เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 755

เจียงไป๋เสว่พูดประโยคนี้ออกมาอย่างแฝงไปด้วยความเดือดดาล แต่สิ่งที่เธอคิดไม่ถึงก็คือ มันจะปลุกปั่นความเดือดดาลของทุกคนในตระกูลเจียงเช่นเดียวกัน

ทั้งซื่อเหอย่วนตกอยู่ในความโกลาหล

“เธอมีฐานะอะไร กล้าให้คนรุ่นปู่ทั้งรุ่นออกมา?”

“ฉันจะบอกเธอให้นะ เรื่องแม่ของเธอเมื่อยี่สิบปีก่อน พวกผู้อาวุโสพวกเขาไม่มีความผิด! ถ้าหากรู้แต่แรกว่าคนไร้คุณธรรมแบบเธอจะออกมาตอบโต้ตระกูลคงจะไล่เธอออกไปด้วย!”

เจียงหลงเจ๋อก็ยิ่งโบกไม้โบกมือไปตรง ๆ “คนรุ่นปู่ของเธอจะไม่มาหรอก สำหรับคนอย่างเธอ พวกเราจัดการเธอก็เพียงพอแล้ว ยังไม่ถึงตาพวกเขาออกโรง”

ยังมีเรื่องสำคัญอีกเรื่องหนึ่ง เหล่าบรรดาผู้คนที่บีบบังคับให้เจียงเหยาต้องไปตายและขับไล่เจียงไป๋เสว่ออกไป พวกเขาแก่กันหมดแล้ว ที่อายุน้อยที่สุดก็ยังอายุหกสิบปีแล้ว จะสามารถทนความสะเทือนใจมากมายขนาดนั้นได้อย่างไร?

“ไม่ถึงตาอย่างนั้นหรือ? ถ้าหากรวมผมเข้าไปด้วยล่ะ เป็นอย่างไร?”

เสียงหัวเราะเยียบเย็นเสียงหนึ่ง ถังเฉาเดินมาอยู่ข้างกายของเจียงไป๋เสว่อย่างช้า ๆ บนใบหน้ามีรอยยิ้มเหยียดหยาม ไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตาเลยสักนิด

“แกเป็นใคร?”

เจียงหลงเจ๋อมองถังเฉาอย่างเย็นชา เอ่ยถามขึ้น

“คุณลุงใหญ่ เขาก็คือถังเฉา ผู้ช่วยที่เจียงไป๋เสว่ไปหามาจากข้างนอกครับ สามีของหลินชิงเสว่จากตระกูลหลิน”

ผู้อ่อนอาวุโสคนหนึ่งรีบเอ่ยกับเจียงหลงเจ๋อทันที

ตอนที่ถังเฉามองพวกเขา สายตามีรังสีสังหารที่น่าสะพรึงกลัววาบผ่าน

เขาก็คือเจียงเฉาที่รับช่วงต่อความแค้นที่ลานใหญ่ตระกูลหลง

เจียงหลงเจ๋อใบหน้าเต็มไปด้วยความจองหอง “คิดว่าฉันเป็นใครล่ะ นึกไม่ถึงว่าจะเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านตระกูลหลิน มีวิชาการต่อสู้แค่งู ๆ ปลา ๆ ก็เลยคิดเอาเองว่าจะสามารถมายั่วยุตระกูลเจียงของฉันได้อย่างนั้นหรือ?”

“ไม่รู้จักประมาณตนเสียจริง!”

บนใบหน้าของคนอื่น ๆ ก็เต็มไปด้วยเจตนาร้ายเช่นเดียวกัน

เจียงเทียนโหย่วยิ้มเย็นแล้วเอ่ยกับเจียงไป๋เสว่ว่า “ฉันขอถอนคำพูดที่เคยดูถูกพวกเธอก่อนหน้านี้ พวกเธอเก่งมากจริง ๆ แต่ว่าถ้าคิดจะท้าประลองกับทั้งตระกูลเจียง ไร้เดียงสาเกินไปจริง ๆ!”

