เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 878

คุณไม่ใช่เขา

คุณคือเขา

สองประโยคหน้าหลังนี้คนละเรื่องกันเลย พาคนที่ได้ยินกันทั่วทั้งบริเวณให้รู้สึกมึนทึบ งงเซ่อกันเต็มใบหน้า

เขา......เป็นใครหรือ？

“คุณมู่ คุณรู้จักกับเขาด้วยหรือ？”

ฉินโช่ววงเดินก้าวขึ้นไปข้างหน้า ถามด้วยสีหน้าสงสัย

แต่ทว่า มู่ตงเฟิงไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ เพียงแต่ลูกตาทั้งคู่ยังคงจ้องเขม็งไปที่ถังเฉา

ในแววตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก เสมือนดั่งยังตั้งสติไม่ได้ ถ้าจะมาเปรียบเทียบกัน ถังเฉากลับจะดูสงบเรียบกว่าเป็นอันมาก ทั้งยังยกน้ำชาข้างหน้า จิบเบา ๆ ไปคำหนึ่ง

ฉินเจียนเวยกลับมีสีหน้าแปลก ๆ มองดูถังเฉา

หล่อนได้ติดตามถังเฉาตั้งแต่ห้าปีที่แล้วมา การก้าวขึ้นสู่ความเป็นเจ้ามังกรของถังเฉาในแต่ละก้าว หล่อนได้เห็นมาตลอด

ตอนที่ถังเฉาเป็นถึงเจ้ามังกรนั้น เขาก็ได้ใส่หน้ากากแล้ว มู่ตงเฟิงไม่รู้จักรูปหน้าค่าตาของถังเฉา นั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดา

แต่ทว่ามาถึงระดับขั้นนี้ รูปหน้าค่าตาไม่ใช่สาระสำคัญแล้ว สำคัญที่อานุภาพ

กลิ่นอายในอานุภาพของยอดนักบู๊ด้วยกันนั้นยากจะลืมเลือนกันได้ ก็เหมือนกับมู่ตงเฟิงจำกลิ่นอายของเจ้ามังกรได้มาตลอด

ดวงตา ไม่สามารถปลอมมาหลอกกันได้

ถังเฉา ก็คือคนที่เขาต้องการเสาะหา

“พวกเรา รู้จักกันไหม？”

ทันใดนั้นถังเฉาได้เงยหน้า หงายตามองมู่ตงเฟิงอย่างเฉยเมย ถามออกไป

ถังเฉาแม้จะถามขึ้นมาแบบนี้ มู่ตงเฟิงกลับมีความรู้สึกอะไรขึ้นมาบางอย่าง เหมือนเขาถามแบบหัวเราะ

ตัวเราจำเขาได้ เขาก็จำตัวเราได้

เพียงแต่ว่า พวกฉินโช่ววงไม่รู้เรื่อง

จ้องมองอยู่หลายวินาที มู่ตงเฟิงแสยะปากหัวเราะขึ้นมาทันที “ข้าจำคนผิดแล้วแหละ”

น่ากลัวว่าแม้ตัวเขาเองก็คิดไม่ถึง จู่ ๆ เจ้ามังกรที่ปลดระวางตัวเองไปแล้ว กลับมาปรากฏตัวได้ที่นี่

ขณะนี้เอง มู่ตงเฟิงพลันคิดไปถึงม้ามืดที่พุ่งทะยานออกมาในงานประชุมแดนเหนือ นักบู๊คนที่ใช้นามแฝงว่าเจ้ามังกร

ตอนนี้เขาเพิ่งจะรู้เอง สองเจ้ามังกรนั้น ที่แท้เป็นคนคนเดียวกัน

ข่าวนี้ ถ้าเปิดเผยออกไป มันจะทำให้เกิดกระแสคลื่นมโหฬารขนาดไหน？

ในเมื่อเขาไม่ต้องการเปิดเผยตัวเอง ถ้างั้น ก็ไม่ควรจะไปขัดความประสงค์ของเขา

มู่ตงเฟิงหัวเราะออกมาเรียบ ๆ หันตัวกลับเดินออกไป

“คณมู่ ท่านจะไปไหนหรือ？”

เห็นมู่ตงเฟิงจะจากไป ฉินโช่ววงรู้สึกร้อนใจขึ้นมาพลัน

นี่มันอะไรกัน พอคุณมู่ได้เห็นถังเฉาก็มีท่าทางเปลี่ยนไปดูน่าคิด？

“ท่านจะให้ข้าจัดการกับเขาไม่ใช่หรือ？”

มู่ตงเฟิงพูดเรียบ ๆ “ถ้าจะให้จัดการกับเขา ก็ต้องไปจัดการ ‘เจ้ามังกร’ ที่แฝงตัวอยู่ข้างนอกนั่นก่อนไม่ใช่หรือ？”

ส้วบ！

พอพูดคำนี้ออกมา ไม่ว่าฉินโช่ววง หรือแม้แต่ฉินจิ่วจิง ต่างรู้สึกสะท้านไปทั้งตัว

“ที่แท้ ท่านก็รู้อยู่แล้วว่าศัตรูตัวฉกาจแอบซ่อนตัวอยู่ข้างนอก！”

สีหน้าฉินจิ่วจิงเต็มไปด้วยความรู้สึกนับถือ

ฉินโช่ววงตอนนี้ค่อยรู้สึกวางใจลง มองถังเฉาด้วยสีหน้าเหี้ยม “รอท่านมู่ไปจัดการกับไอ้เจ้ามังกรอะไรที่แอบอยู่ข้างนอกนั่นก่อน คราวนี้แกตายแน่！”

ถังเฉายิ้มน้อย ๆ แต่เป็นยิ้มที่กวนหนักขึ้นไปอีก

“ผมไปด้วยกันกับท่าน”

ฉินจิ่วจิงพูดจบ สาวเท้าย่างก้าวเดินออกไป

กลับถูกมู่ตงเฟิงขวางไว้ “ไม่ต้องหรอก เจ้าอยู่ที่นี่แหละ คอยระวังดูแลผู้เฒ่าฉิน”

“แต่.......”

“พลังฝีมือเจ้าไม่ได้อย่างข้า หากว่าข้าสู้เขาไม่ได้ เจ้าไปแล้วจะช่วยอะไรได้？”

ไม่รอให้ฉินจิ่วจิงพูดจบ มู่ตงเฟิงพูดตัดบทไปเรียบ ๆ

“……”

ฉินจิ่วจิงอ้าปากค้าง พูดอะไรไม่ออก

เหตุผลที่เขาพูดนั้นใช่ แต่ทว่า ฟังดูไม่ค่อยสบายหู