เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 101

ณ กอสเซนต์ โฮเทลห้องอาหารส่วนตัวที่หรูหรา

อาหารกลางวัน ที่หรูหรามากมายแบบสุดๆ

อาหารนั้นก็เหมือนกินอาหารกลิ่นภูเขากลิ่นอายทะเล

บุหรี่ ก็เป็นบุหรี่ที่มีราคาสูง

เหล้า ก็เป็นเหล้าเหมาถายปี02

และระบบระบายอากาศที่ยอดเยี่ยม เพื่อนที่จะปกป้องซูโหย่วชิงที่ท้อง เถียนเถียน เพื่อที่จะทำให้ไม่ได้กลิ่นบุหรี่มือสอง

เดิมทีแล้วหลี่เจิ้งเหมยนั้นจะมีความบันเทิง แต่ว่า เลื่อนออกไปก่อน

พลังงานหลักๆเลยก็คือ การที่ได้อยู่กับซ่งซานสี่ทั้งพ่อและลูก แล้วก็ตู้ไห่ผิงทั้งสองคน

อีกทั้งยังออกคำสั่งพิเศษไปยังห้องอาหารอีก เพื่อนที่จะให้คนท้องกิน พยายามไม่ใส่อะไรเพิ่ม ให้บริสุทธิ์ รสดังเดิมก็โอเคแล้ว

น้าหลี่ นั้นกระตือรือร้น เอาใจ แล้วก็บอบบางรอบคอบ

แต่ว่า นี่คือต่อหน้าผู้คนที่เคยช่วยชีวิตพ่อแม่ของตนเอง

ภายด้านนอก ในลานกว้าง ใครบ้างที่ไม่รู้จักอารมณ์ของหลี่เจิ้งเหมย เป็นเหมือนผู้หญิงเหล็ก สวยแต่เย็นชา สำหรับผู้ชายแล้ว เธอนั้นแทบไม่มีความรู้สึก！

แต่ว่าเธอแล้ว พ่อแม่นั้น คือของที่ล้ำค่าและมั่งคั่งที่สุดแล้วในตระกูลหลี่

ซ่งซานสี่ สำหรับตระกูลหลี่ในตอนนี้ไม่ต้องสงสัยเลย ก็คือคนที่มีพระคุณ

นี่ควรที่จะต้องขอบคุณ และดูแลให้ดี

ให้ฟรีไปตลอดกาล แล้วก็ไม่ได้มากจนเกินไปด้วย

เมื่อถึงเวลาทานอาหาร ตู้ไห่ผิงและภรรยา อีกทั้งยังมีเถียนเถียนเท่านั้นที่รู้ความจริง

เดิมทีแล้ว ซ่งซานสี่นั้นได้ทำการรักษาผ่าตัดที่คนอื่นทำไม่ได้ แล้วได้ช่วยคุณชายหลี่เอาไว้

ตู้ไห่ผิงและซูโหย่วชิงนั้น พวกเขานั้นยอมรับจนแทบจะลงไปนอนกราบ

สองสามีภรรยานั้น เมื่อได้ยินคำเอ่ยกล่าวขอบคุณของหลี่เจิ้งเหมยแล้ว ภายในใจนั้นก็อดดีใจไม่ได้

ในจงไห่ ใครบ้างที่ไม่รู้จักตระกูลหลี่ล่ะ？

เมื่อเช่นนี้แล้ว ซ่งซานสี่นั้นมีคนให้พึ่งพาแล้ว

ทุกคนนั้นก็มีที่ให้พึ่งแล้ว

เถียนเถียน นั้นได้ชื่นชมพ่อของตน

พ่อของเธอนั้น เป็นพ่อที่เก่งที่สุดในโลกเลย ！

เดิมที หลี่เจิ้งเหมยนั้น อยากเรียกพี่ชายหลี่เจิ้งกังมา อีกทั้งยังมีพี่สะใภ้ ให้มาทุกคน

เพื่อจะได้ใช้โอกาสนี้ ในการกล่าวขอบคุณซ่งซานสี่

แต่ว่าซ่งซานสี่เอ่ย ไม่จำเป็นหรอกน้าหลี่ คนเยอะไปไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่ เอ่ยแล้ว เขาเคยเอ่ยว่า รอให้คุณปู่หลี่นั้นร่างกายแข็งแรงก่อนค่อยว่ากัน คุณแบบนี้ก็ไม่ต้องมาเกรงใจกันนักหรอก

เถียนเถียนเอ่ยถูกแลเว ยังมีหม่าม๊าที่ไม่อยู่วันนี้นะ！เธอ ไม่เคยมาทานอาหารที่ดีๆเช่นนี้เลย！

หลี่เจิ้งเหมยเธอนั้นชอบยัยเด็กดื้อนี้มา เวลายิ้มแล้ว หลังจากนั้นก็ไม่ทนต่อไป

เพราะเธอนั้น ได้นั่งอยู่กับทั้งสี่คน ก่อนที่จะทานอาหารร่วมกัน

เมื่อจบแล้ว ก่อนที่จะดื่มชาด้วยกัน แล้วก่อนที่จะส่งพวกเขากลับอย่างเกรงใจ

หลังจากที่ออกจากโรงแรมกลับไปยังที่บ้าน

ตู้ไห่ผิงนั้นได้รับบาดเจ็บแค่ภายนอก ไม่ต้องกังวล

ต้องเก็บของ แล้วพรุ่งนี้สิบเอ็ดโมงเช้านั่งเครื่องบิน เพื่อมุ่งหน้าไปยังประเทศเยอรมนี

ซูโหย่วชิงนั้น ค่อนข้างที่จะลำบากใจ

ก่อนที่จะช่วยสามีนั้นเก็บของอย่างเงียบๆ

ตู้ไห่ผิงหรอที่อยากจะให้เธอทำ ก่อนที่จะเอ่ยดุเธอ ให้เธอดูแลครรภ์ดีๆ อย่าทำให้ลูกชายต้องเหนื่อย ให้ไปคอยเล่นกับเถียนเถียน

ซูโหย่วชิงไม่มีเรื่องที่จะเอ่ย ผู้ชายอย่างพวกคุณ จะไปเก็บของอะไรได้อย่างไรกัน

ตู้ไห่ผิงยิ้ม ก่อนที่จะเอ่ยอย่างนุ่มนวล “โหย่วชิง รู้สึกว่าคุณไม่ค่อยสบายใจนะ！”

“ไม่มีนะ！”

“อย่าขาดผมไม่ได้ล่ะ！ถึงแม้จะต้องไปยังแดนไหล แต่ว่า ก็เพื่อความสุขนะ！แค่ครึ่งเดือน ผมก็จะกลับมาแล้วล่ะ！พอดีเลย จะปีใหม่ รวมตัวกัน ดีจะตาย？”

“อือ……”

ซูโหย่วชิง ก็ยังมีความกังวลเล็กน้อย เพราะเขานั้นจะต้องไปไกลมาก

ที่มากกว่านั้นคือ เรื่องความรู้สึกผิดและทำอะไรไม่ถูก

เด็กน้อย ไม่ใช่เขาสะหน่อย！

เขานั้นถึงจะรักษาหายแล้ว แต่หลังจากนี้ ก็ไม่สามารถที่จะมีเด็กได้อีกแล้ว

ตู้ไห่ผิงอ่ะ อารมณ์แปรปรวน แต่ก็นับว่าเป็นผู้ชายที่ดี

จีบเธอมาตั้งหลายปี เธอก็รู้ว่าเขานั้นไม่ง่ายเลย

เมื่อเก็บของเสร็จ ทั้งสองคนนั้นก็มายังห้องโถง ก่อนที่จะเล่นกับเถียนเถียน

ตู้ไห่ผิงนั้นยังเอ่ยถึงเถียนเถียน ว่าอย่ามาโดนพุงของคุณน้า น้องชายจะเจ็บเอานะ

เถียนเถียนฟังอย่างตั้งใจ ก่อนที่จะเอ่ยสาบาน “เถียนเถียนนั้นจะไม่ไปยุ่งจับกับท้องของคุณป้ามั่วซั่วแน่ ให้พี่เขย ไว้ใจได้เถอะ …อิอิ……”

ตู้ไห่ผิงนั้นก็ยังกังวล เพราะว่าผลตรวจนั้นช่างทำให้คนนั้นตกใจแทบแย่

หากทำไม่ดี ลูกชายคนเดียวของเขานั้น ก็จะไม่มีแล้ว ……

ซูโหย่วชิงหัวเราะ และเจ็บปวดลึกๆ

เมื่อได้กลิ่น ไม่มีอะไรที่ไม่เหมาะสม

จนกระทั่ง เถียนเถียนนั้น ก็มองไปที่ก้อนนิ่มกลมๆด้วยสายตาที่เปล่งประกาย ก่อนที่จะตบมือแล้วเอ่ย “ลูกบอลลูกเล็กๆพวกนี้ เหมือนกับช็อคโกแลตเลย ……เถียนเถียนอยากที่จะลองชิมจังเลย……”

แต่ว่า เธอนั้นรู้ได้ถึงอะไรบางอย่าง ก่อนที่หัวเล็กๆของเธอนั้นจะส่ายเล็กน้อย

“ไม่ได้ไม่ได้ นี่เป็นยาที่ทำเพื่อให้น้องชายที่อยู่ในท้องคุณป้าแน่เลย！ปะป๊า รอให้เถียนเถียนท้องแล้วมีน้องชาย พ่อจะทำยากลมๆนิ่มๆแบบนี้ให้เถียนเถียนได้ไหม

คำพูดของเด็ก ไม่เพียงแต่จะไร้เดียงสา อีกทั้งยังจะไร้จากการต่อสู้อีก

ผู้ใหญ่ทั้งสามคนนั้น จะยิ้มหัวเราะก็ไม่ปราน ……

ในคืนนั้น ซ่งซานสี่นั้นได้พักอยู่ที่นี่

ยังไงวะ ก็เป็นเพราะคำสั่งของภรรยา

ซ่งซานสี่นั้น ได้นอนที่โซฟา หากเกิดการอาเจียนขึ้นมาอีก จะสะดวกหน่อย

ประตูหน้าห้องหลักนั้น เปิดอยู่ เขานั้นสามารถที่จะเข้าไปได้สะดวกตอนไหนก็ได้

ด้วยความที่จริงจังเช่นนี้ ทำให้ตู้ไห่ผิงนั้นปลื้มใจจริงๆ

ซูโหย่วชิงนั้น ภายในใจก็พอใจเป็นอย่างมาก

ก่อนนอน ได้เกิดอาการอยากจะอาเจียนขึ้น

ตู้ไห่ผิงที่นอนในห้องนั้น ไม่ได้นอนหลับ ก่อนที่จะเอ่ยเรียก น้องซานสี่รีบมาเร็ว อาเจียนแล้วอาเจียนแล้ว

เมื่อสิ้นเสียงลง ซ่งซานสี่นั้นก็ได้มาถึงแล้ว

เร็วๆนั้น ก็จัดการได้แล้ว

ยังดีที่ หลังจากที่ซูโหย่วชิงนั้นนอนไปแล้ว แต่ไม่ได้มีการอาเจียนอีก

เมื่อรอให้ถึงตอนเช้าตอนเจ็ดโมงเช้าของวันที่สอง เมื่อตื่นขึ้น ก็ได้มีอาการอีก

ในตอนนั้น ซ่งซานสี่นั้นก็ได้วิ่งไปมา อีกทั้งข้าวเช้าก็ได้เตรียมไว้หมดแล้ว

ก่อนที่จะรีบจัดการ และไม่มีปัญหาอะไร

หลังจากทานอาหาร ซ่งซานสี่นั้นก็ได้มาส่งเถียนเถียนที่โรงเรียนอนุบาล

หลังจากที่ขับรถกลับมา แล้วได้พาซูโหย่วชิง ไปส่งตู้ไห่ผิงที่สนามบิน

เมื่อถึงที่นั่น เรื่องกระบวนการเสร็จสิ้นหมดแล้ว ก็ถึงตอนที่จะต้อง เช็คอิน

ตู้ไห่ผิงนั้น ไม่อยากที่จะจากภรรยาไป

ก่อนที่จะกอดซูโหย่วชิง กอดกัน และไม่อยากที่จะจาก

หลังจากนั้น ไอ้บ้านี่ ก็ได้ให้กอดแก่ซ่งซานสี่หนึ่งกอด

ก่อนที่จะเรียกชื่อน้องซานสี่ หลังจากนั้นน้ำตาก็ไหลออกมา ……