หลินชิงเสว่ไม่ได้พูดอะไร แค่กำใบรายชื่อคนตายไว้แน่นเท่านั้น
กระดาษใบนั้น ถูกกำจนยับยู่ยี่ทันที
ทันใดนั้น หลินชิงเสว่ก็เงยหน้าขึ้น ทิ้งกระดาษใบนั้นลงไปในถังขยะ
“ฉันต้องการให้สมาชิกทางฝั่งรัฐบาลบอกฉันกับปากของพวกเขาเอง ใครจะรับประกันได้ว่ารายชื่อคนตายนี้ ไม่ใช่ของที่พวกคุณปลอมแปลงขึ้นมา?”
เว่ยหมิงจวินสีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ จากนั้นก็พูดขึ้นอย่างเย้ยหยัน“จนป่านนี้แล้ว เธอยังไม่เชื่ออีกเหรอ? รายชื่อคนตายนี้ ทางรัฐบาลเป็นคนส่งมาเองนะ!”
หลินจ้าวหยูนดึงเสื้อของเว่ยหมิงจวินเอาไว้ ร้องไห้พร้อมกับพูดขึ้น“แม่ แม่พูดความจริงเถอะ สรุปพี่เขยตายแล้วหรือยัง?”
พอเห็นลูกสาวของตัวเอง เว่ยหมิงจวินก็แสดงความโหดเหี้ยมไร้ความเมตตาแบบนี้ไม่ลง
เธอถอนหายใจออกมา พูดกับหลินจ้าวหยูน“แน่นอนน่ะสิ หรือว่าแม่จะหลอกลูกหรือไง? ถังเฉา ตายแล้วจริงๆ!”
“ถ้าไม่เชื่อ แม่จะพาสมาชิกทางฝั่งรัฐบาลมาเอง เชื่อว่าพวกเขาจะไว้หน้าพวกเรา!”
พูดจบ เว่ยหมิงจวินก็ออกไป
ไม่นาน ก็พาชายวัยกลางคนที่เป็นคนภายในองค์กรเข้ามาหนึ่งคน
“ท่านนี้คือจางส้งเป็นคนที่จัดทำสำมะโนประชากร คุณจาง ฉันจะให้เขามาบอกพวกเธอกับปากของเขาเองแล้วกัน”
พอแนะนำเสร็จ เว่ยหมิงจวินก็ไปยืนอยู่ริมๆ
จางส้งแสดงความเสียใจก่อน จากนั้นก็พูดอธิบายความจริงให้กับสองพี่น้องหลินชิงเสว่
“สามีของคุณ ตายแล้วจริงๆ แม้ว่าที่เกิดเหตุจะไม่พบซากศพของเขา แต่ว่าเจอกองเลือดจำนวนมาก ผ่านการตรวจDNAแล้ว เป็นสามีของคุณจริงๆ”
พูดจบ จางส้งก็หยิบรายงานตัวอย่างของเลือดและรูปที่เกิดเหตุอีกสองสามใบออกมา
เลือดที่หยดไหลนอง สีดำสนิท ดูแล้วน่าสยดสยองสุดๆ
ตอนนี้ หลินชิงเสว่ไม่เชื่อก็ไม่ได้แล้ว
เธอร้องไห้โฮออกมา ปลุกถังเสี่ยวลี้ตื่นขึ้นมา
“แม่ พ่อล่ะคะ?”
เด็กน้อยขยี้ตาอย่างสะลึมสะลือ พร้อมกับพูดถามขึ้น
ไม่ได้พูดอะไร หลินชิงเสว่แค่กอดถังเสี่ยวลี้พลางร้องไห้ออกมาตลอดเวลา
เธอก็รู้สึกได้ถึงอะไรเหมือนกัน เหม่อไปสักพัก ก็ร้องไห้ตามออกมา
ที่ตรงนี้เต็มไปด้วยความเศร้าโศกเสียใจอย่างสุดซึ้ง
เว่ยหมิงจวินเปิดประเด็นเรื่องแต่งงานใหม่ขึ้นมา
“ชิงเสว่เอ๋ย เธอยังเด็ก ไม่จำเป็นต้องยึดติดอยู่กับถังเฉาหรอก เธอมีสิทธิ์ที่จะตามหาความสุขของตัวเอง”
พูดอะไรหลินชิงเสว่ก็ไม่ฟันทั้งนั้น หลินจ้าวหยูนก็รู้สึกว่าแม่ของตัวเองทำเกินไปแล้ว
พี่เขยเพิ่งจะตายไป ก็ให้พี่แต่งงานใหม่เลยทันทีแบบนี้ มันมีที่ไหนกัน?
“ถ้าอย่างนั้นก็เอาเถอะ เรื่องแต่งงานใหม่เอาไว้ก่อนก็ได้ งานศพของถังเฉา ต้องจัดให้เขาก่อน!”
เว่ยหมิงจวินพูดเสนอขึ้นมา
คนอื่นๆก็พากันพยักหน้าเห็นด้วย
ตายก่อนวัยอันควร ต้องมีงานศพ
หลินชิงเสว่ก็รู้สึกว่าต้องส่งถังเฉาให้ดีๆ
เว่ยหมิงจวินส่งคนไปจัดการเรียบร้อยแล้ว
ทุกบ้านทุกตระกูล ต่างก็เปลี่ยนเป็นชุดงานศพสีดำกันหมด
ผู้ชายก็สวมชุดสูทสีดำ รองเท้าหนังสีดำ ผู้หญิงเป็นชุดกระโปรงสีดำ ถุงเท้ารองเท้าดำ
ไม่นาน ฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว
หลินชิงเสว่ก็ออกจากโรงพยาบาล เข้าร่วมงานศพของถังเฉา
แต่ในงานยังมีพวกเด็กหนุ่มที่โดดเด่นที่หลินชิงเสว่ไม่เคยเจอมาก่อนอยู่เยอะแยะมากมาย
ในงานตกแต่งเหมือนกับงานเลี้ยง พวกเขาพูดคุยยิ้มแย้มกัน ไม่สนใจสักนิดเลยว่าที่นี่คืองานศพ
หลินชิงเสว่น้ำตาแห้ง แห้งแล้วก็ร้องออกมาต่อ ไหลออกมาจนหมดแล้ว
เธอไม่เพียงแต่สูญเสียความรักไปเท่านั้น แต่ลูกสาวก็สูญเสียพ่อไปตลอดกาลเช่นกัน
นี่มันโหดร้ายกับเด็กเกินไปแล้ว
ตอนที่หลินชิงเสว่คุกเข่าหน้ารูปศพ เว่ยหมิงจวินพาหนุ่มวัยรุ่นสวมชุดสูทสีดำเดินตรงเข้ามา
“ชิงเสว่ จะแนะนำให้เธอรู้จักสักหน่อย คนเหล่านี้ล้วนแต่เป็นเด็กหนุ่มที่โดดเด่นของตระกูลยักษ์ใหญ่ที่มาจากแต่ละตระกูลของเจียงเจ้อ เธอไม่ต้องคุกเข่าแล้ว ลุกขึ้นมาทักทายพูดคุยกับพวกเขาสักหน่อยสิ”
หลินชิงเสว่ไม่ขยับเขยื้อน ไม่สนใจเลยสักนิด
เธอรู้เจตนาของเว่ยหมิงจวินดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม