เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 88

บทที่ 88 การปฏิบัติตามกฎหมายของทหาร

เป็นเวลากลางคืน ที่คฤหาสน์จื่อหยวน มีแม่น้ำแห่งหนึ่งที่ถูกสร้างขึ้นมา

ถังเฉายืนไขว่มือไว้ข้างหลัง ยืนเงียบๆอยู่ริมน้ำมองเงาสะท้อนของตัวเอง

ภายใต้แสงจันทร์ที่ทอแสงลงมา ใบหน้าของเขาช่างดูซีดยิ่งนัก

ความเงียบผ่านไปเนิ่นนาน

เขาค่อยถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก เผยให้เห็นกล้ามเป็นมัดๆบนร่างกายของเขา

แต่！

แต่กลับเต็มไปด้วยรอยแผลน้อยใหญ่ไปหมด

อีกทั้งยังมีบาดแผลถูกกระสุนปืนและบาดแผลฉกรรจ์เต็มไปทั่วตัวอีก

ในหมู่รอยแผลพวกนี้ มีรอยที่ไม่อาจจินตนาการได้สองแห่งบนร่างกายของเขาซึ่งพาดอยู่บนหน้าอกของถังเฉาทั้งในแนวตั้งและแนวนอน

แม้แต่ในตอนนี้ก็ยังคงเป็นร่องรอยของเลือดอยู่ เลือดเก่ายังไม่ทันกระออกจากผิวไป เลือดใหม่นั้นก็ยังไม่มา

ถังเฉาได้ลูบไล้รอยแผลนี้อย่างเบามือ อีกทั้งดวงตายังมีแววอาฆาตต้องการฆ่าอยู่อย่างแรงกล้า

นั่นก็คือยอดนักบู๊ทั้งเก้าได้ร่วมมือกัน และได้ทิ้งร่องรอยเอาไว้บนร่างของถังเฉา

ในวันนั้นเอง ยอดนักบู๊ทั้งเก้าด้นำคนนับล้านมาฆ่า พากันข้ามมหาสมุทรแปซิฟิกเพื่อมาทำตามแผนการ‘สังหารมังกร’ แต่ตอนอยู่ที่เขาโยวเหิงก็ได้โดนถังเฉาขัดขวางเอาไว้

การต่อสู้ครั้งนั้นกินเวลาห้าวันห้าคืน

ภูเขาและแม่น้ำถูกทำลายภูมิประเทศเปลี่ยนไป อีกทั้งภูเขาโหยวเหิงทั้งหมดถูกก็ถูกตัดไปอีกด้วย!

หกวันต่อมา

คนทั้งเก้าคนก็ทั้งหมดก็ได้หล่นไป

ตั้งแต่นั้นมาจะไม่มีคนหนุ่มสาวคนไหนกล้าเดินทางไกลไปยังตะวันออกเพื่อ ‘สังหารมังกร’อีกเลย

จักรพรรดิโกรธและเลือดกระเซ็นไปห้าก้าว

เจ้ามังกรโกรธและศพนับล้าน

นี่คือ ‘ศึกแห่งโยวเหิง’ที่โด่งดัง

หลังจากที่นักบู๊ทั้งเก้าได้เสียชีวิตลง ซึ่งนั่นมันได้ทิ้งบาดแผลที่ยากจะลบเลือนให้แก่ถังเฉา---นั่นก็คือรอยแผลซึ่งพาดอยู่บนหน้าอกของถังเฉาทั้งในแนวตั้งและแนวนอนนั่นเอง

“อ่ะแฮ่ม...”

ถังเฉารีบผิดบาดแผลที่น่าตกใจนี้ พร้อมกับไอเล็กน้อย

ในขณะนั้นเอง ก็มีเสียงที่ดูน่ากังวลใจอยู่ทางด้านหลัง

“นายน้อย ฉันมาสายแล้ว！”

เฟิ่งหวงคุกเข่าข้างหนึ่งลงและโค้งคำนับต่อหน้าถังเฉา

ถังเฉาโบกมือเบา “คุยเรื่องงานเถอะ”

เฟิ่งหวงไม่ได้บอกข่าวในทันที แต่มองไปที่อาการบาดเจ็บของนายน้อย “รองหัวหน้า การบาดเจ็บของท่าน...”

