เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 618

" อะไรวะ? ! "

ภาพตรงหน้า ทำให้สายตาของผู้ชมตื่นตะลึง

ทั่วทั้งโรงยิม เงียบกริบ เงียบเสียจนน่ากลัว

ผู้ชมทั้งหมดทำตัวราวกับเห็นผี จ้องไปยังเงาสูงที่ยืนจังก้าอยู่กลางสังเวียนอย่างไม่คาดคิด

ตั้งแต่ต้นจนปลาย เขายืนราวกับหลาวที่พุ่งออกไป

บนสังเวียนนั้นไปสงครามเริ่มปะทุ ร่างอันสูงใหญ่ของหงเทียนเฉิน ล้มลงไปบนพื้น จนทำให้สังเวียนนั้นเกิดเป็นรอยร้าวแตก จนเศษหินนับไม่ถ้วนตกลงมา

" นี่.... นี่มันเป็นไปได้ยังไง? ! "

ทางตระกูลเย่ เย่เซ่าเตี๋ยลุกขึ้นมาสีหน้าเต็มไปด้วยความฉงน

ฉากที่เห็นตรงหน้านั้น ทำให้เธอไม่กล้าเชื่อ ได้แต่สงสัยว่าตัวเองตาฝาดไปหรือเปล่า

หงเทียนเฉิน มือวางอันดับสองของสมาคมการต่อสู้แห่งเมืองเจียงเฉิง ทำไมถึงแพ้ได้?

ในเวลาต่อมา เธอก็ก้มหน้าลง มองไปที่ใบหน้าของเย่หรูอี้เรื่องความโกรธแค้น

" เย่หรูอี้ คนที่จะเชิญมา เป็นใครอะไรยังไงกันแน่? ทำไมเขาถึงประจัญฝีมือกลับคุณหงได้? "

ใบหน้าของเย่หรูอี้เวลานี้ผุดความเย็นช้าที่แสนจะหนาวเหน็บออกมา น้ำเสียงก็แสดงถึงจิตสังหารที่น่าสะพรึงกลัว

" โลกนี้มันใหญ่นัก คนที่แข็งแกร่งกว่าหงเทียนเฉินที่ไหนก็มีทั้งนั้น เธอคอยดูเถอะ สุดท้ายเขาก็ต้องสูญเสียชีวิตที่มีอยู่ดี! "

เย่หรูอี้รู้จักถังเฉาดี หงเทียนเฉินหักแขนข้างหนึ่งของเย่เทียนหลง ถังเฉาต้องให้เขาชดใช้อย่างแน่นอน

วิธีที่ง่ายที่สุด ก็คงจะเป็นการฆ่าหงเทียนเฉิน ต่อหน้าทุกคนตรงนี้!

ด้านสมาคมการต่อสู้แห่งเมืองเจียงเฉิงทางนี้ หงเทียนหยาก็มองภาพตรงหน้าด้วยความตื่นตะลึงเช่นเดียวกัน

" เป็นไปไม่ได้ นี่ต้องไปเรื่องบังเอิญแน่ๆ "

หงเทียนหยารีบปลอบขวัญสมาชิกภายในสมาคมที่กำลังขวัญหนีดีฝ่อ

" ก่อนหน้านี้เทียนเฉินไม่ได้พูดหรอกเหรอ ว่าต่อให้เขามือเดียวแล้วตัวเองจะยืนไม่ขยับไปไหน จะเกิดความผิดพลาดก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร "

" นี่ก็ทำเพื่อความบันเทิงเท่านั้นแหละ! "

คนของสมาคมการต่อสู้แห่งเมืองเจียงเฉิงจึงค่อยๆ รู้สึกปล่อยวาง ก่อนจะพูดรอยยิ้มที่ดูไม่ค่อยสะทกสะท้านเท่าไหร่นัก

จริงสิ

หงเทียนเฉินจะแพ้ได้ยังไงกันล่ะ?

