เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 553

พอคำนี้ลั่นออกมา คิ้วของถังเฉาก็เลิกขึ้นทันที หันกลับไปมอง

ด้านหลังเห็นเพียงหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่งกำลังยืนจ้องตนเองอย่างเยียบเย็น สายตาแบบนั้นแทบอยากจะฆ่าเขาตรงนั้นเลย

“ถังหลิน แกเองหรือ?”

ดวงตาของถังเฉาหรี่ลงอย่างอันตราย ส่วนลึกในดวงตาสาดประกายคมปลาบในทันที

บนชุดสูทของชายหนุ่มกลัดเหรียญเกียรติยศสีทองแวววับชิ้นหนึ่ง นั่นก็คือเครื่องอิสริยาภรณ์ของตระกูลถังที่เป็นสัญลักษณ์แสดงฐานะ

ด้านข้างของเขามีผู้แข็งแกร่งที่มีกลิ่นอายแข็งแกร่งยืนอยู่ห้าคนเต็ม ๆ

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเก็บพลังเอาไว้อย่างเต็มที่แล้ว แต่ก็ยังมีความรู้สึกที่ทำให้คนอื่นสยบให้ด้วยการคุกคามตามธรรมชาติโดยไม่ต้องแสดงความโกรธ

นั่นก็คือการคุกคามของผู้แข็งแกร่ง แม้เพียงแค่ยืนยู่ตรงนั้นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้คนตกใจกลัว

ถังเฉาคาดเดาว่าห้าคนนี้น่าจะเป็นผู้แข็งแกร่งที่เป็นตัวแทนตระกูลถังขึ้นต่อสู้

“ฉันเอง”

สายตาของถังหลินจ้องถังเฉาอย่างเยียบเย็น “ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่แกจะมาได้ ไสหัวออกไป!”

“บังอาจ!”

เย่เฟิงเซิงตวาดเสียงดังขึ้นมาทันที จ้องถังหลินด้วยสายตาไม่ดี “คุณถังเป็นแขกผู้มีเกียรติที่คุณหนูเชิญมา ตำแหน่งไม่ได้ต่ำไปกว่าคุณ คุณกล้าไม่เคารพคุณถัง?”

สายตาของถังหลินทอดอยู่บนร่างของเย่เฟิงเซิง ทันใดนั้นก็ยิ้มเยียบเย็นออกมา “คุณไม่รู้เหรอว่าผมเป็นใคร?”

เย่เฟิงเซิงขมวดคิ้ว กำลังจะตอบ ถังหลินก็ส่ายศีรษะเสียก่อน “ก็ถูกนะ ผู้อำนวยการของสาขาย่อยเล็ก ๆ แม้แต่ศูนย์กลางของตระกูลเย่แห่งตระกูลหลวงก็นับเป็นไม่ได้ จะมาเคยได้ยินชื่อและสมญานามของฉันได้อย่างไร?”

ประโยคนี้มีความหยิ่งยโสอย่างเข้มข้น เย่เฟิงเซิงสัมผัสได้ถึงความอัปยศในทันที เก็บกดความโมโหแล้วเอ่ยถามว่า “คุณเป็นใคร?”

ถังหลินหัวเราะ “เห็นแก่ที่คุณช่วยหรูอี้จัดการบริษัทสาขาย่อย ฉันก็จะบอกแกแล้วกัน”

“ฉันชื่อถังหลิน มาจากตระกูลถังแห่งตระกูลหลวงในเยี่ยนตู แล้วก็เป็นคู่หมั้นของหรูอี้ด้วย”

ขวับ!

