เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 102

เสียงอู้อี้ ตู้ไห่ผิงนั้นได้ร้องไห้มีเสียงออกมา

ร่างกายสั่นเล็กน้อย สถานการณ์นี้ยากที่จะเชื่อ

ทั้งหมดนี้ มีแต่น้ำตา

เขานั้น กลับไม่ได้สนใจ！

ด้านข้าง ซูโหย่วชิงที่ยังแอบงง

แต่ว่าน้ำตาของสามีนั้น ทำให้เธอนั้นเจ็บปวดใจ

ซ่งซานสี่ก็แอบตกตะลึงเล็กน้อย “พี่เขย นี่คุณ … ทำไมหรอ？”

ตู้ไห่ผิงนั้นได้เอ่ยเสียงแหบเบาๆ “น้องซานสี่ น้องซานสี่อ่า ……”

“กูตู้ไห่ผิง ไม่คิดไม่ฝันเลยว่า จะมีเพื่อนที่ดีเช่นนี้”

“ให้ห้องกับผม ให้รถ ให้เงิน แล้วก็ยังให้ผมนั้นได้ไปท่องเที่ยว รักษาโรคอีก ……”

“ผมไปแล้ว ภรรยา ลูกชาย ผมนั้นก็ไว้วางใจที่ฝากไว้ที่แกก็แล้วกัน”

“ขอร้องแกล่ะ ช่วยดูแลพวกเขาแทนผมที ผมนั้นจะรีบกลับมา รีบๆกลับ ……”

“……”

เต็มไปด้วยน้ำตา และความรู้สึกที่จริงใจ

คำพูดนี้ เอ่ยจนทำให้ในใจของซ่งซานสี่นั้น แทบจะคว้ามันเอาไว้ในใจ？

ซูโหย่วชิง ที่น้ำตาไหลเงียบๆ ……

ยังไงวะ ก็ได้ให้เงินหนึ่งล้านบาทแก่ตู้ไห่ผิงไป

ให้เขานั้นไปดูที่ต่างประเทศ ไปเล่น ไปรักษาโรค ไม่ต้องรีบร้อน

ซ่งซานสี่นั้นขอให้พี่เขยไว้วางใจ ไม่ต้องกังวลเรื่องคนที่บ้าน ทั้งหมดนี้ เขานั้นจะดูแล แลมันก็เห็นสมควรแล้ว

หลังจากทางที่กลับมา อารมณ์ของซูโหย่วชิงนั้น ค่อนข้างตกต่ำลงนิดหน่อย

“ ซานสี่ ฉันรู้สึกว่า ฉันทำผิดต่อไห่ผิง“……”

“พี่สาว เรื่องมันเป็นเช่นนี้ ทำได้แค่ไปแก้ช่วยเสริมเพิ่มเติมแล้วล่ะ！เพื่อที่เด็กจะได้เกิดมาอย่างแข็งแรง คุณอย่าไปยึดมั่นสิ นานไป จะเป็นโรคซึมเศร้า ยิ่งไม่ดีนะ ……”

ซ่งซานสี่นั้นได้ปลอบโยนเธอ ก็นับว่าได้ช่วยระบายแล้วไม่น้อย

ไม่ว่าจะเป็นเช่นไร เพื่อเด็กน้อย เขานั้นบริสุทธิ์

นี่ เป็นเหตุผลที่สมควร และไม่มีคู่ต่อสู้อันใด

ซ่งซานสี่รีบขับรถ ก่อนที่จะไปยังโรงเรียนอนุบาลของเถียนเถียน

รถดี ก็ขับสบาย

ทักษะการขับรถของเขานั้นก็คือ ซูโหย่วชิงนั้นก็ไม่ได้มีความไม่สบายตัว

เมื่อถึงที่นั่น ก็สิบเอ็ดโมงสิบนาทีแล้ว

พอดีที่ จะมีเวลาทำอาหารให้กับเถียนเถียน

ซูโหย่วชิงนั้น ก็ได้กินข้าวที่โรงเรียนอนุบาล

ยังมีเด็กคนอื่นๆเอ่ยถามเถียนเถียน ว่านี่เป็นหม่าม๊าของเธอใช่ไหม เป็นคุณน้าที่สวยเอามากๆเลยนะ！

สีหน้าของซูโหย่วชิงนั้นแดงขึ้น เขินอายไม่เบาเลย

เถียนเถียนนั้นเพิ่งจะเอ่ยว่าไม่ใช่ เป็นคุณน้าของเธอ หม่าหม๊าของเธอนั้นเป็นพี่สาว！หม่าม๊าของฉันนั้น สวยกว่าคุณน้าตั้งเยอะ！

มีเด็กจำนวนไม่น้อยเลย ที่มองซูโหย่วชิงที่สยงาม แล้วต่างก็เอ่ยออกมา ：“ว้าว！！！”

เถียนเถียนนั้นได้จับเอว แล้วเอ่ยอย่างจริงจัง “พวกเธอหยุดร้องแล้วได้ไหม？คุณน้านั้นได้ท้องน้องชายให้ฉันอยู่นะ น้องชายนั้นได้นอนอยู่ในท้องของคุณน้า หากโดนรบกวนจนตื่นจะไม่ดีนะ ……”

ซูโหย่วชิงนั้นก็ไม่ได้โกรธ อีกทั้งยังดีใจอีกต่างหาก！

ในสายตาของเธอ น้องสาวซูโหย่วหรงนั้น เธอนั้นเหมือนเป็นวัตถุดิบของดาราดังเลย

เถียนเถียนอ่า น่ารักจริงๆเลยๆ……

แต่ว่า ซ่งซานสี่นั้นยังไม่ได้เคยเจอกับหมิงหมิงและหงหง

เอ่ยถามเถียนเถียน เอบอกว่าคุณครูเอ่ยแล้ว หมิงหมิงและหงหงนั้นป่วยเป็นหวัด วันนี้เลยไม่ได้มา

ดังนั้น ซ่งซานสี่นั้นจึงได้ไปทำยาลดไข้ ก่อนที่จะโทรหา หลินลั่วเจียว แล้วเอ่ยถามถึงสถานการณ์ของเด็กๆ

หลินลั่วเจียวเอ่ยว่าเด็กทั้งสองคนนั้น วันหยุดนั้นได้เป็นหวัด ตัวร้อน ตอนนี้ยังไม่หายดี ยังอยู่ที่บ้านแม่ของเธออยู่เลย！

ซ่งซานสี่เอ่ย“ทำไมไม่เอ่ยให้เร็วกว่านี้ล่ะ？ผมรักษาได้นะ”

“คุณซ่ง ฉันรู้ว่ายาแก้หวัดของคุณนั้นดีมาก แต่ว่ารอบก่อนนั้น ดีขึ้นแต่ แต่ว่ายังมีเรื่องนิดหน่อย ก็ไม่อยากจะรบกวนคุณหรอกค่ะ？”

“ประธานหลิน เกรงใจไปแล้ว อย่างนี้นะ เอ่ยถึงสถานการณ์อาหารป่วยของลูกคุณให้ฟังที”

“คุณซ่ง คุณนั้นช่างจิตใจดีจริงๆเลย！”หลินลั่วเจียวนั้นเอ่ยอย่างปลื้มใจ

หลังจากนั้น ก็ได้เอ่ยถึงสถานการณ์ของเด็กๆ ออกมา

ซ่งซานสี่เอ่ย“ตอนบ่าย ผมนั้นได้ทำยาไว้ เอาไว้ให้เด็กๆ เอาที่อยู่ให้ผมเถอะ ……”

“ไม่ต้องหรอกคุณซ่ง มาส่งที่บริษัทเถอะ ฉันไปเอาเองก็ได้ ไม่ต้องรบกวนคุณหรอกค่ะ ……”