เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 627

บ้าบู๊โทรออกไปหนึ่งสาย ตรวจสอบอย่างละเอียด

อย่ามองว่าสมาคมการต่อสู้ในภูมิภาคเจียงเจ้อจะเกี่ยวข้องกับบูโดเท่านั้น สิ่งที่ออกมาจากในนั้นยังมีอยู่อีกมาก

คนในแวดวงอำนาจอิทธิพลจำเป็นจะต้องคบค้าสมาคมกับผู้แข็งแกร่งที่มีศักยภาพแข็งแกร่งและยิ่งใหญ่ แบบนั้นถึงจะได้ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลังเรื่องชีวิตของตัวเอง

คนบ้าบู๊ไปสืบค้นเรื่องนี้ผ่านคอนเนคชั่นของตัวเอง

“เรื่องนี้จำเป็นต้องใช้เวลา แต่สิ่งที่สามารถยืนยันได้เลยก็คือ หลังจากประชุมแดนเหนือในวันนี้จบสิ้นลงแล้วจะต้องมีผลลัพธ์ออกมาแน่”

คนบ้าบู๊วางโทรศัพท์ลง เอ่ยกับถังเฉา

ถังเฉาพยักหน้า ไม่ได้ให้ความสำคัญอีก

คนบ้าบู๊ไปดำเนินการเรื่องนี้ เขาก็วางใจมาก

“ไปกันเถอะครับ รองหัวหน้า ไปทานอาหารกลางวันกันเถอะครับ”

เวลาต่อมา คนบ้าบู๊ก็พาถังเฉาไปห้องอาหารที่จัดตั้งมาเป็นพิเศษเพื่อแขกวีไอพี

ห้องอาหารของที่นี่ล้วนแต่ได้รับการสนับสนุนจากห้องอาหารราคาแพงลิ่วมากมาย

ประชุมแดนเหนือก็เป็นธุรกิจยักษ์ใหญ่ที่เลื่องชื่อที่หนึ่งด้วยตัวเองอยู่แล้ว เป็นธุรกิจที่ได้รับการตอบรับอย่างล้นหลาม

ถ้าหากสามารถเปิดร้านอาหารภายในประชุมแดนเหนือได้ ก็เป็นการลงทุนในตัวเองอย่างหนึ่ง

นี่ก็เป็นเหตุผลว่าทำไมบริษัทร้านอาหารมากมายถึงไม่ต้องการเงินสปอนเซอร์ แต่ไม่มีค่าใช้จ่ายก็ยังต้องสนับสนุน

ร้านอาหารราคาสูงลิ่วเหล่านี้มีเพียงคนที่มีฐานะสูงศักดิ์เท่านั้นจึงจะเข้ามาได้ อย่างเช่นตระกูลหลวงในเยี่ยนตู มู่ตงเฟิง ผู้พิทักษ์แดนตะวันตก เป็นต้น

ต่ำลงไปอีกยังมีร้านอาหารที่ระดับต่ำลงมาอีก ฟรีสปอนเซอร์เช่นกัน

“เอ๋... นั่นไม่ใช่พี่สะใภ้หรอกหรือ?”

ทันใดนั้นคนบ้าบู๊ก็หยุดฝีก้าว ชี้ไปที่ร้านอาหารที่อยู่ไม่ไกลแห่งหนึ่งที่อยู่ด้านล่าง เอ่ยอย่างตกตะลึง

“หืม?”

