เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 628

พอซุนหงเจี๋ยพูดประโยคนี้จบ สีหน้าของหวางเฉียนก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

เพราะประโยคนี้เท่ากับเปิดโปงจุดประสงค์ที่เธอจัดงานเลี้ยงรุ่นขึ้น

ก็คือให้สามีของเธอมาอธิบายว่าลอตเตอรีเล่นกันอย่างไร

พูดออกมาหมดแล้ว ก็คือล้างสมอง ให้คนมากกว่านี้มาล้างสมอง

เธอเคยค้นมาก่อนแล้วว่าในบรรดาเพื่อนร่วมชั้นทุกคนนั้น หลินชิงเสว่ร่ำรวยที่สุด ฐานะทางสังคมสูงส่งที่สุด

ถ้าหากสามารถหลอกหลินชิงเสว่มาได้ เช่นนั้นพวกเธอก็สามารถหาเงินได้เยอะแล้ว ถ้าไม่ทำให้หลินชิงเสว่สิ้นเนื้อประดาตัวก็จะไม่ล้มเลิกแน่

แน่นอนว่าหลินชิงเสว่ฟังจุดประสงค์ของการจัดงานเลี้ยงรุ่นครั้งนี้ออก ทันใดนั้นสายตาก็เยียบเย็นขึ้น

“พวกเธอกำลังรวมหัวกันเล่นพนัน ธุรกิจแบบพีระมิด ถ้าหากฉันใจดำหน่อยก็จะสามารถร้องเรียนพวกเธอได้เลย!”

สายตาของหลินชิงเสว่มองหวางเฉียนกับซุนหงเจี๋ยอย่างหนาวยะเยือก เอ่ยด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น

หวางเฉียนตกใจ เห็นได้ชัดว่านึกไม่ถึงว่าหลินชิงเสว่จะไร้น้ำใจได้ขนาดนี้ ถึงแม้ว่าสีหน้าจะไม่น่ามอง แต่กลับไม่มีความหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย

“หลินชิงเสว่ นี่ฉันกำลังช่วยเธอนะ การมีอยู่ของบริษัทลอตเตอรีถูกต้องตามกฎหมายด้วยตัวของมันเองอยู่แล้ว เธอเอาอะไรมาร้องเรียนพวกเรา?”

ใบหน้าของหวางเฉียนเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

ซุนหงเจี๋ยกลับไม่ได้หวั่นไหว เพียงแต่ยิ้มออกมา เอ่ยว่า “คุณหลินครับ คุณก็เหมือนกับคนนอกวงการหลายคนที่ยังไม่เข้าใจลอตเตอรี ยังมีอคติและความเข้าใจผิด ๆ ต่อลอตเตอรี”

“ความตั้งใจดั้งเดิมของบริษัทลอตเตอรีคือในขณะเดียวกันที่เสพสุขอยู่กับการแข่งขันก็มีความสุขกับสถิติเพิ่มขึ้นไปอีก มันถูกกฎหมายด้วยตัวของมันเอง”

“ทำไมถึงมีผู้คนมากมายต่อให้สิ้นเนื้อประดาตัวก็ยังจะเล่นลอตเตอรี ก็เพราะว่ามันเป็นธรรมชาติของมนุษย์”

รอยยิ้มของซุนหงเจี๋ยทำให้หลินชิงเสว่รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวเป็นอย่างยิ่ง

“ธรรมชาติของมนุษย์ก็คือผู้ที่เสพติดการเล่นพนัน ลอตเตอรีเพียงแค่ทำให้คนประเภทนี้หาเหตุผลเข้าข้างตัวเองขึ้นมาได้ยิ่งขึ้นก็เท่านั้นเอง พวกเขาเชื่อมั่นว่าจะต้องมีสักวันที่พวกเขาจะร่ำรวยขึ้นมาในชั่วข้ามคืน โอกาสที่จะเปลี่ยนชีวิตขึ้นมา”

