เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 670

“ตระกูลเจียงในเยี่ยนตู?”

ในสายของซ่งเต๋อโหย่ว ก็ได้ส่งเสียงที่เข้มแล้วก็ตกใจของชายหนุ่มคนหนึ่งมา

เก้าตระกูลหลวงในเยี่ยนตู เป็นผู้ควบคุมเยี่ยนจิงแน่นอน

แต่ว่าเยี่ยนจิงก็ใหญ่ อยากที่จะเจอคนของตระกูลหลวงในเยี่ยนตู ก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่ง่าย

ยิ่งไม่ต้องพูดเลยว่า เจอคนที่เป็นถึงคนสำคัญของตระกูลหลวง

“ชื่ออะไร?”

ชายหนุ่มก็ได้ถามออกไป

ในตระกูลหลวงในเยี่ยนตู ก็ได้มีการแบ่งชนชั้นเหมือนกัน

อย่างเช่นคนที่เป็นใจกลางของตระกูลหลวง เขาไม่กล้าที่จะมีเรื่องด้วย แต่ว่าถ้าเกิดเป็นคนที่ไม่ได้เป็นใจกลางของตระกูลหลวง งั้นเขาก็ไม่กังวลอะไร

ความสวยแบบนี้ ก็ต้องมีฐานะเหมาะสมถึงจะถูก

ถ้าเกิดคนธรรมดา มีหน้าตาที่สวยสะดุดตา สิ่งที่รอเธอนั้น ก็จะเป็นนรกที่ไม่มีที่สิ้นสุด

ซ่งเต๋อโหย่วก็ได้มองเจียงไป๋เสว่อย่างหื่นสักพัก พูดว่า “เธอชื่อเจียงไป๋เสว่ ผมได้ยินเองกับหูว่า พ่อบ้านตระกูลเจียงเจียงหู่ เรียกเธอว่าคุณหนู”

“แต่ว่าเธอไม่ได้กลับตระกูลเจียงยี่สิบปีแล้ว”

ซ่งเต๋อโหย่วก็ได้เสริมไป

“เจียงไป๋เสว่?”

ชายหนุ่มก็ได้อึ้งไป ในความรู้สึกของเขา ในตระกูลเจียงตระกูลหลวงเหมือนว่าไม่มีคนชื่อเจียงไป๋เสว่

แต่ว่าชื่อนี้ก็ได้มีความคุ้นเคยเล็กน้อย เหมือนว่าเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน

ชั่วขณะนั้น ชายหนุ่มก็ได้ตกอยู่ในห้วงความคิด

อยู่ๆ เขาก็นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในตระกูลเจียงเมื่อยี่สิบปีก่อนขึ้นได้เหมือนกัน เด็กที่ถูกไล่ออกจากตระกูลเจียง ก็ชื่อว่าเจียงไป๋เสว่

ชายหนุ่มก็ได้เข้าใจเลยทันที หัวเราะอย่างเย็นชา “ที่แท้ก็คือเธอ......”

ได้ยินแบบนั้น ซ่งเต๋อโหย่วอึ้งไปสักพัก “ทำไมครับ คุณชายหลง คุณรู้จักเหรอ?”

ชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่า ‘คุณชายหลง’ ก็ได้พูดเบาๆ ว่า “เคยได้ยินมาเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าเธอจะกลับมา กลับมาก็ดี ได้ยินว่าเธอเป็นสาวสวยหยิ่ง ฉันรีบไปเดี๋ยวนี้!”

“ครับ คุณชายหลง!”

ได้รับคำสั่ง ซ่งเต๋อโหย่วดีใจ จากนั้นก็มองพวกถังเฉา เจียงไป๋เสว่ยิ้มอย่างเยือกเย็น “คุณหนูของตระกูลเจียงแล้วจะทำไม คุณชายใหญ่ที่หนุนหลังฉันก็จะมาแล้ว พวกเธอแต่ละคนหนีไม่พ้นแน่!”

สายตาของเจียงไป๋เสว่ได้เย็น ตอนนี้อารมณ์ของเธอไม่ดีมากๆ แต่ว่าก็ไม่ได้อยากลงมือ แต่เป็นการปล่อยซ่งเต๋อโหย่วทำตามใจ

แต่คิดไม่ถึงว่าเขานั้นไม่รู้เรื่องอะไรเลย

ถังเฉาก็ได้หัวเราะเหอะๆ แล้วก็เดินไปก้าว ถามว่า “คุณชายใหญ่ที่หนุนหลังนาย เป็นใครจากไหนเหรอ?”

พูดถึงเรื่องนี้ ซ่งเต๋อโหย่วก็ได้โอ้อวด “รอให้คุณชายใหญ่ที่หนุนหลังฉันมา พวกนายก็รู้เอง แต่ว่า ฉันสามารถที่จะบอกอะไรให้กับพวกนายได้เล็กน้อย!”

“ก่อนหน้าที่อยู่บนเครื่องบินนั้น ฉันได้แนะนำบ.รปภ.มังกรต้าเซี่ยของฉันให้พวกเธอไปแล้วใช่ไหม? งั้นพวกนายรู้ไหม บอดี้การ์ดมืออาชีพในบริษัทพวกนั้นมาจากไหน?”

ซ่งเต๋อโหย่วก็ได้มองไปทางถังเฉา ถามอย่างเยาะเย้ย

“ผ่านการคัดเลือก?”