สีหน้าของถังเฉาปรากฏความสงสัย มองตามไป

เห็นเพียงที่ด้านในของร้านอาหารด้านล่าง หลินชิงเสว่ยืนอยู่ที่นั่น ด้านข้างยังมีชายหญิงที่เหมือนจะเป็นสามีภรรยากันอีกคู่หนึ่ง

ผู้หญิงในชายหญิงคู่นั้นดูเหมือนจะอายุยังน้อยอยู่ หน้าตาสวยงามมาก แต่บนใบหน้าแต่งแต้มเครื่องสำอางไว้เข้มมาก ดูเหมือนว่าสีหน้าจะขาวซีดจนเกินไป ดูเหมือนจะผัดแป้งไว้หนาเกินไป ผิดปกติมาก

แต่ว่าเธอมองหลินชิงเสว่อย่างหยิ่งยโสมาก ปากก็พูดฉอด ๆ ไม่หยุด ยังคงพูดอะไรอยู่

ภายใต้คำพูดของผู้หญิงคนนั้น สีหน้าของหลินชิงเสว่เขียวคล้ำ แต่กลับไม่ได้พูดอะไร ในดวงตามีความจนด้วยปัญญา

เห็นได้ชัดว่าไม่อยากจะโต้เถียงกับเธอ จะทำอย่างไรได้ในเมื่ออีกฝ่ายยังกัดไม่ปล่อย

ผู้หญิงคนนั้นยังโอบแขนของชายวัยกลางคนอยู่ ดูรักใคร่กันมากอย่างไรอย่างนั้น

ภายนอกของชายวัยกลางคนคนนั้นดูสุภาพบุรุษมาก แต่ในความเป็นจริงดวงตากลับหรี่ตามองพิจารณารูปร่างของหลินชิงเสว่ด้วย

โดยเฉพาะในส่วนพิเศษ สายตาทอดมองอยู่นาน

หลินชิงเสว่ไม่อาจไม่หุบขาทั้งคู่ ป้องกันการมองเห็นสิ่งที่ไม่ควรมอง

ขวับ!

สีหน้าของถังเฉามืดครึ้มลง หันไปเอ่ยกับคนบ้าบู๊ว่า “ไม่ต้องรอผมแล้ว ผมจะไปทานอาหารกลางวันกับพี่สะใภ้ของคุณ”

“ครับ”

คนบ้าบู๊มองออกว่ารองหัวหน้าไม่เบิกบานใจ เขาไม่ได้พูดอะไร มุ่งหน้าจากไป

ถังเฉาก้าวยาว ๆ ไปทางนั้น ในขณะเดียวกันนั้นเอง ในใจก็เกิดความไม่แน่ใจเป็นอย่างมาก

ตอนเช้าหลินชิงเสว่บอกอย่างชัดเจนแล้วว่าไม่มีความสนใจต่อประชุมแดนเหนือเลย ไม่มีทางจะมาดูการแข่งขันรองชิงชนะเลิศ แล้วทำไมถึงมาล่ะ?

การตรวจบัตรของประชุมแดนเหนือมีการจำกัดเวลา ทำได้เพียงมาตรวจภายในหนึ่งชั่วโมงในตอนเช้าเท่านั้น เลยเวลาแล้วต่อให้มีบัตรก็เข้ามาไม่ได้

การที่หลินชิงเสว่สามารถมาปรากฏตัวที่นี่ได้นั่งก็หมายความว่าเธอเข้ามาตั้งแต่ตอนเช้า

ทว่ายังไม่ทันได้เดินเข้าไป ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงสวยหยาดเยิ้มคนนั้นเอ่ยถากถางกับหลินชิงเสว่ว่า “ชิงเสว่เอ๋ย เธอแตกกลุ่มไปหน่อยหรือเปล่า? งานเลี้ยงรุ่นที่หาได้ยากทุกคนก็มาร่วมกันหมด มีแค่เธอที่ไม่ได้มา ทั้งยังออกจากกลุ่มอีก ทำไมหรือ? แต่งงานแล้ว ก่อตั้งบริษัทเองแล้ว ก็ไม่มองเห็นพวกเราเพื่อนร่วมเรียนอยู่ในสายตาแล้วงั้นสิ?”

ถังเฉาคิ้วกระตุก ผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนร่วมเรียนของหลินชิงเสว่?