“แต่ว่า สุดท้ายแล้วพวกเขาก็ตกอยู่ในห้วงเหวลึก ครอบครัวต้องแตกแยก บ้านแตกสาแหรกขาด”

หลินชิงเสว่เอ่ยอย่างเย็นชา ในคำพูดต่อต้านเป็นอย่างมาก

ซุนหงเจี๋ยยิ้มพลางเอ่ยว่า “นั่นเป็นเพราะพวกเขาเล่นไม่เป็น ไม่ได้เรียนรู้เคล็ดลับและวิธีการ”

“ถ้าหากมีคนนำพาพวกเขาเล่น เช่นนั้นสถานการณ์ก็จะแตกต่างกันเป็นอย่างมาก”

“ผมเป็นรองผู้จัดการของบริษัทลอตเตอรีอินหวง ผมรู้กฎเกณฑ์และเวลาในการดำเนินการ ซื้อมากไม่ใช่ซื้อน้อย ซื้อในช่วงเวลาไหน ซื้อให้ใครชนะ นี่ล้วนเป็นทักษะนะ”

หลินชิงเสว่ใบหน้าเยือกเย็นไม่พูดไม่จา ถังอย่างไรเธอก็แน่วแน่ว่าไม่มีทางจะไปแตะของแบบนี้เด็ดขาด

“หลินชิงเสว่ เธออย่ามาไม่รู้จักแยกแยะดีชั่ว สามีของฉันพูดแล้วว่าจะพาเธอไปเล่น โดยภาพรวมแล้วนั่นไม่มีความเสี่ยงที่จะขาดทุนนะ นี่ใหญ่กว่าความเสี่ยงที่เธอทำธุรกิจอีกนะ!”

หวางเฉียนชี้หลินชิงเสว่ เอ่ยขึ้น

ทว่าตั้งแต่ต้นจนจบ สีหน้าของหลินชิงเสว่ก็นิ่งเรียบมาโดยตลอด “ฉันไม่มีทางไปแตะของแบบนี้หรอก แล้วฉันก็จะไม่ให้คนใกล้ตัวของฉันไปแตะต้องด้วย พวกเธอเลิกคิดเรื่องนี้เถอะ”

เห็นหลินชิงเสว่ถือทิฐิเป็นอย่างยิ่งเช่นนี้ บนใบหน้าของหวางเฉียนกับซุนหงเจี๋ยก็ปรากฏความเดือดดาล

“ไม่ได้ ไม่ง่ายเลยกว่าเพื่อนเก่าจะได้มาเจอกัน เธอจำเป็นจะต้องไปพบกับฉันสักหน่อย!”

ทันใดนั้นหวางเฉียนก็คว้ามือของหลินชิงเสว่เอาไว้ บีบบังคับพาตัวเธอไป

“เธอปล่อยฉันนะ! เธอคิดจะทำอะไร...”

บนใบหน้าของหลินชิงเสว่มีความลุกลี้ลุกลนอยู่บ้าง ตอนนี้เธอตั้งครรภ์อยู่ ไม่สามารถปะทะกันอย่างดุเดือดกับคนอื่นได้”

ยิ่งรวมไปถึงผู้คนที่สัญจรไปมามากมาย หลินชิงเสว่ถูกหวางเฉียนพาตัวไปจริง ๆ แล้ว

“หยุดนะ!”

ในตอนนี้เอง ด้านหลังก็มีเสียงตวาดเสียงต่ำดังขึ้นมา

หลินชิงเสว่หันกลับไปมอง ชั่วพริบตาที่มองเห็นถังเฉา ฉับพลันบนใบหน้าก็ปรากฏรอยยิ้ม “ที่รัก คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ?”

