เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 552

พอได้ยินว่าเป็นคนของสถาบันจดหมายเหตุ ความโกรธบนใบหน้าของหงเทียนหยาก็หายไปจนหมด เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเอาอกเอาใจแทน

“ที่แท้ก็ท่านเสนาธิการของสถาบันจดหมายเหตุนั่นเอง ขออภัยที่ไม่ได้ไปต้อนรับครับ”

หงเทียนหยาแกล้งทำเป็นฟังคำพูดของอีกฝ่ายไม่ออก เอ่ยด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นประธานของสมาคมการต่อสู้แห่งเมืองเจียงเฉิง อยู่เหนือผู้คนนับหมื่น แต่สำหรับบุคคลตำแหน่งสูงในองค์กรแล้ว เขายังคงต้องเสแสร้งเป็นผู้น้อยอยู่

ช่วยไม่ได้ คำพูดของเขาเพียงประโยคเดียวก็สามารถชี้เป็นชี้ตายได้ว่าประธานของสมาคมการต่อสู้นั้นจะเป็นเขาหรือไม่

ผู้ชายคนนั้นไม่เล่นด้วยเลยสักนิด เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ไม่ต้องต้อนรับแล้ว ผมมาเพื่อเตือนพวกคุณหนึ่งประโยค ถึงแม้ว่าพวกคุณจะมีรหัสผ่านระบบของข้อมูลทะเบียน แต่ก็ไม่สามารถเข้าตามอำเภอใจได้ โดยเฉพาะพวกข้อมูลทะเบียนของบุคคลยิ่งใหญ่ระดับ SSS ดูนิดเดียวก็ผิดกฎหมาย!”

“ครับ ๆ ๆ ต้องโทษผู้ใต้บังคับบัญชาของผมที่ทำงานได้ไม่เหมาะสม ผมจะว่ากล่าวตักเตือนให้ดีครับ...”

หงเทียนหยาพยักหน้าจนเหมือนลูกเจี๊ยบจิกข้าวสาร ท่าทีเคารพนบนอบอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

ทันใดนั้นเขาก็ตกตะลึงไปพักหนึ่ง จากนั้นก็ดึงตัวคนของสถาบันจดหมายเหตุเอาไว้ “ท่านผู้นำ ท่านช่วยพูดให้เข้าใจอย่างละเอียดหน่อยได้ไหมครับ ข้อมูลบุคคลใหญ่โตระดับ SSS อะไรกัน”

ผู้ชายคนนั้นขมวดคิ้วแน่นทันที “ผมคิดว่าคุณจะรู้ความผิดของตัวเองแล้วเสียอีก นึกไม่ถึงเลยว่าจะยังไม่รู้สำนึก!”

เขาอธิบายอย่างมีน้ำอดน้ำทน “เมื่อครู่คุณได้ไปสะกิดโดนสัญญาณเตือนภัยข้อมูลทะเบียนของบุคคลระดับชาติ แสดงให้เห็นว่าพวกคุณที่นี่มีคนพยายามที่จะขโมยข้อมูลทะเบียนของบุคคลยิ่งใหญ่ระดับ SSS ถ้าหากว่าไม่เห็นแก่คุณที่มีฐานะเป็นถึงประธานของสมาคมการต่อสู้แห่งเมืองเจียงเฉิงละก็ ตอนนี้คุณก็โดนจับกุมตัวไปแล้ว!”

สีหน้าท่าทางของผู้ชายคนนั้นเข้มงวดมาก จัดการเรื่องราวอย่างเป็นทางการ

หงเทียนหยาถูกทำให้ตกใจจนเอ๋อ คนของลูกนอกก็ยิ่งตกใจกลัวจนตัวสั่น

“บุคคลใหญ่โตระดับ SSS คงไม่ใช่ถังเฉาหรอกนะ?”

หงเทียนหยาพูดพึมพำกับตัวเอง

ผู้ชายคนนั้นส่ายศีรษะ พูดด้วยท่าทางเคร่งขรึมจริงจังว่า “ผมเองก็ไม่รู้ว่าคนใหญ่คนโตท่านนั้นชื่อว่าอะไร มีฐานะอะไร รู้เพียงแต่ว่าทะเบียนของเขาทั้งประเทศมีเพียงคนเดียวที่สามารถค้นได้ ส่วนคนอื่นไม่มีคุณสมบัตินี้โดยไม่มีข้อยกเว้น!”