ผู้อ่อนอาวุโสของตระกูลเจียงรวมกันแล้วอาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของถังเฉากับเจียงไป๋เสว่ก็จริง แต่ว่าตอนนี้เสาเอกของตระกูลเจียงมาแล้ว

พวกเขาไม่มีทางชนะเด็ดขาด

ถังเฉาส่ายศีรษะ เอ่ยอย่างเยือกเย็นว่า “ขอแนะนำพวกคุณด้วยความจริงใจสักหน่อยนะ เชื่อฟังคำพูดของไป๋เสว่อย่างว่าง่ายจะดีกว่า ไปเซ่นไหว้บูชา โขกหัวสักที ยอมรับความผิดสักหน่อยต่อหน้าสุสานแม่ของเธอก่อนเที่ยงคืนก็จะไม่มีเรื่องอะไรแล้ว อย่าสร้างความอับอายด้วยตัวเองเลย”

เจียงหลงเจ๋อเดือดดาลถึงขีดสุดจนหัวเราะออกมา “ฉันว่าคนที่สร้างความอับอายให้ตัวเองก็คือแกมากกว่ามั้ง? ถ้าหากพวกเราไปกันจริง ๆ นั่นถึงจะเป็นการเสียหน้าอย่างถึงที่สุด! ตระกูลเจียงแห่งตระกูลหลวงของฉันหวาดกลัวผู้หญิงที่โดนขับไล่ออกไปคนหนึ่งขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

“ตัวอย่างโชกเลือดแสดงอยู่ตรงหน้า ยังไม่เชื่ออีกหรือ?”

ถังเฉายิ้มออกมา “ตระกูลเย่ขับไล่เย่หรูอี้ไป พอมองเห็นการเติบโตของเย่หรูอี้ก็หวาดกลัว จึงเชิญเธอกลับไป ตระกูลหลินก็เช่นกัน ภรรยาของผมสมัครใจจากไปเอง แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคต่อการกลับเข้าตระกูลอีกครั้งในอนาคตของเธอ”

“ตระกูลเจียงของพวกคุณเองก็อยากจะเดินตามรอยเท้าเหรอ?”

เพิ่งจะสิ้นเสียง สีหน้าของถังเฉาก็เข้มครึ้ม รอยยิ้มบนใบหน้าหายไปจนสิ้นในทันที

ทันใดนั้น ทุกคนล้วนรู้สึกเหมือนเป็นภาพมายา บรรยากาศของซื่อเหอย่วนเปลี่ยนเป็นแข็งทื่อในทันที

พลังของถังเฉาเพียงคนเดียวก็เหนือกว่าทุกคนแล้ว!

“พ่อครับ ตอนนี้ทำยังไงดีครับ...”

สัมผัสได้ถึงพลังที่เหมือนจะมีเหมือนจะไม่มีของถังเฉา ใบหน้าของเจียงเทียนโหย่วมีความหวาดกลัวขึ้นมา กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เอ่ยถามขึ้น

เจียงหลงเจ๋อเองก็สัมผัสได้ถึงแรงกดดันกลุ่มหนึ่ง ดวงตามีประกายความหวาดกลัววาบผ่าน

ตระกูลเจียงก็เหมือนกับตระกูลฉิน ล้วนแต่มีความสามารถที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษ

หนึ่งวิชาแพทย์ อีกหนึ่งวิชาการต่อสู้ และต้นกำเนิดของการแพทย์และการต่อสู้ก็เป็นสิ่งที่เชื่อมโยงกัน

ดังนั้นเจียงหลงเจ๋อสามารถสัมผัสได้ถึงลมปราณที่แข็งแกร่งของถังเฉา เขายังไม่ได้ใช้แรงออกมาทั้งหมด ถึงขั้นที่ยังไม่ได้ปลดปล่อยพลังออกมาอย่างสุดความสามารถ เพียงแค่อาศัยสถานการณ์เดิมก็ทำให้เขาสัมผัสได้ถึงความหวาดกลัวได้แล้ว

นี่ต้องเป็นผู้แข็งแกร่งผู้หนึ่งอย่างแน่นอน!

