เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 473

เซี่ยหรูหลงได้เดินออกไปนานแล้ว แต่ห้องอาหารก็ยังเงียบสงัดเหมือนเดิม

ไม่นานโจวข่ายถึงได้สติกลับมา และไปโค้งคำนับต่อหน้าถังเฉา

“คุณถังเฉา ขอบคุณนะครับ!”

ทักคนได้ได้ยินว่า โจวข่ายใช้คำที่เคารพ

ถังเฉายิ้มและโบกมือ: “เรื่องเล็กน้อย”

ทุกคนก็ได้กลับไปที่โต๊ะอาหาร และบรรยากาศดูคึกคักมาก

ก็เหมือนดั่งตอนที่หวังอิ่งพึ่งเข้ามา

แต่ตอนนี้บนโต๊ะอาหารเหมือนมีอะไรผิดแปลกไป

หัวข้อที่ทุกคนคุยกัน

ตอนแรกหัวข้อที่คุยกันหนีไม่พ้นหวังอิ่งและโจวข่าย ตอนนี้ก็หนีไม่พ้นถังเฉาและหลินจ้าวหยูน

“ต่งลี่ จริงๆแล้วเมื่อกี้……”

ต่งลี่ผลักเธอออกไป

“เฮ้อๆ จ้าวหยูน แฟนของเธอก็ร้ายกาจไม่เบานะ?”

“สวีเจีย ฉัน….”

“จ้าวหยูน แฟนเธอทำงานอะไรหรือ? ”

“อีอี……”

“พวกเธอเป็นคู่ที่เหมาะสมกันจริงๆนะ”

สวีเจีย หวังนั่วอีไม่ได้มองไปหาหวังอิ่งสักนิดเลย และพยายามประจบประแจงหลินจ้าวหยูน จุดประสงค์ก็คืออยากกู้สถานการณ์ที่เก้อเขินนี้

หลินจ้าวหยูนจะยอมรับได้ไง และพูดออกมาอย่างจืดชืดว่า: “ไม่โกหกแล้ว ถังเฉาไม่ใช่แฟนฉัน แต่เป็นพึ่เขยฉัน!”

คำพูดนี้ถูกพูดออกมาทุกคนมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง โดยเฉพาะโจวข่าย

ต่งลี่เหลือบตาไปมองและหัวเราะ: “ไม่ต้องแสดงแล้ว เขาก็คือแฟนของเธอ และที่ฉันเคยล่วงเกินไป ฉันก็ข้อโทษด้วยนะ”

“เขาเป็นพี่เขยฉันจริงๆ และโทรศัพท์ที่โทรเข้ามาเมื่อกี้ พี่สาวฉันเอง”

หลินจ้าวหยูนพูดอย่างจริงจัง: “ไม่งั้นพวกเธอคิดว่าใครจะได้ใจพี่สาวฉันไปได้?”

ตอนนี้ทุกคนถึงได้รู้ความจริงว่า ถังเฉาเป็นพี่เขยของหลินจ้าวหยูนจริงๆ

ต่งลี่เหมือนอยากถามอะไร โจวข่ายได้ใช่สายตาห้ามเธอไว้

เขาได้ถือแก้วเดินไปตรงหน้าของถังเฉา: “คุณถังเฉา ผมขอเชิญดื่มไวน์สักแก้ว”

ถังเฉารับคำขอนั้นด้วยความปิติยินดีอย่างยิ่ง

แต่ไวน์แก้วนี้ เป็นแก้วที่ครบรสจริงๆ

ผู้ขายคนนี้สูบบุหรี่บุหรี่พิเศษสนามรบ ยังมีบัตรสมาชิกถงเชว่ถาย เซี่ยหรูหลงทั้งโกรธทั้งเกลียดเขา

ยังมีอะไรที่เขายังไม่ได้ค้นพบหรือเปล่า?

โจวข่ายไม่ต้องการคำอธิบาย แต่ถึงเขาจะลองคิดสมมติฐานดู แต่ยังคิดไม่ออกอยู่ดี

ท้องฟ้าที่กว้างใหญ่แบบนี้ คงใช้ไม้บันทัดคงวัดได้ไม่หมดหรอก?

แต่สิ่งหนึ่งที่โจวข่ายรู้เลยก็คือ จะต้องสร้างความสัมพันธ์ที่เป็นมิตรสหายกับเขาจะเป็นศัตรูไม่ได้ !

หวังอิ่งที่ถูกมองข้ามไปนั้นหายใจเข้าลึกๆ และตะโกนขึ้นมา: “พวกเธอหุบปากไปเลย!”

ทันใดนั้น บรรยากาศเงียบสงัด

ทุกคนมองเธอด้วยสีหน้าที่แปลกใจ

“พวกเธอไม่ได้ไว้หน้าฉันเลย งานเลี้ยงสังสรรค์กลุ่มเพื่อนนี้ ฉันเป็นคนจัดขึ้น พวกเธอกลับไม่สนใจฉัน!”

หวังอิ่งมองต่งลี่ สวีเจียและเพื่อนๆด้วยแววตาที่โกรธ สุดท้ายสายตาไปอยู่ที่หลินจ้าวหยูน

พวกเขากำลังมองเธออย่างมึนงง ในแววตาไม่มีความโกรธเลย เหมือนกำลังมองสุนัขพันธุ์ปักกิ่งที่กำลังเห่าอยู่

เพียงแค่มองไปแวบเดียว ต่งลี่ สวีเจียพวกเธอก็ได้ไปล้อมรอบและคุยกับหลินจ้าวหยูนต่อ

ความที่เร่าร้อนได้ลุกไหม้ขึ้นในดวงตาของหวังอิ่ง

หวังอิ่งก็ได้ลุกขึ้นมาทันทีและเดินไปตรงหน้าหลินจ้าวหยูนและถังเฉา: “พวกคุณออกไปจากที่นี้เดี๋ยวนี้ ที่นี้ไม่ต้อนรับพวกคุณ!”

ถังเฉาและหลินจ้าวหยูนได้แย่งฟน้าตาของเธอไปหมด ถ้าพวกเขาไม่ได้อยู่ที่นี้ เพื่อนๆก็คงสนใจตัวเธอมากขึ้น

หลินจ้าวหยูนขมวดคิ้ว: “ครั้งนี้มีเหตุผลอะไรอีก?”

ในแววตาของต่งลี่สวีเจียแลเะพื่อนๆแฝงไปด้วยความโกรธ แววตาของโจวข่ายก็เยือกเย็นลงไม่น้อย

หลังจากที่รู้ฐานะจริงๆของถังเฉาแล้ว หวังอิ่งก็กลายเป็นเหมือนขอทานที่ใส่ชุดของราชา จากในสู่ข้างนอก เต็มไปด้วยกลิ่นอายของคนรวยชั่วข้ามคืน