พอคำนี้ลั่นออกมา สีหน้าของเย่เฟิงเซิงก็เปลี่ยนไปอย่างที่คิดไว้ ไม่กล้าแม้กระทั่งโมโห

นึกไม่ถึงว่าคนคนนี้จะมาจากตระกูลถังในเยี่ยนตู และยังเป็นคู่หมั้นของคุณหนู นี่ไม่ใช่คนที่เขาจะยุแหย่ด้วยได้

ถังไม่พูดไม่จา เพียงแค่มองเขาอย่างเยียบเย็น

มาจากตระกูลหลวงในเยี่ยนตูเหมือนกัน หลินชิงเสว่กับถังหลินแตกต่างกันราวกับเป็นคนละคน

คนหน้าไม่มีท่าทางหยิ่งยโสโอหังที่มาจากตระกูลขุนนาง ส่วนคนหลังชูคอจนจะถึงฟ้าไปแล้ว

“ไปกันเถอะ ไม่ต้องสนใจเขา”

ถังเฉากวาดตามองเขาแวบหนึ่ง ไม่เอาถังหลินมาใส่ใจโดยสิ้นเชิง

หลินชิงเสว่กับเย่เฟิงเซิงก็ไม่สนใจเขาแล้ว เดินไปทางอาคารหย่วนหยางทันที

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

ถังหลินตวาดเสียงดังหนึ่งครั้ง ดวงตาเต็มไปด้วยรังสีสังหาร

ถังเฉาไม่ได้สนใจเขาเลยสักนิด ยังคงก้าวยาว ๆ เดินไปข้างหน้า

หลินชิงเสว่กับเย่เฟิงเซิงเองก็เช่นกัน

ถังหลินโกรธจนระงับอารมณ์ไม่อยู่

ที่นี่คือหย่วนหยางกรุ๊ป แล้วเย่เฟิงเซิงก็เป็นผู้อำนวยการของหย่วนหยางกรุ๊ป แน่นอนว่าถังหลินจะต้องเอาเขามาเชือดไก่ให้ลิงดู

“เย่เฟิงเซิง ถ้าแกยังกล้าเดินไปข้างหน้าอีกก้าวเดียว เชื่อไหมว่าฉันจะทำให้แกเป็นผู้อำนวยการของบริษัทสาขาย่อยไม่ได้?”

ได้ยินอย่างนั้น ในที่สุดเย่เฟิงเซิงก็หยุดฝีเท้า หันกลับไปจ้องถังหลินเขม็ง

แต่เขาก็ยังไม่ได้โมโห แต่กลับสูดหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง แล้วเอ่ยกับถังหลินว่า

“ถึงแม้ว่าคุณจะเป็นคู่หมั้นของคุณหนู แต่ก็ตัดสินใจแทนท่านไม่ได้ คุณถังเป็นแขกผู้มีเกียรติของคุณหนู คุณจัดการเองโดยพลการ ไม่กลัวว่าคุณหนูจะโกรธเหรอครับ?”

“แกกล้าเอาหรูอี้มากดดันฉันงั้นเหรอ ฉันว่าแกคงจะเบื่อโลกแล้วสินะ!”

ใบหน้าของถังหลินเต็มไปด้วยความโมโหร้ายยิ่งขึ้น เอ่ยกับเย่เฟิงเซิง

เขาล้วงโทรศัพท์มือถือออกมา ในตอนที่กำลังจะเอาความสัมพันธ์ที่อยู่ในมือมาปลดเย่เฟิงเซิงออกจากตำแหน่งนั้นเอง

ด้านหลังก็มีตำหนิด้วยความโกรธอย่างเยือกเย็นเสียงหนึ่งส่งมา

“หยุดนะ!”

ทุกคนหันไปมองตามเสียง เห็นเพียงเย่หรูอี้ที่สวมชุดทำงานทั้งตัวเดินก้าวยาว ๆ เข้ามา ใบหน้ามืดครึ้มจนแทบจะบิดคั้นน้ำออกมาได้

“หรูอี้!”