เมื่อกี้คงจะเป็นแค่ความบังเอิญเท่านั้นแหละ

การทำแบบนี้ก็มีแต่จะยิ่งกระตุ้นความโมโหและจิตสังหารของหงเทียนเฉิน

" คุณพ่อ! ใช่คุณพ่อจริงด้วย! "

ฝั่งหลินชิงเสว่ทางนี้ถังเสี่ยวลี้ที่นั่งอยู่บนตักของหลินชิงเสว่ ทำหน้าตื่นเต้นแล้วโบกมือไปมา อีกนิดคงไหลลงไปจากขาของหลินชิงเสว่แล้ว

หลินชิงเสว่จึงรีบอุ้มเด็กน้อยขึ้นมา แล้วรีบอธิบาย " เขาไม่ใช่พ่อจ้ะ คุณพ่อไปทำธุระแล้ว! "

แต่ว่า เด็กน้อยก็ยังไม่ละสายตาจากผู้ชายคนนั้นที่อยู่บนสังเวียน แถมยังตะโกนว่า ' คุณพ่อคุณพ่อ ' แบบไม่หยุดปาก

ชั้นบนของโรงยิม

เฟิ่งหวงมองร่างที่เหมือนหลาวที่พุ่ม ด้วยใบหน้าที่ดูตื่นเต้น

ในที่สุดเธอก็ได้เห็นรองหัวหน้าลงมือสักที

เธอแอบชำเลืองมองชายที่สวมผ้าคลุมคนนั้น

เหมือนกำลังจมดิ่งไปกับความคิดบางอย่าง ภายใต้ผ้าคลุมสีดำนั่น มีเพียงดวงตาที่ดูเย็นชาจดจ้องไปยังถังเฉาเท่านั้น

" ลุกขึ้นมา "

ถังเฉาสายตาดูนิ่งเฉยไร้ซึ่งความรู้สึก ยืนมองร่างของหงเทียนเฉินจากข้างบน แล้วพูดด้วยความเย็นชา

ร่างของหงเทียนเฉินกระตุกอยู่ครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็ลุกขึ้นมาด้วยความสั่นเทา

แต่ทว่า หลังจากลุกขึ้นมาแล้ว สายตาของเขาก็ขรึมลงจนแทบจะทิ่มแทงเข้ากระดูก รัศมีจิตสังหารแพร่กระจายไปทั่วสังเวียน

" ไอ้หมอนี่ นายไม่ทำตามกฎ กล้าที่จะซุ่มโจมตีฉันเหรอวะ "

เมื่อได้ยินดังนั้น ถังเฉาก็ยิ้มอย่างไม่ยี่หระ : " ก็เห็นอยู่ทนโท่ว่านายตอบสนองไม่ทันเอง แล้วจะพูดว่าฉันไม่ทำตามกฎได้ยังไง "

" และอีกอย่างจะพูดเรื่อง ' ทำตามกฎ ' สามคำนี้ มันสมกับนายแล้วเหรอ? "

ในระหว่างที่พูด น้ำเสียงของถังเฉาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา ในสายตานั้น เหมือนจะมองให้ใครมาคนตายลงอย่างบอกไม่ถูก

หงเทียนเฉินเช็ดรอยเลือดบนใบหน้าของตัวเอง แล้วพูดเนิบๆ " ถ้ามาอยากจะแก้แค้นให้คนคนนั้นล่ะก็ ฉันยินดี แต่ว่า ยกที่จะถึงนี้นายจะน่าสมเพชยิ่งกว่ามันอีก "

" งั้นเหรอ "

ถังเฉายิ้มโดยไม่เกรงกลัว จากนั้นก็เปิดปากพูดขึ้น : " เอางี้ไหม ฉันเองก็ไม่อยากรังแกนายเหมือนกัน ฉันก็จะต่อให้นายมือเดียว แล้วก็ไม่ขยับเท้าไปไหนด้วย ว่าไงล่ะ? "

