เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 750

เมื่อได้ยินสิ่งที่ผู้นำระดับสูงกล่าว หลิวหมินก็ตกตะลึงในทันที

“หัวหน้า คุณบอกว่าไงนะ? คุณถังอะไรเหรอ?”

หลิวหมินไม่รู้จักถังเฉา ดังนั้น แน่นอนว่าเขาไม่รู้จักชื่อถังเฉา

“คุณถัง! น่าจะอยู่ในสุสานภูเขาเป่า!”

เสียงของหัวหน้านั้นทุ้มต่ำลงและจริงจังมากขึ้น เต็มไปด้วยความโกรธ “เขามากับหญิงสาวที่นามสกุลเจียง มาไหว้แม่ของคุณเจียง แม่ของเธอถูกฝังอยู่ในสุสานภูเขาเป่าด้วย!”

อะไร? !

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หนังศีรษะของหลิวหมินเหมือนจะระเบิด และสมองของเขาก็ว่างเปล่าในทันที

เขาหันไปทันที มองไปที่ถังเฉาซึ่งยืนอยู่ถัดจากเจียงไป๋เสว่ ในสายตา กลับปะปนความหวาดกลัวมากมาย

เข้าใจแล้ว!

ในเวลานี้ เขาเข้าใจทุกอย่างแล้ว

หัวหน้าหน่วย ทำไมถึงโทรหาเขา นั่นเป็นคำสั่งของถังเฉา!

เขาคือคุณถัง!

“คุณ คุณ……”

สายตาของหลิวหมินหวาดกลัว และสายตาที่มองไปที่ถังเฉาก็เหมือนกับมองดูสัตว์ประหลาด

ในเวลานี้ เขาสูญเสียความมั่นใจไปอย่างสิ้นเชิงในการเป็นศัตรูของถังเฉา

ถังเฉายิ้มเหมือนไม่ยิ้ม“ทำไม หัวหน้าของคุณกำลังหาผมอยู่เหรอ?”

กรุบ!

เขากลืนน้ำลายอย่างรุนแรง ใบหน้าของเขาซีดเผือดราวกับกระดาษ

“ยังไม่รีบส่งโทรศัพท์ให้คุณถังอีก! อยากเข้าคุกไหม?”

หัวหน้าตะโกนด้วยเสียงทุ้มต่ำ

หลิวหมินตกใจจนขวัญแทบหาย ตัวสั่นและส่งโทรศัพท์ให้ถังเฉา

หากพูดอย่างเคร่งครัด พฤติกรรมของเขามีโทษ

ในฐานะที่เป็นข้าราชการของประชาชน กลับทำเรื่องแบบนี้ ฟ้าก็ยากที่จะให้อภัย!

อย่างไรก็ตาม หากหลิวหมินถูกจับ ผู้นำก็จะต้องได้รับผลกระทบอย่างแน่นอน

หัวหน้าของคนหลัง จะทำให้เขาลำบากและหยุดใช้เขาอีก

เหลือเวลาทำงานเพียง 10 ปี เขาถูกสุ่มย้ายไปนั่งในอำเภอน้ำใส ไปเป็นผู้ดูแลเล็กๆ และชีวิตการทำงานของเขาก็ถือว่าจบแล้ว

ดังนั้น ผู้นำระดับสูงก็กลัวมากเช่นกันว่าหลิวหมินจะติดคุก

สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ คือการขอขมาจากคุณถัง

เกี่ยวกับพลังของคุณถังคนนี้ หัวหน้าไม่กล้าคิดด้วยซ้ำ

หัวหน้าโดยตรงมาพบเขา และขณะพูดคุยกันก็เปิดเผยบางอย่าง การรื้อถอนหลุมฝังศพในภูเขาเป่า ทำให้คนใหญ่คนโตในผนังแดงตื่นตัวโดยตรง!

“ฮาโหล หาผมเหรอ?”

ถังเฉาทักทายเขาด้วยรอยยิ้มกว้าง และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

“ถัง คุณถังเหรอ? ผมเป็นคนดูแลสำนักงานที่ดินเรียกผมว่าเสี่ยวอู๋ก็ได้แล้ว”

หัวหน้าพูดอย่างสั่นเครือ

ถังเฉายิ้ม “ผมไม่มีเวลามากขนาดนั้น เรามาคุยเรื่องธุรกันดีกว่า ลูกน้องของคุณเปลี่ยนโครงการเป็นการส่วนตัว ซึ่งทำให้ไม่สะดวกและส่งผลกระทบต่อการดำรงชีวิตของประชาชน คุณวางแผนจะแก้ปัญหาอย่างไร?”

“แค่ไล่คนดูแลที่ไม่สำคัญอะไรออกไป มันคงไม่ได้จริงใจมากพอใช่ไหม?”

