เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 749
สรุปบท บทที่ 749 เชือดไก่ให้ลิงดู: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม
ตอน บทที่ 749 เชือดไก่ให้ลิงดู จาก เจ้ามังกรพรีเมี่ยม – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 749 เชือดไก่ให้ลิงดู คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต เจ้ามังกรพรีเมี่ยม ที่เขียนโดย เป๋ต้งสู่เพี่ยน เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
เมื่อเห็นว่าหัวหน้าของตนถูกทุบตี หัวของเซียวเทียนหลงก็ร้อนรุ่ม และเขาก็รีบวิ่งไปข้างหน้าเพื่อแยกทั้งสองออกจากกัน
เขามองไปที่ถังเฉาอย่างดุร้าย "คุณกล้าลงมือกับพวกเรา?"
ถึงจะพูดแบบนี้ แต่สีหน้าของเขาก็ดูหวาดกลัวเล็กน้อย
ไม่มีใครโง่หรอก กล้าที่จะลงมือกับพวกเขา ไม่ก็พวกที่ไม่มีอะไร เดินเท้าเปล่าไม่กลัวที่จะสวมรองเท้า หรือไม่ก็เป็นพวกที่ไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตา มีภูมิหลังที่ใหญ่กว่าพวกเขา
เห็นได้ชัดว่า สถานการณ์ปัจจุบันไม่ใช่อย่างแรก
เซียวเทียนหลงมองไปที่ถังเฉาด้วยความสยดสยองในสายตาของเขา หรือว่าภูมิหลังของเขาใหญ่กว่าตัวเอง
หลิวหมินไม่คิดอย่างนั้น เขาถูกตบจนเสียสติ
เมื่อมองไปที่เซียวเทียนหลง ใบหน้าของเขามืดมน คำรามเสียงดัง"เซียวเทียนหลง อย่าไปสนใจเขา เรียกทุกคนรื้อสถานที่แห่งนี้ ผมจะคอยดูว่าพวกเขาสามคนจะขัดขวางเราได้อย่างไร?"
ตุ้มๆตั้มๆ!
ทันใดนั้น ทีมรื้อถอนที่อยู่ข้างหลังเขาก็ปล่อยรถขุดและพุ่งไปข้างหน้าทันที
เยี่ยนกั๋วลี่ตกใจมากจนหน้าซีด อยากจะเรียกถังเฉาและเจียงไป๋เสว่ถอยหลัง แต่ทั้งสองคนกลับมีสีหน้าที่เย็นชา เขายืนอยู่บนเส้นทางที่รถขุดต้องผ่านไปโดยไม่ขยับเขยื้อน
บูม บูม บูม!
เห็นได้ชัดว่ารถขุดวิ่งทับมาที่เขา แต่ถังเฉายังคงไม่สนใจ ราวกับว่าเขาไม่เห็นมัน สายตาของเขาก็เฉยเมย
หัวหน้าทีมรื้อถอนของรถขุดคิดว่าถังเฉาแกล้งทำเป็นอวดดี ขอเพียงแค่เขาไม่หยุด ถังเฉาก็จะหลบไปด้วยความตกใจอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม ระยะห่างระหว่างทั้งสองนั้นน้อยกว่า 20 เมตร แต่ดวงตาของถังเฉาและเจียงไป๋เสว่ยังคงเฉยเมย การแสดงออกของพวกเขาสงบ ราวกับว่าพวกเขากำลังดูศพ
"ออกไปให้พ้น!"
“เด็กๆ อันตราย!”
เยี่ยนกั๋วลี่เบิกตากว้างและอุทานซ้ำแล้วซ้ำอีก
หลิวหมินและเซียวเทียนหลงก็เบิกตากว้างอย่างไม่น่าเชื่อ และพวกเขาตกใจมากจนพูดไม่ออก
สองคนนี้...
ไม่เอาชีวิตเหรอ?
ถังเฉาและเจียงไป๋เสว่ดูเฉยเมยและเย็นชา พวกเขาเพียงแค่ดูทีมขุดพุ่งเข้าหาพวกเขาอย่างเงียบๆ
แววตาของพวกเขาไม่มีความกลัว มีแค่ความเฉยเมยมากมาย
หัวหน้าทีมรื้อถอนตกใจ และเมื่อเขากำลังจะชนพวกเขา ในที่สุดเขาก็เหยียบเบรก
รถขุดเหยียบเบรก แต่รถขุดที่อยู่ข้างหลังไม่รู้ และไม่ทันเหยียบเบรก
ก็ได้พุ่งชนเข้าไป
บูม!
