหน้า จ้องเห้อหยางเขม็ง

ฟางหย่าก็ยิ่งโมโหจนสั่นไปทั้งตัว “เห้อหยาง ถ้านายยังพูดจนเหลวไหลต่ออีกฉันจะฟ้องหมิ่นประมาทกับนาย!”

ถึงแม้ว่าถังเฉาจะไม่ได้พูดอะไร แต่สายตาที่เย็นยะเยือกก็บ่งบอกทุกอย่างแล้ว

ประโยคเดียวของเห้อหยางนี้ล่วงเกินทั้งสามคนโดยตรง

ก่อนอื่นยังไม่ต้องพูดถึงที่ถังเฉาแต่งงานแล้ว ลำพังเพียงแค่ฟางหย่ากับหลินฉ่ายเวยสาวบริสุทธิ์ที่ทั้งตัวเองและครอบครัวสะอาดสุจริตก็ยอมรับความอับอายเช่นนี้ไม่ได้

แต่ว่าเห้อหยางกลับไม่มีสำนึกประเภทนี้ มุมปากยกขึ้น มองเธอด้วยใบหน้าเยาะหยัน

“หรือว่าฉันพูดผิดเสียล่ะ? ร้านอาหารเยว่หูหยวนนี้เป็นร้านอาหารเฉพาะของคู่รัก พวกคุณกลับเดินเข้าไปด้วยกันสามคน นี่ไม่ใช่ผู้หญิงสองคนใช้สามีคนเดียวกันแล้วจะเป็นอะไร?”

พอคำนี้พูดออกมา สีหน้าของฟางหย่ากับหลินฉ่ายเวยก็เปลี่ยนไปกะทันหัน

ถังเฉาเงยหน้ามองข้างในแวบหนึ่ง ด้านในห้องวีไอพีล้วนแต่เป็นสีชมพูสลัว แม้แต่ชื่อของรายการอาหารก็ล้วนแต่เป็นชื่อที่ทำให้คนจินตนาการไปไกลประเภท ‘เป็ดแมนดารินเล่นน้ำ’

ไม่ต้องสงสัยเลยสักนิด นี่เป็นร้านอาหารคู่รักที่ให้บริการเฉพาะทางคู่รักโดยเฉพาะร้านหนึ่ง

แปร๊ด... ใบหน้าของฟางหย่าแดงขึ้นในทันที มองถังเฉาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอึดอัดขัดเขิน “ขอโทษค่ะ ตอนที่ฉันเลือกไม่ได้ระวังว่าร้านนี้เป็นร้านอาหารคู่รัก...”

ถังเฉาส่ายศีรษะ แต่ไม่ได้ใส่ใจ

ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ สังเกตุเห็นว่าเห้อหยางจ้องมองฟางหย่ามาโดยตลอด ฉับพลันก็โมโหขึ้นมา หยิกเห้อหยางอยากโหดร้ายทันที

“นี่คือนางฟ้าที่คุณบอกว่าชอบมาสามปีสมัยเป็นนักเรียน? เฮอะ ฉันว่าก็แค่ผู้หญิงแพศยาที่จ่ายสองร้อยหยวนก็ขึ้นเวทีได้มากกว่า!”

เห้อหยางรีบเก็บสายตากลับไป เอ่ยอย่างหยอกล้อว่า “ตอนนั้นผมตาบอดถึงได้ไปชอบเธอ แต่ตอนนี้ทั้งตาทั้งใจผมมีแต่คุณนะหูเยว่เยว่”

ที่แท้ผู้หญิงคนนี้ก็ชื่อว่าหูเยว่เยว่ ถังเฉามองเธออีกหลายครั้ง พบว่าเธอคล้ายกับหูเข่อเฟิงอยู่นิดหน่อย

ไม่แปลกใจ เป็นคนของตระกูลหู

มองพวกเขาสามีภรรยาล้วนแต่ใส่ร้ายเธออย่างเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ฟางหย่าก็รู้สึกว่าก้นบึ้งในหัวใจของเธอเดือดดาลจนถึงขีดสุด

สีหน้าของหลินฉ่ายเวยไม่น่ามอง ถูกคนว่าว่าเป็นหญิงสองคนใช้สามีร่วมกันอย่างไรเหตุผล ถ้ามีสีหน้าที่ดีสิถึงจะแปลก

“พวกเราเปลี่ยนร้านทานข้าวกันเถอะ”

ฟางหย่าพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอับอายและความเคียดแค้นจะจากไป เห้อหยางกลับเดินขึ้นหน้ามาหนึ่งก้าว ขวางทางไปของฟางหย่า

“อย่าเพิ่งไปสิ กล้าทำไม่กล้ารับเหรอ?”