“แผลเล็กน้อย ไม่มีอะไรหรอก”

ถังเฉาพูดซ้ำอีกครั้งว่า “คุยเรื่องงานเถอะ”

แววตาของเฟิ่งหวงยังคงมองอย่างรู้สึกทนไม่ได้

แผลเล็กน้อย

ถ้าคนปกติได้รับบาดเจ็บแบบนี้ล่ะก็ แน่นอนว่าต้องตายทันที แต่เพราะว่าเป็นนายน้อยเลยสามารถต้านทานมันเอาไว้ได้

ถึงแม้ว่ายอดนักบู๊ทั้งเก้าจะตายไปแล้ว แต่ว่าในโลกนี้ยังมีคนที่แข็งแกร่งมากกว่ายอดนักบู๊ทั้งเก้านั้น

ในอนาคตจะกลับมาอีกครั้ง…

เฟิ่งหวงยังไม่ทันได้คิดต่อ เพราะว่าหล่อนเห็นว่าแววตาของถังเฉาในตอนนี้นั้นดูจืดจางเหลือเกิน ทันใดนั้น หล่อนจึงกล่าวด้วยความกลัวว่า

“รองหัวหน้า หลังจากที่ตระกูลหลินนั้นกลับบ้านไปแล้ว โจวเหม่ยหยูนกับหลินเจิ้นสงก็ทะเลาะกันยกใหญ่ พาหลินฉ่ายเวย โจวเหม่ยหลิง โจวซูหัวคนอื่นๆกลับบ้านของเธอไปหมดแล้ว”

ดวงตาของถังเฉาก็มีแสงแวบเข้ามา “กลับไปที่บ้านของหล่อนงั้นเหรอ？”

“ใช่ค่ะ”

เฟิ่งหวงกล่าวด้วยความเคารพว่า “บ้านของตระกูลโจวในเมืองซ่างเฉิง สองปีที่ผ่านมานั้นแทบจะไม่เป็นตระกูลที่ดีเลย หลินเจิ้นสงนั้นเป็นลูกเขยของพวกเขา บริษัทที่ใหญ่ที่สุดก็คือบริษัทต้าโจวนอกจากนี้ยังติดอันดับหนึ่งในห้าสิบบริษัท ชั้นนำของหมิงจูอีกด้วยค่ะ”

หลังจากหยุดไปชั่วครู่ เฟิ่งหวงก็กล่าวต่อว่า “เหตุผลที่ตระกูลโจวแทบไม่สามารถกลายเป็นตระกูลชั้นหนึ่งได้ก็เป็นเพราะว่าได้ความร่วมมืออย่างใกล้ชิดกับตระกูลเจิ้งในซ่างเฉิง”

“ตระกูลเจิ้ง...”

ถังเฉาหรี่ตาลง “ฉันจำได้ว่า เพื่อนของฉ่ายเวยคนก่อนชื่อ เจิ้งฮ่าว”

“เขาคือคนของตระกูลเจิ้งค่ะ”

เฟิ่งหวงกล่าวอีกว่า “ในตอนนี้ตระกูลเจิ้งเองก็ยังไม่ทราบข่าวว่าเจิ้งฮ่าวนั้นได้ตายไปแล้ว”

ถังเฉาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “เข้าใจแล้วมีข่าวอะไรอีกไหม”

เฟิ่งหวงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สีหน้าของหล่อนลดูลำบากใจเล็กน้อย “เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน ฉันได้รับโทรศัพท์จากคุณเจียง และตามที่นายน้อยได้คาดการณ์ไว้ หล่อนถามเกี่ยวกับท่านค่ะ”