เสียงกระทบกันดังลั่นเป็นชุด และท้องฟ้าเต็มไปด้วยควันและฝุ่น รถขุดที่ต่อคิวยาวอย่างตะขาบก็พันเข้าด้วยกัน
ดูเหมือนมีรถชนกันเป็นชุด รถขุดชนต่อๆกัน ด้านหน้าและด้านหลังของรถถูกชนกันจนยุบเข้าไปอย่างรุนแรง และชิ้นส่วนขนาดใหญ่จำนวนมากถูกกระแทกจนหักแล้วหลุดออกจากตัวรถ
"พวกคุณทำอะไรอยู่? กำลังทำอะไร?!"
“เหยียบเบรกทำไม? ผมให้พวกคุณรื้อที่นี่ ไม่ใช่ให้พวกคุณรื้อรถขุด!”
"รถขุดของผม... พังหมดแล้ว!"
เมื่อมองดูฉากนี้ด้วยความตกตะลึง ความดันโลหิตของหลิวหมินก็พุ่งสูงขึ้นทันที และหัวใจของเขาก็เต้นแรง ราวกับว่ากำลังจะหลุดออกจากลำคอของเขา หายใจเร็วขึ้น
เซียวเทียนหลงและคนอื่นๆก็ตกใจ มองไปที่ถังเฉาและเจียงไป๋เสว่เหมือนเห็นผี
สองคนหลัง ยังคงยืนอยู่ตรงจุดนั้น และไม่ได้ขยับแม้แต่น้อย
สายตาของพวกเขาดูเฉยเมย ราวกับว่าภูเขาไท่ซานทรุดตัวลงต่อหน้า ก็ไม่สามารถทำให้พวกเขาหวาดกลัวได้
“นี่ นี่……”
เยี่ยนกั๋วลี่ก็ดูตกใจ สีหน้าของเขาดูตื่นเต้นเล็กน้อย
ทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นได้ว่า พวกเขาเป็นเพื่อนร่วมรบของซื่อเฉิง
เป็นคนที่เคยผ่านสนามรบ
รถขุดหลายสิบคัน จะเป็นภัยคุกคามต่อพวกเขาได้อย่างไร?
ใช่ พวกเขาต้องเผชิญกับทหารเป็นหมื่นๆ นับประสาอะไรกับรถขุดเหล่านี้
พวกเขามีความเข้าใจและไม่ได้มองความเป็นความตายเป็นเรื่องสำคัญแล้ว ในขณะที่คนอื่นไม่มี
เจอกันบนถนนแคบ ผู้กล้าชนะ!
เซียวเทียนหลงก็มึนงงเช่นกัน รถขุดทั้งหมดเหล่านี้เสีย แล้วจะเอาอะไรไปทำลายหลุมฝังศพอีก?
ใบหน้าของหลิวหมินเดี๋ยวแดงเดี๋ยวขาว และก็กลายเป็นสีน้ำเงินอมม่วงเข้มในที่สุด
แค่รถขุดเศษซากเหล่านี้ ก็มีมูลค่าหลายล้าน
ทั้งหมดนี้จะถูกหักจากโบนัสของเขา!
หัวใจของหลิวหมินมีเลือดออก!
เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น เพราะสองคนนี้!
“คุณสองคน...”
สายตาของหลิวหมินมีอาฆาตแค้น จ้องไปที่ถังเฉาและเจียงไป๋เสว่
หากสายตาสามารถฆ่าคนได้ พวกเขาคงตายไปหลายหมื่นครั้งแล้ว
ถังเฉาพูดอย่างเฉยเมย "ผมจะถามคุณเป็นครั้งสุดท้าย จะหยุดหรือไม่?"
หลิวหมินคำรามอย่างโกรธเคือง “เจ้าหนู คุณไม่เพียงขัดขวางงานของเรา แต่ยังทำลายเครื่องมือการดำเนินงานของเราด้วย นี่ไม่ใช่แค่เข้าคุก แต่คุณต้องชดใช้! ชดเชย!”
ถังเฉาไม่ตอบสนอง เพียงเพ่งมองอย่างจางๆ
จากคำพูดของหลิวหมิน เขาได้คำตอบแล้ว
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ อย่าโทษเขาที่โหดร้าย
เขากดโทรศัพท์โดยตรง "ติดต่อหัวหน้าหน่วยเพื่อยืนยันความจริงของเรื่อง"
ก็แค่ต้องการใช้ความสัมพันธ์สู้ใช่ไหม?
ในเมืองเยี่ยนจิง เขาไม่เคยกลัวใครเลย
หลิวหมินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วยิ้มด้วยความประหลาดใจ"เมื่อกี้คุณบอกว่าว่าอะไรนะ ติดต่อหน่วยงานของผม? คุณเป็นใคร มีผู้หนุนหลังเหรอ?"
เซียวเทียนหลงก็รู้สึกเหลือเชื่อเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงมองไปที่ถังเฉาและเจียงไป๋เสว่มากขึ้น
ตอนที่เจียงไป๋เสว่บอกว่าเธอเป็นสมาชิกของตระกูลเจียงแห่งตระกูลหลวง เขาคิดว่าสถานะของเธอสูงที่สุดในสามคน
เป็นเวลานาน ก่อนที่หลิวหมินจะดึงสติกลับมาได้ พึมพำกับตัวเองขณะดูโทรศัพท์
“คนที่โทรหาผมเมื่อกี้ คือหัวหน้า?”
