เจ้าพ่อกบฏโลก นิยาย บท 105

ลมไออุ่นหยุดชะงักแล้ว สำหรับเมืองจงไห่แล้ว เป็นเรื่องที่น้อยมากที่จะพบเจอเลย。

ที่บ้านนั้นก็ไม่ได้มีผ้าห่มที่หนามาก มีแต่บางๆ

ซ่งซานสี่พิจารณาดู จึงทำได้แค่ไปพักที่โรงแรมแล้วล่ะ

ที่โรงแรม ลมไออุ่นของแอร์นั้นยังคงมี

แม้แต่ ที่เหมือนกับกอสเซนต์ โฮเทลโรงแรมห้าดาวเช่นนี้ มีที่แอร์ไออุ่นเป็นของตนเองนั้น จะไม่มีปัญหาที่เกิดขึ้น

แน่นอนว่า หน้าร้อนในเมืองจงไห่นั้นอากาศเย็นมาก แม้แต่แอร์และพัดลมนั้นก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเปิด

ซูโหย่วชิงนั้นยังโทรคุยอยู่กับตู้ไห่ผิง

ซ่งซานสี่นั้นก็เลยยังไม่เอ่ยเรื่องนี้

แต่ไม่คิดเลยว่า ในตอนที่ซูโหย่วชิงนั้นวางสายไปแล้ว ซ่งซานสี่นั้นมองไปด้านนอกหน้าต่าง ตกตะลึง

ลมที่โหยหวน และหิมะที่ร่วงลงมาที่ขนห่าน

อะไรจะขนาดนั้น！

อะไรจะหนาวขนาดนี้นะ ก่อนที่จะพาเถียนเถียนและ ซูโหย่วชิงประตูเพื่อมุ่งหน้าไปยังที่โรงแรม

อีกทั้ง หิมะตกหนักเป็นอย่างมาก ขับรถออกไปนั่นไม่ค่อยปลอดภัย

ซูโหย่วชิงนั้นมองไปที่หิมะที่ตกภายด้านนอก กลับมีความตื่นเต้นขึ้นเล็กน้อย

“พระเจ้าเถอะ ปีนี้ในที่สุดก็มีหิมะตก！สวยจริงๆ……อ่าอ่า……”

เธอ นั้นได้จามออกมา

อดไม่ได้ที่จะไปจับไหล่“ทำไมถึงได้หนาวขนาดนี้？”

ซ่งซานสีหน้าขมขื่น “อือ ไออุ่นนั้นหยุดไปตั้งนานแล้ว”

“อ่า？นี่……”ซูโหย่วชิงนั้นแอบใจหวั่น“เถียนเถียนเป็นอะไรไปหรอ？”

ซ่งซานสี่นั้นรีบเข้าไปในห้องนอนของเถียนเถียน

ใช้ผ้าห่มบางๆนั้นห่อตัวอย่างระมัดระวัง ค่อยๆห่มเธอไว้ กอดแล้วยกเข้าไปในห้อง

“พี่สาว เพียงแค่กอดเธอไว้ เบียดๆกัน ก่อนที่จะเอาผ้าห่มทั้งหมดแล้ว ห่มไป น่าจะพอทนได้อยู่ ช่วงนี้ที่หิมะตก ออกไปโรงแรมก็ไม่ได้ หนาวเกินไปแล้ว แล้วก็ไม่ค่อยปลอดภัยอีก”