“หญิงสองคนใช้สามีร่วมกันก็ใช้สามีร่วมกันไปสิ ไม่มีใครมองเธอไม่ดีเสียหน่อย แต่ว่า... พี่คนนี้นี่เก่งดีนะ นึกไม่ถึงว่าจะทำให้ผู้หญิงสองคนอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุขได้ ผมเห้อหยางล่ะนับถือจริง ๆ ฮ่า ๆ ๆ...”

เห้อหยางหัวเราะเหอะ ๆ แล้วมองไปยังถังเฉา บนใบหน้าเต็มไปด้วยความเหน็บแนม

ตอนนี้กระแสคนหลั่งไหลที่ข้างถนนเยอะสุดขีด ยิ่งรวมไปถึงเห้อหยางที่จงใจจะหัวเราะเสียงดัง ยิ่งดึงดูดให้คนที่อยู่ในร้านและด้านนอกร้านมากมายมาสนใจ

สายตาของพวกเขามองพวกถังเฉาสามคนด้วยสายตาแปลกประหลาด ทั้งยังชี้ไม้ชี้มือมาที่ฟางหย่ากับหลินฉ่ายเวย

“ผู้หญิงสองคนนั้นเด็กขนาดนี้ ทั้งยังสวยขนาดนั้น ทำไมถึงได้ทำเรื่องแบบนี้ได้นะ?”

“ฮ่า... ไม่แน่ว่านี่อาจจะเป็นความรักนะ พวกเราจะไปดูถูกคนอื่นไม่ได้นะ”

......

รอบด้านล้วนเป็นเสียงวิพากษ์วิจารณ์

ในที่สุดฟางหย่าก็ไม่สามารถที่จะอดทนได้

“เห้อหยาง ตกลงนายจะเอายังไงกันแน่ ฉันแค่มาผิดร้าน ทำไมจะต้องใส่ร้ายฉันขนาดนี้?”

เผชิญหน้ากับการซักถามของฟางหย่า เห้อหยางยิ้ม “ก็ไม่ยังไง แค่รู้สึกเหมือนเป็นพระเจ้า เคยเป็นนางฟ้าของโรงเรียน นึกไม่ถึงว่าหลังจากออกไปสู่สังคมจะทำเรื่องเลวทรามต่ำช้าแบบนี้ได้”

“ฉันไม่ได้เป็นนางฟ้าของโรงเรียนอะไรนั่น ถ้านายโกรธแค้นฉันอยู่ในใจเพราะเรื่องตอนนั้นที่ฉันปฏิเสธนายหลายครั้งละก็ ฉันต้องขอโทษนายด้วย นายพอใจหรือยังล่ะ?”

ฟางหย่าแทบจะเดือดดาลขึ้นมา

เห้อหยางตะลึงน้อย ๆ แต่พอตั้งสติขึ้นมาได้รอยยิ้มเยือกเย็นบนใบหน้าก็ล้ำลึกยิ่งขึ้น

มองดูนางฟ้าที่ตอนนั้นตัวเองมุ่งมั่นทุ่มเทตามจีบมาหลายปีถูกทำให้อับอายอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขาเช่นนี้ ในใจของเขาก็รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก

ถังเฉาก็เข้าใจแล้วว่าระหว่างพวกเขามีอดีตอย่างไร ตอนนี้สายตาจึงเยือกเย็นยิ่งขึ้น

ผู้ชายคนหนึ่งที่มีความตั้งใจที่จะแล้งน้ำใจเช่นนี้ ทั้งยังใส่ร้ายป้ายสีผู้หญิงอย่างไม่มีขีดจำกัด ทำให้เขารู้สึกรังเกียจ

“ไปกันเถอะครับ”

ครั้งนี้เขาเอ่ยปากด้วยตัวเอง ตั้งใจจะพาฟางหย่ากับหลินฉ่ายเวยไปจากที่นี่

“ขอโทษด้วยนะคะ ร้านนี้ไม่รับคืนห้องค่ะ”