เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 104

ซ่งซานสี่นั้นตำลึง แล้วก็รู้สึกตลกเล็กน้อย

แต่ว่า แม่หลินก็ได้เอ่ยถามอีก “อ่า จะไปมองชอบลั่วเจียวได้ยังไงกันนะ？เธอ เป็นหญิงลูกสองแล้ว ใครจะยอมอยู่กับเธอกัน？นี่เหมือนเป็นภาระคนอื่นสะเปล่า？อ่อ ชีวิตของลั่วเจียวนั้น ……ต้องโทษเยว่ช่าวหยุนไอ้บ้านั่นแหละ ที่ทำให้ลั่วเจียวนั้นต้องลำบากเข่นนี้ ……”

ถอนหายใจยาวเหยี่ยว ก่อนที่จะเอ่ยดุ แล้วก็แวบมาถึงน้ำตา

เป็น แม่ที่ไม่ได้เอาไหน แต่ว่าก็เป็นห่วงลูกสาว

ในขณะเดียวกัน ก็ยังไม่ค่อยพอใจในอดีตลูกเขยที่ถูกฆ่าตายไป

ซ่งซานสี่นั้น รู้จักเยว่ช่าวหยุน

เขาคนนี้นั้น นับว่าเป็นคนเก่งเลยล่ะ ……

แต่ว่า ในตอนที่เขานั้นกำลังจะเข้าไปปลอบใจนั้น

ประตูห้องก็ถูกเปิดออก

หมิงหมิงและหงหงนั้นที่ใส่ชุดนอนกระโปรงสีชมพูสวยงามนั้น ได้กระโดดไปมาออกมาจากห้อง

“คุณยาย！ลุงซ่ง！”

“คุณยาย！ลุงซ่ง！”

เสียงดังที่คมชัด

ก่อนที่ดวงตาคู่นั้นจะเปล่งประกายแวบออกมา

สีหน้าที่สวยงามเล็กรูปไข่นั้น ได้มีชีวิตชีวาขึ้นมา

แม่หลิน ไม่อยากจะเชื่อในสายตาของตนเองเลย

สองวันมานี้ ไข้ต่ำนั้นได้ขึ้นๆลงในหลานสาวสองคนนี้ ！

เสี่ยวซ่งแค่ให้ยาแค่เม็ดเดียว พวกเขากลับหายดีแล้วหรอ？

คุณยายนั้นน้ำตาคลอ

ลุงซ่งน้ำตาคลอ

หนึ่งคนกอดเด็กหนึ่งคน เป็นภาพที่อบอุ่นเป็นอย่างมาก

แม่หลินนั้นรีบจับไปที่หน้าผากของเด็กๆ ก่อนที่จะลองจับกับหน้าผากของตนเอง

“พระเจาเสี่ยวซ่งอ่า พวกเธอนั้นไม่มีไข้แล้วจริงๆ”

“เสี่ยวซ่ง คุณนั่นคือยาอะไรกัน？”

“เสี่ยวซ่งอ่า คุณนี่มันสุดยอดจริงๆ สุดยอดจริงๆ ……”

คุณยายนั้น ตื่นเต้นเป็นอย่างมากพร้อมทั้งน้ำตาที่หลั่งไหล

ก่อนที่จะกอดหลานสาวเอาไว้ แล้วก็จูบแล้วจูบอีก แล้วก็ขอบคุณ

หมิงหมิงและหงหงนั้นต่างก็ตื่นเต้น

“คุณยาย พวกเราดีขึ้นแล้วค่ะ！”

“ลุงซ่งเก่งจริงๆเลยค่ะ ……”

“ในคืนวันนี้ คุณลุงซ่งสามารถทำกับข้าวได้ไหมคะ？”

“ไม่ได้หรอกนะ คุณลุงจะต้องไปกลับไปที่บ้านเพื่อทำอาหารให้เถียนเถียนนะ”

“อ่อ ลุงซ่งหากเป็นพ่อของพวกเรานั้น จะดีแค่ไหนกัน？”

