เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 897

“ขอบคุณมากที่ชม แต่ว่าฉันดีใจไม่ขึ้นจริงๆ” เจียงไป๋เสว่พูดจาแบบหน้าตาไร้อารมณ์

รองเท้าส้นหักแล้ว ไม่สามารถใส่ได้อีก แต่นี่ไม่ได้กระทบต่อฝีมือของเจียงไป๋เสว่

ร่างกายวาร์ปหาย พุ่งเข้าไปยังหลี่เห้าหมายเลข10032

“คุณเจียง สู้ๆ ค่ะ!”

หลินชิงเสว่และหลินจ้าวหยูนประหม่าจนหัวใจจะกระเด็นออกมาข้างนอกแล้ว ในใจก็ส่งกำลังใจไปให้เจียงไป๋เสว่ไม่ขาดสาย

โอดะไปกลืนน้ำลายอย่างแรงทีหนึ่งเช่นกัน

สามสาวต่างเข้าใจดี ตอนนี้ชีวิตของพวกหล่อนควบคุมอยู่ในมือของเจียงไป๋เสว่คนเดียว

เจียงไป๋เสว่ชนะ พวกหล่อนก็สามารถหนีเอาตัวรอดได้

ถ้าเกิดเจียงไป๋เสว่แพ้แล้ว จุดจบของพวกหล่อน......คงไม่สามารถทนจินตนาการได้

“ทำไมต้องให้มาถึงขั้นนี้ด้วยล่ะ?”

ค้างคาวทอดถอนใจเล็กน้อย บนหน้ามีความรู้สึกจำใจ

เขาไม่ใช่คนที่มีเมตตาใจอ่อน เขาเคยให้โอกาสเจียงไป๋เสว่แล้ว เป็นเธอไม่รู้จักรักษาเอาไว้

งั้นอย่าโทษเขาแล้วกัน

สายตาเขาเย็นเฉียบ ทำมือให้สังหารไปยังหลี่เห้าหมายเลข10032 “ไม่ต้องออมมือ ควรทำแบบไหน ก็ทำแบบนั้น”

“ครับ”

บนหน้าหลี่เห้าหมายเลข10032มีความเคารพอย่างจริงใจ จากนั้นสายตาเปลี่ยนไปมืดมนหนาวเย็นขึ้นมา

มองลูกตาของเจียงไป๋เสว่อีกครั้ง ไม่มีอาการงงงวยอีก แต่ว่าเป็นความโหดร้ายอย่างมาก!

พึ่บ!

วินาทีต่อมา เขาหายไปจากที่เดิม ปรากฏตัวด้านหลังของเจียงไป๋เสว่ราวกับฟ้าแลบ

เจียงไป๋เสว่นึกไม่ถึงว่าระดับความเร็วของเขาจะไวขนาดนี้ หมุนตัวด้วยการสนองตอบภายใต้ข้อจำกัด

แต่กลับดวงตาดำมืด ก่อนจะต่อยหนักๆ หมัดหนึ่ง

หมัดนี้ต่อยออกไปจนเจียงไป๋เสว่เจ็บภายใน เธอกลั้นไม่ไหวกระอักเลือดออกมา จนถอยหลังไปหลายก้าวทันที ลมหายใจภายในร่างกายไม่นิ่ง

“แย่แล้ว!”

หลังจากมองเห็นฉากนี้ หลินชิงเสว่และหลินจ้าวหยูนต่างสีหน้าเปลี่ยน

นี่คือข่าวร้าย ทั้งที่ผู้บุกโจมตีเป็นเจียงไป๋เสว่ แต่ยังไม่ทันจบรอบหนึ่ง เธอก็โดนบีบให้กลายเป็นผู้ตั้งรับแล้ว เห็นได้ถึงความสามารถแท้จริงของร่างโคลนคนนี้

“เฮือกๆ......”

“เฮือกๆ......”

เจียงไป๋เสว่เหมือนสำนึกได้ในจุดนี้แล้ว สั่นเทาไปทั้งตัว ครุ่นคิดวิธีการรับมือ

หลี่เห้าหมายเลข10032เป็นร่างโคลน ทั้งตัวล้วนเป็นเหล็ก การโจมตีทั่วไปไม่มีผลต่อเขา เธอควรทำร้ายเขาอย่างไรดีล่ะ?

“หรือว่าทำได้เพียงโจมตีส่วนหัวเหรอ?”

เจียงไป๋เสว่บ่นพึมพำกับตนเอง

ร่างโคลนตั้งแต่บนลงล่างทั้งตัว มีเพียงส่วนศีรษะไม่มีเหล็กป้องกัน นี่กลายเป็นจุดตีแตกเพียงหนึ่งเดียว

เจียงไป๋เสว่ตัดสินใจ พ่นน้ำลายที่เปื้อนเลือดออกมาอย่างแรง กุมมีดไว้ในมือพุ่งเข้าไปอีกครั้ง

ฟึบฟับ----

ร่างกายทั้งสองคนตัดสลับกันและกัน เกิดเสียงโลหะปะทะที่เสียดแก้วหู

นั่นคือเสียงที่มีดของเจียงไป๋เสว่กระทบร่างกายของหลี่เห้าหมายเลข10032

“ไม่มีประโยชน์ ร่างกายของเขาล้วนทำจากเหล็ก เธอสู้กับเขา เดิมทีไม่มีทางชนะ นี่เดิมทีคือผลการต่อสู้ที่ไม่ยุติธรรมครั้งหนึ่ง!”

ค้างคาวพูดจาเสียงดังอยู่ด้านหลัง “โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาแพ้ไปแล้วคนหนึ่ง ก็ยังมีเขาอีกหลายหมื่นคน เจียงไป๋เสว่ เธอรู้หรือเปล่าว่าตัวเองเป็นศัตรูกับอิทธิพลแบบไหนอยู่?”

“อย่าพูดไร้สาระมาก!”

เจียงไป๋เสว่กุมมีดไว้ แทงเข้าไปยังร่างกายของร่างโคลนอย่างรุนแรง

ฉึก!

ไม่เป็นเกินกว่าที่คาดไว้ ไม่มีรอยแผลหลงเหลือ

ที่ยิ่งหนักหนากว่าคือพละกำลังที่รุนแรง สั่นสะเทือนจนมีดในมือของเจียงไป๋เสว่ลอยไป เจียงไป๋เสว่ไม่มีอาวุธทันที

เหตุการณ์ฉากนี้ ยิ่งทำให้หลินชิงเสว่ หลินจ้าวหยูนหนักหน่วงอยู่ในใจ

ตอนที่แม้แต่ค้างคาวก็คิดว่าแพ้ชนะชี้ชัดแล้ว เจียงไป๋เสว่กลับเปลี่ยนแปลงเป้าหมายการโจมตีฉับพลัน กระโดดขึ้นกลางอากาศ เตะไปบนศีรษะของร่างโคลนอย่างแรง

ภายใต้สถานการณ์ไม่ทันตั้งรับ ร่างโคลนโดนเตะเข้าตรงๆ ชั่วขณะนั้นการแสดงออกดูเจ็บปวด ถอยหลังไปทั้งตัวอยู่หลายก้าว

“ได้ผล!”

การโจมตีครั้งนี้ ทำให้เจียงไป๋เสว่มั่นใจเพิ่มขึ้น แต่ว่าก็ยั่วโมโหร่างโคลนแล้ว