หัวใจของผู้นำเต้นแรง และเขาพูดอย่างอดทน “แน่นอนว่าไม่เพียงพอ ผมวางแผนที่จะปรับปรุงพื้นที่ภูเขาเป่าในปีหน้าโดยไม่รบกวนผู้ตาย ปรับปรุงสุสานให้ดูใหม่ และทุกเดือน จะส่งคนมาทำความสะอาด”

ถังเฉาไม่ได้พูด แต่มองไปที่เจียงไป๋เสว่และเยี่ยนกั๋วลี่

คนหลังเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า

เยี่ยนกั๋วลี่ถอนหายใจและกล่าวว่า "เราไม่ต้องการเงิน เราแค่หวังว่าจะไม่มีใครดูหมิ่นผู้ตายและทำการรบกวนพวกเขาอีกต่อไป"

ถังเฉาพยักหน้าและพูดว่า"เอาล่ะ สุสานได้รับการปรับปรุงและทำความสะอาด ผมหวังว่าคุณจะทำตามที่คุณพูด"

ผู้นำดีใจมาก "แน่นอน คุณถัง งั้นเรื่องนี้..."

ผู้นำลังเล อยากจะพูดแต่ก็หยุด

ถังเฉาเห็นด้วยอย่างรวดเร็ว"บอกผมว่าใครให้เงินเขา ผมจะไม่เอาเรื่องอีก"

ผู้นำพยักหน้าแล้วตะโกนอีกครั้ง “รีบบอกมาว่าใครขอให้คุณทำเช่นนี้?”

หลิวหมินกลัวมากจนขวัญของเขาก็บินหายไปแล้ว เขาจึงพูดทุกอย่างออกมา

“คุณชายของตระกูลเจียง เจียงเทียนโหย่ว!”

“เขาไม่ได้ให้เงินผมเลย เขาแค่สัญญากับผมว่า ในการเลือกตั้งครั้งหน้า เขาจะทำให้ผมได้เลื่อนตำแหน่ง! เงื่อนไขคือภูเขาเป่าต้องถูกเพิ่มเข้าไปในพื้นที่รื้อถอน ผมคิดว่าก็แค่เพิ่มสถานที่หนึ่งที่ ไม่เป็นที่สนใจผู้คนหรอก ผมจึงทำตามคำขอ ……”

“เจียงเทียนโหย่ว!”

เจียงไป๋เสว่พูดชื่อด้วยท่าทางเย็นชา

ถังเฉาหันกลับมามองเธอ "คุณรู้จักเขาไหม?"

เจียงไป๋เสว่พยักหน้า "หลานชายคนโตของตระกูลเจียงสายตรง คนที่สัญญาว่าจะพาตระกูลเจียงไปที่หน้าสุสานของแม่เพื่อสำนึกผิดก็คือเขา"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถังเฉาก็หัวเราะเย็นชาซ้ำแล้วซ้ำเล่า “หน้าไหว้หลังหลอก”

ที่นี่ไม่มีธุระของหลิวหมินและเซียวเทียนหลงแล้ว ถังเฉาก็สั่งให้พวกเขาไปโดยตรง

อย่างไรก็ตาม ถ้าไม่มีอย่างอื่น ชีวิตการทำงานของพวกเขาควรจะจบลงที่นี่

ถังเฉาและเจียงไป๋เสว่ส่งเยี่ยนกั๋วลี่กลับไป และพวกเขาก็มาถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่งในเมือง

บ้านเรือนของที่นี่ทรุดโทรม ตรงกันข้ามกับอาคารสูงใหญ่ข้างนอก

เจียงไป๋เสว่รู้สึกสงสาร "ลุง หลายปีมานี้ คุณอาศัยอยู่ที่นี่มาโดยตลอดหรือ?"

เยี่ยนกั๋วลี่ยิ้มและพูดว่า “ใช่ บ้านพังไปหน่อย พวกคุณอย่าถือสานะ”

เยี่ยนกั๋วลี่ยังได้เลี้ยงไก่และเป็ดด้วย และเมื่อเห็นมีคนมา ก็ไม่ได้กลัวยังวิ่งมาหาพวกเขา

ถังเฉารีบพูดขึ้นว่า "ไม่เป็นไรลุง ห้าปีแล้ว เยี่ยนซื่อเฉิงไม่เคยกลับมาเลยหรือ?"

ชุดของเธอก็แตกต่างจากชุดของคนอื่นเช่นกัน เธอแต่งตัวธรรมดามาก เสื้อคลุมสีขาว และมีสไตล์จงซานสาธารณรัฐมาก

ตระกูลเจียงมีกฎที่ไม่ได้เขียนไว้เป็นลายลักษณ์อักษร ผู้ที่เรียนแพทย์ ต้องสวมเสื้อคลุม พูดภาษาต้าเซี่ย ทำเรื่องของต้าเซี่ย และแต่งงานกับผู้หญิงต้าเซี่ย

แต่เมื่อเวลาผ่านไป ไม่กี่คนที่ยังคงรักษาประเพณีนี้ไว้

สายตาของเจียงเทียนโหย่วมืดมนเห็นได้ด้วยตาเปล่า และครู่ต่อมา เขาก็ตบหน้าหญิงสาว

หญิงสาวไม่ทันตั้งตัว ถูกตบและล้มลงกับพื้น

“เจียงเค่อเอ๋อร์ คุณยังเป็นคนของตระกูลเจียงของเราอยู่หรือเปล่า ยังพูดแทนลูกสาวของสาวใช้?”