บูม!
ในเวลานี้ ใบหน้าของหลิวหมินกลายเป็นสีซีดในทันที จิตวิญญาณของเขาหายไปครึ่งหนึ่ง เขานั่งยองๆ หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา และรีบกดหมายเลขที่ไม่รู้จัก
ขณะรอสาย หน้าผากของหลิวหมินยังคงหลั่งเหงื่อเย็น เซียวเทียนหลงยื่นผ้าเช็ดปากทั้งห่อ และพวกมันถูกใช้หมดในทันที
เซียวเทียนหลงสามารถเข้าใจความรู้สึกสิ้นหวังนี้ได้อย่างสมบูรณ์
กล้าวางสายของหัวหน้า นี่ต้องใช้ความกล้าแค่ไหน?
โชคดีที่สายโทรติด
มีเสียงผู้ชายที่เย็นชา “ฮัลโหล?”
“หัว...หัวหน้า ขอโทษ ผมไม่รู้ว่าเป็นคุณ...”
หลิวหมินพูดอย่างสั่นเทา อากาศรั่วไหลเข้าไปในฟันของเขา
“ไม่เป็นไร ผมขอถามอะไรนายหน่อย”
ทางโทรศัพท์ เสียงของผู้นำก็สงบอย่างน่าประหลาดใจ ไม่มีความโกรธเลย
แต่ในเวลานี้ ยิ่งสงบเท่าใด หลิวหมินก็รู้ว่าเรื่องอาจจะใหญ่
หัวหน้าพูดอย่างเฉยเมย "คุณแบ่งพื้นที่สุสานภูเขาเป่าเข้าไปเองใช่ไหม? ตอนที่ผมเลือกพื้นที่รื้อถอน ผมไม่ได้เลือกภูเขาเป่าเป็นสถานที่รื้อถอนนิ"
โอม...
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สมองของหลิวหมินก็ว่างเปล่า
เขากล้าโกหกคนอื่นๆ แต่เขาไม่กล้าโกหกผู้นำระดับสูง
อยากมีชีวิตอยู่อีกไหม?
“หัวหน้า ฟังคำอธิบายของผมก่อน ผมเห็นว่าบริเวณภูเขาเป่านั้นเก่ามากและจำเป็นต้องได้รับการตกแต่งใหม่ ดังนั้นจึง...จึง...”
หลิวหมินไม่สามารถพูดต่อไปได้อีก เพราะเหตุผลนี้ แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่เชื่อ!
น้ำเสียงของหัวหน้ายังคงสงบ "คุณรู้ไหมว่าภูเขาเป่าเป็นสุสาน ที่ซึ่งคนตายพักอยู่?คุณอยากให้คนนับล้านมาด่าเราใช่ไหม?"
“หัวหน้า ผม...”
“พอแล้ว คุณถือได้ว่าเป็นคนระดับกลางเล็กๆที่ทำให้ผมจำได้ แต่ชีวิตการทำงานของคุณจะจบลง ณ ที่นี้”
หัวหน้าพูดอย่างสบายๆ
ตุบ!
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ สีหน้าของหลิวหมินก็ซีด และเขาคุกเข่าลงโดยตรง ราวกับว่าผู้นำอยู่ตรงหน้าเขา
เขาขอความเมตตาซ้ำแล้วซ้ำเล่า "หัวหน้า ผมผิดไปแล้ว ผมโลภมากเอง ผมไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องมันจะใหญ่และปานปลายขนาดนี้ ได้โปรดให้โอกาสผมได้ชดใช้บาปของผมเถอะ"
หัวหน้าเย็นชาลง "หลิวหมิน คุณก็ทำอาชีพนี้ ก็ควรรู้ว่าทำผิดแล้วจะเป็นอย่างไร อายุผมก็ไม่มากแล้ว ภายในสิบปี ถ้าไปไต่ขึ้นไปอีกขั้น ก็จะหยุดอยู่ที่นี่แล้ว"
“ดังนั้น ผมไม่อนุญาติให้มีขี้หนูอยู่ภายใต้การดูแลของผม พบหนึ่งตัวก็จะกำจัดมันทันที เพื่อเชือดไก่ให้ลิงดู เก็บของแล้วไปที่แผนกการเงินเพื่อรับเงินเดือนของคุณเถอะ”
“หัวหน้า หัวหน้า!”
หลิวหมินตะโกนด้วยความตกใจ เมื่อเขาต้องการขอความเมตตา จู่ๆเขาก็ได้ยินผู้นำพูดว่า"คุณถังอยู่ข้างๆคุณใช่ไหม ส่งโทรศัพท์ให้เขา"
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม