เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 103

เมื่อได้ยินคำหัวเราะของหยางต้าหลี่ โจวเหวินปิงก็โกรธเป็นอย่างมาก

เกลียดจนแทบที่จะ กระโดดถีบประตูเปิดออก

ใช้ตีนถีบไปที่หัว เขาก็คิดออกมาได้

ไอบ้านี่มันคิดกับซูโหย่วหรงนั้น มีความคิดที่ไม่ดี น่ารังเกียจสุดๆ！

แต่ว่า เพื่อชามข้าว เขานั้นจึงทำได้แค่อดทนไว้

ก่อนที่จะเคาะประตู แล้วเอ่ยกับหยางต้าหลี่ด้วยสีหน้าปกติ

เขาเอ่ย หลานชายของเขาหยางจวิน วันมะรืนก็จะกลับมาจากต่างจังหวัดแล้ว มาทำงานที่โรงงาน

หยางจวินเมื่อก่อนเป็นพวกฝึกมวยจีน อีกทั้งยังเคยได้รางวัลชนะเลิศระดับเยาวชนของเมืองอีก

ตอนนี้ ที่โรงงานนั้น ได้เป็นร้องหัวหน้าของฝ่ายความมั่นคงและความปลอดภัย

หยางต้าหลี่นั้นได้เรียกโจวเหินปิงไป เพื่อที่จะไปทำงานให้กับรองหัวหน้าฝ่ายมั่นคงทั้งสองคน เพื่อเอาหนึ่งคนออก และเอาหลานของเขาขึ้นไป

หยางต้าหลี่ยังเอ่ยอีก วันมะรืน เขานั้นอยากที่จะเข้าร่วมงานเสื้อผ้าในเมืองอีกด้วย ประมาณสามวันถึงจะกลับมา

หลังจากที่กลับมา เขานั้นอยากที่จะเห็นหลายชายหยางจวินของเขานั้น ได้ทำงานเต็มตัวในโรงงาน

เลยเรียกให้โจวเหวินผิงนั้นมาจัดการเรื่อง และคอยฟังคำแนะนำของหยางจวิน

ตอนนี้ เมื่อซ่งซานสี่ได้ยินเข้า ในหัวและใจของเขานั้นก็โกรธจนควันแทบจะพุ่งออกมา

ไม่ว่าจะเอ่ยเช่นไร ซูโหย่วหรงนั้น ในนามนั้นเขานั้นก็เป็นภรรยาของเขา

ใคร ก็อย่าคิดที่จะมาเตะตัวเธอ！

แต่ว่า เขานั้นไม่เร่งรีบ ก่อนจะเอ่ยอย่างนุ่มนวล “โอเคคุณโจว ขอบคุณแกมาก พอจะมองออกแล้ว ว่าแกนั้นจริงใจกับโหย่วหรง ……”

“คุณซ่ง อย่ามาพูดอะไรพวกนี้เลยดีไหม？ซูโหย่วหรงกำลังตกอยู่ในอันตรายนะ คุณจะทำยังไง？ผมโทรมาหาคุณเพื่อหาคำปรึกษาเกี่ยวกับการรับมือนะ？”โจวเหวินปิงนั้นเกร็งมาก ก่อนที่จะเอ่ยตักคำพูดของเขา

“ไม่ต้องรีบ ผมรู้สึกว่า ไอ้หยางจวินที่กลับมานี้ คุณต่างหากที่จะอันตรายที่สุด”

“ห้ะ？ผมหรอ……”โจวเหวินปิงนิ่งตะลึง ก่อนที่จะคิดไปมา แล้วเอ่ยอย่างขมขื่น “ช่างเถอะ ผมรู้แล้ว ว่าหยางจวินจะมาเป็นร้องหน้าหัวฝ่ายความปลอดภัย ใช่เวลาไม่กี่วัน ก็สามารถที่จะเป็นหัวหน้าทีมได้แล้ว แต่ว่า ชามข้าวของผม เมื่อเทียบกับความไร้เดียงสาของโหย่วหรงแล้ว ไม่เหมาะที่จะเอ่ย”