เมื่อเอ่ยจบแล้ว เธอก็ได้เอาเถียนเถียนนั้นวางไว้บนเตียงของอาของเธอ

ยัยบ้าช่วงนี้นั้น กินดี นอนหลับสบาย

เด็กน้อยนั้นอยู่ในช่วงการเจริญเติบโต การนอนนั้น เดิมทีก็นอนลึก

ซ่งซานสี่นั้นหันหลังไป ก่อนที่จะเอาผ้าห่มที่อยู่บนโซฟา ก่อนที่จะเอาเข้าไปด้วย

ในเวลานี้ เขานั้นไม่มีชุดนอน แล้วยังคงแต่งงานเรียบร้อยก่อน ！

เดิมที รอที่อยากจะมีข่าว แล้วไปจัดการหยางต้าหลี่

แต่ว่า มองไปเห็นวันที่หิมะตกแล้ว เกรงว่านายน้อยนี้วันพรุ่งนี้จะไม่มีโอกาสได้ไปยังในเมือง

ซูโหย่วชิงกลับเอ่ยต่อ“งั้นคุณล่ะ？จะทำยังไง？”

“ผมไม่เป็นไรหรอก ทนหนาวได้”

“งั้นจะได้ ได้อย่างไรกันล่ะ？”ซูโหย่วชิงนั้นตกตะลึง

“นอนก่อนเถอะพี่สาว ปกป้องครรภ์ต้องมาก่อนนะ มาสิ นอนเถอะ ผมจะหาของมาห่มให้คุณเอง”

“คุณ……อ้อ！”

ซูโหย่วชิงนั้นเพียงนอนลง แล้วก็กอดไปที่เถียนเถียน

เถียนเถียนนั้นนอนฝันจนอ้าปากไปมา อีกทั้งยังเรียกหม่าม๊าอีก ก่อนที่จะเข้าไปซุกในอ้อมอกของคุณน้า

ซูโหย่วชิง ไม่เพียงแต่มีความรู้สึกที่เป็นแม่เท่านั้น แต่ก็มีความรักที่แผ่ซ่านออกมาจากภายในใจด้วย

ความอบอุ่นที่เหมือนไม่มีที่สิ้นสุด ก่อนที่จะกอดหลานสาวไว้แน่น

ซ่งซานสี่นั้น ได้หยิบผ้าห่มทั้งสองผืนที่เพิ่งหยิบไปนั้น มาห่มบนตัวเธอเหมือนกัน

ภายในห้องนั้น ตอนนี้ก็ยังได้มีความหนาวนิดหน่อย

แต่ว่า ซูโหย่วชิงนั้นยังรู้สึกว่าทนได้

เธอนั้นหันหน้าไปมองที่ซ่งซานสี่ แต่ว่าเขานั้นก็ได้หันหลังเดินออกจากประตูไปแล้ว

ซูโหย่วชิงนั้นแอบตื้นตัน ก่อนที่จะรู้สึกหดหู่ในทีเดียวกัน

เขาคนนี้นั้น จะไปแอบหนาวคนเดียวหรือไงกัน ？

เร็วๆนั้น ซ่งซานสี่นั้นได้หยิบแก้วน้ำอุ่นๆนั้น อีกทั้งยังมียาบำรุงครรภ์ ส่งมาให้เธอ

ซูโหย่วชิงหัวเราะ“ลืมเรื่องพวกนี้ไปเถอะ ขอบคุณค่ะ！”

“ไม่ต้องเกรงใจหรอก”

เพิ่งกินยาเสร็จ ซูโหย่วชิงนั้นรู้สึกอาการไม่ค่อยดี

ซ่งซานสี่นั้นเมื่อมองสีหน้าเธอ ก็ดูออกว่าอยากจะอาเจียนอีก

รีบวางของลงทันที ก่อนที่จะเอามือนั้นเข้าไปในผ้าห่ม แล้วรีบนวดกดจุดให้เธอ

ซูโหย่วชิง สีหน้าเธอเริ่มแดง

ก่อนที่จะรู้สึกสบายตัว แล้วก็หลับตาลง

ในรอบนี้ แม้แต่จะอาการอาเจียนก็ไม่มี ก่อนที่จะผ่านไปได้อย่างปลอดภัย

ด้วยความเคยชิน วันนี้จึงเพียงแค่ได้นอนหลับ แล้วก็ไม่อาเจียนอีก