พูดจบ ก็ทำท่าทำทางเหมือนหงเทียนเฉินเมื่อกี้ โดยเอามือข้างหนึ่งไพร่ไว้ข้างหลัง

แววตาของหงเทียนเฉินดูไร้ความรู้สึก วินาทีต่อมาก็ปรากฏเป็นแววตาที่น่าสะพรึงกลัว

ผู้ชมโดยรอบมองไปที่ถังเฉาด้วยความตะลึง ก็ได้แต่คิดว่าเขากำลังเล่นกับไฟ

" ปรมาจารย์หงแค่ต่อให้เขามือเดียว กลับอีกสองขา เขาต่อยโดนได้แค่ยกเดียว ก็เป็นบ้าขึ้นมาซะแล้ว! "

" ดูเหมือนได้ทีจะเอาใหญ่น่ะสิไม่ว่า! "

" ปรมาจารย์หง รอบนี้อย่าออมมือเลย ขยี้มันให้จบๆ ! "

.......

คนที่ดูรอบๆ ต่างตะโกนโหวกเหวก ไม่มีใครเลยสักคนที่คิดว่าถังเฉามีสิทธิ์ที่จะชนะ

ขนาดนั้น ความโกรธของหงเทียนเฉินก็พุ่งขึ้นมาถึงขีดสุด เขาโกรธแต่กลับยิ้มออกมา

" ไอ้หมอนี่มันอวดดี! ในเมื่อนายคิดเข้าข้างตัวเองขนาดนั้น ก็อย่าโทษฉันก็แล้วกัน "

ดูเหมือนทุกคนคิดไปแล้วว่าเมื่อกี้เป็นเพราะหงเทียนเฉินผิดพลาดเล็กน้อย บวกกับถังเฉาที่ซุ่มโจมตีตอนเผลอ จึงโดนเข้าหนึ่งหมัด

หงเทียนเฉินก็คิดอย่างนั้นเช่นเดียวกัน

ตอนนี้เขาจริงจังแล้ว ถังเฉา ไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้วอย่างแน่นอน!

ตึ้ง!

วินาทีต่อมา เท้าข้างหนึ่งของหงเทียนเฉินได้กระทืบลงบนพื้นอย่างแรง

หินทั่วทั้งสังเวียน ถูกเหยียบจนแตกละเอียด

จากนั้น หงเทียนเฉินก็เปลี่ยนร่างเป็นเงาพรุ่งตัวไปยังถังเฉาอย่างรวดเร็ว

แต่ทว่า ถังเฉากลับยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม แม้จะหลบก็ไม่หลบเลยสักน้อย สายตาก็ดูสงบนิ่งราวกับไม่รู้สึกอะไร

" ไอ้หมอนี่จบเห่แล้ว ตอนที่คุณหงใช้พลังทั้งหมดนี่มันน่ากลัวมาก! "

" พวกนายดูสิ เขาช็อกจนไม่กล้าขยับตัวเลยล่ะ! "

" เขาจบเห่แน่! "

" ....... "

ผู้ชมโดยรอบโห่ร้องด้วยความตื่นเต้น

แม้แต่หลินชิงเสว่เอง ก็ยังอดไม่ได้ที่จะปาดเหงื่อ

ส่วนชั้นบนสุดของโรงยิม ชายที่สวมผ้าคลุมก็พอจะคาดเดาถึงผลลัพธ์ทั้งหมดได้แล้ว จึงทำตัวแล้วเดินจากไป

หลินโป๋หลายที่ยืนข้างๆ ก็งง " เป็นอะไรไป ไม่รู้แล้วเหรอ? กำลังเข้าได้เข้าเข็มเลยเนี่ย! "

เฟิ่งหวงพูดเนือยๆ : " ผลมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว หงเทียนเฉินต้องตายโดยที่ไม่ต้องสงสัยเลย "

" จะเป็นไปได้ยังไงล่ะ? "

หลินโป๋หลายไม่เชื่อ

หงเทียนเฉินมีพลังที่ยิ่งใหญ่และน่าเกรงขามขนาดนั้น จะตายได้ยังไง?

ปึ้ง!

" ไปตายซะ! "