เจียงเทียนโหย่วยืนขึ้นและจ้องไปที่เธออย่างดูถูก ราวกับว่าอำนาจของเขาถูกท้าทาย

"ไม่นิ"

เจียงเค่อเอ๋อร์ปิดใบหน้าของเธอ มองไปอีกข้างหนึ่งแล้วอธิบาย "ฉันแค่รู้สึกว่า เราทำเกินไปแล้ว"

"ทำเกินไป?"

เจียงเทียนโหย่วหัวเราะเยาะ จากนั้นสายตาของเขาก็ดูน่ากลัวขึ้น

รัศมีในร่างกายของเขาพุ่งสูงขึ้น กดจนเจียงเค่อเอ๋อร์หายใจไม่ออก "ถ้าอย่างนั้นบอกผมทีว่า ทำเกินไปตรงไหน?"

รุ่นหลานของตระกูลเจียงคนอื่นๆก็มองไปที่เจียงเค่อเอ๋อร์ด้วยการเยาะเย้ย

เจียงเทียนโหย่วบุคคลที่โดดเด่นในรุ่นหลานของตระกูลเจียง ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด เป็นที่แน่นอนว่าเขาจะเป็นผู้นำของตระกูลในอนาคต

แต่ เจียงเค่อเอ๋อร์เป็นเพียงลูกสาวที่ไม่ใช่สายตรงของตระกูลเจียง เธอกล้าที่จะขัดเขาต่อหน้าทุกคน นี่มันหาที่ตายชัดๆ

“ผมให้คุณพูด คุณเป็นใบ้เหรอ”

ดวงตาของเจียงเทียนโหย่วมีแสงเย็นชาพุ่งออกมา หลังของเจียงเค่อเอ๋อร์ก็เย็นและเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น

ในเวลาเดียวกัน รู้สึกแขนขาอ่อนแรงและสั่นเทา ราวกับว่าในวินาทีต่อมา เธอกำลังจะล้มลงกับพื้น

ในฐานะลูกสาวที่ไม่ใช่สายตรงของตระกูลเจียง การท้าทายอำนาจของทายาทสายเลือดตรง ก็เหมือนเอาไข่ไปกระทบหิน

แต่ในเวลานี้ เจียงเค่อเอ๋อร์ขี่หลังเสือแล้วลงยาก ทำได้เพียงบังคับตนเองให้สงบ กัดฟันและพูดว่า “ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการรื้อถอนหลุมฝังศพหรือเรื่องเมื่อยี่สิบปีที่แล้วของแม่ของเจียงไป๋เสว่ มันล้วนทำเกินไปแล้วจริงๆ”

“ใช่ พืชแปลกใหม่นั้นล้ำค่า แต่ถึงแม้จะล้ำค่าเพียงใด มันจะมีค่าไปกว่าชีวิตของคนหนึ่งคนหรือ?ไม่ยอมละทิ้งชีวิตคนแม้แต่ชีวิตเดียว นั่นคืดคำสอนของบรรพบุรุษไม่ใช่หรือ? ใช่ มันไม่เหมาะที่เธอไปขโมยยา แต่การกระทำของตระกูลเจียง ยิ่งโหดร้ายกว่า!"

เจียงเค่อเอ๋อร์พูดทั้งหมดในครั้งเดียว และหลังจากพูดออกไป เธอก็รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยในใจ

ในชั่วพริบตา ร่างกายของเธอก็ถูกแทนที่ด้วยความกลัว เพราะสายตาของเจียงเทียนโหย่วเริ่มมืดมน

“ในเมื่อคุณเห็นใจสาวใช้ต่ำทรามคนนั้น คุณก็ไปเป็นเหมือนเธอเถอะ”

“ลากเธอออกไป!”

เจียงเทียนโหย่วสั่ง

ใบหน้าที่สวยงามของเจียงเค่อเอ๋อร์ซีด และดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

อย่างไรก็ตาม ในเวลาต่อมา ประตูใหญ่ก็เปิดออก และพ่อบ้านก็วิ่งเข้ามาด้วยความตื่นตระหนกและตะโกนว่า

“คุณชาย แย่แล้ว เกิดเรื่องแล้ว เจียง... เจียงไป๋เสว่บุกเข้ามาแล้ว!”

“ได้พาผู้ชายมาด้วย เราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา!”