“โอเค！คุณโจว คุณตั้งใจทำงานเถอะ เรื่องงาน คุณจัดการไปก่อน ไม่อยากทำก็ได้นะ ผมจะแนะนำงานให้คุณเอง เป็นหัวหน้าแผนกความปลอดภัย ดีกว่าเป็นหัวหน้าทีมอยู่ที่นั่นเป็นไหนๆ”

“คุณซ่ง คุณนี่ ……จริงจังหน่อยสิ ผมพูดถึงเรื่องของโหย่วหรงนะ คุณเอ่ยเกี่ยวกับงานของผมทำไมกัน？”

“ไม่รีบหรอก！หยางต้าหลี่นั้น ไม่ใช่วันมะรืนเขาถึงจะมาที่ในเมืองหรอ？ เขาอยากจะทำเรื่องชั่วไ ก็รอให้ถึงคืนของวันมะรืน ไม่ใช่หรอ？”

“ไม่ใช่ พรุ่งนี้เช้าเขาก็จะไปแล้ว ยังมีเรื่องอื่นต้องทำในเมืองอีก วันมะรืนถึงจะไปเรื่องงานสมาคม。”

ซ่งซานสี่ภายในใจนั้นตื่นเต้นนิดหน่อย ก่อนที่จะพยายามเอ่ยอย่างนิ่งๆ “อือ ถึงแม้เวลาจะกระชั้นชิด แต่ว่าพวกเราจะต้องคิดหาวิธี เพื่อหยุดเขาไม้ให้เข้าไปที่ในเมืองก็พอแล้ว”

ในดวงตาของโจวเหวินปิงเปล่งประกาย “อือ คุณซ่ง คุณพูดก็ถูกนะ！งั้น ต้องคิดถึงวิธีไหนกันนะ？”

“ไม่ต้องกังวลใจไปหรอก คุณ รับผิดชอบเรื่องการกระทำของหยางต้าหลี่ก็พอ อย่างเช่น คืนนี้ เขานั้นจะไปที่ไหน ตอนนี้คุณยังเป็นหัวหน้า เวลาทำงานนั้นอิสระ งั้นก็คอยจ้องมองเขา！ดีที่สุด ในตอนที่เขานั้นอยู่ลำพัง

“เอ่อนี่……”

“ความไร้เดียงสาของโหย่วหรง ไม่ต้องลังเลเลย”

“ดี！งั้นข้าไปก่อนนะ！”

“ตั้งแต่ตอนนี้ คุณนั้นได้อยู่ในตำแหน่งหัวหน้ารักษาความปลอดภัย มองหลับไป เมื่อคุณออกจากโรงงาน และเริ่มงานในทันที เงินเดือน แน่นอนว่าจะต้องเยอะกว่าเดิมนะ”

“คุณซ่ง คุณนี่ ……”

“ไม่ต้องกังวล ไปทำเรื่องเถอะ！”

ซ่งซานสี่ เอ่ยแล้วตัดสายโทรศัพท์ไป

โจวเหวินปิงที่จับโทรศัพท์ และยังคงงงอยู่

นี่ คือซ่งซานสี่ที่เคยกินเหล้าติดพนันคนนั้นไหมนะ ？

สามีของซูโหย่วหรง จะเปลี่ยนไปขนาดนี้เลยหรอ？

นิ่ง สงบ และยังมีความกล้าหาญ！

อีกทั้ง ทำอาหารก็อร่อยอีก！

โจวเหวินปิงคิดแล้ว ภายในหัวก็แอบแสบๆ

แต่ว่าไม่ทันแล้ว เรื่องความไร้เดียงสาของโหย่วหรงนั้นต้องรีบแล้ว

รีบเถอะ รีบลงมือ แล้วไปคอยจับตามองหยางต้าหลี่ไอ้บ้านั่นกัน！

ซ่งซานสี่ทางด้านนี้ เขานั้นก็ได้ขับรถมายังบ้านของหลินลั่วเจียว

เป็นสถานที่ย่านเก่าแก่

แม่หลินนั้นคือหญิงเกษียณของรัฐ

คู่ชีวิตนั้น ก็เสียไปแล้วก่อนตั้งนาน