เห็นเย่หรูอี้เดินออกมา ถังหลินกวาดตามองความมืดครึ้มบนใบหน้า บนใบหน้าของเขาก็ปรากฏรอยยิ้มอบอุ่นขึ้นมา

เขาเดินไปอยู่ข้างกายของเย่หรูอี้ มือก็โอบไปทางเย่หรูอี้อย่างเป็นธรรมชาติ

เย่หรูอี้กลับถอยหลังไปหนึ่งก้าว แม้แตะก็ยังไม่ให้ถังหลินแตะ

มองดูฉากนี้ ในใจของถังหลินก็เต็มไปด้วยความเดือดดาล แต่บนใบหน้ากลับไม่ได้แสดงออกมา

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

เย่หรูอี้ตวาดด้วยความเดือดดาลด้วยใบหน้ามืดครึ้ม

เย่เฟิงเซิงไม่กล้าขัดขืน เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ทั้งหมดออกไป

เย่หรูอี้ฟังจบ บนใบหน้าก็ปรากฏความโมโหอย่างพบเห็นได้ยาก

“ถังหลิน ถังเฉาคือคนที่ฉันเชิญมา คุณอาศัยอะไรมาไล่เขาไปคะ?”

เย่หรูอี้ไม่ได้บอกไปในทันทีว่าถังเฉาก็คือคนที่เธอเลือกให้เป็นตัวแทนตระกูลเย่ของเธอออกไปต่อสู้ ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาประกาศ

พูดจบก็มองไปที่ถังเฉากับหลินชิงเสว่ เอ่ยด้วยความรู้สึกผิดและเสียใจว่า “ทำให้พวกคุณเจอเรื่องน่าขันแล้ว ตามฉันมาเถอะค่ะ”

ถังเฉากับหลินชิงเสว่ล้วนแต่มองถังหลินอย่างเยือกเย็นครั้งหนึ่ง แล้วก็หันกลับไปเดินเข้าไปในอาคาร

มองดูเย่หรูอี้พูดเพื่อถังเฉาเช่นนี้ แต่กลับแม้แต่ตัวก็ยังไม่ให้เขาแตะ ความเดือดดาลที่ไม่สามารถจะอธิบายได้ในใจถังหลินมีเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ใกล้ถึงช่วงเวลาระเบิดออกมาแล้ว

ทั้งตัวของเขามีแต่รังสีสังหาร แต่กลับซ่อนไว้อย่างดีที่สุด ไม่ได้ระเบิดออกมา

เพราะเขารู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะระเบิด

“หรูอี้รวมพลตระกูลหลวงทั้งหมดเพื่อที่จะลอบจู่โจม ตรงนี้จะถือเอาความสามารถเป็นหลัก ฉันจะดูสิว่าอีกสักพักเขาจะทำอย่างไร!”

ถังหลินหันกลับไปมองผู้แข็งแกร่งห้าคนเต็ม ๆ ที่เป็นตัวแทนตระกูลถังไปขึ้นต่อสู้ครั้งหนึ่ง มั่นใจเป็นอย่างมาก

พาพวกของถังเฉาไปถึงห้องทำงานของเย่หรูอี้แล้ว เย่เฟิงเซิงก็จากไป

นี่คืองานชุมนุมของตระกูลหลวง ไม่ใช่งานที่คนที่ไม่ใช่ศูนย์กลางของตระกูลหลวงอย่างเขาจะเข้าร่วมได้

เขาหวังว่าจะจากไปเร็ว ๆ

ห้องทำงานของเย่หรูอี้ใหญ่มาก มุมด้านในสุดทั้งหมดเป็นกระจกโปร่งแสงสูงจากพื้นจรดเพดานขนาดยักษ์ สามารถมองเห็นเขตธุรกิจทั้งหมดได้

“ห้องทำงานไม่เลวเลย”

ถังเฉาพูดประเมิน

เย่หรูอี้แย้มยิ้ม ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ชงชาต่อไป

หลังจากนั้นทันทีถังหลินก็มาถึงแล้วก็นั่งอยู่ตรงข้ามกับถังเฉา