“แต่ว่า พ่อของพวกเรานั้น คุณแม่บอกว่าคุณพ่อไปไปสถานที่ที่ไกลมาก เขานั้นจะต้องกลับมาอย่างแน่นอน ……”

“……”

เด็กน้อยทั้งสองคนนั้น เอ่ยคำพูดที่ลึกซึ้งเอามากๆ

คำพูดของเด็กนั้น ไร้เดียงสา

ลุงซ่ง จึงทำได้แค่สีหน้าที่มีรอยยิ้ม มองพวกเขา แล้วก็รับรู้ถึงความสุขในวัยเด็ก

คุณยายล่ะ ก็มีความสุขด้วย แต่ว่าก็ทำอะไรไม่ค่อยถูก

เพราะว่าลูกเขยคนก่อน เพราะว่าแม่ของเขา เธอนั้นหวังว่าจะมีลูกเขยเช่นซ่งซานสี่เช่นนี้！

แต่ว่า เสี่ยวซ่งนั้นมีครอบครัวแล้ว

ในโลกนี้นั้น ผู้ชายดีๆนั้นหายากนะ ！

ซ่งซานสี่จับชีพจร ก่อนที่จะเอ่ยว่าสถานการณ์ดีแล้ว ก่อนที่จะกลับ ประมาณสี่ทุ่ม ให้กินยา พยายามต้องกินให้หมดนะ ร่างกายถึงจะดีขึ้นหมด

เด็กน้อยทั้งสองคนนั้นมีความสุขเป็นอย่างมาก ที่ได้กินยากของลุงซ่ง

ซ่งซานสี่นั้นยังกลับไปยังตลาดแล้วซื้อของมาทำกับข้าวเองอีก

เพราะว่าพวกเธอนั้น หลายวันมาแล้วที่ไม่ได้กินข้าวอย่างดีๆ

โจ๊ก ซ่งซานสี่ได้ต้มออกมารสชาตินั้น ไม่เหมือนเดิม และมีกลิ่นหอมโชยออกมา

ก่อนที่จะตัดผักเป็นชิ้นเล็กๆ เอาเนื้อไปนึ่ง ก่อนที่จะตุ๋นเห็นชาอะไร กินแล้วหอมเป็นอย่างมาก

เขานั้นไม่หิว ก็ทำให้แม่หลินและเด็กน้อยทั้งสองได้กิน

เพราะว่า หลานสาวนั้นป่วยแล้ว คุณยายสองวันมานี้ก็ไม่ค่อยได้กินข้าว ช่างน่าสงสารจริงๆ！

สักพักเสี่ยวซ่งนั้นได้แสดงทักษะฝีมือการทำอาหารออกมา หอมเป็นอย่างมาก

คุณยายนั้น กินไปแล้วสองถ้วยใหญ่

เด็กน้อยทั้งสงอคนนั้น ก็ได้กินข้าวเอง และรู้สึกว่าอร่อยเอาสะมากๆ

ยังเอ่ยอีก ว่าหากได้กินข้าวที่ลุงซ่งทำทุกวัน งั้นมันก็จะดีมากเลยล่ะ

ลุงซ่งจึงทำได้เพียง หากพวกหนูๆกินยากันดีๆ พรุ่งนี้ไปโรงเรียนได้ ตอนกลางวัน ลุงซ่งจะทำอาหารไปให้ทาน จะได้ทานกับเถียนเถียนไงล่ะ

เด็กน้อยสองคนนี้ ต่างก็ดีใจจนกระโดดโลดเต้นออกมา อีกทั้งยังคิดถึงเถียนเถียนกันอีก

เมื่อกินเสร็จแล้ว หมิงหมิงและหงหงนั้นก็เริ่มง่วงแล้ว

พวกเขานั้นจะต้องพักผ่อน จะได้รีบหายกลับมาไวๆ

ซ่งซานสี่นั้นจึงได้ลา แม่หลิน เตรียมพร้อมที่จะกลับบ้าน