“จริงสิ พ่อครับ ลืมบอกพ่อไปเลย เขาเองก็เป็นวิชาเข็ม หนึ่งเข็มจมครึ่งเสาไม้!”

เจียงเทียนโหย่วนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้ทันที พูดออกมาด้วยสีหน้าหวาดกลัว

พูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีกครั้ง เขายังคงรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ

“อะไรนะ?!”

เจียงหลงเจ๋อช็อกอย่างถึงที่สุด หันกลับไปมองตาม เห็นเข็มเงินที่ยังอยู่บนเสาไม้จริง ๆ ด้วย

เข็มเงินจมเข้าไปมากกว่าครึ่งหนึ่งเต็ม ๆ ก็ว่าเยอะแล้ว ทั้งยังไม่ใช่จากผลของการกระทำที่ต่อเนื่อง แต่เป็นครั้งเดียวก็เป็นเช่นนั้นแล้ว

นี่แสดงให้เห็นถึงอะไร?

แสดงให้เห็นว่าระดับพลังที่ใช้ส่งเข็มของเขาบรรลุถึงขั้นสุดยอดแล้ว!

“พ่อครับ พ่อเป็นอะไร?”

เจียงเทียนโหย่วเบิกตากว้าง เอ่ยถามขึ้น

เจียงหลงเจ๋อไม่พูดไม่จา เพียงแค่จ้องมองเข็มเงินที่ฝังเข้าไปในเสาไม้ครึ่งฟุตเขม็ง ครึ่งนาทีเต็ม ๆ เขาถึงเรียกสติคืนมาได้ มองไปยังถังเฉา สายตาเข้มงวดเป็นอย่างมาก

“แก ฉันถามแก เข็มนี้ เป็นเข็มที่แกซัดเข้าไปใช่ไหม?”

เจียงหลงเจ๋อเอ่ยถาม

“ทำไปงั้น ๆ”

ถังเฉายิ้มจาง ๆ

กลางลานซื่อเหอย่วนของตระกูลเจียงมีต้นไหซู่เก่าแก่ต้นหนึ่งพอดี

ใกล้จะเข้าฤดูหนาวแล้ว ใบไม้บนต้นไหซู่เหลืองและแห้งเฉา เมื่อลมพัดก็ร่วงโรยลงมา

ใบไม้เหลืองแห้งเสื่อมโทรมหนึ่งใบในนั้นร่วงลงมาบนบ่าของถังเฉาโดยตรง

ถังเฉาคีบขึ้นมาโดยไม่คิด พลิกเล่นอยู่ในมือทันที

ทันใดนั้นถังเฉาก็สะบัดทิ้งไปตามใจ สะบัดใบไม้เหลืองแห้งนั้นทิ้งออกไป

ในเวลาเดียวกันกับที่ถังเฉาสะบัดใบไม้ทิ้งไปนั้นเอง เจียงหลงเจ๋อก็ดูเหมือนจะรับรู้ถึงความอันตรายที่กำลังคืบคลานเข้ามาได้ล่วงหน้า ร่างทั้งร่างขึงตึงในชั่วพริบตา

ฟึ่บ!

นาทีต่อมาเขาก็หลบไปข้าง ๆ ด้วยปฏิกิริยาตอบสนอง

ด้านหลังมีโอ่งน้ำเก่าแก่วางราบอยู่ใบหนึ่ง ใบไม้สีเหลืองแห้งกลายเป็นเงาสีเหลืองลำหนึ่งแฉลบไปทางนั้นอย่างรวดเร็ว

ถึงขั้นที่ไม่มีใครสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น เห็นเพียงว่าเงาสีเหลืองซีดลำหนึ่งแฉลบผ่านตาเนื้อของพวกเขาไป

เพล้ง!

อั่ก ๆ ๆ!

นาทีต่อมา โอ่งน้ำแตกออกมา ปรากฏเป็นรูใหญ่ ๆ รูหนึ่ง