บึ้ม!

พอคำนี้ลั่นออกมา สมองของลูกน้องของหงเทียนหยาก็ขาวโพลนในทันที ด้านหลังของเสื้อถูกเหงื่อเย็น ๆ หลั่งออกมาจนชุ่ม

ทั้งประเทศมีบุคคลเพียงคนเดียวที่มีคุณสมบัติสามารถค้นประวัติของเขาได้

หรือว่า...

หงเทียนหยาไม่กล้าจะคิดต่อไปแล้ว ไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ

แต่เขาก็ยังไม่ยินดีที่จะเชื่อว่าคนคนนั้นคือถังเฉา “ท่านผู้นำ ไม่ได้มีอะไรผิดพลาดใช่ไหมครับ? คนที่ผมต้องการจะตรวจค้นเป็นเพียงแค่ลูกเขยแต่งเข้าตระกูลหลินจิ๊บจ๊อย ตระกูลหลวงในเยี่ยนตูคนหนึ่งเท่านั้นนะครับ! จะมีฐานะสูงส่งขนาดนั้นได้อย่างไรกัน?”

เขารู้แล้วว่าถังเฉาเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านตระกูลหลิน แต่ไม่เชื่อโดยสิ้นเชิงว่าฐานะของถังเฉาจะสูงส่งมาก ๆ

จะต้องรู้ว่าแม้แต่หลินรั่วหวีผู้นำของตระกูลหลิน ฐานะของทะเบียนก็ยังไม่ถึงขั้น SSS!

“นี่ผมก็ไม่รู้แล้ว”

ผู้ชายคนนั้นเอ่ยเบา ๆ “พวกคุณเพียงแค่จำเป็นจะต้องรู้ว่าฐานะของบุคคลใหญ่โตคนนั้นสูงส่งมาก ไม่ว่าใครที่ตรวจค้นทะเบียนฐานะของเขาโดยพลการ ระบบความปลอดภัยของประเทศจะส่งไวรัสม้าโทรจันที่มีพลังทำลายล้างที่แข็งแกร่งที่สุดโดยอัตโนมัติ ไม่ว่าจะไกลแค่ไหน ก็จะสามารถทำให้คอมพิวเตอร์เครื่องนั้นไม่สามารถใช้งานได้ภายในชั่วพริบตา!”

“หา?”

ประโยคนี้ทำให้หงเทียนหยาช็อกอย่างถึงที่สุด

เขากับลูกน้องมองหน้ากันไม่พูดไม่จา ก่อนหน้านี้พวกเขายังคิดว่าบังเอิญ

นึกไม่ถึงว่ามันจะเป็นเรื่องที่แน่นอน!

พอค้นพบข้อมูลทะเบียนของถังเฉา ฉันพลันนั้นคอมพิวเตอร์ก็โดนไวรัส?

เป็นเรื่องที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยจริง ๆ ไม่อยากจะเชื่อ!

“ครั้งนี้เป็นเพียงการตักเตือน ครั้งหน้าถ้ายังค้นข้อมูลทะเบียนโดยพลการอีก ก็ต้องไปนอนคุกจริง ๆ แล้ว ต่อให้คุณจะเป็นประธานของสมาคมการต่อสู้แห่งเมืองเจียงเฉิงก็ไม่เป็นข้อยกเว้น กลับต้องโดนโทษสถานหนักด้วย!”

ผู้ชายคนนั้นกล่าวตักเตือนเสร็จก็จากไป

หงเทียนหยากับลูกน้องยังอยู่ในสภาพหน้ามึน ๆ มองอย่างเอ๋อ ๆ

“ท่านประธานครับ ทะเบียนของถังเฉานั่นพวกเรายังจะค้นอีกไหมครับ?”

ลูกน้องเอ่ยถามอย่างระมัดระวัง

หงเทียนหยาตบศีรษะเขาอย่างโหดเหี้ยมหนึ่งที เอ่ยอย่างเดือดดาลว่า “ยังจะค้นทำซากอะไรอีกล่ะ ปัดเขาออกไปเลย ไม่อนุญาตให้ถังเฉาเป็นตัวแทนเข้าร่วมการแข่งขันให้ตระกูลเย่แห่งตระกูลหลวง!”