ถังเฉาถาม

“ผิด! เพราะว่ามีช่องทางส่งคนมีความสามารถมาให้บริษัทรักษาความปลอดภัยของฉัน!”

ซ่งเต๋อโหย่วก็ได้ตะโกน

พูดถึงตรงนี้ เขานั้นภูมิใจเอามากๆ

“ช่องทางส่งคน?”

ถังเฉาตกใจ จากนั้นก็เข้าใจ

“ความหมายของนายคือ บริษัทของนายกับกลุ่มคนที่มีความสามารถแห่งหนึ่ง ได้ร่วมมือกัน เขานั้นจะส่งจะส่งทหารรับจ้างที่แข็งแกร่งมาให้ไม่ขาด ใช่ไหม?”

“ใช่! พวกเขานั้นเป็นทหารรับจากที่แข็งแกร่งที่สุดในประเทศ และทั้งหมดนี้ ก็ได้มาจากมือของคุณชายหลง!”

ซ่งเต๋อโหย่วได้เทิดทูนคุณชายหลงคนนี้มาก

รอยยิ้มของถังเฉาก็ได้อ่อนลง

ในประเทศมีสถาบันอบรมนักธุรกิจที่มีความสามารถ แน่นอนว่าต้องมีโรงเรียนฝึกการทำสงครามตั้งแต่เล็ก อย่างเช่นสถาบันสงคราม

พวกเขามาจากไหน?

สนามรบ!

คนที่มีความสามารถในสนามรบกลับถูกส่งไปที่บริษัทรักษาความปลอดภัย ไปทำเงินให้นักธุรกิจ นี่เป็นสิ่งที่ถังเฉารับไม่ได้

เขาจำเป็นต้องสืบเรื่องนี้ได้รู้เรื่อง!

แต่ว่าเขาไม่ได้แสดงออกมา ก็แค่หรี่ตา แล้วก็ฟังต่อ

“คุณชายใหญ่ที่ยืนหนุนหลังนาย น่าจะเป็นคุณชายหลงคนนี้ใช่ไหม?

ถังเฉาถาม

“ใช่! ในมือของคุณชายหลง ยังมีคนที่แข็งแกร่งกว่า เพราะงั้นพวกนายไม่ได้เป็นคู่ต่อสู้ของเขา ยอมแพ้ตั้งแต่แรกดีกว่า”

ใบหน้าของซ่งเต๋อโหย่วก็ได้เต็มไปด้วยการเยาะเย้ยแล้วก็พูดกับถังเฉา

“คุณชายหลงถูกใจเมียของนายแล้วก็คุณเจียงคนนี้ เป็นความโชคดีของพวกนาย นายก็แค่คนธรรมดา ไม่มีทางชนะหรอก รีบไปเถอะ!”

ซ่งเต๋อโหย่วก็แค่อยากที่จะให้สองสาวสวยอย่างหลินชิงเสว่กับเจียงไป๋เสว่อยู่ ถังเฉาสามารถไล่ออกไปได้

ถังเสี่ยวลี้ที่อยู่ในอ้อมกอดของหลินชิงเสว่ก็ได้กำหมัดน้อยๆ แล้วก็ตะโกน

“ถรุ้ย! นายพูดมั่วๆ พ่อแม่ของฉันเก่งนะจะบอกให้! คุณชายหลงอะไรนั่น สามารถทนหมัดพ่อฉันได้หมัดหนึ่งไหม?”

“......ไอ่เด็กเปรตนี่ กล้าที่จะดูถูกคุณชายหลง สมควรโดนตี!”

ใบหน้าของซ่งเต๋อโหย่วก็ได้น่ากลัว จากนั้นก็ได้ตบไปที่หน้าของถังเสี่ยวลี้

หลินชิงเสว่โมโห ตอนที่กำลังถอยหลัง

ถังเสี่ยวลี้กลับลงมาจากอ้อมกอดของหลินชิงเสว่เอง แล้วก็หลบ หลบฝ่ามือซ่งเต๋อโหย่วที่กำลังตบมา จากนั้นก็ได้เตะไปที่เข่าของเขาอย่างแรง

“โอ๊ย! เข่าฉัน!”

ซ่งเต๋อโหย่วก็ได้ร้องเหมือนหมูที่ถูกเชือด กระโดดแล้วก็เอามือไปกุมเข่า สีหน้ากลายเป็นสีตับหมู

เข่าข้อของเขาไม่ดี ถังเสี่ยวลี้เตะไปแบบนี้ก็ทนไม่ไหวแล้ว ก็ได้ร้องไม่หยุด

“ใช่ให้นายมาดูถูกพ่อแม่ของฉัน!”

ถังเสี่ยวลี้ไม่กลัวซ่งเต๋อโหย่วเลยสักนิด

หลินชิงเสว่ตาค้างไปเลย เจียงไป๋เสว่ก็มองถังเสี่ยวลี้ด้วยความประหลาดใจ

ยากที่จะจินตนาการได้ เด็กน้อยที่พึ่งมีอายุครบหกขวบ ปฏิกิริยานั้นกลับได้ว่องไวขนาดนี่!

ขนาดผู้ใหญ่ไม่แน่อาจจะไม่มีไหวพริบที่ดีขนาดนี้!

บนตัวของถังเสี่ยวลี้ เจียงไป๋เสว่ได้มองเห็นตัวเองในตอนเด็ก