เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 567

สมาชิกทางการของกองทัพปราณมังกร！

คำคำนี้ปรากฏขึ้นมาในตาของหวางชื่อ

สายตาที่เขามองไปยังถังเฉา เต็มไปด้วยความเข้มงวดและความหวั่นเกรง

ใครๆก็รู้ดี ว่าเหตุผลหลักๆที่ทำให้เรามีชีวิติยู่อย่างสงบสุขและมั่นคงได้เหมือนในทุกวันนี้ เป็นเพราะว่าความสงบสุขของเขตแดนทั้งสี่

ในบรรดาสี่แดนเหนือใต้ออกตก แดนเหนือถือว่าอันตรายที่สุด

แต่กลับเป็นป้อมปราการที่พังทลายยากที่สุด

ทำไมล่ะ?

เพราะว่ามีกองทัพปราณมังกรยังไงล่ะ！

แม้ว่าเจ้ามังกรจะเกษียณไป แต่จิตวิญญาณของกองทัพทหารยังคงไม่ดับสิ้น

กองทัพทหารที่มีเจตจำนงอันแข็งแกร่ง ใช้ร่างกายที่เป็นเลือดเนื้อของพวกเขา เพื่อปกป้องชายแดน

นี่มันก็อธิบายแล้วว่าทำไมที่ตัวของถังเฉาถึงมีรอยแผลที่เหลือทิ้งไว้จากสงครามมากมายขนาดนี้

สมาชิกสำรองคนอื่นๆ ก็จ้องมองพวกเขาด้วยความตื่นเต้นเช่นกัน

คนที่พวกเขาเคารพนับถือที่สุดก็คือสมาชิกทางการของของกองทัพปราณมังกร

“ครูฝึก แนะนำหน่อยสิครับ”

ลูกศิษย์ของเถี่ยนิ้วยิ้มปากกว้างพร้อมกับพูดขึ้น

เถี่ยนิ้วก็เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ยากจะเห็นเช่นกัน ชี้ไปที่ถังเฉา พูดขึ้นอย่างเคร่งขรึม“ได้ จะแนะนำให้ทุกคนรู้จักสักหน่อย”

“ท่านนี้ ก็คือครูฝึกของฉันเอง พูดขนาดนี้ทุกคนอาจจะไม่คุ้น ดังนั้นฉันก็จะขอเรียกอีกหนึ่งตัวตนของครูฝึกก็แล้วกัน”

“เจ้ามังกร！”

“ครูฝึกของฉัน ก็คือเจ้ามังกร！”

บูม！

หลังจากที่เถี่ยนิ้วแนะนำถังเฉา ทุกคนตรงนั้นก็พากันอึ้งตะลึงไป

ต่อมา พวกเขาก็หัวแทบระเบิด สีหน้าเหลือเชื่อ

หลังจากที่เงียบไปสักพัก พวกเขาก็บ้าคลั่งขึ้นมา

หันมองไปยังถังเฉาด้วยสายตาที่คลั่งไคล้ เหมือนกับพวกแฟนคลับที่ไล่ตามดาราอย่างไม่ลืมหูลืมตาไม่มีผิด

“ครูฝึก นี่เป็นเรื่องจริงเหรอครับ?”

“เขาคือเจ้ามังกรจริงเหรอ?”

“พระเจ้า ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม……เขาก็คือเจ้ามังกร！”

เหล่าบรรดาลูกศิษย์ของเถี่ยนิ้ว หน้าเริ่มแดงด้วยความตื่นเต้น บางคนถึงกับพูดไม่เป็นคำ

หวางชื่อที่ยืนอยู่หลังสุดตกตะลึงไปเลยทีเดียว ถึงขนาดทีเขาสงสัยว่าตัวเองกำลังฝันอยู่เลยด้วยซ้ำ

คนคนนี้ คือเจ้ามังกร?！

เป็นไปได้ยังไง?

แต่พอคิดถึงเหรียญตราที่อยู่เต็มตัวของถังเฉา ก็พอจะยอมรับความจริงนี้ได้

เพราะว่า บาดแผลที่อยู่ตามตัวของถังเฉามันเยอะเกินไป

มีแต่คนที่อยู่แนวหน้าสุดเท่านั้น ที่จะได้รับบาดแผลแบบนี้

แล้วเจ้ามังกรก็เป็นหัวหน้าของกองทัพปราณมังกรพอดีเลยด้วย

“คือเจ้ามังกรจริงๆเหรอ?”

หวางชื่อมองถังเฉาอย่างเหม่อลอย พูดพึมพำกับตัวเอง

เถี่ยนิ้วพูดออกมาจากปากของตัวเอง มันต้องเป็นเรื่องจริงแน่นอน

“ครูฝึก ผมพูดตัวตนที่แท้จริงของท่านออกมาแล้ว ท่านคงจะไม่ว่าผมใช่ไหม?”

เถี่ยนิ้วมองถังเฉา หัวเราะแหะๆ

“เด็กนี่ สมัยก่อนเป็นลูกศิษย์ที่ฝีมือแย่ที่สุดของกองทัพที่ฉันเป็นผู้นำ ตอนนี้กลายเป็นครูฝึกแล้ว ยังไม่เปลี่ยนนิสัยเดิมอีกนะ”

ถังเฉาพูดแซว เถี่ยนิ้วก็ยิ่งยิ้มมากกว่าเดิม

ส่วนพวกลูกศิษย์ของเถี่ยนิ้วก็อึ้งตะลึงไป

ครูฝึก เป็นลูกศิษย์ที่ฝีมือแย่ที่สุดในกองทัพที่เจ้ามังกรเคยเป็นผู้นำ

คนที่แย่ที่สุดยังเก่งกาจขนาดนี้ แล้วคนอื่นๆจะเก่งกาจขนาดไหนกัน?

นี่มันทำให้ถังเฉายิ่งดูศักดิ์สิทธิ์มากขึ้น！

น่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว！

“ครูฝึก คุณกับครูฝึกเจ้ามังกร ฝีมือต่างกันขนาดไหนเหรอครับ?”

ลูกศิษย์คนหนึ่งถามขึ้นด้วยความสงสัย

เถี่ยนิ้วตบลงไปที่หัวของเขาทันที“พูดอะไรของนาย นายรอดูฉันแพ้ใช่ไหม?”

ทุกคนตรงนั้นต่างพากันหัวเราะออกมา

เถี่ยนิ้วกับถังเฉา มีความสัมพันธ์เป็นครูศิษย์กัน แน่นอนว่าพวกเขาก็รู้สึกว่าเถี่ยนิ้วไม่ใช่คู่ต่อสู้ของถังเฉาอยู่แล้ว

แต่ว่า พวกเขาอยากรู้ว่ามันต่างกันขนาดไหน

ประเด็นคือยังไม่เคยเห็นเจ้ามังกรออกโรงเองแบบในตำนานเลย

เถี่ยนิ้วนิ่งเงียบไปสักพัก ราวกับถูกพูดจนได้รับแรงกระตุ้นแล้ว“ครูฝึก ไม่ได้เจอกันนานขนาดนี้ สักยกไหมครับ?”

ทุกคนรู้ว่า‘สักยก’ที่เถี่ยนิ้วพูด มันหมายความว่าอะไร

สีหน้าของทุกคนก็ดูยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นทันที

แม้แต่หวางชื่อก็มองดูถังเฉาราวกับมองดูพระเจ้า

อยากเห็นเจ้ามังกรออกโรงลงมือจังเลย！

คำถามไม่มีคำตอบที่ถูกพูดต่อกันมาในกองทัพ

เจ้ามังกรแข็งแกร่งขนาดไหน