ถังเฉายิ้มแล้วเอ่ยว่า “เดิมทีผมมาหาพวกของจ้าวหยูน นึกไม่ถึงว่าจะมาเจอคุณเข้า”

หลินชิงเสว่ไม่ได้พูดอะไร สาเหตุที่เธอมาสนามกีฬาเมืองเจียงเฉิงก็เพราะสงสัยว่าเจ้ามังกรคือถังเฉา

เพียงแต่ว่าตอนนี้ยังไม่ได้ค้นพบก็เท่านั้นเอง

ตอนนี้ได้เจอถังเฉาที่นี่ ความสงสัยในใจของเธอยิ่งรุนแรงขึ้น

ถังเฉาไม่ได้ค้นพบความคิดเหล่านั้นของหลินชิงเสว่

ในตอนนี้ เขากำลังมองหวางเฉียนกับซุนหงเจี๋ยอย่างหนาวเหน็บ “ภรรยาของผมไม่อยากไป พวกคุณยังคิดจะบังคับเธออย่างนั้นหรือ?”

เขาคว้าไปที่ข้อมือของหวางเฉียนเอาไว้ดังพลั่ก

“อ๊ากก!”

หวางเฉียนร้องออกมาอย่างน่าเวทนาในทันที เธอเพียงรู้สึกว่าข้อมือของเธอราวกับโดนเหล็กสองชิ้นหนีบเอาไว้อย่างไรอย่างนั้น บีบอัดมาอย่างต่อเนื่อง

“ปล่อยภรรยาของผม!”

สีหน้าของซุนหงเจี๋ยเปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก มีความเดือดดาล เอ่ยประณามถังเฉาไปด้วยความโกรธ

ถังหันกลับไปอย่างรวดเร็วและรุนแรง มองเขาหนึ่งทีอย่างเยียบเย็น

แค่แวบเดียวก็ทำให้ซุนหงเจี๋ยหวาดกลัวขึ้นมาในทันที

สายตานี้หนาวเหน็บเกินไปแล้ว!

“ปล่อยนะ! ปล่อยนะ! มือของฉัน... จะหักอยู่แล้ว...”

หวางเฉียนกำลังร้องอย่างน่าเวทนา รีบปล่อยมือหลินชิงเสว่ทันที

ถังเฉาเองก็ปล่อยมือของหวางเฉียน หวางเฉียนร้องโหยหวนพลางหดมือของตัวเองกลับไป คลึงมือไม่หยุด

พอตั้งสติขึ้นมาได้ เธอก็มองหลินชิงเสว่ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมอำมหิต เอ่ยอย่างเดือดดาลว่า “หลินชิงเสว่ นี่คือสามีของเธอเหรอ? เขากล้ามากนะ นึกไม่ถึงว่าจะกล้าลงมือกับฉัน?”

ถังเฉาวางใจต่อหลินชิงเสว่ไปไม่น้อย เธอดึงข้อมือของถังเฉาเบา ๆ มองหวางเฉียนทีหนึ่ง “เขาเป็นสามีของฉัน มีปัญหาไหม?”

สายตาของถังเฉาเย็นชา “ถ้าคุณไม่ลงมือกับภรรยาของผม ผมก็ไม่มีทางจะไปลงมือกับคุณ”

“แก...”

หวางเฉียนมองพิจารณาถังเฉาขึ้นลง โดยเฉพาะเครื่องแต่งกายทั้งตัวที่ธรรมดาจนไม่สามารถจะธรรมดาไปมากกว่านี้ ความเดือดดาลบนใบหน้ากยิ่งเพิ่มมากขึ้น “แก ไอ้สวะ อย่าคิดว่าแต่งงานกับหลินชิงเสว่ที่เป็นเศรษฐินีแล้วจะสามารถทำกำเริบเสิบสานตามอำเภอใจโดยไม่เกรงกลัวใด ๆ ได้นะ ยังไม่รีบคุกเข่าลงมาขอโทษพวกเราอีก!”

เมื่อกี้ถังเฉาเกือบจะทำข้อมือของเธอหักแล้ว จนกระทั่งตอนนี้เธอยังเจ็บปวดจนแทบทนไม่ไหว ดังนั้นหวางเฉียนไม่มีทางกลืนความโมโหนี้ลงท้องไปอย่างเด็ดขาด