เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 999

น้องน้อยโจวไม่ได้กล่าวอะไร แต่เดินจากไปอย่างเด็ดขาด แต่สิ่งที่ถังเฉาพูดเมื่อสักครู่นี้ เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเธอรู้สึกซึ้งใจ

“เจ้าหมอนั่นเป็นห่วงฉันหรือเปล่า? เขาบอกว่าเขากลัวว่าฉันจะตกอยู่ในอันตราย”

น้องน้อยโจวเดินอยู่บนภูเขาเพียงลำพัง กล่าวกับตนเองด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น นึกถึงสิ่งที่ถังเฉากล่าวกับเธอเมื่อสักครู่

หลังจากได้สติกลับมา น้องน้อยโจวส่ายศีรษะของตนเองอย่างรวดเร็ว และกล่าวด้วยใบหน้าที่จริงจัง

“คุณกำลังทำอะไร? น้องน้อยโจว คุณทำตามคำสั่งของอาจารย์ ลงมาจากภูเขาเพื่อฝึกฝนกับเจ้าหมอนั้น ตอนนี้คุณกำลังคิดอะไรอยู่?”

“ต้องเป็นเพราะฉันอยู่ในตระกูลถังนานเกินไป จนทำให้ตนเองโง่ มันต้องเป็นแบบนี้ มิเช่นนั้นฉันจะมีความคิดแบบนั้นได้อย่างไร?”

น้องน้อยโจวพยายามใช้ข้ออ้างเพื่อลบล้างความคิดภายในของตนเอง แต่นี่เป็นเพียงการหลอกลวงตนเองชั่วคราวเท่านั้น

หลังจากนั้น น้องน้อยโจวก็ดูแผนอย่างจริงจัง แล้วมุ่งหน้าไปยังค่ายทหารญี่ปุ่น

ตอนนี้ค่ายทหารญี่ปุ่นโกลาหล เพราะไม่นานนี้มีคนสามคนถูกถังเฉาฆ่าตาย แม้จะไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงถูกฆ่าตาย แต่คนญี่ปุ่นทุกคนดูเหมือนจะโกรธมาก

“ไอ้ถังเซียวต้องตายแน่นอน คราวนี้พวกเราไปราชวงศ์ต้าเซี่ย จะต้องฆ่าแล้วสับเป็นหมื่นชิ้น แล้วแห่ไปตามถนน มิเช่นนั้นมันยากที่จะระบายความเคียดแค้นของผม”

จ้าวไท่กล่าวขณะนั่งอยู่ในค่ายทหารด้วยท่าทางที่เคียดแค้น ขณะที่ขุนนางคนอื่นก็กล่าวว่า ‘ถูกต้อง’

“หลายปีที่ผ่านมาพวกเราคนญี่ปุ่นไม่เคยอับอายขายหน้าเช่นนี้มาก่อน พวกเราจะต้องชำระบัญชีนี้ ให้พวกเขาทราบถึงความน่าสะพรึงกลัวของญี่ปุ่น ดูเหมือนว่าพวกเราไม่ได้ทำอะไรกับพวกเขานานเกินไปแล้ว จึงทำให้พวกเขาลืมทรงพลังของพวกเรา”

“ประจวบเหมาะคราวนี้ พวกเราไม่เพียงแค่ไปเรื่องแต่งงานเท่านั้น แต่ยังถือโอกาสเข้าร่วมการแข่งขันสมาคมบูโดของพวกเขาด้วย ทำให้พวกเขารู้สึกความความน่าสะพรึงของพวกเราที่ในการแข่งขันสมาคมบูโด”

ขุนนางอีกคนหนึ่งกล่าว จากนั้นจ้าวไท่ก็ยิ้มด้วยความตื่นเต้น

“ตาแก่คุณมีปฏิกิริยาตอบสนองเร็วนี่ เมื่อคุณพูดเช่นนี้ ทำให้ผมนึกขึ้นมาได้ว่าพวกเรามาคราวนี้ด้วยเรื่องแต่งงาน และถือโอกาสร่วมการแข่งขันสมาคมบูโดของพวกเขาอีกด้วย”

“เมื่อถึงเวลานั้นผมจะฆ่าพวกเขาให้หมด ผมจะคอยดูว่าพวกเขามีใครกล้าพูดอะไรไหม?”

หลังจากฟังจบ ขุนนางก็มองไปที่จ้าวไท่

“อีกอย่าง นายพล พวกเรายังมีสิ่งนั้นอยู่ในมือไม่ใช่หรือ?”

ขณะที่ขุนนางคนนั้นกล่าว จ้าวไท่ก็ยิ้มด้วยความชั่วร้าย

“ถูกต้อง เมื่อถึงเวลาผมจะทดสอบสิ่งนั้นดูว่ามันทรงพลังอย่างที่กลุ่มพวกนั้นพูดหรือเปล่า”

เมื่อกล่าวเช่นนั้น ค่ายทหารก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ และขณะนี้เอง น้องน้อยโจวมองกระดาษแผ่นหนึ่งที่วางอยู่บนโต๊ะในค่ายทหาร

หลังจากผ่านการคาดเดาแล้ว น้องน้อยโจวมั่นใจว่ากระดาษแผ่นนั้นเป็นสัญญาการแต่งงานที่ถังเฉากล่าว ขอแค่สามารถนำสัญญาการแต่งงานกลับไป งานของน้องน้อยโจวก็จะเสร็จสมบูรณ์ แล้วเธอจะสามารถไปท่องเที่ยวกับถังเฉาได้

หลังจากเห็นกระดาษแผ่นนั้นแล้ว น้องน้อยโจวรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เธออยากขโมยกระดาษแผ่นนั้นไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็กลับไปท่องเที่ยวกับถังเฉาตามสถานที่ต่าง ๆที่เธอยังไม่เคยไป

“อ้อ ช่างเถอะ ให้งานสำเร็จอย่างแน่นอนจะดีกว่า เพราะไม่รู้ว่าพวกมันแข็งแกร่งแค่ไหน ถึงเวลาตอนกลางคืนแล้วค่อยมาขโมยสิ่งนี้กลับไปดีกว่า”

น้องน้อยโจวกล่าวกับตนเอง จากนั้นเธอก็ไปซ่อนตัวอยู่บนต้นไม้ที่อยู่ข้าง ๆ เพื่อรอให้ถึงตอนกลางดึก แล้วค่อยแอบเข้าไปและขโมยสัญญาการแต่งงาน

ในที่สุดก็ถึงเวลาเที่ยงคืน น้องน้อยโจวกระโดดลงมาจากต้นไม้ เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่ในค่ายทหาร น้องโจวจึงย่องเข้าไปอย่างช้า ๆ